Ahmed Adel, ερευνητής γεωπολιτικής και πολιτικής οικονομίας με έδρα το Κάιρο - southfront.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Καθώς πλησιάζει ο χειμώνας, οι Ευρωπαίοι σκέφτονται πώς θα επηρεαστούν τα προς το ζην. Οι συγκεντρώσεις, οι απεργίες, οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες αποκτούν δυναμική καθώς το κόστος ζωής γίνεται δυσβάσταχτο. Αν και τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης προσπάθησαν να το κρύψουν αυτό, ακόμη και οι πληρωμένοι τοπικοί προπαγανδιστές δεν μπορούν να αγνοήσουν την αυξανόμενη οργή μεταξύ των Ευρωπαίων.
Διαδηλώσεις έχουν λάβει χώρα στην Πράγα, στη Λισαβόνα, στο Λονδίνο και σε πολλές άλλες πόλεις, με ανθρώπους να ανήκουν σε μια μεγάλη ποικιλία ιδεολογιών, συμπεριλαμβανομένων των αριστερών και δεξιών, ακόμη και φιλελεύθερων και αναρχικών. Παρόλο που χαρακτηρίζονται από τα μέσα ενημέρωσης ως κουμπάροι του Πούτιν, η...ρετσινιά δεν έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, ειδικά καθώς οι άνθρωποι ενώνονται από το φόβο των χειμερινών δεινών, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων.
Αν και γίνονται προσπάθειες να αποδοθεί η φθίνουσα οικονομική κατάσταση της ηπείρου στον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, οι Ευρωπαίοι δεν αποδέχονται πλέον αυτή τη δικαιολογία. Οι Ευρωπαίοι συνειδητοποιούν πως οι αντιρωσικές κυρώσεις τους έπληξαν πολύ περισσότερο από τους Ρώσους.
Το 40 τοις εκατό του πληθυσμού της Αυστρίας δεν υποστηρίζει τις αντιρωσικές κυρώσεις, το 51 τοις εκατό των Ιταλών είναι εναντίον τους και το 80 τοις εκατό των Γερμανών πιστεύει ότι το Βερολίνο δεν πρέπει να στέλνει όπλα στην Ουκρανία και αντ' αυτού να αναζητήσει μια ειρηνική λύση στη σύγκρουση στην Ουκρανία. Με αυτές τις ιδέες, οι Ευρωπαίοι συσπειρώνονται σε όλη την ήπειρο, με τους ανθρώπους να μην πτοούνται παρά το γεγονός ότι κατηγορούνται πως υπηρετούν τον Πούτιν.
Ωστόσο, είναι οι ΗΠΑ που καταστρέφουν την Ευρώπη, κάτι που η ίδια η Μόσχα δεν επιθυμεί, καθώς θα προτιμούσε μια ανεξάρτητη και ευημερούσα ήπειρο. Παρόλα αυτά, η ευρωπαϊκή ελίτ έκανε μια άνευ όρων παράδοση των χωρών και των λαών της για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον.
Είναι προφανές πως οι Ευρωπαίοι διαδηλωτές στερούνται εντελώς κοινής ηγεσίας και σαφείς κοινούς στόχους και στρατηγικές. Αυτές οι διαμαρτυρίες δεν είναι μια οργανωμένη μάζα με επικεφαλής έναν χαρισματικό ηγέτη, αλλά μικρές ομάδες ανθρώπων, και όπως ήδη αναφέρθηκε, από διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες.
Η πιθανή επιτυχία τους παραμένει ωστόσο αμφισβητήσιμη, καθώς οι πολίτες δεν μπορούν να αλλάξουν τους αρχηγούς τους μέχρι τον επόμενο εκλογικό κύκλο. Οι Γερμανοί, για παράδειγμα, εξοργίστηκαν όταν η υπουργός Εξωτερικών Annalena Baerbock είπε ανοιχτά ότι θα υπερασπιστεί τα συμφέροντα της Ουκρανίας, ακόμη και ενάντια στη θέληση των ψηφοφόρων. Για να κάνει τα πράγματα χειρότερα, έκανε τη δήλωση στα αγγλικά, ένα προφανές σήμα προς την Ουάσιγκτον. Παρά την οργή τους, οι Γερμανοί δεν μπορούν να απομακρύνουν την Baerbock από τη θέση της και να την αντικαταστήσουν με άλλον πολιτικό μέχρι τις επόμενες εκλογές.
Η Baerbock δεν είναι καθόλου μόνη, ωστόσο, όταν πρόκειται για ισχυρούς πολιτικούς που απορρίπτουν τη γνώμη του λαού, με ελάχιστες μόνο εξαιρέσεις που υπάρχουν στην Ευρώπη. Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν είναι μια από τις λίγες εξαιρέσεις, καθώς δίνει προτεραιότητα στην ευημερία των πολιτών του και όχι στη συνθηκολόγηση στην αμερικανική πίεση.
Στη γειτονική Αυστρία, οι ηγέτες των κρατών ασκούν τώρα πίεση στη Βιέννη και ζητούν από τις ομοσπονδιακές αρχές να διαπραγματευτούν με τη Μόσχα. Οι ηγέτες των κρατών έχουν αρνητική στάση απέναντι στις κυρώσεις, με τον Κυβερνήτη της Άνω Αυστρίας, Τόμας Στέλζερ, να λέει ότι «τίποτα δεν είναι πέτρινο». Η προσέγγιση της Αυστρίας στις κυρώσεις θα πρέπει να αλλάξει καθώς «θα προκαλέσουν μεγάλη ζημιά στη ζωή μας», πρόσθεσε ο Στέλζερ.
Πολλά θα εξαρτηθούν επίσης από τα αποτελέσματα των ιταλικών εκλογών. Φαίνεται ότι οι περισσότεροι Ιταλοί υποστηρίζουν φιλικά προς τη Ρωσία κόμματα. Υπάρχει σοβαρή πιθανότητα στα τέλη Σεπτεμβρίου να κερδίσουν τις εκλογές και να εμφανιστεί στο ιταλικό κοινοβούλιο ένας συνασπισμός φιλικών προς τη Ρωσία πολιτικών. Η Giorgia Meloni των «Brothers of Italy» υποστήριξε την επανεκλογή του Πούτιν ως προέδρου το 2018, ο Matteo Salvini της «League» έγινε διάσημος όταν φωτογραφήθηκε στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας φορώντας ένα μπλουζάκι με την εικόνα του Πούτιν και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι αυτοσυστήνεται ως ο άνθρωπος για τη βελτίωση των ευρωπαϊκών-ρωσικών δεσμών.
Το πιο σημαντικό, οι Ευρωπαίοι αρχίζουν να καταλαβαίνουν πως η Ουάσιγκτον δεν είναι προστάτης, αλλά ένα επικίνδυνο και αδίστακτο κράτος που δίνει προτεραιότητα στα δικά του συμφέροντα και όχι στα συμφέροντα της Ευρώπης. Η Ρωσία σε πόλεμο, ενώ η Ευρώπη ακρωτηριάζεται εξοπλίζοντας την Ουκρανία και επιβάλλοντας κυρώσεις κατά της Ρωσίας, είναι ένα ιδανικό σενάριο για την Ουάσιγκτον. Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο ένας από τους κύριους αντιπάλους της Ουάσιγκτον βουλιάζει στη σύγκρουση με την Ουκρανία και το ΝΑΤΟ, αλλά εμβαθύνει το καθεστώς της Ευρώπης ως τίποτα άλλο από ένα υποτακτικό προτεκτοράτο.
Με τις απογοητεύσεις και τις ανησυχίες να φτάνουν σε σημείο βρασμού και τον σκληρό χειμώνα μόλις μερικές εβδομάδες μακριά, οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να καταλήξουν γρήγορα σε συμβιβασμό με τη Μόσχα για να βοηθήσουν στην άμβλυνση της κρίσης κόστους ζωής, διαφορετικά οι πολίτες θα αντιμετωπίσουν μια ταλαιπωρία, τουλάχιστον σε μια οικονομική επίπεδο, χωρίς εμπειρία από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
