Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Με την Ουκρανία υπό τον αυστηρό έλεγχο της Ουάσιγκτον, η έννοια της αμοιβαία εξασφαλισμένης καταστροφής (MAD) θα είχε υπονομευθεί σοβαρά δίνοντας στις ΗΠΑ ένα σαφές πλεονέκτημα, αναγκάζοντας τη Ρωσία είτε να συνθηκολογήσει αποτελεσματικά είτε να κλιμακωθεί. Οι στρατηγοί του Πενταγώνου ήταν ιδιαίτερα ευχαριστημένοι με αυτή την εξέλιξη των γεγονότων, ανεξάρτητα από το πόσοι ειδήμονες της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, πρώην στρατιωτικοί και κυβερνητικοί αξιωματούχοι συμβούλεψαν ενάντια σε αυτήν την εξαιρετικά επικίνδυνη, σχεδόν αυτοκτονική προσέγγιση.
Από την πλευρά του, το ρωσικό κατεστημένο συνειδητοποίησε πως θα βρισκόταν στη γωνία αν αυτό γινόταν. Η Μόσχα αποφάσισε να ενεργήσει αποφασιστικά στις 24 Φεβρουαρίου, ξεκινώντας την ειδική στρατιωτική της επιχείρηση για να οδηγήσει το ΝΑΤΟ πιο μακριά από τα δυτικά της σύνορα, καθώς και για να αποτρέψει την πλήρη απώλεια των Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ. Η επέμβαση της Ρωσίας απέδειξε ότι οι δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου, αν και σημαντικά διευρυμένες και εκσυγχρονισμένες, δεν ταιριάζουν με τον υπερδύναμο στρατό της Μόσχας. Βλέποντας πόσο γρήγορα θα κατέρρεε το σχέδιό της στο Κίεβο, η πολιτική Δύση αντέδρασε στέλνοντας όπλα αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων, εκτός από την κινητοποίηση της τεράστιας μηχανής προπαγάνδας της για να δημιουργήσει μια εικόνα «Ουκρανών υπερασπιστών που πολεμούν την εντελώς απρόκλητη βάναυση εισβολή της Ρωσίας».
Οι Ρωσικές BTG (τακτικές ομάδες τάγματος) ανέλαβαν τον έλεγχο μεγάλων εκτάσεων γης μέσα σε λίγες μέρες, βοηθώντας στη διαμόρφωση του πεδίου μάχης σύμφωνα με τις προτιμήσεις της Μόσχας και θέτοντας το υπόβαθρο για την πιο σημαντική πτυχή της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης - την αποστρατιωτικοποίηση. Καθώς οι μάχες άρχισαν να μετατρέπονται σε κλασικό παράδειγμα πολέμου φθοράς, η πολιτική Δύση συνειδητοποίησε ότι η Ρωσία σίγουρα θα επικρατήσει. Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ κατάλαβαν πως μόνο οι συνεχείς αποστολές όπλων θα μπορούσαν να κρατήσουν τις δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου στη ζωή. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι η δυτική μηχανή προπαγάνδας προσπαθεί να παρουσιάσει αυτά τα όπλα ως το νέο «wunderwaffen», η εμπειρία της νεοναζιστικής χούντας πολεμώντας τον ρωσικό στρατό με τα εν λόγω όπλα έδωσε μια πολύ λιγότερο κολακευτική εικόνα.
Προκειμένου να αντιμετωπίσουν το ζήτημα της ανικανότητας του καθεστώτος του Κιέβου, οι ΗΠΑ αποφάσισαν να πάρουν ακόμη περισσότερο τον έλεγχο της κατάστασης και του τρόπου με τον οποίο χρησιμοποιήθηκαν στρατιωτικά μέσα που έστελνε η πολιτική Δύση. Αυτό έχει μετατρέψει την Ουκρανία, ήδη ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της νεοαποικιακής εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, σε μια σχεδόν άμεση αποικία των ΗΠΑ. Η πολυδιαφημισμένη επίθεση στην περιφέρεια της Χερσώνας το δείχνει τέλεια. Η επίθεση όχι μόνο απέτυχε πριν καν ξεκινήσει, αλλά είναι επίσης σαφές ότι οι ΗΠΑ τη χρειάζονται πολύ περισσότερο από το ίδιο το καθεστώς του Κιέβου. Η νεοναζιστική χούντα στερείται στρατιωτών, όπλων και υλικοτεχνικής υποστήριξης για να εξαπολύσει οποιαδήποτε λογική επίθεση. Επιπλέον, ο ρωσικός στρατός απολαμβάνει την αεροπορική υπεροχή, καθιστώντας κάθε τέτοια απόπειρα αυτοκτονική στην καλύτερη περίπτωση.
Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες, και πάνω απ' όλα, η ταραγμένη κυβέρνηση Μπάιντεν, έχουν απεγνωσμένη ανάγκη έστω και μια φαινομενική νίκη, καθώς οι ενδιάμεσες εκλογές απέχουν μόλις μήνες. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ πρέπει να αποδείξει πόσο «επιτυχημένη» είναι η πολιτική της για την Ουκρανία. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα καλό που μπορεί να χρησιμοποιήσει για να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της επιτυχίας. Η τρέχουσα παγκόσμια θέση των ΗΠΑ, σε συνδυασμό με μια ολοένα και πιο δύσκολη εσωτερική κατάσταση, αποτελούν σημαντική απειλή για το Δημοκρατικό Κόμμα, το οποίο χρειάζεται απεγνωσμένα οτιδήποτε για να δείξει πως οι πολιτικές της κυβέρνησης Μπάιντεν, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, είναι επωφελείς για τις ΗΠΑ.
Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, οι ΗΠΑ «αυξάνουν την παρουσία τους» στην Ουκρανία. Η ιδέα ότι τα χρήματά της θα υπεξαιρούνται από τους διεφθαρμένους αξιωματούχους του καθεστώτος του Κιέβου και η «θανατηφόρα βοήθειά» τους που πωλείται στη μαύρη αγορά κάνει την κυβέρνηση Μπάιντεν ιδιαίτερα άβολα, καθώς αυτό πιθανότατα θα δημιουργήσει ακόμη περισσότερα προβλήματα και θα βλάψει περαιτέρω την ήδη κλονισμένη φήμη του η σημερινή κυβέρνηση των ΗΠΑ, για να μην πω τίποτα για τις αρνητικές συνέπειες για την πολιτική της στην Ουκρανία. Για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος και δεδομένου πως δεν είναι ικανοποιημένες με τις «στρατιωτικές επιτυχίες» των δυνάμεων του καθεστώτος του Κιέβου, οι ΗΠΑ δημιουργούν τη δική τους στρατιωτική διοίκηση που θα ελέγχει την πορεία των στρατιωτικών επιχειρήσεων που διεξάγουν οι νεοναζιστικές δυνάμεις της χούντας. Αυτό περιλαμβάνει επίσης τη διανομή και τη χρήση αμερικανικών και άλλων δυτικών όπλων που παρέχονται στις δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου.
Οι αλλαγές στην πολιτική δεν επηρεάζουν μόνο τον στρατό, αλλά και τους κυβερνητικούς θεσμούς. Η άσκηση ακόμη μεγαλύτερου ελέγχου στις ενέργειες της κυβέρνησης του καθεστώτος του Κιέβου, η αύξηση της παρουσίας πολυάριθμων ΜΚΟ που υποστηρίζονται από το εξωτερικό, καθώς και η αποστολή εταιρικών συμβούλων και εκπροσώπων των ΗΠΑ είναι όλες ενέργειες που στοχεύουν στη σύσφιξη της νεοαποικιακής λαβής των ΗΠΑ. Με αυτόν τον τρόπο, ακόμη και η τοπική επιχειρησιακή λήψη αποφάσεων αφαιρείται από το καθεστώς και υποβιβάζεται στην πρεσβεία των ΗΠΑ στο Κίεβο. Ακριβώς αυτή η νεοαποικιακή πολιτική (σχεδόν αντίγραφο αυτής που εφαρμόζεται στην Αφρική, τη Λατινική Αμερική, τη Μέση Ανατολή κ.λπ.) είναι που ωθεί τον ουκρανικό λαό σε μια παρατεταμένη και αιματηρή σύγκρουση με τη Ρωσία, μια σύγκρουση που δεν μπορούν να ελπίζουν ότι θα κερδίσουν.
