Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Για να προετοιμάσουν το κοινό για αυτό, οι ηγέτες της ΕΕ άρχισαν να προειδοποιούν ότι η σύγκρουση θα διαρκέσει περισσότερο από το αναμενόμενο και πως οι συνέπειες που υπάρχουν τώρα είναι μόνο η αρχή. Ο Εμανουέλ Μακρόν, για παράδειγμα, δήλωσε ότι η Γαλλία θα συνεχίσει να υποστηρίζει τις δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου «μέχρι να επιτευχθεί η νίκη». Ωστόσο, πίσω από αυτές τις δημόσιες δηλώσεις υποστήριξης κρύβεται μια ήρεμη διελκυστίνδα μεταξύ της Γερμανίας, της Γαλλίας και (προηγουμένως) της Ιταλίας από τη μία πλευρά και της Πολωνίας, των Βαλτικών και των Σκανδιναβικών χωρών από την άλλη.
Η Γαλλία και η Γερμανία ανησυχούν ιδιαίτερα για την πιθανή κλιμάκωση με τη Ρωσία, καθώς συνειδητοποιούν πως το καθεστώς του Κιέβου δεν μπορεί να κερδίσει χωρίς να εμπλέξει πιο άμεσα το ΝΑΤΟ, κάτι που σίγουρα θα είχε ως αποτέλεσμα την απάντηση της Ρωσίας. Ως εκ τούτου, πρέπει να γίνει σαφής διάκριση μεταξύ των δημόσιων δηλώσεων και των πραγματικών απόψεων του Emmanuel Macron, του Olaf Scholz ή άλλων ανώτερων ηγετών της ΕΕ, τις οποίες μπορούν να αποκαλύψουν μόνο κατ' ιδίαν. Ωστόσο, είναι σαφές ότι όσο οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίζουν να υποστηρίζουν το καθεστώς του Κιέβου, το Βερολίνο και το Παρίσι είναι απίθανο να αμφισβητήσουν δημοσίως τις απόψεις των ανατολικοευρωπαϊκών μελών της ΕΕ, τα οποία σχεδόν όλα βρίσκονται υπό τον αυστηρό έλεγχο της Ουάσιγκτον.
Αυτή η γεωπολιτική πραγματικότητα θα γίνει πιο άμεσα αισθητή στη συζήτηση διελκυστίνδας για τις αντιρωσικές κυρώσεις, καθώς τα πιο επιθετικά κράτη μέλη, όπως η Πολωνία, η Βαλτική και οι Σκανδιναβικές χώρες θα συνεχίσουν να πιέζουν για περαιτέρω περιορισμούς. Αν και η γραφειοκρατική αυτοκρατορία στις Βρυξέλλες δεν έχει φτάσει ακόμη στο εύρος των κυρώσεων, σημάδια κόπωσης εξακολουθούν να γίνονται αισθητά καθώς τα μεγάλα μέλη ανησυχούν για τις συνέπειες που θα υποστούν οι οικονομίες τους εάν η ΕΕ επεκτείνει το εμπάργκο πετρελαίου, εκτός από την στόχευση της ρωσικής πυρηνικής ενέργειας και του φυσικού εξαγωγές φυσικού αερίου. Έτσι, θα είναι πολύ πιο δύσκολο να επιτευχθεί συναίνεση για τυχόν νέες κυρώσεις.
Η ΕΕ θα χρειαστεί να βρει εναλλακτικές λύσεις για να συνεχίσει να υποστηρίζει το καθεστώς του Κιέβου, όπως η επέκταση δανείων και άλλων μορφών οικονομικής στήριξης, συμπεριλαμβανομένης της υπόσχεσης ότι θα παράσχει πρόσθετα κεφάλαια άνω των 9 δισεκατομμυρίων ευρώ μέχρι το τέλος του έτους. Αυτό είναι κρίσιμο για το καθεστώς του Κιέβου, καθώς βρίσκεται στο χείλος της χρεοκοπίας εδώ και μήνες, παλεύοντας με ένα χρηματοδοτικό κενό 5 δισεκατομμυρίων ευρώ το μήνα, το οποίο θα υπονόμευε την ικανότητα της νεοναζιστικής χούντας να συνεχίσει να μάχεται. Αυτό περιλαμβάνει επίσης άμεση υποστήριξη με τη μορφή της λεγόμενης «θανατηφόρου βοήθειας». Επιπλέον, συζητήσεις γίνονται και για την «ενσωμάτωση» του καθεστώτος του Κιέβου στις δομές της ΕΕ, αφού τον Ιούνιο έλαβε το καθεστώς «υποψήφιου μέλους», αν και η κίνηση αυτή ήταν σε μεγάλο βαθμό συμβολική.
Δεδομένης της ιστορίας της επέκτασης της ΕΕ και του χρόνου που χρειάζεται για να ενταχθεί μια χώρα στο γραφειοκρατικό μπλοκ, οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις όχι μόνο θα διαρκέσουν πολύ, αλλά θα παραμείνουν συμβολικές, καθώς το καθεστώς του Κιέβου δεν είναι ακριβώς σε θέση να θεσπίσει οποιεσδήποτε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Ωστόσο, οι Βρυξέλλες ελπίζουν να διατηρήσουν την ψευδαίσθηση της συνοχής και της ενότητας εντός της ΕΕ διατηρώντας τουλάχιστον ζωντανή μια εμφάνιση της προοπτικής της ΕΕ του καθεστώτος του Κιέβου.
Οι ιδέες του Μακρόν για μια «Ευρωπαϊκή Πολιτική Κοινότητα», ευρύτερη και πιο γεωπολιτική / ασφαλή από την ίδια την ΕΕ, χρησιμεύουν ως απόδειξη γι' αυτό, καθώς η ΕΕ στοχεύει να κρατήσει τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες στην τροχιά της χωρίς να τους δώσει πραγματική ένταξη. Οι κορυφαίοι ηγέτες της ΕΕ έχουν αγνοήσει τις ανησυχίες για την τροχιά της κοινής γνώμης, ο Μακρόν ακόμη περισσότερο από τον Σολτς. Τον περασμένο μήνα, λόγω της απογοήτευσης για την «κούραση της Ουκρανίας» και πολλά άλλα εσωτερικά ζητήματα, ειδικά προερχόμενα από τα άκρα του πολιτικού φάσματος, ο Μακρόν έχασε την απόλυτη πλειοψηφία στο γαλλικό κοινοβούλιο.
Με τον καιρό, ωστόσο, η ΕΕ είναι βέβαιο πως θα χάσει ακόμη και την ψευδαίσθηση της άστοχης αυτοπεποίθησής της. Καθώς το καθεστώς του Κιέβου συνεχίζει να υφίσταται στρατιωτικές ήττες, και παρά τη μαζική εκστρατεία των μέσων ενημέρωσης για να το παρουσιάσουν ως νικητή, το κοινό της ΕΕ γίνεται λιγότερο ενθουσιώδες, ειδικά καθώς τα εσωτερικά ζητήματα ξεκινούν. Από τότε που οι κυρώσεις άρχισαν να επηρεάζουν την ΕΕ περισσότερο από την ίδια τη Ρωσία, η ηγεσία στις Βρυξέλλες προσπαθεί να περιστρέψει την αφήγηση, υποστηρίζοντας ότι οι κυρώσεις υποτίθεται πως δεν έχουν αποτέλεσμα μπούμερανγκ, αλλά ότι «η απρόκλητη, βάναυση εισβολή της Ρωσίας» ήταν η αιτία πίσω από τα προβλήματα όλων. Ωστόσο, το κοινό της ΕΕ δεν είναι πολύ δεκτικό σε αυτόν το μύθο και δε φαίνεται ότι θα γίνει ποτέ.
