Περισσότερα από όσα θα μπορούσες να ονειρευτείς προσφέρει το πολυτελέστερο τρένο του κόσμου, το οποίο απευθύνεται μόνο σε πολύ υψηλά βαλάντια.
Από: carandmotor.gr
Παρά την τεράστια πρόοδο των αεροπορικών μεταφορών σε παγκόσμιο επίπεδο, που έχουν επιτρέψει τη ραγδαία μείωση του χρόνου ταξιδιού, υπάρχουν κάποιοι ταξιδιώτες που αρνούνται πεισματικά να επιβιβαστούν σε αεροπλάνο.
Όχι για λόγους… υψοφοβίας, αλλά εξαιτίας της δυσανεξίας που τους προκαλείται στην ιδέα να στοιβαχτούν στην καμπίνα ενός αεροπλάνου. Γι' αυτούς το ταξίδι δεν έχει σημασία ο προορισμός, αλλά το ταξίδι, και οι μοναδικές εικόνες που μπορείς να αποκομίσεις παρακολουθώντας εναλασσόμενα τοπία.
Παρά την τεράστια πρόοδο των αεροπορικών μεταφορών σε παγκόσμιο επίπεδο, που έχουν επιτρέψει τη ραγδαία μείωση του χρόνου ταξιδιού, υπάρχουν κάποιοι ταξιδιώτες που αρνούνται πεισματικά να επιβιβαστούν σε αεροπλάνο.
Όχι για λόγους… υψοφοβίας, αλλά εξαιτίας της δυσανεξίας που τους προκαλείται στην ιδέα να στοιβαχτούν στην καμπίνα ενός αεροπλάνου. Γι' αυτούς το ταξίδι δεν έχει σημασία ο προορισμός, αλλά το ταξίδι, και οι μοναδικές εικόνες που μπορείς να αποκομίσεις παρακολουθώντας εναλασσόμενα τοπία.
Τα «θέλω» αυτής της ιδιαίτερα απαιτητικής κατηγορίας ταξιδιωτών ικανοποιεί σε απόλυτο βαθμό το τρένο-ωδή στην πολυτέλεια Venice Simplon Orient Express με προρισμούς τις πόλεις Λονδίνο, Παρίσι, Βενετία, Άμστερνταμ, Πράγα, Γενεύη, Ρώμη, Φλωρεντία και Βρυξέλλες.
Η σύγχρονη «Ταχεία της Ανατολής», όπως είναι το παρατσούκλι του, αποτελείται συνολικά από 17 βαγόνια. Ειδικότερα έχει 11 κλινάμαξες, τρία βαγόνια - εστιατόρια, ένα βαγόνι μπάρ και δύο βαγόνια αποκλειστικά για το προσωπικό του.
Μερικές από τις κλινάμαξες είναι υπερπολυτελείς σουίτες που χωρούν δύο επίβάτες έκαστη και διαθέτουν σαλόνια, υπνοδωμάτια, ιδιωτικά μπάνια από μάρμαρο και χειροποίητο ιταλικό φυσητό γυαλί.
Όποιος επιθυμεί να απολαύσει τις χλιδάτες υπηρεσίες του Venice Simplon Orient Express θα χρειαστεί να πληρώσει τουλάχιστον 6.500 λίρες (ανά άτομο) για τις σύντομες διαδρομες.
Η σύγχρονη «Ταχεία της Ανατολής», όπως είναι το παρατσούκλι του, αποτελείται συνολικά από 17 βαγόνια. Ειδικότερα έχει 11 κλινάμαξες, τρία βαγόνια - εστιατόρια, ένα βαγόνι μπάρ και δύο βαγόνια αποκλειστικά για το προσωπικό του.
Μερικές από τις κλινάμαξες είναι υπερπολυτελείς σουίτες που χωρούν δύο επίβάτες έκαστη και διαθέτουν σαλόνια, υπνοδωμάτια, ιδιωτικά μπάνια από μάρμαρο και χειροποίητο ιταλικό φυσητό γυαλί.
Όποιος επιθυμεί να απολαύσει τις χλιδάτες υπηρεσίες του Venice Simplon Orient Express θα χρειαστεί να πληρώσει τουλάχιστον 6.500 λίρες (ανά άτομο) για τις σύντομες διαδρομες.
Όσοι, ωστόσο, θέλουν να πραγματοποιήσουν το ιστορικό ταξίδι πέντε διανυκτερεύσεων Παρίσι-Κωνσταντινούπολη, που εκτελείται μόλις μία φορά τον χρόνο, τον Αύγουστο, θα χρειαστεί να «εκταμιεύσουν» τουλάχιστον 21.000 ευρώ. Ενώ μία μεγάλη σουίτα φτάνει τα 150.000 ευρώ.
Το Venice Simplon Orient Express ουσιαστικά αποτελεί τη σύγχρονη αναβίωση του εμβληματικού τρένου Orient Express, ενός υπερπολυτελούς μεταφορικού μέσου που, για περισσότερα από 80 χρόνια (1883-1977) είχε γίνει συνώνυμο των μετακινήσεων της αφάν-γκατέ της εποχής (συμπεριλαμβανομένων βασιλιάδων), ταξιδεύοντας από το Παρίσι στην Κωνσταντινούπολη.
Το Orient Express εξελίχθηκε από τον Βέλγο επιχειρηματία Georges Nagelmackers και εκτέλεσε το πρώτο του δρομολόγιο το 1883, ταξιδεύοντας από το Παρίσι στο βουλγαρικό λιμάνι Βάρνα. Από εκεί οι επιβάτες διέσχισαν με ατμόπλοιο τη Μαύρη Θάλασσα, φτάνοντας στην Κωνσταντινούπολη. Από το 1889, ωστόσο, το πλήρες δρομολόγιο εκτελούνταν αποκλειστικά με το τρένο.
Το Orient-Express τράβηξε χειρόφρενο το 1977 μετά από αρκετές δεκαετίες σταθερής μείωσης του επιβατικού κοινού.
Το 1982, ένας Αμερικανός, ο James Sherwood, αναβίωσε το τρένο υπό την ονομασία Venice Simplon Orient-Express (VSOE), κάνοντας πραγματικότητα τα «θέλω» όσων θέλουν να πίνουν σαμπάνια ατενίζοντας τις ελβετικές Άλπεις, τις ελβετικές λίμνες ή την ύπαιθρο της βόρειας Γαλλίας.
Το 1982, ένας Αμερικανός, ο James Sherwood, αναβίωσε το τρένο υπό την ονομασία Venice Simplon Orient-Express (VSOE), κάνοντας πραγματικότητα τα «θέλω» όσων θέλουν να πίνουν σαμπάνια ατενίζοντας τις ελβετικές Άλπεις, τις ελβετικές λίμνες ή την ύπαιθρο της βόρειας Γαλλίας.