southfront.org - Παρουσίαση Freepen.gr
Ο ουκρανός πολιτικός της αντιπολίτευσης Viktor Medvedchuk ήταν μεταξύ των κρατουμένων που ήρθαν στη Ρωσία. Συνελήφθη από την Ουκρανική Υπηρεσία Ασφαλείας SBU στο Κίεβο τον Φεβρουάριο του 2022. Τα δυτικά συστημικά μέσα (MSM) και το καθεστώς του Κιέβου συχνά χαρακτηρίζουν τον Medvedchuk ως «φιλορωσική προσωπικότητα» που ενεργεί προς το συμφέρον της Ρωσίας, ενώ οι ενέργειες αυτού του ατόμου στο πολιτικό τοπίο της Ουκρανίας δείχνουν ότι αυτή η δήλωση είναι ένας μεγάλος έπαινος.
Επιπλέον, οι επιστρέψαντες Ρώσοι αιχμάλωτοι έχουν σαφή σημάδια βασανιστηρίων και απάνθρωπης μεταχείρισης από τους «Ουκρανούς δημοκράτες». Κάποιοι από αυτούς μεταφέρθηκαν αμέσως σε νοσοκομεία. Με τη σειρά τους, άτομα που απελευθερώθηκαν από τη Ρωσία δεν είχαν προβλήματα υγείας που προκλήθηκαν από την κράτηση και έτρεξαν αμέσως να συμμετάσχουν σε εκδηλώσεις Τύπου για να κάνουν φωτογραφίες για το Instagram και να μιλήσουν για «ρωσικά βασανιστήρια».
Όσον αφορά τους Ουκρανούς κρατούμενους, συνολικά 215 αφέθηκαν ελεύθεροι. 118 εθνοφύλακες, συμπεριλαμβανομένων 108 στρατιωτών του ναζιστικού συντάγματος Azov. Ανάμεσά τους, υπάρχουν οι διαβόητοι διοικητές του Αζόφ Ντένις Προκοπένκο, Σεργκέι Βολίνσκι και Σβιατόσλαβ Παλαμάρ.
Μεταξύ των ανταλλασσόμενων μαχητών του Αζόφ, υπάρχουν οι Konstantin (Fox) Nikitenko και Nikolai (Frost) Kushch, οι οποίοι παραδόθηκαν στο Azovstal. Κρίθηκαν ένοχοι από το δικαστήριο για πυροβολισμούς αμάχων και Ρώσων κρατουμένων. Ο Frost «έγινε διάσημος» μοιράζοντας βίντεο στο Διαδίκτυο. Σε ένα από αυτά έδειχνε έναν Ρώσο πλήρωμα τεθωρακισμένου να πυροβολείται στο στομάχι.
Το ταμείο ανταλλαγής περιλάμβανε επίσης τουλάχιστον 10 ξένους μισθοφόρους, ανάμεσά τους τους Βρετανούς Σον Πίνερ και Άιντεν Άσλιν, καθώς και τον Μαροκινό υπήκοο Σαντούν Μπραχίμ. Και οι τρεις συνελήφθησαν τον Απρίλιο και το καλοκαίρι καταδικάστηκαν σε θάνατο στην DPR. Η DPR ισχυρίστηκε ότι σύμφωνα με το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο, οι μισθοφόροι δεν μπορούν να θεωρούνται μαχητές και να διεκδικούν το καθεστώς των αιχμαλώτων πολέμου. Έτσι, δεν μπορούσαν να ανταλλάσσονται. Μεταξύ των αλλοδαπών που απελευθερώθηκαν από την αιχμαλωσία, ήταν πέντε Βρετανοί, δύο πολίτες των ΗΠΑ, ένας πολίτης του Μαρόκου, της Σουηδίας και της Κροατίας.
Η άνιση ανταλλαγή που έλαβε χώρα στις 22 Σεπτεμβρίου προκάλεσε αμέσως μεγάλο αριθμό επικριτικών αναφορών στα ρωσικά κανάλια του Telegram και αναμενόταν δυσαρέσκεια στη ρωσική κοινωνία. Η έλλειψη άμεσης, σαφούς και λεπτομερούς αναφοράς για την ανταλλαγή κρατουμένων από τη ρωσική πλευρά εν μέσω της αναμενόμενης επιθετικής προπαγάνδας από τα MSM, το Κίεβο και τους υποστηρικτές του στο ΝΑΤΟ μετέτρεψε την ανταλλαγή σε μεγάλη αποτυχία των μέσων ενημέρωσης για τη ρωσική πλευρά.
Το πιο ενδιαφέρον είναι η λογική πίσω από αυτές τις εξελίξεις.Αυτή την στιγμή, οι περιφέρειες L/DPR, Kherson και Zaporozhie διεξάγουν για δημοψηφίσματα για την ένταξη στη Ρωσία. Και σε περίπτωση επικράτησης του «ΝΑΙ» και της επακόλουθης απόφασης της Ρωσίας να αποδεχθεί αυτά τα εδάφη ως νέες περιοχές, όλες οι νομικές υποχρεώσεις των αρχών τους περνούν στη Ρωσική Ομοσπονδία και όλες οι νομικές διαδικασίες θα πρέπει στη συνέχεια να διεξαχθούν σύμφωνα με τη ρωσική νομοθεσία και υπό τη ρωσική δικαιοδοσία. Ως εκ τούτου, οι θανατικές ποινές αιχμαλώτων μισθοφόρων και εγκληματιών που παραμένουν στην DPR θα παραμείνουν ενεργές στη Ρωσία και η μόνη επιλογή για την αφαίρεσή τους θα ήταν η διενέργεια έκτακτων νομικών διαδικασιών (για παράδειγμα, προεδρικές χάρη). Έτσι, με την ένταξη της DPR στη Ρωσική Ομοσπονδία, θα υπήρχε πολύ λιγότερος χώρος για «ελιγμούς» με τους κρατούμενους.
Έτσι, ο ελιγμός έγινε με επιτυχία και η ρωσική πλευρά πέτυχε τα πολιτικά και γεωπολιτικά αποτελέσματα που ήθελε. Ανεξάρτητα από το πώς έγινε αντιληπτό από την κοινωνία λόγω της αδύναμης κάλυψης αυτής της ανταλλαγής από τα μέσα ενημέρωσης.
Θα πρέπει να σημειωθεί πως η πλευρά του Κιέβου εξήγησε την ανταλλαγή με ισχυρισμούς ότι κέρδισε ένα διπλωματικό παιχνίδι εναντίον της Μόσχας με εικασίες πως υπάρχουν άμεσοι πράκτορες του Κιέβου μεταξύ των ρωσικών ελίτ και της πολιτικής ηγεσίας. Δεν υπάρχουν αμφιβολίες ότι τουλάχιστον ένα μέρος της ρωσικής ολιγαρχίας (που συνδέεται με τους παγκοσμιοποιητές) είναι πολύ δυσαρεστημένο με τη ρωσική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία και αυτές οι δυνάμεις προσπαθούν να σαμποτάρουν τις ρωσικές ενέργειες εκεί.
Η συμμετοχή ενός τέτοιου διαβόητου ολιγάρχη, του Ρόμαν Αμπράμοβιτς (αυτή τη στιγμή κρύβεται στο Ηνωμένο Βασίλειο) σε αυτή την ιστορία δείχνει αυτές τις δυνάμεις.
Σύμφωνα με βρετανικά μέσα ενημέρωσης, ο Ρομάν Αμπράμοβιτς συμμετείχε ενεργά στην ανταλλαγή. Οι ξένοι μαχητές εξεπλάγησαν που μετά από μήνες αιχμαλωσίας στάλθηκαν στη Σαουδική Αραβία με ιδιωτικό αεροπλάνο. Οι μισθοφόροι σε συνέντευξη που παραχώρησαν στα βρετανικά ΜΜΕ ανέφεραν ότι τρώνε τιραμισού και καναπεδάκια στο πλοίο. Επιπλέον, ο Αμπράμοβιτς τους έδωσε iPhone για να μπορούν να μιλήσουν με τις οικογένειές τους.
«Ο Αμπράμοβιτς ήταν πολύ καλός μαζί μας, είναι πολύ καλός τύπος», τον επαίνεσε ο Βρετανός.
Ο Αμπράμοβιτς συμμετείχε επίσης στις διαπραγματεύσεις μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας στην Τουρκία, μετά τις οποίες ο ρωσικός στρατός εγκατέλειψε τις περιοχές του Κιέβου, του Σούμι και του Τσερνίχοφ τον Απρίλιο ως ένδειξη καλής θέλησης, πιστεύοντας ότι το Κίεβο ήταν έτοιμο για εποικοδομητικές διαπραγματεύσεις. Ο Ουκρανός μπλόγκερ και πολιτικός Anatoly Shariy ανέφερε προηγουμένως πως ο Abramovich πλήρωσε το καθεστώς του Κιέβου ώστε να ζητήσει από τους δυτικούς συμμάχους του να αποκλείσουν τον ολιγάρχη από τις λίστες κυρώσεων. Ο Αμπράμοβιτς κάνει ό,τι μπορεί για να ευχαριστήσει τις βρετανικές ελίτ.
Οι επαφές του Κρεμλίνου με κορυφαίους εκπροσώπους της Σαουδικής Αραβίας (Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν) και της Τουρκίας (Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν) σχετικά με αυτήν την ανταλλαγή υποδηλώνουν ένα προφανές δίκτυο επίσημων και άτυπων οικονομικών και πολιτικών συμφωνιών που συνήφθησαν από τη Ρωσία, τη Σαουδική Αραβία και την Τουρκία υπό την κάλυψη των εξελίξεων του Σεπτεμβρίου. Υπό αυτό το πρίσμα, η ανταλλαγή ήταν μάλλον μια διπλωματική μακρά μπαλιά του Κρεμλίνου για τους εταίρους του.
Η σημερινή ρωσική ηγεσία έχει μια μακρά και πολύχρωμη παράδοση στην επίτευξη των μακροπρόθεσμων στόχων της κάνοντας διάφορες «περίεργες» και συχνά ασαφείς (για εξωτερικούς παρατηρητές) ενέργειες. Επομένως, μια τέτοια κίνηση, ειδικά αν επιτρέπει να γίνουν σημαντικές διευθετήσεις με την Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία, συμβαδίζει με την καλύτερη παράδοση της σύγχρονης ρωσικής διπλωματίας. Παρόλα αυτά, η εμπλοκή του διαβόητου ολιγάρχη και η άνιση ανταλλαγή κρατουμένων που δεν εξηγήθηκαν πραγματικά από την κυβέρνηση στη ρωσική κοινωνία ρίχνουν σκιά στην όλη κατάσταση. Οι ολιγάρχες και το τμήμα της ρωσικής ελίτ που συνδέεται με τη Δύση, οι οποίοι σαφώς ενεργούν ενάντια στα συμφέροντα του ρωσικού έθνους εξακολουθούν να διατηρούν μεγάλο μέρος της επιρροής τους, ακόμη κι αν αυτή έχει μειωθεί από τις ρωσικές ενέργειες από το Φεβρουάριο του 2022.