Από: menshouse.gr
Σύμφωνα με όσους τον είδαν -αλλά σύμφωνα και με τον ίδιο- θα έκανε πολλαπλάσια όργια στα γήπεδα αν δεν τον ενδιέφεραν εξίσου οι… δραστηριότητες έξω απ’ αυτά.
«Αν είχα γεννηθεί άσχημος, κανείς δεν θα ήξερε τον Πελέ», όπως με σεμνότητα είχε εξηγήσει.
Άσε την εξομολόγηση ότι «κάποτε έκοψα τις γυναίκες και το αλκοόλ και ήταν τα χειρότερα 20 λεπτά της ζωής μου».
Τρίχες…
Με το κεφάλι του υπερβολικά φορτωμένο από δαύτες, ο Βάλτερ Φρος κάτι τέτοιο θα ψέλλιζε ακούγοντας τις μνημειώδεις ατάκες του Μπεστ…
Όχι μόνο γιατί λατρεύτηκε (αν και άσχημος) από τους Γερμανούς ποδοσφαιρόφιλους.
Αλλά κι επειδή το κατάφερε χωρίς διάλειμμα έστω λίγων… λεπτών από τις καταχρήσεις.
Ούτε καν στη διάρκεια του αγώνα!
Το παρουσιαστικό του «βάτραχου», όπως αποκαλούταν, δεν παρέπεμπε ακριβώς σε αυτό που ήταν μέσα στο γήπεδο.
Κοντούλης, ξερακιανός, με μαλλούρα πυκνή και μια μουστάκα που θα ‘κανε τον κυρ-Χρήστο τον φαρμακοποιό από το «Ρετιρέ» να νιώθει σπανός.
Περισσότερο με φροντιστή ή τραυματιοφορέα έμοιαζε, παρά με δυναμικό και χαλκέντερο στόπερ.
Κι όμως…
Ο καθαριστής καπνοδόχων από το Λούντβιχσχαφεν ήταν εκείνος που φρόντιζε να… έχει δουλειά ο τραυματιοφορέας:
Σηκώνοντας στον αέρα, όποτε χρειαζόταν, πιο ζόρικους και πιο μεγαλόσωμους αντιπάλους!
Είναι χαρακτηριστικό ότι υπήρξε σεζόν στην Bundesliga (μια από τις τρεις που έπαιξε με Καϊζερσλάουτερν και Ζανκτ Πάουλι) στην οποία αντίκρισε 20 κίτρινες κάρτες!
Θεωρείται, δε, ένας από τους λόγους (κατ’ άλλους ο κύριος) που η γερμανική ομοσπονδία αποφάσισε ν’ αυστηροποιήσει τις ποινές και να επιβάλλει απουσία ενός αγώνα με τη συμπλήρωση κάθε 5 καρτών.
«Δεν ήταν καν βαρύς, ζύγιζε το πολύ 70 κιλά και ήταν πολύ λεπτός. Αλλά εξαιτίας της μαχητικότητάς του, όλοι οι αντίπαλοι τον φοβούνταν πραγματικά.
Ο Βάλτερ πήγαινε με πατημένο το γκάζι και στην προπόνηση και στον αγώνα», είχε περιγράψει ο συμπαίκτης του στη Ζανκτ Πάουλι, Ρολφ-Πέτερ Ρόσενφελντ.
Το φοβερό όμως είναι ότι πήγαινε με πατημένο το γκάζι ακόμα κι αν δεν ήταν… νηφάλιος. Και παρόλο που τα πνευμόνια του ήταν ελαφρώς επιβαρυμένα!
Εκτός του ότι έπινε σαν νεροφίδα, ο Φρος κάπνιζε και σαν τις τσιμινιέρες που καθάριζε τις ημέρες της εβδομάδας που δεν έπαιζε μπάλα.
Σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, φούμαρε περισσότερα από 60 τσιγάρα τη μέρα!
Υπήρχαν, δε, περιπτώσεις που εμφανιζόταν στο γήπεδο απευθείας από πιώμα!
Όπως τo 1972 που (έπειτα από μια έξαλλη νύχτα) παρουσιάστηκε σ’ ένα ματς εναντίον της Σάλκε με τα μάτια κατακόκκινα.
Ισχυρίστηκε στον προπονητή ότι είχε… επιπεφυκίτιδα και μπήκε κανονικά ν’ αγωνιστεί.
Όχι μόνο δεν ψάρωσε λοιπόν που ανέλαβε το μαρκάρισμα του πρωταθλητή Ευρώπης με τη Δυτική Γερμανία, Έρβιν Κρέμερς, αλλά τον έκανε να ζητήσει αλλαγή πριν το εικοσάλεπτο!
«Τον χτύπησα τρεις φορές νωρίς μέσα στο παιχνίδι και αυτό ήταν αρκετό», όπως εξήγησε απλοϊκά ο ίδιος μετά το ματς.