 |
| Αdem ΑLTΕΝ / ΑFΡ |
Türkmen Terzi - turkishminute.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Σύμφωνα με την τουρκική αστυνομία, τις επιθέσεις του Σαββάτου διέπραξε ο 24χρονος Ahmet Ozan K. από την πόλη της Σμύρνης, στο Ana Fatma Cemevi, στο Şah-ı Merdan Cemevi, στο Gökçebel Village Association και στο Türkmen Alevi Bektaşi. Ιδρύματα, τα οποία βρίσκονται όλα σε διαφορετικές γειτονιές γύρω από την Άγκυρα. Σύμφωνα με την τουρκική έκδοση της Deutsche Welle, οι επιθέσεις έγιναν σε διάστημα 45 λεπτών, εγείροντας το ερώτημα πώς ένα άτομο μόνο του θα μπορούσε να πραγματοποιήσει αυτές τις επιθέσεις σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα. Ενώ η αστυνομία υποστηρίζει ότι οι επιθέσεις έγιναν από το ίδιο άτομο, αρκετοί ηγέτες Αλεβίτες και στελέχη της αντιπολίτευσης ισχυρίζονται πως οι τουρκικές αρχές είναι στην πραγματικότητα υπεύθυνες για τις επιθέσεις και ότι είναι μια συνωμοσία του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) να σπείρει τους σπόρους του μίσους μεταξύ των διαφόρων ομάδων στην Τουρκία με την ελπίδα να δημιουργήσει ένα χαοτικό περιβάλλον που θα προσφέρει περισσότερες πιθανότητες νίκης στις εκλογές του 2023. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως η δημόσια υποστήριξη προς τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μειώνεται.
Ο Συμπρόεδρος της Ένωσης Δημοκρατικών Αλεβιτών (DAD) Musa κατηγόρησε το AKP του Ερντογάν για τις επιθέσεις. Σύμφωνα με τον τουρκικό ειδησεογραφικό ιστότοπο Haberdar, φέρεται να είπε: «Οι επιθέσεις στους τζεμεβίτες δεν ήταν τυχαία. Ο υπουργός Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού και ο Πρόεδρος Ερντογάν αποτελούν απειλές για την κοινωνία. Αυτές οι επιθέσεις δείχνουν πώς [θέλουν] να παρασύρουν τους Αλεβίτες στο χάος καθώς πλησιάζουν οι εκλογές. Δεν ήταν απλώς μια επίθεση μιας ημέρας ή μια επίθεση από κάποιους [καλούς για το τίποτα], αλλά το γεγονός πως τα επεισόδια συνέβησαν σε πέντε διαφορετικές τοποθεσίες την ίδια στιγμή σημαίνει ότι το [τουρκικό κράτος] σχεδίαζε ένα έργο χάους [ κατά των Αλεβιτών]». Ο Kulu προειδοποίησε πως οι πρόσφατες επιθέσεις δεν ήταν μεμονωμένα περιστατικά και παρακάλεσε διανοούμενους, συγγραφείς και Τούρκους που αγαπούν τη χώρα τους να αντιταχθούν σε αυτές τις επιθέσεις κατά των Αλεβιτών προτού ο φασισμός καταστήσει την Τουρκία όμηρο.
Ο βουλευτής Άγκυρας του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Τουρκίας, Gamze Taşcıer, ο οποίος επισκέφθηκε τις ενώσεις αλεβιτών που στοχοποιήθηκαν στις επιθέσεις, εξέφρασε επίσης τις αμφιβολίες του. Σύμφωνα με το Turkish Minute, είπε: «Πέρασαν σχεδόν 10 ώρες από την πρώτη επίθεση και τη στιγμή που συνελήφθη [ο δράστης]. Υπάρχει αμέλεια εδώ, αλλά είναι το Υπουργείο Εσωτερικών που πρέπει να το διερευνήσει». Μετά τις επιθέσεις, πολλές ομοσπονδίες και ενώσεις αλεβιτών πραγματοποίησαν διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης στην περιοχή Mamak της Άγκυρας. Το CHP και βουλευτές του φιλοκουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP) μαζί με πολλές οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών υποστήριξαν τις διαδηλώσεις των Αλεβιτών.
Οι επιθέσεις κατά των Αλεβιτών έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια και ο βουλευτής του HDP Ali Kenanoğlu υπέβαλε κοινοβουλευτική ερώτηση προς τον υπουργό Εσωτερικών Süleyman Soylu τον Οκτώβριο του 2020 σχετικά με το είδος των νομικών διαδικασιών που έχει κινήσει το υπουργείο κατά των δραστών των 36 δημοσίως γνωστών περιστατικών εγκλημάτων μίσους που διαπράχθηκαν εναντίον αλεβιτών τα τελευταία οκτώ χρόνια.
Οι Αλεβίτες είναι ιστορικά η μεγαλύτερη θρησκευτική μειονότητα στην Τουρκία και είναι γνωστό πως εκπληρώνουν τις θρησκευτικές υποχρεώσεις και κάνουν τελετές όχι σε τζαμιά αλλά σε τζεμεβή (ένα σπίτι ή ένα μέρος συγκέντρωσης). Οι Αλεβίτες αποτελούν το 20% του πληθυσμού των 85 εκατομμυρίων της Τουρκίας. Η Τουρκία είναι μια σουνιτική χώρα κατά πλειοψηφία και εκατομμύρια θρησκευτικές, συντηρητικές μάζες θεωρούν τους Αλεβίτες ως αποστάτες. Η θρησκευτική αρχή της Τουρκίας το Diyanet δεν αναγνωρίζει τα cemevis ως τόπους λατρείας. Ως αποτέλεσμα, τα τζαμιά έχουν ιμάμηδες δημόσιους υπαλλήλους και απολαμβάνουν κρατικές επιδοτήσεις για τους λογαριασμούς ρεύματος και νερού, αλλά οι cemevis αγωνίζονται να πληρώσουν υψηλούς λογαριασμούς κοινής ωφελείας καθώς εμπίπτουν στο καθεστώς των «εμπορικών χρηστών» και δεν έχουν κληρικούς που πληρώνονται από την κυβέρνηση, όπως οι Σουνίτες.
Η κατάσταση των Αλεβιτών στην Τουρκία έχει επιδεινωθεί από το ξέσπασμα του συριακού πολέμου το 2011. Οι Τούρκοι Αλεβίτες ιστορικά και πολιτιστικά έχουν ισχυρούς δεσμούς με τους Σύριους Αλαουίτες. Ο πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ ανήκει στην αίρεση των Αλαουιτών και η πόλη Χατάι της Τουρκίας, που συνορεύει με τη Συρία, φιλοξενεί μεγάλο αριθμό Αλαουιτών που έχουν οικογενειακούς δεσμούς με Αλαουίτες που ζουν στη Συρία. Ο αρχηγός του CHP, Kemal Kılıçdaroğlu αντιτάχθηκε στην υποστήριξη του Ερντογάν στις ομάδες ανταρτών της αντιπολίτευσης κατά του Άσαντ και βουλευτές του CHP επισκέφθηκαν τον Άσαντ για να διατηρήσουν σχέσεις με τη συριακή κυβέρνηση τα πρώτα χρόνια της σύγκρουσης, καθώς πολλοί βουλευτές και ψηφοφόροι του CHP είναι γνωστό ότι είναι Αλεβίτες. Οι Τούρκοι Αλεβίτες, οι οποίοι είναι κυρίως υποστηρικτές της αριστεράς και του φιλοκουρδικού HDP, αντιτίθενται στην υποστήριξη του ΑΚΡ στις συριακές σουνιτικές ομάδες. Η Τουρκία φιλοξενεί περισσότερα από 3,5 εκατομμύρια Σύριους πρόσφυγες που είναι κυρίως Σύριοι Σουνίτες, τροφοδοτώντας την οργή και τον φόβο για τους Τούρκους Αλεβίτες, που βρίσκονται πιο κοντά στους Σύριους Αλαουίτες. Οι Αλεβίτες φοβούνται πως η βία στη Συρία θα μπορούσε να επεκταθεί στην Τουρκία από τη βομβιστική επίθεση στην πόλη Ρεϊχανλί της Τουρκίας, στα σύνορα με τη Συρία, που σκότωσε 53 αμάχους το 2013.
Οι Αλεβίτες ξεσηκώθηκαν πολλές φορές κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ξεκινώντας από τον 15ο αιώνα και διώχτηκαν πολλές φορές επειδή συμπαραστάθηκαν στους Σαφαβίδες, τη δυναστεία που ήταν υπεύθυνη για τον προσηλυτισμό του Ιράν σε σιιτικό Ισλάμ. Η πίστη των Αλεβιτών είναι κλάδος του σιιτικού Ισλάμ και οι σφαγές που διέπραξε το τουρκικό κράτος κατά της αίρεσης των Αλεβί συνεχίστηκαν κατά τη νέα εποχή της Τουρκικής Δημοκρατίας, με δεκάδες χιλιάδες Αλεβίτες να σκοτώνονται το 1937 μετά την εξέγερση του Dersim (Tunceli). Χιλιάδες Αλεβίτες σκοτώθηκαν στη Σφαγή του Μαράς το 1978, στη Σφαγή του Τσορούμ το 1980 και στη Σφαγή του Σίβας το 1993.
Ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν ξεκίνησε την «πρωτοβουλία των Αλεβιτών» το 2009 για την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων και την παραχώρηση θρησκευτικών δικαιωμάτων στην αίρεση. Παρά την πρωτοβουλία, οι Αλεβίτες παραμένουν μια ομάδα θρησκευτικής μειονότητας που έχει επηρεαστεί αρνητικά από τον αυταρχισμό του AKP από το 2011. Η αίρεση γίνεται όλο και πιο ευάλωτη σε κάθε είδους επιθέσεις στο σημερινό τοξικό περιβάλλον που τροφοδοτείται από τη θρησκευτική-εθνοτική ένταση που σημειώνει άνοδο καθώς πλησιάζουν οι γενικές εκλογές του 2023.
Οι επιθέσεις κατά των Αλεβιτών στην Άγκυρα συνέπεσαν με την πρώτη ημέρα του ισλαμικού μήνα Μουχαράμ, που θεωρείται ιερός από την κοινότητα των Αλεβιτών καθώς σηματοδοτεί τον μήνα κατά τον οποίο ο εγγονός του Προφήτη Μωάμεθ, Χουσεΐν, σκοτώθηκε κατά τη μάχη της Καρμπάλα το 680. Αλεβίτες ζουν με φόβο σε πολλές περιοχές της Τουρκίας, όπου τα σπίτια τους έχουν σημαδευτεί με μπογιά για να τα αναγνωρίσουν τα τελευταία χρόνια. Όχι μόνο το ισλαμιστικό AKP του Ερντογάν και ο υπερεθνικιστής σύμμαχός του, το Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος (MHP) έχουν κάνει πολύ λίγα για να προστατεύσουν αυτή τη μειονότητα, αλλά έχουν γίνει ενεργά μέρη του προβλήματος, δημιουργώντας ένα περιβάλλον χάους και κινδύνου για την κοινότητα των Αλεβιτών.