Η έννοια της Δυτικής Δημοκρατίας είναι ευρέως κατανοητή ότι σημαίνει πως οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι της κοινωνίας υποτίθεται ότι εργάζονται πάντα προς τα συμφέροντα του λαού τους και είναι υπόλογοι σε αυτούς, γι' αυτό η τελευταία δήλωση πολιτικής της Γερμανίδας Υπουργού Εξωτερικών ήταν τόσο συγκλονιστική. Η Annalena Baerbock έκανε ειρωνικά τον ακόλουθο αντιδημοκρατικό όρκο την Τετάρτη κατά τη διάρκεια μιας διάσκεψης σχετικά με τον «Σαφή και παρόντα κίνδυνο της Δημοκρατίας: Πώς αντιδρούμε;»:
Του Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
«Αν δώσω την υπόσχεση στους ανθρώπους στην Ουκρανία – «Στεκόμαστε μαζί σας, όσο μας χρειάζεστε», τότε θέλω να την εκπληρώσω. Ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν οι Γερμανοί ψηφοφόροι μου, αλλά θέλω να παραδώσω το μήνυμα στο λαό της Ουκρανίας.
…
Αντιμετωπίζουμε τώρα το χειμώνα, όταν θα αμφισβητηθούμε ως δημοκρατικοί πολιτικοί. Ο κόσμος θα βγει στο δρόμο και θα πει «Δεν μπορούμε να πληρώσουμε τις τιμές της ενέργειας μας». Και θα πω «Ναι το ξέρω, άρα σας βοηθάμε με κοινωνικά μέτρα».
Αλλά δε θέλω να πω «Εντάξει τότε σταματάμε τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας». Θα σταθούμε στο πλευρό της Ουκρανίας και αυτό σημαίνει πως οι κυρώσεις θα παραμείνουν και τον χειμώνα, ακόμα κι αν είναι πολύ σκληρό για τους πολιτικούς».
Μέσα σε λίγες μόνο προτάσεις, η κορυφαία διπλωμάτης του de facto ηγέτη της ΕΕ μόλις απαξίωσε ολόκληρη την έννοια της Δυτικής Δημοκρατίας. Μακριά από το να εργάζεται για τα συμφέροντα εκείνων των ανθρώπων που εξέλεξαν την κυβέρνησή της, υπόσχεται ανοιχτά πως θα δουλέψει εναντίον τους, ακόμη κι αν βγουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν μαζικά ενάντια στην αντιπαραγωγική πολιτική της να επιβάλλει κυρώσεις στη Ρωσία, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να επιφέρει τέτοιες τεράστιες δυσκολίες στους μέσους Γερμανούς.
Πριν από περισσότερο από μισό χρόνο πριν από την τελευταία φάση της ουκρανικής σύγκρουσης που προκλήθηκε από τις ΗΠΑ, οι δυτικοί αξιωματούχοι και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης με επιρροή στην κοινωνία τους (κυρίως στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης που επηρεάζονται από την κυβέρνηση) θα είχαν κηλιδώσει οποιαδήποτε εικασία σχετικά με αυτό το σενάριο ως λεγόμενο «θεωρία συνωμοσίας» σύμφωνα με την κακόβουλη εκστρατεία πληροφοριακού πολέμου εναντίον του μυαλού των δικών τους ανθρώπων. Ιδού, τώρα που η Μπάερμποκ μόλις απαξίωσε τη Δυτική Δημοκρατία, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα να πουν.
Αν μη τι άλλο, οι παρατηρητές μπορούν να περιμένουν από αυτούς τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης να συσπειρωθούν σύντομα για την υπεράσπισή της, υποστηρίζοντας ότι κάθε Γερμανός πρέπει να υποφέρει για να «προστατεύσει» υποτίθεται τη δημοκρατία στην Ουκρανία. «Ο στόχος αγιάζει τα μέσα», όπως διδάσκει η μακιαβελική νοοτροπία, επομένως προκύπτει πως η ουσία της Δυτικής Δημοκρατίας πρέπει προφανώς να ανασταλεί επ' αόριστον μέχρι να ολοκληρωθεί πλήρως η λεγόμενη «αποαποικιοποίηση της Ρωσίας», όπως υπαινίσσονται τώρα οι δυτικοί ηγέτες για το μεγάλο στρατηγικό στόχο σε αυτόν τον πόλεμο πληρεξουσίων.
Δεδομένου πως αυτό δεν είναι παρά μια πολιτική φαντασίωση, αυτό σημαίνει ότι το συγκριτικά πολύ πιο «δημοκρατικό» status quo ante bellum προφανώς δε θα επιστρέψει ποτέ, ούτε καν προοριζόταν εξαρχής. Η υφέρπουσα επίγνωση αυτού του πολιτικού γεγονότος, όπως ήταν αναμενόμενο, θα προκαλέσει εκτεταμένες διαμαρτυρίες σε όλη τη Δύση, που θα γίνουν ακόμη πιο άγριες από την απόγνωση των ανθρώπων καθώς αγωνίζονται σοβαρά να πληρώσουν τα βασικά τους έξοδα διαβίωσης για πρώτη φορά μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Σε αυτό το πλαίσιο είναι πολύ πιο εύκολο να καταλάβει κανείς τι ακριβώς επιδίωξε να πετύχει η Μπάερμποκ μέσω της προκλητικής δήλωσής της που δυσφήμησε πλήρως τη Δυτική Δημοκρατία. Προσπαθεί να πείσει το κοινό να πιστέψει ότι η υπάρχουσα και η επικείμενη οικονομική ταλαιπωρία τους οφείλεται σε ένα λεγόμενο «μεγαλύτερο σκοπό» από τους ίδιους, κάτι που ήταν προφανώς «αναπόφευκτο» να υποστηρίξει η κυβέρνησή τους παρά το τεράστιο κόστος. Αυτή η ψευδής αφήγηση αποσκοπεί αφελώς να αποδυναμώσει το κίνημα διαμαρτυρίας.
Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι ότι η «δημοκρατία» δε διαλύθηκε στην Ουκρανία από κανέναν άλλον από τον ίδιο τον Ζελένσκι με πλήρη δυτική υποστήριξη, αφού απαγόρευσε τα κόμματα της αντιπολίτευσης, φυλάκισε ορισμένα από τα μέλη τους και έκλεισε επικριτικά μέσα ενημέρωσης. Επιπλέον, δεν υπήρχε τίποτα «αναπόφευκτο» στο να συνθηκολογήσει η Γερμανία στις απαιτήσεις των κυρώσεων των ΗΠΑ και έτσι να αυτοκτονήσει οικονομικά με την έννοια της οικειοθελούς εξαθλίωσης των δικών της ανθρώπων και έτσι μπαίνοντας για πάντα εμπόδιο στηνανταγωνιστικότητα της ΕΕ έναντι των ΗΠΑ.
Ανεξάρτητα από τη δραματική υπόσχεση του Baerbock στην Ουκρανία, τα τελευταία στοιχεία από το Ινστιτούτο του Κιέλου για την Παγκόσμια Οικονομία του Ukraine Support Tracker που αναφέρθηκε από το Politico στα τέλη Αυγούστου αποδεικνύουν ότι η Γερμανία και οι πέντε άλλες μεγαλύτερες χώρες της ΕΕ δεν ανέλαβαν νέες στρατιωτικές δεσμεύσεις στο Κίεβο τον Ιούλιο. Σαφέστατα, η Υπουργός Εξωτερικών του ντε φακό ηγέτη του μπλοκ μιλάει με διχαλωτή γλώσσα για λόγους που μόνο αυτή μπορεί να εξηγήσει, αλλά οι μορφωμένες εικασίες μπορούν να βοηθήσουν στην απάντηση.
Από τη μία πλευρά, αυτή και οι όμοιοί της είναι σοβαροί για τη διάλυση της Δυτικής Δημοκρατίας, όπως ακριβώς διέλυσε ο Ζελένσκι την καταρρέουσα πρώην Σοβιετική Δημοκρατία, αλλά από την άλλη, κατανοεί επίσης έντονα πως η Γερμανία δεν μπορεί να διατηρήσει επ' αόριστον την στρατιωτική της βοήθεια στο Κίεβο. Εκεί βρίσκεται το δίλημμα μεταξύ λέξεων, πράξεων και προθέσεων – που γίνεται ακόμη πιο περίπλοκο από τη συμβολή τους σε αυτή την περίπτωση – που καθιστά δύσκολο να προβλέψουμε ακριβώς τι θα κάνει η Γερμανία στη συνέχεια.
Ωστόσο, οι παράμετροι των επιλογών χάραξης πολιτικής της είναι ήδη εμφανείς. Η ελίτ της δε θέλει να επιστρέψει στο συγκριτικά πιο «δημοκρατικό» status quo ante bellum, ωστόσο δεν μπορεί επίσης να προχωρήσει με ταχείς ρυθμούς επιβάλλοντας μια υπερ-φιλελεύθερη δικτατορία, καθώς ήδη αναμένουν ότι θα υπάρξει μαζική αναταραχή το χειμώνα μόλις κορυφωθεί η επικείμενη ενεργειακή κρίση. Αυτό υποδηλώνει μια λεγόμενη πολιτική «μεσαίου δρόμου» με την οποία η επερχόμενη δικτατορία θα επιβληθεί σταδιακά και όχι ριζικά.
Όσον αφορά την στρατιωτική διάσταση, η Γερμανία επίσης δεν μπορεί να υποχωρήσει στις προηγούμενες δεσμεύσεις της, αλλά ούτε και να διατηρήσει τον ρυθμό που είχε αποστείλει προηγουμένως, πόσο μάλλον να ανταγωνιστεί τις ΗΠΑ από αυτή την άποψη. Για το λόγο αυτό, αναμένεται ότι η ντε φάκτο ηγέτης της ΕΕ θα συνεχίσει να εκτοξεύει μη πειστική ρητορική σχετικά με το «να σταθεί με την Ουκρανία ανεξάρτητα από το κόστος», ενώ σιωπηλά περιορίζει ορισμένες από τις προμήθειες όπλων της στο Κίεβο στα παρασκήνια.
Η αντιρωσική πολιτική κυρώσεων της Γερμανίας πιθανότατα θα παραμείνει πολύ αυστηρή, ωστόσο, καθώς επιβάλλεται από τον Αμερικανό προστάτη της, ο οποίος δεν θα αφήσει ποτέ το Βερολίνο να την εγκαταλείψει χωρίς την άδεια της Ουάσιγκτον, η οποία δεν αναμένεται ποτέ να χορηγηθεί. Αυτό με τη σειρά του υποδηλώνει πως η δομική βάση της αστάθειας αυτής της χώρας δε θα αντιμετωπιστεί, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να προβλεφθούν περισσότερες διαμαρτυρίες, εντός των οποίων προκλητικά στοιχεία (είτε συνδέονται με το κράτος είτε όχι) θα μπορούσαν να δημιουργήσουν το πρόσχημα για την επιτάχυνση των δικτατορικών τάσεων.
Ενώ η Γερμανία αγωνίζεται να εξισορροπήσει τις ενέργειες και τις προθέσεις της σε σχέση με αυτές τις τρεις πολιτικές που σχετίζονται με το μέλλον του πολιτικού της συστήματος, τις πωλήσεις όπλων στο Κίεβο και τις αντιρωσικές κυρώσεις, οι εκπρόσωποί της πιθανότατα θα τηρήσουν το επίσημο σενάριο ανεξάρτητα από την πραγματική χάραξη πολιτικής συζήτησης. Ως εκ τούτου, οι μέσοι άνθρωποι θα πρέπει να υποθέσουν τι μπορεί πραγματικά να συμβαίνει στα παρασκήνια, καθώς τίποτα δεν θα είναι ξεκάθαρο, κάτι που από μόνο του είναι ένα ακόμη παράδειγμα της Γερμανίας που δυσφημεί τη Δυτική Δημοκρατία.
Συνολικά, οι παρατηρήσεις της Baerbock κατά πάσα πιθανότητα θα θεωρηθούν ως ένα σημείο καμπής εκ των υστέρων, κατά τη διάρκεια του οποίου η «δημοκρατική» μάσκα γλίστρησε περιβόητα για να αποκαλύψει το δικτατορικό πρόσωπο της γερμανικής ελίτ. «Η μακροχρόνια συνωμοσία της Γερμανίας να καταλάβει τον έλεγχο της Ευρώπης είναι σχεδόν ολοκληρωμενη» στην οικονομική, στρατιωτική και πολιτική σφαίρα, για το λόγο αυτό η ελίτ της φαίνεται να αποφάσισε ότι είναι καιρός να επιβάλει σταδιακά μια δικτατορία στο εσωτερικό της, προκειμένου να θέσει δήθεν την βάση για τη δικτατορία της στην υπόλοιπη ΕΕ.
Του Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
«Αν δώσω την υπόσχεση στους ανθρώπους στην Ουκρανία – «Στεκόμαστε μαζί σας, όσο μας χρειάζεστε», τότε θέλω να την εκπληρώσω. Ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν οι Γερμανοί ψηφοφόροι μου, αλλά θέλω να παραδώσω το μήνυμα στο λαό της Ουκρανίας.
…
Αντιμετωπίζουμε τώρα το χειμώνα, όταν θα αμφισβητηθούμε ως δημοκρατικοί πολιτικοί. Ο κόσμος θα βγει στο δρόμο και θα πει «Δεν μπορούμε να πληρώσουμε τις τιμές της ενέργειας μας». Και θα πω «Ναι το ξέρω, άρα σας βοηθάμε με κοινωνικά μέτρα».
Αλλά δε θέλω να πω «Εντάξει τότε σταματάμε τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας». Θα σταθούμε στο πλευρό της Ουκρανίας και αυτό σημαίνει πως οι κυρώσεις θα παραμείνουν και τον χειμώνα, ακόμα κι αν είναι πολύ σκληρό για τους πολιτικούς».
Μέσα σε λίγες μόνο προτάσεις, η κορυφαία διπλωμάτης του de facto ηγέτη της ΕΕ μόλις απαξίωσε ολόκληρη την έννοια της Δυτικής Δημοκρατίας. Μακριά από το να εργάζεται για τα συμφέροντα εκείνων των ανθρώπων που εξέλεξαν την κυβέρνησή της, υπόσχεται ανοιχτά πως θα δουλέψει εναντίον τους, ακόμη κι αν βγουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν μαζικά ενάντια στην αντιπαραγωγική πολιτική της να επιβάλλει κυρώσεις στη Ρωσία, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να επιφέρει τέτοιες τεράστιες δυσκολίες στους μέσους Γερμανούς.
Πριν από περισσότερο από μισό χρόνο πριν από την τελευταία φάση της ουκρανικής σύγκρουσης που προκλήθηκε από τις ΗΠΑ, οι δυτικοί αξιωματούχοι και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης με επιρροή στην κοινωνία τους (κυρίως στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης που επηρεάζονται από την κυβέρνηση) θα είχαν κηλιδώσει οποιαδήποτε εικασία σχετικά με αυτό το σενάριο ως λεγόμενο «θεωρία συνωμοσίας» σύμφωνα με την κακόβουλη εκστρατεία πληροφοριακού πολέμου εναντίον του μυαλού των δικών τους ανθρώπων. Ιδού, τώρα που η Μπάερμποκ μόλις απαξίωσε τη Δυτική Δημοκρατία, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα να πουν.
Αν μη τι άλλο, οι παρατηρητές μπορούν να περιμένουν από αυτούς τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης να συσπειρωθούν σύντομα για την υπεράσπισή της, υποστηρίζοντας ότι κάθε Γερμανός πρέπει να υποφέρει για να «προστατεύσει» υποτίθεται τη δημοκρατία στην Ουκρανία. «Ο στόχος αγιάζει τα μέσα», όπως διδάσκει η μακιαβελική νοοτροπία, επομένως προκύπτει πως η ουσία της Δυτικής Δημοκρατίας πρέπει προφανώς να ανασταλεί επ' αόριστον μέχρι να ολοκληρωθεί πλήρως η λεγόμενη «αποαποικιοποίηση της Ρωσίας», όπως υπαινίσσονται τώρα οι δυτικοί ηγέτες για το μεγάλο στρατηγικό στόχο σε αυτόν τον πόλεμο πληρεξουσίων.
Δεδομένου πως αυτό δεν είναι παρά μια πολιτική φαντασίωση, αυτό σημαίνει ότι το συγκριτικά πολύ πιο «δημοκρατικό» status quo ante bellum προφανώς δε θα επιστρέψει ποτέ, ούτε καν προοριζόταν εξαρχής. Η υφέρπουσα επίγνωση αυτού του πολιτικού γεγονότος, όπως ήταν αναμενόμενο, θα προκαλέσει εκτεταμένες διαμαρτυρίες σε όλη τη Δύση, που θα γίνουν ακόμη πιο άγριες από την απόγνωση των ανθρώπων καθώς αγωνίζονται σοβαρά να πληρώσουν τα βασικά τους έξοδα διαβίωσης για πρώτη φορά μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Σε αυτό το πλαίσιο είναι πολύ πιο εύκολο να καταλάβει κανείς τι ακριβώς επιδίωξε να πετύχει η Μπάερμποκ μέσω της προκλητικής δήλωσής της που δυσφήμησε πλήρως τη Δυτική Δημοκρατία. Προσπαθεί να πείσει το κοινό να πιστέψει ότι η υπάρχουσα και η επικείμενη οικονομική ταλαιπωρία τους οφείλεται σε ένα λεγόμενο «μεγαλύτερο σκοπό» από τους ίδιους, κάτι που ήταν προφανώς «αναπόφευκτο» να υποστηρίξει η κυβέρνησή τους παρά το τεράστιο κόστος. Αυτή η ψευδής αφήγηση αποσκοπεί αφελώς να αποδυναμώσει το κίνημα διαμαρτυρίας.
Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι ότι η «δημοκρατία» δε διαλύθηκε στην Ουκρανία από κανέναν άλλον από τον ίδιο τον Ζελένσκι με πλήρη δυτική υποστήριξη, αφού απαγόρευσε τα κόμματα της αντιπολίτευσης, φυλάκισε ορισμένα από τα μέλη τους και έκλεισε επικριτικά μέσα ενημέρωσης. Επιπλέον, δεν υπήρχε τίποτα «αναπόφευκτο» στο να συνθηκολογήσει η Γερμανία στις απαιτήσεις των κυρώσεων των ΗΠΑ και έτσι να αυτοκτονήσει οικονομικά με την έννοια της οικειοθελούς εξαθλίωσης των δικών της ανθρώπων και έτσι μπαίνοντας για πάντα εμπόδιο στηνανταγωνιστικότητα της ΕΕ έναντι των ΗΠΑ.
Ανεξάρτητα από τη δραματική υπόσχεση του Baerbock στην Ουκρανία, τα τελευταία στοιχεία από το Ινστιτούτο του Κιέλου για την Παγκόσμια Οικονομία του Ukraine Support Tracker που αναφέρθηκε από το Politico στα τέλη Αυγούστου αποδεικνύουν ότι η Γερμανία και οι πέντε άλλες μεγαλύτερες χώρες της ΕΕ δεν ανέλαβαν νέες στρατιωτικές δεσμεύσεις στο Κίεβο τον Ιούλιο. Σαφέστατα, η Υπουργός Εξωτερικών του ντε φακό ηγέτη του μπλοκ μιλάει με διχαλωτή γλώσσα για λόγους που μόνο αυτή μπορεί να εξηγήσει, αλλά οι μορφωμένες εικασίες μπορούν να βοηθήσουν στην απάντηση.
Από τη μία πλευρά, αυτή και οι όμοιοί της είναι σοβαροί για τη διάλυση της Δυτικής Δημοκρατίας, όπως ακριβώς διέλυσε ο Ζελένσκι την καταρρέουσα πρώην Σοβιετική Δημοκρατία, αλλά από την άλλη, κατανοεί επίσης έντονα πως η Γερμανία δεν μπορεί να διατηρήσει επ' αόριστον την στρατιωτική της βοήθεια στο Κίεβο. Εκεί βρίσκεται το δίλημμα μεταξύ λέξεων, πράξεων και προθέσεων – που γίνεται ακόμη πιο περίπλοκο από τη συμβολή τους σε αυτή την περίπτωση – που καθιστά δύσκολο να προβλέψουμε ακριβώς τι θα κάνει η Γερμανία στη συνέχεια.
Ωστόσο, οι παράμετροι των επιλογών χάραξης πολιτικής της είναι ήδη εμφανείς. Η ελίτ της δε θέλει να επιστρέψει στο συγκριτικά πιο «δημοκρατικό» status quo ante bellum, ωστόσο δεν μπορεί επίσης να προχωρήσει με ταχείς ρυθμούς επιβάλλοντας μια υπερ-φιλελεύθερη δικτατορία, καθώς ήδη αναμένουν ότι θα υπάρξει μαζική αναταραχή το χειμώνα μόλις κορυφωθεί η επικείμενη ενεργειακή κρίση. Αυτό υποδηλώνει μια λεγόμενη πολιτική «μεσαίου δρόμου» με την οποία η επερχόμενη δικτατορία θα επιβληθεί σταδιακά και όχι ριζικά.
Όσον αφορά την στρατιωτική διάσταση, η Γερμανία επίσης δεν μπορεί να υποχωρήσει στις προηγούμενες δεσμεύσεις της, αλλά ούτε και να διατηρήσει τον ρυθμό που είχε αποστείλει προηγουμένως, πόσο μάλλον να ανταγωνιστεί τις ΗΠΑ από αυτή την άποψη. Για το λόγο αυτό, αναμένεται ότι η ντε φάκτο ηγέτης της ΕΕ θα συνεχίσει να εκτοξεύει μη πειστική ρητορική σχετικά με το «να σταθεί με την Ουκρανία ανεξάρτητα από το κόστος», ενώ σιωπηλά περιορίζει ορισμένες από τις προμήθειες όπλων της στο Κίεβο στα παρασκήνια.
Η αντιρωσική πολιτική κυρώσεων της Γερμανίας πιθανότατα θα παραμείνει πολύ αυστηρή, ωστόσο, καθώς επιβάλλεται από τον Αμερικανό προστάτη της, ο οποίος δεν θα αφήσει ποτέ το Βερολίνο να την εγκαταλείψει χωρίς την άδεια της Ουάσιγκτον, η οποία δεν αναμένεται ποτέ να χορηγηθεί. Αυτό με τη σειρά του υποδηλώνει πως η δομική βάση της αστάθειας αυτής της χώρας δε θα αντιμετωπιστεί, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να προβλεφθούν περισσότερες διαμαρτυρίες, εντός των οποίων προκλητικά στοιχεία (είτε συνδέονται με το κράτος είτε όχι) θα μπορούσαν να δημιουργήσουν το πρόσχημα για την επιτάχυνση των δικτατορικών τάσεων.
Ενώ η Γερμανία αγωνίζεται να εξισορροπήσει τις ενέργειες και τις προθέσεις της σε σχέση με αυτές τις τρεις πολιτικές που σχετίζονται με το μέλλον του πολιτικού της συστήματος, τις πωλήσεις όπλων στο Κίεβο και τις αντιρωσικές κυρώσεις, οι εκπρόσωποί της πιθανότατα θα τηρήσουν το επίσημο σενάριο ανεξάρτητα από την πραγματική χάραξη πολιτικής συζήτησης. Ως εκ τούτου, οι μέσοι άνθρωποι θα πρέπει να υποθέσουν τι μπορεί πραγματικά να συμβαίνει στα παρασκήνια, καθώς τίποτα δεν θα είναι ξεκάθαρο, κάτι που από μόνο του είναι ένα ακόμη παράδειγμα της Γερμανίας που δυσφημεί τη Δυτική Δημοκρατία.
Συνολικά, οι παρατηρήσεις της Baerbock κατά πάσα πιθανότητα θα θεωρηθούν ως ένα σημείο καμπής εκ των υστέρων, κατά τη διάρκεια του οποίου η «δημοκρατική» μάσκα γλίστρησε περιβόητα για να αποκαλύψει το δικτατορικό πρόσωπο της γερμανικής ελίτ. «Η μακροχρόνια συνωμοσία της Γερμανίας να καταλάβει τον έλεγχο της Ευρώπης είναι σχεδόν ολοκληρωμενη» στην οικονομική, στρατιωτική και πολιτική σφαίρα, για το λόγο αυτό η ελίτ της φαίνεται να αποφάσισε ότι είναι καιρός να επιβάλει σταδιακά μια δικτατορία στο εσωτερικό της, προκειμένου να θέσει δήθεν την βάση για τη δικτατορία της στην υπόλοιπη ΕΕ.