 |
| REUΤΕRS/Lukas Βarth |
Πέπε Εσκομπάρ - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Το τρεμόπαιγμα της νοημοσύνης τουλάχιστον εξακολουθεί να λάμπει σε σπάνια δυτικά γεωγραφικά πλάτη, καθώς ο απαραίτητος στρατηγικός αναλυτής William Engdahl, συγγραφέας του A Century of Oil, κυκλοφόρησε μια αιχμηρή, συνοπτική περίληψη που αποκαλύπτει τους σκελετούς στη λαμπερή ντουλάπα.
Όλοι όσοι είχαν μυαλό να ακολουθούν τις φρικιαστικές μηχανορραφίες των Ευρωκρατών στις Βρυξέλλες γνώριζαν την κύρια πλοκή – αλλά σχεδόν κανένας από τους μέσους πολίτες της ΕΕ. Ο Habeck, ο καγκελάριος «Liver Sausage» Scholz, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (EC) Green Energy Αντιπρόεδρος Timmermans, η κυρίαρχη EC Ursula von der Leyen, εμπλέκονται όλοι.
Με λίγα λόγια: όπως το περιγράφει ο Engdahl, πρόκειται για «το σχέδιο της ΕΕ για αποβιομηχανοποίηση μιας από τις πιο ενεργειακά αποδοτικές βιομηχανικές συγκεντρώσεις στον πλανήτη».
Αυτή είναι μια πρακτική μετάφραση της Πράσινης Ατζέντας των Ηνωμένων Εθνών 2030 – η οποία τυχαίνει να έχει μετασταθεί στο Great Reset του κακού του κρυπτογραφικού Bond Klaus Schwab – τώρα μετονομάστηκε σε «Μεγάλη Αφήγηση».
Η όλη απάτη ξεκίνησε πολύ πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 2000: τη θυμάμαι έντονα, καθώς οι Βρυξέλλες ήταν η ευρωπαϊκή μου βάση στα πρώτα χρόνια του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».
Εκείνη την εποχή, το talk of the town ήταν η «ευρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική». Το βρώμικο μυστικό μιας τέτοιας πολιτικής είναι ότι η EC, «συμβουλευμένη» από την JP MorganChase καθώς και από τα συνηθισμένα μεγάλα κερδοσκοπικά hedge funds, στράφηκε πλήρως σε αυτό που ο Engdahl περιγράφει ως «μια πλήρη απορρύθμιση της ευρωπαϊκής αγοράς φυσικού αερίου».
Αυτό πουλήθηκε στο Lugenpresse («μέσα των ψεμάτων») ως «απελευθέρωση». Στην πράξη, αυτός είναι ένας άγριος, ανεξέλεγκτος καπιταλισμός των καζίνο, με την «ελεύθερη» αγορά να καθορίζει τις τιμές ενώ κάνει ντάμπινγκ μακροπρόθεσμα συμβόλαια – όπως αυτά που συνήφθησαν με την Gazprom.
Πώς να απανθρακώσετε και να αποσταθεροποιήσετε
Η διαδικασία στροβιλίστηκε το 2016, όταν η τελευταία ανάσα της κυβέρνησης Ομπάμα ενθάρρυνε τη μαζική εξαγωγή LNG από την τεράστια παραγωγή σχιστολιθικού φυσικού αερίου των ΗΠΑ.
Για αυτό χρειάζεται να κατασκευαστούν τερματικά LNG. Κάθε τερματικός σταθμός χρειάζεται έως και 5 χρόνια για να κατασκευαστεί. Εντός της ΕΕ, η Πολωνία και η Ολλανδία το έκαναν από την αρχή.
Όσο η Wall Street στο παρελθόν εφηύρε μια κερδοσκοπική αγορά «χάρτου πετρελαιού», αυτή τη φορά πήγαν σε μια κερδοσκοπική αγορά «φυσικού αερίου».
Ο Engdahl περιγράφει πώς «η Επιτροπή της ΕΕ και η ατζέντα της για την Πράσινη Συμφωνία για την «απανθρακοποίηση» της οικονομίας έως το 2050, εξαλείφοντας το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και τα καύσιμα άνθρακα, παρείχαν την ιδανική παγίδα που οδήγησε στην εκρηκτική άνοδο των τιμών του φυσικού αερίου στην ΕΕ από το 2021».
Η δημιουργία αυτού του «ενιαίου» ελέγχου της αγοράς συνεπαγόταν την επιβολή παράνομων αλλαγών κανόνων στη Gazprom. Στην πράξη, η Big Finance και η Big Energy –οι οποίες ελέγχουν πλήρως οτιδήποτε περνάει από την «πολιτική της ΕΕ» στις Βρυξέλλες– εφηύραν ένα νέο σύστημα τιμολόγησης παράλληλο με τις μακροπρόθεσμες, σταθερές τιμές του ρωσικού φυσικού αερίου.
Μέχρι το 2019, μια χιονοστιβάδα ενεργειακών «οδηγιών» του Eurocrat από την EC –το μόνο πράγμα που κάνουν αυτοί οι άνθρωποι– είχε δημιουργήσει μια εντελώς απελευθερωμένη εμπορία φυσικού αερίου, καθορίζοντας τις τιμές για το φυσικό αέριο στην ΕΕ, παρόλο που η Gazprom παρέμενε ο μεγαλύτερος προμηθευτής.
Καθώς πολλοί εικονικοί κόμβοι διαπραγμάτευσης σε συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης φυσικού αερίου άρχισαν να εμφανίζονται σε ολόκληρη την ΕΕ, εγγραφείτε στο ολλανδικό TTF (Title Transfer Facility). Μέχρι το 2020 το TTF καθιερώθηκε ως το πραγματικό σημείο αναφοράς για το φυσικό αέριο της ΕΕ.
Όπως επισημαίνει ο Engdahl, «Το TTF είναι μια εικονική πλατφόρμα συναλλαγών σε συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης αερίου μεταξύ τραπεζών και άλλων χρηματοοικονομικών επενδυτών. Εκτός, φυσικά, οποιασδήποτε ρυθμιζόμενης ανταλλαγής.
Έτσι, οι τιμές του LNG σύντομα άρχισαν να καθορίζονται από τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης στον κόμβο TTF, ο οποίος τυγχάνει να ανήκει στην ολλανδική κυβέρνηση – «η ίδια κυβέρνηση που καταστρέφει τα αγροκτήματα της για έναν δόλιο ισχυρισμό ρύπανσης από άζωτο».
Με κάθε απαραίτητο μέσο, η Big Finance έπρεπε να απαλλαγεί από την Gazprom ως αξιόπιστη πηγή για να επιτρέψει σε ισχυρά οικονομικά συμφέροντα πίσω από τη ρακέτα της Πράσινης Συμφωνίας να κυριαρχήσουν στην αγορά LNG.
Ο Engdahl παραπέμπει σε μια περίπτωση που πολύ λίγοι γνωρίζουν σε όλη την Ευρώπη: «Στις 12 Μαΐου 2022, αν και οι παραδόσεις της Gazprom στον αγωγό φυσικού αερίου Soyuz μέσω Ουκρανίας ήταν αδιάκοπες για σχεδόν τρεις μήνες σύγκρουσης, παρά τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Ρωσίας στην Ουκρανία, το ελεγχόμενο από το ΝΑΤΟ καθεστώς Zelensky στο Κίεβο έκλεισε έναν μεγάλο ρωσικό αγωγό μέσω του Λουγκάνσκ, ο οποίος έφερνε ρωσικό αέριο τόσο στην Ουκρανία του όσο και στα κράτη της ΕΕ, δηλώνοντας ότι θα παραμείνει κλειστός έως ότου το Κίεβο αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο του συστήματος αγωγών του που διέρχεται από τις δύο δημοκρατίες του Ντονμπάς. Αυτό το τμήμα της γραμμής Soyuz της Ουκρανίας μείωσε το ένα τρίτο του φυσικού αερίου μέσω του Soyuz προς την ΕΕ. Σίγουρα δεν βοήθησε την οικονομία της ΕΕ τη στιγμή που το Κίεβο εκλιπαρούσε για περισσότερα όπλα από τις ίδιες χώρες του ΝΑΤΟ. Ο Soyuz άνοιξε το 1980 υπό τη Σοβιετική Ένωση φέρνοντας αέριο από το κοίτασμα φυσικού αερίου του Όρενμπουργκ».
Hybrid War, το κεφάλαιο της ενέργειας
Στην ατελείωτη σαπουνόπερα που περιλαμβάνει τον στρόβιλο Nord Stream 1, το κρίσιμο γεγονός είναι ότι ο Καναδάς εσκεμμένα αρνήθηκε να παραδώσει τον επισκευασμένο στρόβιλο στη Gazprom - τον ιδιοκτήτη του - αλλά αντ' αυτού τον έστειλε στη Siemens Γερμανίας, όπου βρίσκεται τώρα. Η Siemens Γερμανίας βρίσκεται ουσιαστικά υπό αμερικανικό έλεγχο. Τόσο η γερμανική όσο και η καναδική κυβέρνηση αρνούνται να χορηγήσουν νομικά δεσμευτική εξαίρεση από κυρώσεις για τη μεταφορά στη Ρωσία.
Αυτό ήταν το άχυρο που έσπασε την πλάτη της καμήλας (Gazprom). Η Gazprom και το Κρεμλίνο κατέληξαν στο συμπέρασμα πως αν το όνομα του παιχνιδιού ήταν το σαμποτάζ, δεν θα μπορούσε ποτέ να τους νοιάζει αν η Γερμανία έλαβε μηδενικό αέριο μέσω του Nord Stream 1 (με το ολοκαίνουργιο Nord Stream 2, έτοιμο να ξεκινήσει, μπλοκαρισμένο από αυστηρά πολιτικούς λόγους).
Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτι Πεσκόφ, υπογράμμισε πως «τα προβλήματα στις παραδόσεις [φυσικού αερίου] προέκυψαν λόγω κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στη χώρα μας και σε ορισμένες εταιρείες από δυτικές χώρες (…) Δεν υπάρχουν άλλοι λόγοι πίσω από ζητήματα εφοδιασμού».
Ο Πεσκόφ έπρεπε να υπενθυμίσει σε οποιονδήποτε είχε μυαλό ότι δεν φταίει η Gazprom εάν «οι Ευρωπαίοι (...) λάβουν απόφαση να αρνηθούν να επισκευάσουν τον εξοπλισμό τους», κάτι που είναι συμβατικά υποχρεωμένοι να κάνουν. Το γεγονός είναι πως ολόκληρη η λειτουργία του Nord Stream 1 βασίζεται σε «ένα κομμάτι εξοπλισμού που χρειάζεται σοβαρή συντήρηση».
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Alexander Novak, ο οποίος γνωρίζει ένα ή δύο πράγματα για την ενεργειακή επιχείρηση, ξεκαθάρισε τα τεχνικά στοιχεία:
«Το όλο πρόβλημα βρίσκεται ακριβώς στην πλευρά [της ΕΕ], διότι έχουν παραβιαστεί πλήρως όλοι οι όροι της σύμβασης επισκευής, μαζί με τους όρους αποστολής του εξοπλισμού».
Όλα αυτά εγγράφονται σε αυτό που περιγράφει ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Ριάμπκοφ ως «ένας ολοκληρωτικός πόλεμος που κηρύχθηκε εναντίον μας», ο οποίος «διεξάγεται σε υβριδικές μορφές, σε όλους τους τομείς», με «το βαθμό της εχθρότητας των αντιπάλων μας – των εχθρών μας». να είσαι «τεράστιος, εξαιρετικός».
Επομένως, τίποτα από αυτά δεν έχει καμία σχέση με την «ενέργεια που οπλοποιεί ο Πούτιν». Ήταν το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες –απλοί αγγελιοφόροι του Big Finance– που οπλοποίησαν την παροχή ευρωπαϊκής ενέργειας για λογαριασμό μιας χρηματοπιστωτικής ρακέτας και ενάντια στα συμφέροντα της ευρωπαϊκής βιομηχανίας και των καταναλωτών.
Προσοχή στην τοξική τριάδα
Ο Engdahl συνόψισε πώς, «επιβάλλοντας συστηματικά ή κλείνοντας τις παραδόσεις φυσικού αερίου από μακροπρόθεσμους αγωγούς χαμηλού κόστους προς την ΕΕ, οι κερδοσκόποι φυσικού αερίου μέσω του ολλανδικού TTP μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν κάθε λόξυγγα ή ενεργειακό σοκ στον κόσμο, είτε ρεκόρ ξηρασίας στην Κίνα ή τη σύγκρουση στην Ουκρανία, για τους περιορισμούς των εξαγωγών στις ΗΠΑ, για την προσφορά στις τιμές χονδρικής της ΕΕ για το φυσικό αέριο πέρα από όλα τα όρια».
Μετάφραση: Ο καπιταλισμός του καζίνο στα καλύτερά του.
Και γίνεται χειρότερο, όταν πρόκειται για ηλεκτρισμό. Η λεγόμενη μεταρρύθμιση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας της ΕΕ βρίσκεται σε εξέλιξη. Σύμφωνα με αυτήν, οι παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας –από ηλιακή ή αιολική– λαμβάνουν αυτόματα «την ίδια τιμή για την «ανανεώσιμη» ηλεκτρική ενέργεια που πωλούν στις εταιρείες ηλεκτρικής ενέργειας για το δίκτυο όπως εκείνη με το υψηλότερο κόστος, δηλαδή το φυσικό αέριο». Δεν είναι περίεργο που το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας στη Γερμανία για το 2022 αυξήθηκε κατά 860% – και αυξάνεται.
Η Baerbock διακηρύσσει ασταμάτητα πως η γερμανική ενεργειακή ανεξαρτησία δεν μπορεί να εξασφαλιστεί έως ότου η χώρα «απελευθερωθεί από τα ορυκτά καύσιμα».
Σύμφωνα με το φανατισμό των Πρασίνων, για την οικοδόμηση της Πράσινης Ατζέντας είναι επιτακτική ανάγκη να εξαλειφθούν πλήρως το φυσικό αέριο, το πετρέλαιο και η πυρηνική ενέργεια, που τυγχάνει να είναι οι μόνες αξιόπιστες πηγές ενέργειας που έχει.
Και είναι εδώ που βλέπουμε την τοξική τριάδα Habeck / Baerbock / von der Leyen έτοιμη για το κοντινό τους. Παρουσιάζονται ως σωτήρες της Ευρώπης και κηρύττουν πως η μόνη διέξοδος είναι να επενδύσουν περιουσίες στην – αναξιόπιστη – αιολική και ηλιακή ενέργεια: η «απάντηση» από την Πρόνοια σε μια κατάρρευση της τιμής του φυσικού αερίου που δεν κατασκευάστηκε από τους Big Finance, τον φανατισμό των Πρασίνων και την «ηγεσία» των Ευρωκράτων.
Τώρα πείτε το σε ταλαιπωρημένα πανευρωπαϊκά νοικοκυριά των οποίων οι λογαριασμοί θα ανέλθουν στα επιβλητικά, συλλογικά 2 τρισεκατομμύρια δολάρια καθώς ο Στρατηγός Γουίντερ θα χτυπήσει την πόρτα.