ΤΟ τουρκικό εγχείρημα για την αναγνώριση του ψευδοκράτους δεν είναι εύκολο. Υπήρξαν πάρα πολλές προσπάθειες στο παρελθόν χωρίς κανένα, όμως, αποτέλεσμα. Το γνωρίζουν στην Άγκυρα, αλλά φαίνεται πως δεν εγκαταλείπουν την προσπάθεια. Κάνουν κινήσεις, που βαθμηδόν θα οδηγήσουν προς αυτή την κατεύθυνση, αυτό τον διαχρονικό στόχο. Την ίδια ώρα, η κατοχική Τουρκία επενδύει στο ενδεχόμενο να εξασφαλίσει αναγνώριση από την ελληνική πλευρά. Πρόκειται για ένα ενδεχόμενο, επίσης, απομακρυσμένο, αλλά ούτε κι αυτό το σενάριο δεν το εγκαταλείπουν οι Τούρκοι.
Από: philenews.com
ΠΡΟ ημερών, ένας Τούρκος ακαδημαϊκός, ο Χασάν Ουνάλ, εξέφρασε την εκτίμηση ότι η επιδείνωση των ελληνορωσικών σχέσεων και η αλλαγή των συσχετισμών στην περιοχή μετά τη διάσκεψη κορυφής στην Άστανα προσφέρει ευκαιρία για την αναγνώριση της «τδβκ». «Oι Έλληνες και οι Ελληνοκύπριοι με το να μετατραπούν σε προκεχωρημένο φυλάκιο των ΗΠΑ», υποστήριξε ο Ουνάλ. Υποστήριξε πως «κατέστρεψαν τις σχέσεις τους με τη Ρωσία. Αυτό προκάλεσε τον θυμό της Ρωσίας. Είναι η κατάλληλη στιγμή για διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία για την αναγνώριση της ‘’τδβκ’’. Δεν πρέπει να χαθεί αυτή η ευκαιρία». Η Μόσχα, ως μέλος των πέντε του Συμβουλίου Ασφαλείας και λογικά δεν θα πρέπει να αναμένεται ότι θα προβεί σε μια τέτοια ενέργεια. Αυτό, όμως, δεν μπορεί κανέναν να καθησυχάζει καθώς οφείλουμε πάντα να επαγρυπνούμε για κάθε ενδεχόμενο.
ΥΠΑΡΧΕΙ μια ακόμη επισήμανση του Τούρκου ακαδημαϊκού, που θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Θεωρεί πως μετά την υπογραφή «συνθήκης ειρήνης» με την Αρμενία, θα ακολουθήσουν το Αζερμπαϊτζάν και οι Τουρκικές Δημοκρατίες. Ο κατάλογος θα γίνεται όλο και μακρύτερος, με το Πακιστάν και άλλες φιλικές χώρες, καθώς και εκείνες στις οποίες παρέχουμε ανθρωπιστική βοήθεια στην Αφρική. Όλα αυτά που περιγράφονται ενδεχομένως να φαντάζουν απομακρυσμένα και να αφορούν μακροπρόθεσμες επιδιώξεις και στοχεύσεις της κατοχικής Τουρκίας. Μπορεί να είναι έτσι. Ενδέχεται, όμως, να διαμορφωθούν διαφορετικά δεδομένα και οι συμμαχίες να καθορίσουν νέες συνθήκες. Η Τουρκία συνηθίζει στις συνεργασίες της να ζητά ανταλλάγματα. Το κάνει πάντα, επιχειρώντας να είναι… χρήσιμη στους άλλους. Το έχουμε παρακολουθήσει αυτό στο Ουκρανικό, όταν ακόμη και τώρα, η Άγκυρα έχει καταφέρει να έχει ρόλο μεσολαβητή μεταξύ των εμπόλεμων πλευρών, με τις ευλογίες μάλιστα του ΟΗΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εφησυχάζουμε και να υποβαθμίζονται επισημάνσεις, πολιτικών, διπλωματών ή ακόμη και ακαδημαϊκών.
ΠΡΟ ημερών, ένας Τούρκος ακαδημαϊκός, ο Χασάν Ουνάλ, εξέφρασε την εκτίμηση ότι η επιδείνωση των ελληνορωσικών σχέσεων και η αλλαγή των συσχετισμών στην περιοχή μετά τη διάσκεψη κορυφής στην Άστανα προσφέρει ευκαιρία για την αναγνώριση της «τδβκ». «Oι Έλληνες και οι Ελληνοκύπριοι με το να μετατραπούν σε προκεχωρημένο φυλάκιο των ΗΠΑ», υποστήριξε ο Ουνάλ. Υποστήριξε πως «κατέστρεψαν τις σχέσεις τους με τη Ρωσία. Αυτό προκάλεσε τον θυμό της Ρωσίας. Είναι η κατάλληλη στιγμή για διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία για την αναγνώριση της ‘’τδβκ’’. Δεν πρέπει να χαθεί αυτή η ευκαιρία». Η Μόσχα, ως μέλος των πέντε του Συμβουλίου Ασφαλείας και λογικά δεν θα πρέπει να αναμένεται ότι θα προβεί σε μια τέτοια ενέργεια. Αυτό, όμως, δεν μπορεί κανέναν να καθησυχάζει καθώς οφείλουμε πάντα να επαγρυπνούμε για κάθε ενδεχόμενο.
ΥΠΑΡΧΕΙ μια ακόμη επισήμανση του Τούρκου ακαδημαϊκού, που θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Θεωρεί πως μετά την υπογραφή «συνθήκης ειρήνης» με την Αρμενία, θα ακολουθήσουν το Αζερμπαϊτζάν και οι Τουρκικές Δημοκρατίες. Ο κατάλογος θα γίνεται όλο και μακρύτερος, με το Πακιστάν και άλλες φιλικές χώρες, καθώς και εκείνες στις οποίες παρέχουμε ανθρωπιστική βοήθεια στην Αφρική. Όλα αυτά που περιγράφονται ενδεχομένως να φαντάζουν απομακρυσμένα και να αφορούν μακροπρόθεσμες επιδιώξεις και στοχεύσεις της κατοχικής Τουρκίας. Μπορεί να είναι έτσι. Ενδέχεται, όμως, να διαμορφωθούν διαφορετικά δεδομένα και οι συμμαχίες να καθορίσουν νέες συνθήκες. Η Τουρκία συνηθίζει στις συνεργασίες της να ζητά ανταλλάγματα. Το κάνει πάντα, επιχειρώντας να είναι… χρήσιμη στους άλλους. Το έχουμε παρακολουθήσει αυτό στο Ουκρανικό, όταν ακόμη και τώρα, η Άγκυρα έχει καταφέρει να έχει ρόλο μεσολαβητή μεταξύ των εμπόλεμων πλευρών, με τις ευλογίες μάλιστα του ΟΗΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εφησυχάζουμε και να υποβαθμίζονται επισημάνσεις, πολιτικών, διπλωματών ή ακόμη και ακαδημαϊκών.