Αφρικανικές χώρες όπως το Τόγκο, ο Νίγηρας, η Αιθιοπία, το Μαρόκο και η Τυνησία έχουν ήδη αποκτήσει το τουρκικής κατασκευής όπλο, του οποίου η δημοτικότητα έχει πυροδοτηθεί από την αποτελεσματικότητά του σε πολλές συγκρούσεις σε όλο τον κόσμο, είπε ο Melly, ενώ η Αγκόλα έχει εκφράσει ενδιαφέρον για το drone.
«Για τους Αφρικανούς αγοραστές, ιδιαίτερα τις φτωχότερες χώρες, τα drones παρέχουν την ευκαιρία να αναπτύξουν σημαντική αεροπορική ισχύ χωρίς το τεράστιο κόστος σε εξοπλισμό και χρόνια εκπαίδευσης ελίτ που απαιτούνται για την ανάπτυξη μιας συμβατικής δύναμης αεροπορικής επίθεσης επανδρωμένων αεροσκαφών», σύμφωνα με τον Melly, σύμβουλο με το Πρόγραμμα Αφρικής στο Chatham House στο Λονδίνο, ο οποίος είπε ότι αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τον Νίγηρα και το Τόγκο.
Ο Νίγηρας και το Τόγκο αντιμετωπίζουν την πρόκληση του περιορισμού των ισλαμιστών μαχητών, έγραψε ο αναλυτής, σημειώνοντας ότι ο στρατός του πρώτου αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα εδώ και χρόνια, ενώ για τους δεύτερους, οι εξτρεμιστές αποτελούν μια σχετικά νέα απειλή.
Τα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη είναι σε θέση να παρέχουν στις χώρες τη δική τους εθνική ικανότητα εναέριας επιτήρησης για να σταματήσουν τους μαχητές και ακόμη και να χτυπήσουν εναντίον τους, έγραψε ο αναλυτής.
«Τόσο για το Τόγκο όσο και για τον Νίγηρα, η συνεργασία εφοδιασμού με την Τουρκία είναι επίσης πολιτικά χρήσιμη, μειώνοντας τη δημόσια εξάρτησή τους από στενές συνεργασίες ασφάλειας με τη Γαλλία, την πρώην αποικιακή δύναμη, για την οποία ένα σημαντικό σκέλος της εγχώριας γνώμης παραμένει ανήσυχο», σύμφωνα με τον Melly.
Η συνεργασία, με τη σειρά της, επιτρέπει την προβολή της εξωτερικής πολιτικής της Άγκυρας νότια της Σαχάρας, πέρα από τις μακροχρόνιες δυνάμεις της τουρκικής κυβέρνησης, όπως οι κατασκευές αεροδρομίων και άλλες βασικές υποδομές, είπε.