Andrew Korybko - Παρουσίαση Freepen.gr
«Το Ισραήλ δεν μας έδωσε τίποτα. Τίποτα, μηδέν. Καταλαβαίνω ότι βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση με τη Συρία, με τη Ρωσία. Καταλαβαίνω ότι πρέπει να υπερασπιστούν τη γη τους, αλλά μετά πήρα πληροφορίες από τις υπηρεσίες πληροφοριών μου πως το Ισραήλ παρέχει [την αεράμυνα] σε άλλες χώρες. Μπορούν να πουλήσουν, μπορούν να εξάγουν, γι' αυτό είμαι σοκαρισμένος».
Οι λόγοι για αυτό είναι αρκετοί. Πρώτον, ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπένετ ήταν τόσο αηδιασμένος από τη σύγκριση του Ζελένσκι για την ειδική επιχείρηση της Ρωσίας με το Ολοκαύτωμα που αποφάσισε να τον ταπεινώσει δημόσια υπενθυμίζοντας σε όλους πως «Απαγορεύεται να συγκρίνεις οτιδήποτε με το Ολοκαύτωμα». Αυτό το faux pax ερμηνεύτηκε από την ισραηλινή ηγεσία ως συγκαταβατικό, ασεβές και ως απόπειρα χειραγώγησής τους με βάση την ιστορική ταλαιπωρία του εβραϊκού λαού, που επιδείνωσε τις σχέσεις.
Δεύτερον, ενώ είναι αλήθεια ότι το Ισραήλ και η Ρωσία συντονίζονται πράγματι στη Συρία, οι δεσμοί μεταξύ αυτών των δύο περιπλέχθηκαν νωρίτερα αυτή την άνοιξη, αφού ο υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ έκανε την αντιφασιστική παρατήρηση ότι η εθνοθρησκευτική ταυτότητα κάποιου στη γέννηση δεν προκαθορίζει τις πολιτικές του απόψεις αργότερα στη ζωή. Ο κορυφαίος διπλωμάτης της Ρωσίας αναφερόταν συγκεκριμένα στην υποστήριξη του Ζελένσκι στους φασίστες στην Ουκρανία παρά την εβραϊκή του κληρονομιά, η οποία αναστάτωσε το Ισραήλ.
Συνοψίζοντας, η Ρωσία και το Ισραήλ ξεπέρασαν τελικά την απροσδόκητη διαφωνία τους, η οποία είχε ως αποτέλεσμα η Μόσχα να συνεχίσει να αρνείται να επιτρέψει στη Δαμασκό να χρησιμοποιήσει τους S-300 για να αμυνθεί από τα αντιιρανικά πλήγματα του Τελ Αβίβ και τη Χεζμπολάχ, ενώ το Τελ Αβίβ ανταπέδωσε αυτή την καλή θέληση quid pro quo συνεχίζοντας να αρνείται να στείλει φονικά όπλα στο Κίεβο. Το προηγούμενο αποτέλεσμα είναι το τρίτο σημείο σχετικό με το γιατί ο Ζελένσκι δεν έπρεπε να προσποιηθεί ότι είναι «σοκαρισμένος» με την απόφαση του Ισραήλ, δεδομένου πως εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Τελ Αβίβ.
Όσον αφορά το τέταρτο, αυτό αφορά την άρνηση του Ισραήλ να στείλει ακόμη και συστήματα αεράμυνας στο Κίεβο, προφανώς επειδή η παρέμβαση στην ειδική επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία θα ήταν παρόμοια με την ανάμειξη της Ρωσίας στα χειρουργικά πλήγματα του Ισραήλ στη Συρία, παραβιάζοντας την ανεπίσημη δέσμευσή της να εμποδίσει τη Δαμασκό να χρησιμοποιήσει τα S-300 για αυτόν τον σκοπό. Και τέλος, το τελευταίο σημείο είναι πως οι ρωσο-ιρανικές σχέσεις έχουν γίνει πολύ στρατηγικές τον τελευταίο καιρό, γεγονός που ώθησε το Ισραήλ να είναι ιδιαίτερα προσεκτικό στα συμφέροντα της Μόσχας στις μέρες μας.
Για να αναλύσουμε εν συντομία τα προαναφερθέντα, η Ρωσία έχει αρχίσει να χρειάζεται το Ιράν περισσότερο από το αντίστροφο, αφού η Ισλαμική Δημοκρατία παρέχει στην ευρασιατική Μεγάλη Δύναμη το μοναδικό βιώσιμο διεθνή διάδρομο εφοδιαστικής στην παγκόσμια οικονομία μέσω του Διαδρόμου Μεταφορών Βορρά-Νότου (NSTC). Αν και δεν μπορεί να πάρει το μέρος του Ιράν έναντι του Ισραήλ στη Συρία, κάτι που η Ρωσία διστάζει να κάνει επειδή πιστεύει στην εξισορρόπηση και των δύο στρατηγικών εταίρων, η κλίση της Μόσχας πιο κοντά στην Τεχεράνη σήμερα έχει πυροδοτήσει σοβαρούς φόβους στο Τελ Αβίβ.
Για να μην προκληθεί ακούσια ένα δίλημμα ασφαλείας που θα μπορούσε να οδηγήσει τη Ρωσία να θεωρήσει το Ισραήλ ως πιόνι των ΗΠΑ στην παγκόσμια εκστρατεία του Golden Billion να «περιορίσει» αυτήν την πρόσφατα αποκατεστημένη παγκόσμια δύναμη, η οποία θα μπορούσε επικίνδυνα να έχει ως αποτέλεσμα την παρέμβασή της στα χειρουργικά χτυπήματα του Ισραήλ στη Συρία και ακόμη και εξοπλίζοντας το Ιράν και τις συμμαχικές ομάδες εκεί με σύγχρονα όπλα ως μέρος ενός πολέμου αντιπροσώπων, το Τελ Αβίβ επέλεξε σοφά να μη δώσει στο Κίεβο τίποτα άλλο εκτός από ανθρωπιστική βοήθεια και επιφανειακή πολιτική υποστήριξη.
Αυτά τα πέντε βασικά σημεία είναι αυτονόητα για κάθε αντικειμενικό παρατηρητή, αλλά το πρόβλημα είναι ότι πολλοί είναι μεθυσμένοι με τη γοητεία του ευσεβούς πόθου, τόσο στην Κοινότητα Alt-Media (AMC) όσο και στα Mainstream Media (MSM). Γι' αυτό ήταν εξίσου «σοκαριστικό» και για τους δύο να ακούνε τον Ζελένσκι να παραδέχεται ότι το Ισραήλ δεν έχει δώσει τίποτα στο Κίεβο. Κάθε σχολή μέσων ενημέρωσης έχει τους δικούς της λόγους αφήγησης για ιδιοτελή συμφέροντα για να προϋποθέτει το κοινό του να περιμένει πως το Ισραήλ θα υποστηρίξει στρατιωτικά το Κίεβο, αλλά δεν συνέβη ποτέ.
Για να τα ολοκληρώσουμε, εδώ είναι οι λόγοι για τους οποίους ούτε ο Ζελένσκι ούτε τα μέσα ενημέρωσης θα έπρεπε να έχουν «σοκαριστεί»:
1. Ο Ζελένσκι προσέβαλε βαθύτατα το Ισραήλ ευτελίζοντας το Ολοκαύτωμα, το οποίο επιδείνωσε αμέσως τις σχέσεις.
2. Οι ρωσο-ισραηλινές σχέσεις ξεπέρασαν τη διαμάχη της άνοιξης, παρόλο που τελείωσε το ίδιο ευαίσθητο θέμα.
3. Αυτό επιβεβαίωσε ότι το Ισραήλ εμπιστεύεται τη Ρωσία και τις προθέσεις της, ενώ δεν εμπιστεύεται την Ουκρανία και τις προθέσεις της.
4. Το Ισραήλ έχει επίσης πιεστικούς λόγους εθνικής ασφάλειας έναντι της Συρίας για να διατηρήσει στενούς δεσμούς με τη Ρωσία.
5. Και τα προαναφερθέντα είναι ακόμη πιο έντονα στις μέρες μας λόγω της κλίσης της Ρωσίας προς το Ιράν τους τελευταίους μήνες.
Με απλά λόγια, η Ρωσία είναι ο εξαιρετικά στρατηγικός εταίρος του Ισραήλ, ενώ η Ουκρανία θα είναι πάντα ένας συνηθισμένος.
