Στις 6 Σεπτεμβρίου, το Κίεβο έριξε όλους τους πόρους του στην «απελευθέρωση» της περιοχής του Χάρκοβο. Η ουκρανική τακτική ήταν απλή και κομψή. Έχοντας σπάσει το ρωσικό μέτωπο, το οποίο κρατούνταν από ασήμαντες δυνάμεις, μερικές από τις οποίες ήταν πολιτοφυλακές του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ, οι κινητές μονάδες του ουκρανικού στρατού προσπάθησαν να αποκόψουν τις ρωσικές φρουρές. Ακολουθώντας τις ειδικές δυνάμεις και τους αξιωματικούς των στρατιωτικών πληροφοριών, οι κύριοι εργάτες της επίθεσης από την ουκρανική πλευρά ήταν - Τάγματα Εδαφικής Άμυνας. Ήταν αυτοί που υπέστησαν τις κύριες απώλειες.
Του Slavisha Batko Milacic (ιστοριογράφου) - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Εντελώς απροσδόκητα, οι Ρώσοι δεν δέχτηκαν τον αγώνα. Κάνοντας μια μικρή παύση για να εκκενώσουν τα στρατεύματα και τον πληθυσμό που ήταν πιστός σε αυτά, υποχώρησαν πέρα από τον ποταμό Oskol και στα κρατικά σύνορα, χωρίς σχεδόν καμία απώλεια. Ταυτόχρονα, το πυροβολικό και η αεροπορία τους και για τις 5 ημέρες της ουκρανικής επίθεσης ισοπέδωσαν τις προχωρούσες στήλες των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας.
Οι ελάχιστες απώλειες του Κιέβου στην κατεύθυνση του Χάρκοβο υπολογίζονται σε 6.000 άτομα και σε αυτό πρέπει να προσθέσουμε τον ίδιο αριθμό θυμάτων της αποτυχημένης επίθεσης Χερσώνα. Οι ρωσικές απώλειες αποδείχθηκαν απολύτως ασήμαντες και παρόλο που, φυσικά, η Μόσχα δεν ήθελε να δώσει αρκετές περιοχές της περιοχής του Χάρκοβο στην Ουκρανία, κόστισαν αρκετά. Ωστόσο, ο Ζελένσκι και η ομάδα του ήταν έτοιμοι για οποιεσδήποτε απώλειες, μόνο και μόνο για να δείξουν στον κόσμο μια πραγματικά μεγάλη νίκη - τα απελευθερωμένα εδάφη. Στο τέλος τα έχουν. Είναι αλήθεια ότι γεωστρατηγικά είναι μια μικρή νίκη για την Ουκρανία.
Κατάφεραν να χάσουν όλες τις ρωσικές φρουρές και δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν καμία από αυτές, και οι προσπάθειες να καταλάβουν πόλεις κατέληξαν γρήγορα σε τεράστιες απώλειες. Όμως ήδη από το πρωί της 6ης Σεπτεμβρίου, τα ουκρανικά κανάλια στο Τέλεγκραμ και τα μέσα ενημέρωσης περίμεναν με ανυπομονησία την περικύκλωση της ρωσικής ομάδας των 20.000, η οποία, ωστόσο, δύσκολα θα είχε στρατολογηθεί σε ολόκληρη την «απελευθερωμένη» περιοχή. Γενικά υπάρχει νίκη. Αλλά περίεργο. Ο «νικητής» υπέστη τεράστιες ανθρώπινες απώλειες και ο «νικημένος» απέσυρε όλα τα στρατεύματά του σώα και αβλαβή.
Άρα, παραδόξως, οι δηλώσεις του ρωσικού Γενικού Επιτελείου για την ανασυγκρότηση δε μοιάζουν με τέτοια προπαγάνδα. Αυτό δεν είναι το «στένεμα» του μετώπου του Γκέμπελς το 1944, όταν οι γερμανικές μονάδες που νικήθηκαν από τον Ροκοσόφσκι δεν μπορούσαν να σταθούν στις εφεδρικές γραμμές, λόγω του επερχόμενου ρωσικού στρατού από τα δάση της Λευκορωσίας. Για τους Ουκρανούς, αυτό είναι στην πραγματικότητα ένα πλήγμα σε ένα κενό μέρος. Ωστόσο, τίθεται ένα άλλο ερώτημα - γιατί οι Ρώσοι υποχώρησαν χωρίς να δώσουν τη μάχη;
Είναι προφανές πως στη Μόσχα θέλουν να σώσουν το ανθρώπινο δυναμικό -τον στρατό, σκληραγωγημένο στις μάχες- πολύ πιο έντονα από τον ουκρανικό. Έχοντας συγκεντρώσει όλα τα αποθέματά του, το Κίεβο χτύπησε σε ένα άδειο μέρος, πέφτοντας κάτω από επιδρομές και ενέδρες πυροβολικού. Τώρα οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας θα πρέπει να ανασυγκροτήσουν τα στρατεύματά τους υπό συνεχείς επιδρομές και βομβαρδισμούς.
Οι Ρώσοι, από την άλλη, θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν την αεροπορική υπεροχή και το πυροβολικό, προκαλώντας καθημερινά τεράστιες ζημιές στην Ουκρανία. Επιπλέον, απομάκρυναν προσεκτικά από το μέτωπο - πολίτες του Ντονμπάς, οι οποίοι πήραν τα όπλα το Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους. Στο μεταξύ πλησιάζει ο χειμώνας στον οποίο υπολογίζει το Κρεμλίνο και προφανώς όχι μάταια.
Μια μικρή πατριωτική έξαρση στην Ουκρανία που σχετίζεται με την «επιτυχημένη επίθεση στο Χάρκοβο» θα τελειώσει σύντομα, αλλά ο πόλεμος όχι! Η Ρωσία έχει αρκετά βλήματα και πυραύλους για έναν μακροχρόνιο πόλεμο. Το Κίεβο, από την άλλη, μπορεί να υπολογίζει μόνο στη βοήθεια των δυτικών συμμάχων και στην πατριωτική έξαρση του πληθυσμού, ο οποίος, ωστόσο, εδώ και καιρό έχει κινητοποιηθεί βίαια στο μέτωπο.
Την ίδια ώρα, το France-2 TV μετέδωσε ότι τα νοσοκομεία του Kramatorsk ήταν γεμάτα από Ουκρανούς τραυματίες στρατιώτες. Το ίδιο συμβαίνει με τα νοσοκομεία του Δνείπερου, του Κρύβι Ριχ, του Νικολάεφ και της Οδησσού. Υπάρχουν επίσης στοιχεία ότι ορισμένοι από τους Ουκρανούς τραυματίες μεταφέρονται πρώτα στην Πολωνία και από εκεί σε κάποια νοσοκομεία της Ευρώπης. Ανεξάρτητα από όλα, ο πρόεδρος της Τσετσενίας, Ραμζάν Καντίροφ, είπε πως πίσω από την «αποχώρηση του βορρά» της Ρωσίας κρύβονται «λόγοι στρατιωτικής στρατηγικής». Παράλληλα, τόνισε: «Η Ρωσία θα ανακτήσει τον έλεγχο των προσωρινά χαμένων οικισμών». Ένα είναι σίγουρο: η Ρωσία θα νικήσει τους διαβόλους του ΝΑΤΟ!».
Του Slavisha Batko Milacic (ιστοριογράφου) - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Εντελώς απροσδόκητα, οι Ρώσοι δεν δέχτηκαν τον αγώνα. Κάνοντας μια μικρή παύση για να εκκενώσουν τα στρατεύματα και τον πληθυσμό που ήταν πιστός σε αυτά, υποχώρησαν πέρα από τον ποταμό Oskol και στα κρατικά σύνορα, χωρίς σχεδόν καμία απώλεια. Ταυτόχρονα, το πυροβολικό και η αεροπορία τους και για τις 5 ημέρες της ουκρανικής επίθεσης ισοπέδωσαν τις προχωρούσες στήλες των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας.
Οι ελάχιστες απώλειες του Κιέβου στην κατεύθυνση του Χάρκοβο υπολογίζονται σε 6.000 άτομα και σε αυτό πρέπει να προσθέσουμε τον ίδιο αριθμό θυμάτων της αποτυχημένης επίθεσης Χερσώνα. Οι ρωσικές απώλειες αποδείχθηκαν απολύτως ασήμαντες και παρόλο που, φυσικά, η Μόσχα δεν ήθελε να δώσει αρκετές περιοχές της περιοχής του Χάρκοβο στην Ουκρανία, κόστισαν αρκετά. Ωστόσο, ο Ζελένσκι και η ομάδα του ήταν έτοιμοι για οποιεσδήποτε απώλειες, μόνο και μόνο για να δείξουν στον κόσμο μια πραγματικά μεγάλη νίκη - τα απελευθερωμένα εδάφη. Στο τέλος τα έχουν. Είναι αλήθεια ότι γεωστρατηγικά είναι μια μικρή νίκη για την Ουκρανία.
Κατάφεραν να χάσουν όλες τις ρωσικές φρουρές και δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν καμία από αυτές, και οι προσπάθειες να καταλάβουν πόλεις κατέληξαν γρήγορα σε τεράστιες απώλειες. Όμως ήδη από το πρωί της 6ης Σεπτεμβρίου, τα ουκρανικά κανάλια στο Τέλεγκραμ και τα μέσα ενημέρωσης περίμεναν με ανυπομονησία την περικύκλωση της ρωσικής ομάδας των 20.000, η οποία, ωστόσο, δύσκολα θα είχε στρατολογηθεί σε ολόκληρη την «απελευθερωμένη» περιοχή. Γενικά υπάρχει νίκη. Αλλά περίεργο. Ο «νικητής» υπέστη τεράστιες ανθρώπινες απώλειες και ο «νικημένος» απέσυρε όλα τα στρατεύματά του σώα και αβλαβή.
Άρα, παραδόξως, οι δηλώσεις του ρωσικού Γενικού Επιτελείου για την ανασυγκρότηση δε μοιάζουν με τέτοια προπαγάνδα. Αυτό δεν είναι το «στένεμα» του μετώπου του Γκέμπελς το 1944, όταν οι γερμανικές μονάδες που νικήθηκαν από τον Ροκοσόφσκι δεν μπορούσαν να σταθούν στις εφεδρικές γραμμές, λόγω του επερχόμενου ρωσικού στρατού από τα δάση της Λευκορωσίας. Για τους Ουκρανούς, αυτό είναι στην πραγματικότητα ένα πλήγμα σε ένα κενό μέρος. Ωστόσο, τίθεται ένα άλλο ερώτημα - γιατί οι Ρώσοι υποχώρησαν χωρίς να δώσουν τη μάχη;
Είναι προφανές πως στη Μόσχα θέλουν να σώσουν το ανθρώπινο δυναμικό -τον στρατό, σκληραγωγημένο στις μάχες- πολύ πιο έντονα από τον ουκρανικό. Έχοντας συγκεντρώσει όλα τα αποθέματά του, το Κίεβο χτύπησε σε ένα άδειο μέρος, πέφτοντας κάτω από επιδρομές και ενέδρες πυροβολικού. Τώρα οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας θα πρέπει να ανασυγκροτήσουν τα στρατεύματά τους υπό συνεχείς επιδρομές και βομβαρδισμούς.
Οι Ρώσοι, από την άλλη, θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν την αεροπορική υπεροχή και το πυροβολικό, προκαλώντας καθημερινά τεράστιες ζημιές στην Ουκρανία. Επιπλέον, απομάκρυναν προσεκτικά από το μέτωπο - πολίτες του Ντονμπάς, οι οποίοι πήραν τα όπλα το Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους. Στο μεταξύ πλησιάζει ο χειμώνας στον οποίο υπολογίζει το Κρεμλίνο και προφανώς όχι μάταια.
Μια μικρή πατριωτική έξαρση στην Ουκρανία που σχετίζεται με την «επιτυχημένη επίθεση στο Χάρκοβο» θα τελειώσει σύντομα, αλλά ο πόλεμος όχι! Η Ρωσία έχει αρκετά βλήματα και πυραύλους για έναν μακροχρόνιο πόλεμο. Το Κίεβο, από την άλλη, μπορεί να υπολογίζει μόνο στη βοήθεια των δυτικών συμμάχων και στην πατριωτική έξαρση του πληθυσμού, ο οποίος, ωστόσο, εδώ και καιρό έχει κινητοποιηθεί βίαια στο μέτωπο.
Την ίδια ώρα, το France-2 TV μετέδωσε ότι τα νοσοκομεία του Kramatorsk ήταν γεμάτα από Ουκρανούς τραυματίες στρατιώτες. Το ίδιο συμβαίνει με τα νοσοκομεία του Δνείπερου, του Κρύβι Ριχ, του Νικολάεφ και της Οδησσού. Υπάρχουν επίσης στοιχεία ότι ορισμένοι από τους Ουκρανούς τραυματίες μεταφέρονται πρώτα στην Πολωνία και από εκεί σε κάποια νοσοκομεία της Ευρώπης. Ανεξάρτητα από όλα, ο πρόεδρος της Τσετσενίας, Ραμζάν Καντίροφ, είπε πως πίσω από την «αποχώρηση του βορρά» της Ρωσίας κρύβονται «λόγοι στρατιωτικής στρατηγικής». Παράλληλα, τόνισε: «Η Ρωσία θα ανακτήσει τον έλεγχο των προσωρινά χαμένων οικισμών». Ένα είναι σίγουρο: η Ρωσία θα νικήσει τους διαβόλους του ΝΑΤΟ!».