Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και ο πόλεμος που συνεχίζεται στην καρδιά της Ευρώπης ήταν το πρώτο «καμπανάκι» που υπενθύμισε στην παγκόσμια κοινότητα ότι η πιθανότητα ενός γενικευμένου παγκόσμιου πολέμου δεν είναι σενάριο για ταινία επιστημονικής φαντασίας.
Από: topontiki.gr / Του Δημήτρη Μηλάκα
Η προσγείωση των δυτικών κοινωνιών στην πραγματικότητα συντελείται όσο συνειδητοποιούν ότι η ηγέτιδα δύναμη (ΗΠΑ) δεν είναι σε θέση να «κλείσει» όποια τρύπα ανοίγει στο πλέγμα του παγκόσμιου ιστού των συμφερόντων της.
Ήδη οι Ευρωπαίοι «σύμμαχοι» των ΗΠΑ καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα στην «τρύπα» που δημιουργεί στον αμερικανικό ιστό συμφερόντων στην Ευρώπη η Ρωσία. Η αδυναμία / αποθυμία της Ουάσιγκτον να αποδεχτεί τη Μόσχα στο ευρωπαϊκό σύστημα ασφάλειας πυροδότησε τον πόλεμο στην Ουκρανία και τη μεγέθυνση ενός πολιτικού / οικονομικού κόστους για τους Ευρωπαίους εταίρους:
● Πληρώνουν (αν τη βρουν) χρυσάφι την ενέργεια.
● (Θα) καταβάλλουν τρομακτικά ποσά στην αμερικανική πολεμική βιομηχανία για εξοπλισμούς.
● Δεμένοι στο άρμα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, οι Ευρωπαίοι δεν διέρρηξαν (κατ’ απαίτηση της Ουάσιγκτον) τις σχέσεις τους μόνο με τη Ρωσία, προχωρώντας σε αποφάσεις (π.χ. μείωση των εισαγωγών φυσικού αερίου) που μοιάζουν με αυτοχειριασμό…
● Σύρονται πίσω από τους Αμερικανούς και στον «μακρινό» Ειρηνικό, στις θάλασσες της Κίνας. Εκεί που, όπως προβλέπουν και φοβούνται οι ειδήμονες της γεωπολιτικής, θα είναι το πεδίο της μάχης για την παγκόσμια ηγεμονία τον 21ο αιώνα.
Μια εικόνα για το τι μπορεί να συμβεί εκεί πήραμε με τις οργισμένες αντιδράσεις της Κίνας όταν ανακοινώθηκε η επίσκεψη του τρίτου στην ιεραρχία παράγοντα του αμερικανικού κράτους (της προέδρου της Γερουσίας Νάνσυ Πελόζι) στην Ταϊβάν.
Για το Πεκίνο, εδώ και δεκαετίες, η Ταϊβάν είναι, τηρουμένων των αναλογιών, ό,τι για τη Μόσχα η Κριμαία ή η ανατολική Ουκρανία. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι Κινέζοι, όταν πιέστηκαν (από τους Αμερικανούς) να καταδικάσουν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, απάντησαν: «Όποιος κρέμασε το κουδούνι στην ουρά της τίγρης, αυτός να το βγάλει».
Είναι άραγε πρόθεση των ΗΠΑ να τα βάλουν ταυτόχρονα με δύο τίγρεις;
Η προσγείωση των δυτικών κοινωνιών στην πραγματικότητα συντελείται όσο συνειδητοποιούν ότι η ηγέτιδα δύναμη (ΗΠΑ) δεν είναι σε θέση να «κλείσει» όποια τρύπα ανοίγει στο πλέγμα του παγκόσμιου ιστού των συμφερόντων της.
Ήδη οι Ευρωπαίοι «σύμμαχοι» των ΗΠΑ καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα στην «τρύπα» που δημιουργεί στον αμερικανικό ιστό συμφερόντων στην Ευρώπη η Ρωσία. Η αδυναμία / αποθυμία της Ουάσιγκτον να αποδεχτεί τη Μόσχα στο ευρωπαϊκό σύστημα ασφάλειας πυροδότησε τον πόλεμο στην Ουκρανία και τη μεγέθυνση ενός πολιτικού / οικονομικού κόστους για τους Ευρωπαίους εταίρους:
● Πληρώνουν (αν τη βρουν) χρυσάφι την ενέργεια.
● (Θα) καταβάλλουν τρομακτικά ποσά στην αμερικανική πολεμική βιομηχανία για εξοπλισμούς.
● Δεμένοι στο άρμα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, οι Ευρωπαίοι δεν διέρρηξαν (κατ’ απαίτηση της Ουάσιγκτον) τις σχέσεις τους μόνο με τη Ρωσία, προχωρώντας σε αποφάσεις (π.χ. μείωση των εισαγωγών φυσικού αερίου) που μοιάζουν με αυτοχειριασμό…
● Σύρονται πίσω από τους Αμερικανούς και στον «μακρινό» Ειρηνικό, στις θάλασσες της Κίνας. Εκεί που, όπως προβλέπουν και φοβούνται οι ειδήμονες της γεωπολιτικής, θα είναι το πεδίο της μάχης για την παγκόσμια ηγεμονία τον 21ο αιώνα.
Μια εικόνα για το τι μπορεί να συμβεί εκεί πήραμε με τις οργισμένες αντιδράσεις της Κίνας όταν ανακοινώθηκε η επίσκεψη του τρίτου στην ιεραρχία παράγοντα του αμερικανικού κράτους (της προέδρου της Γερουσίας Νάνσυ Πελόζι) στην Ταϊβάν.
Για το Πεκίνο, εδώ και δεκαετίες, η Ταϊβάν είναι, τηρουμένων των αναλογιών, ό,τι για τη Μόσχα η Κριμαία ή η ανατολική Ουκρανία. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι Κινέζοι, όταν πιέστηκαν (από τους Αμερικανούς) να καταδικάσουν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, απάντησαν: «Όποιος κρέμασε το κουδούνι στην ουρά της τίγρης, αυτός να το βγάλει».
Είναι άραγε πρόθεση των ΗΠΑ να τα βάλουν ταυτόχρονα με δύο τίγρεις;