Κάναμε εχθρό μία χώρα που όχι μόνο δε μας απείλησε ποτέ αλλά πρωτοστάτησε να αποκτήσουμε την ανεξαρτησία μας

Ohmydearlife / pixabay

Η έχθρα που έχουν οι Αμερικανοί απέναντι στη Ρωσία τα τελευταία 77 χρόνια και η στάση που έχουμε επιλέξει να τηρήσουμε εμείς οι Έλληνες απέναντι σ’ αυτήν την έχθρα, μας έχουν κυριολεκτικά καταστρέψει. Όταν μπήκαμε στο ΝΑΤΟ το 1952 θα μπορούσε να πει κανείς ότι η επιλογή αυτή ήταν εν μέρει δικαιολογημένη καθώς η Ελλάδα βρισκόταν ακόμη υπό την επήρεια του εμφυλίου πολέμου – στον οποίο όμως η Ρωσία δεν αναμείχθηκε καθόλου αφού ο Στάλιν τήρησε τη δέσμευση που ανέλαβε έναντι του Τσώρτσιλ στη Μόσχα τον Οκτώβριο του 1944 να αφήσει την Ελλάδα στη ζώνη επιρροής της Δύσης. Ήταν λογικό οι Έλληνες κυβερνώντες να πιστεύουν τότε ότι η Σοβιετική Ένωση και οι δορυφόροι της αποτελούσαν τη μεγαλύτερη απειλή για την πατρίδα μας, αφού προς βορρά συνορεύαμε με τρεις κομμουνιστικές χώρες από τις οποίες η μία (η Βουλγαρία) αποτελούσε σύμμαχο των Σοβιετικών, και στην Κορέα μαινόταν για τρίτο χρόνο ο πόλεμος. Για την Τουρκία που μπήκε ταυτόχρονα με εμάς στο ΝΑΤΟ η κίνηση αυτή ήταν ουσιαστικά επιβεβλημένη αφού η Ρωσία υπήρξε ανέκαθεν ο χειρότερος εφιάλτης της. Επομένως ήταν λογικό να αναζητά η Τουρκία την προστασία μιας ευρύτερης ισχυρής συμμαχίας προκειμένου να αντισταθμίσει τον ρωσικό κίνδυνο που βρίσκεται πολύ κοντά της.

Από: https://www.capital.gr/forum/thread/7564265?page=1&messageId=7564269 - Stirlitz

Έτσι βρεθήκαμε να είμαστε σύμμαχοι με την Τουρκία. Δεν πέρασαν όμως παρά μόνο τρία χρόνια από την ένταξή μας στο ΝΑΤΟ μέχρι η Τουρκία να μας υπενθυμίσει τις διαθέσεις της και τα αισθήματα που τρέφει απέναντί μας, τα οποία εν πολλοίς είχαμε ξεχάσει πιστεύοντας αφελώς στο δόγμα της ελληνοτουρκικής φιλίας που είχε προωθήσει ο Ελευθέριος Βενιζέλος από το 1930. Το 1955 έγιναν τα θλιβερά γεγονότα στην Κωνσταντινούπολη με το μαζικό πογκρόμ σε βάρος του εκεί ελληνισμού, τις καταστροφές και λεηλασίες περιουσιών Ελλήνων και τον εξαναγκασμό πολλών από αυτούς να φύγουν για την Ελλάδα. Στις επόμενες δεκαετίες η τουρκική απειλή εναντίον μας κλιμακώθηκε, με αποκορύφωμα την εισβολή στην Κύπρο το 1974, τη διχοτόμηση του νησιού και τον ξεριζωμό του 1/3 του πληθυσμού του.
 
Μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού στην Ανατολική Ευρώπη, βρεθήκαμε σε μία πραγματικά σχιζοφρενική κατάσταση. Εφόσον ανήκουμε στο ΝΑΤΟ, τυπικά εχθρός μας παραμένει η Ρωσία και σύμμαχός μας η Τουρκία. Έχουμε δηλαδή ως εχθρό μία χώρα που όχι μόνο δεν μας απείλησε ποτέ αλλά και πρωτοστάτησε στο να αποκτήσουμε την ανεξαρτησία μας το 1830, και έχουμε ως υποτιθέμενο σύμμαχο τον χειρότερο εχθρό του Γένους μας τα τελευταία 1.000 χρόνια, ο οποίος επί τέσσερις έως πέντε αιώνες μάς κράτησε υπόδουλους «υπό τη φρικώδη οθωμανικήν δυναστείαν» και κάτω από «τον βαρύτατον απαραδειγμάτιστον ζυγόν της τυραννίας» (όπως έλεγε το Σύνταγμα του 1822), από τον οποίο τρομάξαμε να απαλλαγούμε με αμέτρητες θυσίες και ποταμούς αίματος, και ο οποίος εξακολουθεί μέχρι σήμερα να μας απειλεί και να μας ασκεί ανελέητο bullying σε καθημερινή βάση.
 
Αυτή η εντελώς ανώμαλη θέση στην οποία βρισκόμαστε ευθύνεται για όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε τις τελευταίες δεκαετίες στην εξωτερική μας πολιτική. Ουσιαστικά, αντί να υπηρετούμε αποκλειστικά και μόνο το εθνικό μας συμφέρον, υπηρετούμε το συμφέρον των ΗΠΑ με τη φρούδα ελπίδα ότι οι Αμερικανοί κάποια στιγμή θα εκτιμήσουν την αφοσίωση και την πίστη μας και θα μας προστατεύσουν έναντι της «συμμάχου» Τουρκίας. Κάθε φορά όμως που απευθυνόμαστε σ’ αυτούς για να μαζέψουν τον θρασύδειλο ανατολικό γείτονά μας, εκείνοι χρησιμοποιούν τη μόνιμη επωδό: «Σύμμαχοι είστε, βρείτε τα μεταξύ σας». Για τον βρώμικο ρόλο που παίζουν οι Αμερικανοί στην ελληνοτουρκική αντιπαράθεση αρκεί κανείς να αναλογιστεί τι θέση παίρνουν σε μείζονα ζητήματα που άπτονται της εθνικής μας ασφάλειας. Δεν αναγνωρίζουν, για παράδειγμα, ως ελληνικό εναέριο χώρο τα 10 ναυτικά μίλια αλλά μόνο τα 6 που συμπίπτουν με τα χωρικά μας ύδατα – συμφωνούν δηλαδή απολύτως με τους Τούρκους. Δεν υποστηρίζουν το δικαίωμα της Ελλάδας να διατηρεί στρατιωτικές δυνάμεις στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου αλλά συντάσσονται με τη θέση της Τουρκίας για την αποστρατιωτικοποίησή τους. Διατηρούν από το 1987 μέχρι σήμερα εμπάργκο όπλων σε βάρος τη Κυπριακής Δημοκρατίας σαν η τελευταία να είναι ο τραμπούκος της Ανατολικής Μεσογείου και όχι η Τουρκία. Δηλαδή οι Αμερικανοί τιμωρούν επί 35 χρόνια το θύμα του βιασμού και όχι τον βιαστή! Τώρα ανοίγουν σιγά-σιγά τον δρόμο στους Τούρκους ώστε να προμηθευτούν 40 καινούργια F-16 και να αναβαθμίσουν άλλα 80 εξουδετερώνοντας το όποιο ποιοτικό πλεονέκτημα ήλπιζε να έχει έστω και προσωρινά η Ελλάδα στον αεροπορικό χώρο του Αιγαίου.
 
Πολλοί επαναλαμβάνουν την άποψη ότι για να βάλουμε αποφασιστικά φραγμό στις επεκτατικές ορέξεις της Τουρκίας «θα πρέπει να γίνουμε Ισραήλ». Αξίζει όμως να αναρωτηθούμε γιατί το Ισραήλ που βρίσκεται στην ίδια γεωγραφική περιοχή με εμάς και που έχει βρεθεί μάλιστα αντιμέτωπο πολλές φορές τις τελευταίες δεκαετίες στο στρατιωτικό πεδίο με τους Ρώσους έχει επιλέξει να μην ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Δεν θα ήταν λογικό να θέλουν οι Ισραηλινοί την προστασία μιας ισχυρής Συμμαχίας απέναντι σε μία Υπερδύναμη; Είναι βέβαιο πως δεν θα υπήρχε καμία χώρα του ΝΑΤΟ που να έχει την παραμικρή αντίρρηση σε ένα ισραηλινό αίτημα ένταξης. Το γεγονός όμως ότι το Ισραήλ έχει επιλέξει να μείνει μακριά από το ΝΑΤΟ θα πρέπει να μας προβληματίσει. Σημαίνει πολύ απλά ότι το Ισραήλ είναι αποφασισμένο να υπηρετεί ΜΟΝΟ τα δικά του στρατηγικά συμφέροντα, και κανενός άλλου. Η σχέση που έχει με τις ΗΠΑ είναι η ακριβώς αντίστροφη από αυτή που έχουμε εμείς: μόνο παίρνει από τους Αμερικανούς, και δεν τους δίνει ουσιαστικά ποτέ τίποτα. Ασκεί πραγματικά ανεξάρτητη και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, και δεν πέφτει στην αναξιοπρεπή θέση να γίνει δορυφόρος κανενός. 
 
Αν κάποιοι πιστεύουν σήμερα πραγματικά ότι βρισκόμαστε «στη σωστή πλευρά της Ιστορίας» με το να είμαστε εχθροί των ομόδοξων Ρώσων που είναι 640 χιλιόμετρα μακριά από τη βορειότερη εσχατιά μας (με δύο άλλες χώρες να παρεμβάλλονται ανάμεσά μας), και σύμμαχοι των Τούρκων που είναι κυριολεκτικά στο κατώφλι μας και βυσσοδομούν εναντίον μας επί αιώνες, δεν έχω να πω κάτι περισσότερο. Η κοινή λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά. Αυτός ο λαός τελικά συνέρχεται μόνο όταν φάει σφαλιάρες επικών διαστάσεων, όπως είναι αυτές που έρχονται ολοταχώς στον ενεργειακό τομέα, αλλά πιθανότατα και από τους Τούρκους που θέλουν μέχρι το 2023 να παρουσιάσουν μία σπουδαία επιτυχία σε βάρος του ελληνισμού για να γιορτάσουν τα 100 χρόνια ίδρυσης της σύγχρονης Τουρκικής Δημοκρατίας (ο Θεός να την κάνει).