 |
| TASS |
Freepen.gr - Η Τουρκία χρησιμοποίησε τη μοναδική της θέση κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Ουκρανία -- τόσο ως φίλη της Ρωσίας όσο και ως μέλος του ΝΑΤΟ -- για να συνάψει μια συμφωνία ορόσημο για την εξαγωγή ουκρανικών σιτηρών στις παγκόσμιες αγορές.
Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν ακολουθήσει μια στρατηγική έναντι της Ρωσίας που επικεντρώνεται σε κυρώσεις και άλλα τιμωρητικά μέτρα -- η Ρωσία απάντησε με τις δικές της αποκοπές ενέργειας και άλλες τακτικές πίεσης -- η εποικοδομητική δέσμευση σύμφωνα με την προσέγγιση της Τουρκίας θα μπορούσε να είναι πιο αποτελεσματική σχετικά με τη Μόσχα και τον τερματισμό του πολέμου, είπε ο Ευγένιος Τσαουσόφσκι , ανώτερος αναλυτής στο Ινστιτούτο Newlines, σε άρθρο για το Foreign Policy την Πέμπτη.
«Αυτό είναι κάτι από το οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες και η ΕΕ μπορούν να μάθουν και να προσαρμόσουν στις δικές τους στρατηγικές συνδεσιμότητας, έστω και μόνο για να μετριάσουν τα πιο ενοχλητικά στοιχεία του πολέμου και να δημιουργήσουν τις βάσεις για ειρήνη», δήλωσε ο Τσαουσόφσκι, ο οποίος εργαζόταν στο παρελθόν ως αναλυτής της Ευρασίας στο Stratfor για περισσότερο από μια δεκαετία.
Η Άγκυρα επιδιώκει εδώ και καιρό να αξιοποιήσει τη στρατηγική της θέση στο διηπειρωτικό σταυροδρόμι μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, καθώς και να δώσει έμφαση στην έννοια της συνδεσιμότητας. Λειτουργικά, η Τουρκία χρησιμεύει ως ζωτικός διάδρομος διαμετακόμισης για βασικούς πόρους, όπως οι προμήθειες ενέργειας και τροφίμων, και αυτός ο διάδρομος έχει γίνει ακόμη πιο σημαντικός δεδομένων των οικονομικών και εμπορικών διαταραχών του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία, σημειώνει ο συντάκτης.
Υπό την ηγεσία του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η Άγκυρα έχει αξιοποιήσει και τις δύο μορφές συνδεσιμότητας με ΝΑΤΟ και Μόσχα για να ενισχύσει τη θέση της ως περιφερειακής δύναμης, που δεν ταιριάζει ούτε στο φιλοδυτικό ούτε στο φιλορωσικό στρατόπεδο.
Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν ακολουθήσει μια στρατηγική έναντι της Ρωσίας που επικεντρώνεται σε κυρώσεις και άλλα τιμωρητικά μέτρα -- η Ρωσία απάντησε με τις δικές της αποκοπές ενέργειας και άλλες τακτικές πίεσης -- η εποικοδομητική δέσμευση σύμφωνα με την προσέγγιση της Τουρκίας θα μπορούσε να είναι πιο αποτελεσματική σχετικά με τη Μόσχα και τον τερματισμό του πολέμου, είπε ο Ευγένιος Τσαουσόφσκι , ανώτερος αναλυτής στο Ινστιτούτο Newlines, σε άρθρο για το Foreign Policy την Πέμπτη.
«Αυτό είναι κάτι από το οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες και η ΕΕ μπορούν να μάθουν και να προσαρμόσουν στις δικές τους στρατηγικές συνδεσιμότητας, έστω και μόνο για να μετριάσουν τα πιο ενοχλητικά στοιχεία του πολέμου και να δημιουργήσουν τις βάσεις για ειρήνη», δήλωσε ο Τσαουσόφσκι, ο οποίος εργαζόταν στο παρελθόν ως αναλυτής της Ευρασίας στο Stratfor για περισσότερο από μια δεκαετία.
Η Άγκυρα επιδιώκει εδώ και καιρό να αξιοποιήσει τη στρατηγική της θέση στο διηπειρωτικό σταυροδρόμι μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, καθώς και να δώσει έμφαση στην έννοια της συνδεσιμότητας. Λειτουργικά, η Τουρκία χρησιμεύει ως ζωτικός διάδρομος διαμετακόμισης για βασικούς πόρους, όπως οι προμήθειες ενέργειας και τροφίμων, και αυτός ο διάδρομος έχει γίνει ακόμη πιο σημαντικός δεδομένων των οικονομικών και εμπορικών διαταραχών του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία, σημειώνει ο συντάκτης.
Υπό την ηγεσία του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η Άγκυρα έχει αξιοποιήσει και τις δύο μορφές συνδεσιμότητας με ΝΑΤΟ και Μόσχα για να ενισχύσει τη θέση της ως περιφερειακής δύναμης, που δεν ταιριάζει ούτε στο φιλοδυτικό ούτε στο φιλορωσικό στρατόπεδο.
Η προσέγγιση στρατηγικής συνδεσιμότητας της Τουρκίας έχει αποφέρει σημαντικά οφέλη, επιτρέποντας στην Άγκυρα όχι μόνο να ξεκλειδώσει ζωτικής σημασίας προμήθειες τροφίμων αλλά και να ενισχύσει το διπλωματικό της κύρος στη διαδικασία. Ωστόσο, οι επιδιώξεις συνδεσιμότητας της Άγκυρας δεν ήρθαν χωρίς προκλήσεις. Οι προσπάθειές της να μεσολαβήσει στη συμφωνία σιτηρών μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας ήρθαν μόνο μετά από αποτυχημένες προσπάθειες να διαπραγματευτεί μια ευρύτερη ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ Μόσχας και Κιέβου. Η Άγκυρα έχει σίγουρα βελτιώσει τη μόχλευση της έναντι της Μόσχας στο ευρασιατικό θέατρο (όπως φαίνεται από τον κεντρικό της ρόλο στην εισαγωγή της ως κύριος παράγοντας στη σύγκρουση του Ναγκόρνο-Καραμπάχ), αλλά η Ρωσία είναι σαφώς πρόθυμη να ενεργήσει ενάντια στα συμφέροντα της Τουρκίας όταν το κρίνει σκόπιμο, είτε στην Ουκρανία, στη Συρία ή αλλού.
Ο απτός αντίκτυπος της δυτικής προσέγγισης μηδενικού αθροίσματος ήταν ο εκτοξευόμενος πληθωρισμός, οι διαταραχές της ενέργειας και η αυξανόμενη επισιτιστική ανασφάλεια σε όλο τον κόσμο -- για να μην αναφέρουμε τον θάνατο και τον εκτοπισμό τόσων πολλών Ουκρανών, αναφέρει ο συγγραφέας καταλήγοντας:
Ο απτός αντίκτυπος της δυτικής προσέγγισης μηδενικού αθροίσματος ήταν ο εκτοξευόμενος πληθωρισμός, οι διαταραχές της ενέργειας και η αυξανόμενη επισιτιστική ανασφάλεια σε όλο τον κόσμο -- για να μην αναφέρουμε τον θάνατο και τον εκτοπισμό τόσων πολλών Ουκρανών, αναφέρει ο συγγραφέας καταλήγοντας:
Ενώ η Δύση έχει δίκιο να αντιστέκεται στη Ρωσία για την εισβολή της στην Ουκρανία, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι μια πολύπλευρη στρατηγική συνδεσιμότητας που συνδυάζει την πίεση με την εποικοδομητική δέσμευση σύμφωνα με την προσέγγιση της Τουρκίας μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική για να αποφέρει αποτελέσματα όσον αφορά την αντιμετώπιση της Μόσχας. Αυτό είναι κάτι από το οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες και η ΕΕ μπορούν να μάθουν και να προσαρμοστούν στις δικές τους στρατηγικές συνδεσιμότητας, έστω και μόνο για να μετριάσουν τα πιο ενοχλητικά στοιχεία του πολέμου και να δημιουργήσουν τις βάσεις για την ειρήνη.