Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Δεν είναι τόσο οι «οικονομικές επιταγές… ιστορικές συγγένειες με τη Μόσχα, οι ανησυχίες για σημάδια αποδέσμευσης των ΗΠΑ και η δυσπιστία προς τις πρώην αποικιακές δυνάμεις που τροφοδοτούν το αίσθημα υποκρισίας» που βρίσκονται πίσω από την αποτυχία της αντιρωσικής στρατηγικής «συγκράτησης» αυτού του φθίνοντος μονοπολικού ηγεμόνα στους G20, αλλά απλώς ότι τα μέλη τους από τον Παγκόσμιο Νότο (συμπεριλαμβανομένης της συγκρατημένα πλούσιας Αργεντινής και της υπερπλούσιας Σαουδικής Αραβίας που μπορούν να χαρακτηριστούν ως τέτοιες για γεωγραφικούς-ιστορικούς λόγους) πιστεύουν πως είναι προς τα αντικειμενικά εθνικά τους συμφέροντα να ασκήσουν μια πολιτική ουδετερότητας αρχών στο Νέο Ψυχρό Πόλεμο. Η ανάληψη πλευρών σε οποιαδήποτε σύγκρουση θα μείωνε μονομερώς την στρατηγική τους ικανότητα ελιγμών και συνεπώς τη σχετική αυτονομία κατά τη διάρκεια αυτής της εξαιρετικά δυναμικής περιόδου της ιστορίας όπου χρειάζονται μέγιστη ευελιξία.
Μια αντικειμενική αξιολόγηση της κατάστασης τις παραμονές της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας στην Ουκρανία που προκάλεσαν οι ΗΠΑ θα είχε αποκαλύψει εύκολα αυτή τη διορατικότητα, αλλά το πρόβλημα είναι ότι οι δυτικοί στρατηγιστές και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής τυφλώθηκαν από τη λεγόμενη «εξαιρετική» ιδεολογία τους απορρίπτοντας την πιθανότητα οι χώρες του Παγκόσμιου Νότου να αρνηθούν να υποχωρήσουν στις απαιτήσεις του Golden Billion. Με απλά λόγια, παραπλανήθηκαν τόσο πολύ από τις μονοπολικές πολιτικές φαντασιώσεις τους που έχασαν τις πολυπολικές διαδικασίες που διαδραματίζονταν στην παγκόσμια σκηνή τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία, πιστεύοντας λανθασμένα πως οποιαδήποτε τέτοια συζήτηση γι' αυτούς ήταν απλώς η λεγόμενη «ρωσική προπαγάνδα» και ότι η κυριαρχία του πολιτισμού τους στις Διεθνείς Σχέσεις δε θα τελείωνε ποτέ.
Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία ότι οι ιδεολογικά καθοδηγούμενες απόπειρες «συγκράτησης» της Ρωσίας απέτυχαν εντελώς και έτσι ταπείνωσαν αυτούς τους ίδιους Δυτικούς με επιρροή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα Mainstream Media (MSM) όπως το Bloomberg προσπαθούν να βρουν μια εξήγηση αφού κατέστη αδύνατο να αρνηθούν αυτή την πραγματικότητα, αν και δεν μπορούν να αναγκαστούν να αναγνωρίσουν την ιδεολογική βάση αυτού του μεγάλου στρατηγικού λάθους, ούτε την ανεξάρτητη λειτουργία των κρατών του Παγκόσμιου Νότου. Αντίθετα, κυριαρχούν οι εικασίες για «οικονομικές επιταγές… ιστορικές συγγένειες με τη Μόσχα, ανησυχίες για σημάδια αποδέσμευσης των ΗΠΑ και δυσπιστία προς τις πρώην αποικιακές δυνάμεις που τροφοδοτεί το αίσθημα υποκρισίας», οι οποίες κινδυνεύουν να επαναλάβουν το ίδιο λάθος μέσω της δημιουργίας μιας άλλης εναλλακτικής πραγματικότητας που θα επηρεάσει καταστροφικά τη χάραξη πολιτικής.
Δε φαίνεται πως οι ΗΠΑ έχουν ειλικρινή επιθυμία να μάθουν τα μαθήματά τους, όπως αποδεικνύεται από τη συνεχή πίεση που επιχειρούν να ασκήσουν στην Ινδία, η οποία υπερηφανεύεται ότι είναι η μεγαλύτερη δημοκρατία στον κόσμο και για την οποία οι δυτικοί εμπειρογνώμονες εσφαλμένα προέβλεψαν ότι θα συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις του πολιτισμού τους να αποστασιοποιηθεί από τη Ρωσία. Το ακριβώς αντίθετο συνέβη στην πραγματικότητα: η Ινδία διπλασίασε τη ρωσική διάσταση της πολυπολικής μεγάλης στρατηγικής της, ακόμη και έγινε η αναντικατάστατη βαλβίδα του εταίρου της από την πίεση της Δύσης και έτσι αποτρέποντας προληπτικά την δυνητικά δυσανάλογη εξάρτησή της από την Κίνα, καταδικάζοντας ταυτόχρονα εκείνους που προσπάθησαν να την πιέσουν να υποχωρήσει μονομερώς σε ζητήματα όπως η Ρωσία που θεωρεί ότι είναι προς τα αντικειμενικά εθνικά της συμφέροντα.
Το παράδειγμα της Ινδίας απέδειξε ότι είναι δυνατό να ασκηθεί μια πολιτική ουδετερότητας αρχών που ισορροπεί προσεκτικά μεταξύ του Golden Billion υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και του Παγκόσμιου Νότου υπό την ηγεσία των BRICS, το οποίο με τη σειρά του ενέπνευσε τους πολυπολικούς ομολόγους του G20, όπως η Σαουδική Αραβία και η Τουρκία, να διατηρήσουν την πορεία τους και να μην οπισθοδρομήσουν ανεξάρτητα από το πόση πίεση προσπαθεί η Αμερική να τους ασκήσει. Καθεμία από αυτές τις χώρες κατέχει τη δική της, συλλογικά έφτασαν να ασκούν περισσότερη επιρροή στην παγκόσμια συστημική μετάβαση στην πολυπολικότητα από ό,τι μπορούσαν ποτέ μεμονωμένα, αφού το σύνολο των προσπαθειών τους έχει γίνει μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών τους. Αυτό το φαινόμενο είναι που τρομάζει τόσο πολύ το Bloomberg και άλλους δυτικούς παρατηρητές, αφού γνωρίζουν τουλάχιστον στο υποσυνείδητό τους ότι σημαίνει το τέλος της μονοπολικής ηγεμονίας των ΗΠΑ.
Για να τελειώσουμε με το θέμα, ήταν καθαρά μέσω ιδεολογικά καθοδηγούμενης αλαζονείας που η Δύση αγνόησε τις προϋπάρχουσες πολυπολικές διαδικασίες μπροστά στα μάτια των σημαίνων της και έτσι λανθασμένα προέβλεψε ότι θα εξανάγκαζαν επιτυχώς τον Παγκόσμιο Νότο να πηδήξει στις αντιρωσικές κυρώσεις τους. Τίποτα τέτοιου είδους δεν ήταν ποτέ ρεαλιστικά δυνατό, αφού οι ανερχόμενες πολυπολικές δυνάμεις όπως οι χώρες BRICS, η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία και άλλες είχαν ήδη γίνει στρατηγικά αυτόνομες και έτσι ήταν προδιατεθειμένες να ασκήσουν μια πολιτική ουδετερότητας αρχών όταν οι ΗΠΑ τις πίεσαν να κάνουν ένα ψεύτικο μηδέν. -επιλογή αθροίσματος μεταξύ Δύσης και Ρωσίας. Εκτός από την ανάμειξη, τους infowars και τα σχέδια αλλαγής καθεστώτος, τα οποία θα μπορούσαν εύκολα να αποβούν μπούμερανγκ, η Αμερική δε διαθέτει πραγματικές επιλογές για να ανταποκριθεί σε αυτό.