Δρ. Leon Tressell - southfront.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Η εικόνα που παρουσιάζεται για τον πόλεμο στην Ουκρανία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πραγματικότητα της κατάστασης στο έδαφος. Παραδόξως, πληροφορίες που υποστηρίζουν αυτόν τον ισχυρισμό, ο οποίος υπονομεύει πλήρως τις αφηγήσεις των δυτικών μέσων ενημέρωσης σχετικά με τον πόλεμο, παρέχονται από ένα άρθρο στην έκδοση Αυγούστου της Εφημερίδας των Ηνωμένων Πολιτειών Marine Corps. Γράφοντας με το ψευδώνυμο Marinus, ανώτερος αξιωματικός του σώματος πεζοναυτών, παρέχει μια αντικειμενική ανάλυση της ρωσικής στρατιωτικής στρατηγικής από τα τέλη Φεβρουαρίου. Υπονομεύει πλήρως τις αφηγήσεις που παρέχονται από δυτικά μέσα ενημέρωσης και πολιτικούς υπέρ της Ουάσιγκτον.
Ο Marinus παρατηρεί πώς η Ρωσία έχει επιδιώξει τρεις ξεχωριστές στρατιωτικές εκστρατείες από την αρχή του πολέμου στα τέλη Φεβρουαρίου 2022. Στο βορρά, τα ρωσικά στρατεύματα δεν προσπάθησαν ποτέ να καταλάβουν πόλεις όπως το Κίεβο ή το Χάρκοβο, δεν έκαναν ποτέ καμία προσπάθεια να μετατρέψουν την προσωρινή κατοχή σε μόνιμη κατοχή. Όλος τους ο σκοπός ήταν να λειτουργήσουν ως «μεγάλη εξαπάτηση» που οδήγησε την κυβέρνηση του Κιέβου να εκτρέψει μεγάλες δυνάμεις από τον κύριο στρατό της στο Ντονμπάς. Αυτό έδωσε στο ρωσικό στρατό το χρόνο να αναπτύξει τις μονάδες πυροβολικού του σε μεγάλους αριθμούς στο Donbass, να ασφαλίσει τα δίκτυα μεταφορών και να συσσωρεύσει μεγάλες ποσότητες πυρομαχικών για τη μακρά εκστρατεία που ακολούθησε.
Στην εκστρατεία του νότου, οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις «κατέλαβαν αμέσως συγκρίσιμες πόλεις». Αυτό συνοδεύτηκε από έναν ενδελεχή πολιτικό μετασχηματισμό όπου οι Ρώσοι δημόσιοι υπάλληλοι ανέλαβαν τον έλεγχο της τοπικής κυβέρνησης και οι ουκρανικές τράπεζες και οι πάροχοι κινητής τηλεφωνίας αντικαταστάθηκαν με ρωσικούς. Παράλληλα, οι ρωσικές δυνάμεις πραγματοποίησαν επιδρομές στην περιοχή της πόλης Mikolaiv. Αυτές οι επιδρομές, όπως και σε αυτές γύρω από τις βόρειες πόλεις, ανάγκασαν τον ουκρανικό στρατό να στείλει δυνάμεις για να υπερασπιστεί το Μικολάιβ και την Οδησσό, οι οποίες διαφορετικά θα μπορούσαν να είχαν σταλεί στο κύριο θέατρο των επιχειρήσεων στο Ντονμπάς.
Ο Marinus τόνισε πώς αυτές οι ρωσικές επιδρομές τόσο στη βόρεια όσο και στη νότια Ουκρανία απέφυγαν σφοδρούς βομβαρδισμούς περιοχών αμάχων, κάτι που έρχεται σε άμεση αντίθεση με την προπαγάνδα των δυτικών μέσων ενημέρωσης για ρωσικές επιθέσεις σε περιοχές αμάχων. Σημειώνει ότι αυτή η προσπάθεια να αποφευχθούν οι βομβαρδισμοί περιοχών αμάχων στο βορρά «προήλθε από την επιθυμία να αποφευχθεί ο ανταγωνισμός με τους ντόπιους» που υποστήριζαν την κυβέρνηση του Κιέβου. Ο Marinus δηλώνει ότι στο νότο οι ρωσικές δυνάμεις προσπάθησαν να διαφυλάξουν τις ζωές και τις περιουσίες των κοινοτήτων που προσδιορίστηκαν ως "ρώσικες".
Παρατηρεί πώς η ρωσική χρήση των χτυπημάτων κατευθυνόμενων πυραύλων «δημιούργησε μια σειρά από ηθικά αποτελέσματα ευνοϊκά για τη ρωσική πολεμική προσπάθεια». Ο Marinus υπογραμμίζει πώς τα πλήγματα των ρωσικών κατευθυνόμενων πυραύλων ξεπέρασαν τον δρόμο τους για να αποφύγουν τις παράπλευρες ζημιές, π.χ. απώλειες αμάχων από τη συνετή χρήση στρατιωτικών στόχων και την ακρίβεια των πυραύλων. Σημειώνει ότι περιστασιακά χτυπήματα της Ρωσίας σε «εγκαταστάσεις διπλής χρήσης», όπως ο κύριος πύργος τηλεόρασης στο Κίεβο, υπονόμευσαν τα «πλεονεκτήματα που επιτυγχάνονται από τη συνολική ρωσική πολιτική περιορισμού των πυραυλικών επιθέσεων σε προφανείς στρατιωτικούς στόχους».
Στα ανατολικά της Ουκρανίας, στην περιοχή του Ντονμπάς, οι ρωσικές δυνάμεις διεξήγαγαν βομβαρδισμούς «που, τόσο σε διάρκεια όσο και σε ένταση, συναγωνίζονταν αυτούς των μεγάλων αγώνων πυροβολικού των παγκοσμίων πολέμων του εικοστού αιώνα». Αυτοί οι ισχυροί βομβαρδισμοί στο Ντονμπάς, που έγιναν δυνατοί από μικρές γραμμές ανεφοδιασμού, εξυπηρετούσαν τρεις σκοπούς. Πρώτον, καθήλωσαν το Ουκρανικό πεζικό στις οχυρώσεις τους. Δεύτερον, προκάλεσαν μεγάλο αριθμό απωλειών τόσο σωματικών όσο και ψυχολογικών. Η ψυχολογική επίδραση οδήγησε πολλές ουκρανικές μονάδες είτε να υποχωρήσουν και να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους είτε να αρνηθούν εντολές επίθεσης. Τρίτον, όταν διεξάγονται για αρκετό χρονικό διάστημα αυτοί οι βομβαρδισμοί ανάγκασαν τους υπερασπιστές να αποσυρθούν από τα χαρακώματα τους ή να παραδοθούν.
Ο Marinus συγκρίνει την κλίμακα του ρωσικού βομβαρδισμού στο Donbass συγκρίνοντας τον αγώνα για την πόλη Ποπάσνα (18 Μαρτίου έως 7 Μαΐου 2022) με τη μάχη της Iwo Jima (19 Φεβρουαρίου έως 26 Μαρτίου 1945). Στην Iwo Jima, Αμερικανοί πεζοναύτες έδωσαν μια άγρια μάχη για να καταλάβουν οκτώ τετραγωνικά μίλια οχυρωμένου εδάφους. Στην Ποπάσνα, Ρώσοι πυροβολητές βομβάρδισαν το ουκρανικό πεζικό στα χαρακώματα του για οκτώ εβδομάδες προτού αποσυρθούν αφού υπέστησαν σοβαρές απώλειες.
Οι επιθετικές επιχειρήσεις της Ρωσίας στα ανατολικά της Ουκρανίας έχουν επικριθεί από πολλούς, τόσο από τους Ουκρανούς όσο και από τους Ρώσους ως αργές και βαριές. Ο Marinus αντιπαραβάλλει τις ρωσικές επιχειρήσεις στο Donbass με τον πόλεμο στο Ανατολικό Μέτωπο κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, όπου τόσο οι γερμανικές όσο και οι ρωσικές δυνάμεις έκαναν εκτεταμένη χρήση της μεθόδου των καζανιών όπου οι εχθρικές δυνάμεις περικυκλώθηκαν και στη συνέχεια καταστράφηκαν ή αναγκάστηκαν να παραδοθούν. Παρατηρεί ότι:
«Η ελευθερία από την επιθυμία να δημιουργήσουν καζάνια όσο το δυνατόν γρηγορότερα απάλλαξε τους Ρώσους που πολεμούσαν στην Ανατολική Ουκρανία από την ανάγκη να κρατήσουν οποιοδήποτε συγκεκριμένο κομμάτι εδάφους. Έτσι, όταν αντιμετώπιζαν μια αποφασιστική ουκρανική επίθεση, οι Ρώσοι συχνά απέσυραν τα άρματα μάχης και τις μονάδες πεζικού τους από το επίμαχο έδαφος. Με αυτόν τον τρόπο, και οι δύο μείωσαν τον κίνδυνο για τα δικά τους στρατεύματα και δημιούργησαν καταστάσεις, όσο σύντομες κι αν ήταν, στις οποίες οι Ουκρανοί επιτιθέμενοι αντιμετώπισαν ρωσικές οβίδες και ρουκέτες χωρίς το όφελος του καταφυγίου».
Αυτό το σημείο αντικρούει επίσης όλη τη θριαμβευτική δυτική προπαγάνδα που διακηρύσσει μεγάλες ήττες για τη Ρωσία όταν οι δυνάμεις της Ουκρανίας κερδίζουν μικρές τακτικές νίκες και η Ρωσία αποσύρει τα στρατεύματα από μια θέση. Η ρωσική απόσυρση από το Snake Island είναι μια καλή περίπτωση.
Στην τελευταία ενότητα του άρθρου του, ο Marinus τονίζει την έντονη αντίθεση μεταξύ των διαφορετικών τύπων πολέμου που διεξάγονται από τις ρωσικές δυνάμεις σε διάφορα μέρη της Ουκρανίας. Όλοι αποτελούσαν μέρος μιας συνολικής μεγάλης στρατηγικής της οποίας ο πρωταρχικός στόχος ήταν να καταστρέψει τις ουκρανικές δυνάμεις στο Ντονμπάς και να απελευθερώσει τις Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντόνετσκ και του Λούγκανσκ από τον έλεγχο του Κιέβου.
Οι τρεις βασικοί στόχοι της Ρωσίας της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης», η προστασία του DPR/LPR, η αποναζιστικοποίηση» και η «αποστρατιωτικοποίηση» της Ουκρανίας απαιτούσαν «την πρόκληση βαρέων απωλειών στους ουκρανικούς σχηματισμούς που πολεμούσαν στο Donbass». Ο Marinus δυσκολεύεται να επισημάνει ότι κανένας από αυτούς τους βασικούς στόχους δεν απαιτούσε από τις ρωσικές δυνάμεις να καταλάβουν τμήματα της Ουκρανίας όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού προσδιορίστηκε ως Ουκρανική που υποστηρίζει την κυβέρνηση του Κιέβου. Και πάλι, αυτό είναι ένα σημείο που χάνεται για τους λεγόμενους στρατιωτικούς αναλυτές των δυτικών μέσων ενημέρωσης. Ωστόσο, στο νότο της Ουκρανίας η ρωσική εκστρατεία εξυπηρετούσε άμεσους πολιτικούς στόχους που ήταν να ενσωματωθούν εδάφη που κατοικούνταν από μεγάλους αριθμούς ρωσικών εθνοτήτων στον «ρωσικό κόσμο».
Συμπερασματικά, αυτός ο ανώτερος αξιωματικός των πεζοναυτών δηλώνει ότι η στρατιωτική εκστρατεία της Ρωσίας οφείλει πολλά στα παραδοσιακά σοβιετικά μοντέλα πολέμου. Ωστόσο, συνεχίζει εκφράζοντας τον θαυμασμό του για τη μοναδική φύση της τρέχουσας στρατιωτικής εκστρατείας που διεξάγεται από τις ρωσικές δυνάμεις στην Ουκρανία:
«Ταυτόχρονα, το πρόγραμμα των πυραυλικών χτυπημάτων εκμεταλλεύτηκε μια ικανότητα που δεν ήταν τίποτα λιγότερο από επαναστατική. Είτε νέες είτε παλιές, ωστόσο, αυτές οι προσπάθειες συνιστώσας διεξήχθησαν με τέτοιο τρόπο που έδειξαν βαθιά εκτίμηση και των τριών πεδίων στα οποία διεξάγονται πόλεμοι. Δηλαδή, οι Ρώσοι σπάνια ξεχνούσαν ότι ο πόλεμος, εκτός από σωματικός αγώνας, είναι και ψυχική διαμάχη και ηθικό επιχείρημα».