Γράφει ο Πιέρο Μεσίνα - southfront.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Στο πλάι της Meloni θα βρίσκονται ο Matteo Salvini της Lega και ο Silvio Berlusconi, ανώτερος ηγέτης της Forza Italia. Μόνο ο Σαλβίνι, στο πρόσφατο παρελθόν, διεκδίκησε διαφορετική θέση σε σχέση με τη Ρωσία, ζητώντας την κατάργηση των κυρώσεων καθώς βλάπτουν την ιταλική οικονομία. Ακόμη και ο Μπερλουσκόνι – ένας παλιός φίλος του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, όταν ο Ρώσος πρόεδρος επαινούνταν από τις δυτικές καγκελαρίες – μερικές φορές φαίνεται να μετανιώνει για το παρελθόν. Λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, παρουσιάστηκε σε ένα talk show στο κύριο ιταλικό τηλεοπτικό κανάλι, ο Μπερλουσκόνι έκανε τη δυτική διπλωματία να τρέμει, δικαιολογώντας το έργο του Ρώσου προέδρου: «Τα ρωσικά στρατεύματα έπρεπε να εισέλθουν και σε μια εβδομάδα να αντικαταστήσουν την κυβέρνηση Zelenksy με αξιοπρεπείς ανθρώπους και να γυρίσουν πίσω». Η ιδέα της αντικατάστασης του Ζελένσκι με «αξιοπρεπείς ανθρώπους» έχει εξοργίσει την Ουάσιγκτον και τους δυτικούς συμμάχους της Ιταλίας.
Το κόμμα της Giorgia Meloni έχει τη σχετική πλειοψηφία: κάθε επιλογή για τη σύνθεση της κυβέρνησης, για την ανάθεση βασικών υπουργείων θα εξαρτηθεί επομένως από τη Giorgia και τον πυρήνα των πιστών της. Αλλά εξακολουθεί να είναι μια περιορισμένη κυριαρχία. Οι σοβαρές οικονομικές συνθήκες της Ιταλίας δεν επιτρέπουν χώρους πολιτικής βιωσιμότητας. Η Κολωνία των Βρυξελλών και αγκυροβολημένη στη μοίρα της γερμανικής μεταλλουργίας, η Ιταλία, με ή χωρίς Meloni, δεν μπορεί παρά να συμβαδίσει με τις επιθυμίες των Βρυξελλών και του ΝΑΤΟ. Η ίδια η επιβίωση της χώρας διακυβεύεται, ολοένα και περισσότερο με κίνδυνο οικονομικής και κοινωνικής κατάρρευσης. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι η Επίτροπος της ΕΕ Ursula Van Der Leyen, παραμονές των εκλογών, κάλεσε τους Ιταλούς να ψηφίσουν καλά. Δεν υπάρχει χώρος για κυριαρχία και βέτο στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Η Von Der Leyen απείλησε να περικόψει τα ευρωπαϊκά κονδύλια προς την Ιταλία, όπως ετοιμάζεται να κάνει και με την Ουγγαρία υπό την ηγεσία του Ορμπαν.
Και πάλι για να καταστήσει σαφές ποιος είναι υπεύθυνος, το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών δημοσίευσε, δέκα ημέρες πριν την ψηφοφορία, μια έκθεση για υποτιθέμενη ρωσική χρηματοδότηση σε δυτικά κόμματα. Εν ολίγοις, ένα είδος Cremlinogate για να επηρεάσει την ιταλική ψήφο. Το χαρτονόμισμα της Ουάσιγκτον έκανε λόγο για περίπου 300 εκατομμύρια δολάρια που επενδύθηκαν μεταξύ 2014 και 2021. Προφανώς όλα τα ιταλικά ΜΜΕ σκέφτηκαν τη Λέγκα του Σαλβίνι (ιστορικά συνδεδεμένη με τον ρωσικό κόσμο) και το κόμμα Μελόνι. Αλλά η σέσουλα ξεφούσκωσε γρήγορα: το Στέιτ Ντιπάρτμεντ κατέστησε σαφές ότι δεν υπάρχουν ιταλικά πολιτικά κόμματα ή πρόσωπα μεταξύ των δικαιούχων των ρουβλίων του Πούτιν. Γιατί λοιπόν το Στέιτ Ντιπάρτμεντ εξαπέλυσε αυτόν τον συναγερμό την παραμονή των ιταλικών εκλογών; Έμοιαζε σαν την κλασική απειλή της Μαφίας. Ένα memento mori που απευθύνεται σε όσους, κερδίζοντας τις εκλογές, θα πρέπει να κυβερνήσουν την Ιταλία.
Ανάμεσα στις ηγετικές φυσιογνωμίες της νέας κυβερνητικής δομής, σημαντικό ρόλο θα παίξει ο Ignazio La Russa. Υπήρξε ήδη υπουργός Άμυνας, είναι ο πολιτικός που σύναψε το μνημόνιο συνεργασίας με τις ΗΠΑ για να κατασκευαστεί η πέμπτη κεραία του συστήματος MUOS στην καρδιά της Σικελίας. Ο Λα Ρούσα θεωρείται φιλοαμερικανικό γεράκι. Συζητείται πολύ στις διαρροές που έκλεψε ο Τζούλιαν Ασάνζ. Ήταν 2009 και ο Λα Ρούσα, τότε υπουργός Άμυνας, ήταν έτοιμος να φύγει για τις Πολιτείες όπου θα συναντούσε τον τότε υπουργό Άμυνας Ρόμπερτ Γκέιτς. Η πρεσβεία των ΗΠΑ στη Ρώμη εκδίδει το άκρως απόρρητο τηλεγράφημα, με διαβάθμιση 09ROME1132. Αποδέκτης του είναι ο κύριος Γκέιτς. Να πώς περιγράφεται ο La Russa: «σε αντίθεση με τους πολλούς κυβερνητικούς συναδέλφους του, υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής ενός ισχυρού αμυντικού συστήματος και ισχυρών επιχειρήσεων στο εξωτερικό.
Δικηγόρος στο επάγγελμα, ο La Russa είναι ένας οξυδερκής πολιτικός στρατηγός, του οποίου η μάλλον ωμή εμφάνιση και συμπεριφορά κρύβουν μια οξεία ευφυΐα και πλήρη γνώση των λεπτομερειών. Αν και συχνά κατηγορείται πως είναι πιο προσεκτικός στα πολιτικά κόμματα παρά στην στρατιωτική ηγεσία, ο La Russa είναι ένθερμος υπερασπιστής των αυξημένων στρατιωτικών δαπανών και της μεγαλύτερης προστασίας για τα ιταλικά στρατεύματα στο έδαφος, και είναι δημοφιλής στις ένοπλες δυνάμεις. Ο La Russa, κάτι σπάνιο στην Ευρώπη, είναι μεγάλος υποστηρικτής της αποστολής του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν και δε φοβάται να εκθέσει δημόσια την ανάγκη να συνεχιστεί η δέσμευση της Ιταλίας σε αυτή τη χώρα. Χάρη σε μεγάλο βαθμό στην σταθερή δημόσια άμυνά της, η αποστολή της ISAF παραμένει κορυφαία ιταλική προτεραιότητα».
Με τέτοιους ταξιδιωτικούς φίλους λοιπόν, η Giorgia Meloni είχε καταλάβει από την αρχή της προεκλογικής εκστρατείας την ανάγκη να σβήσει κάθε ρωσική σκιά στο παρελθόν της. Συνέντευξη από βρετανικούς και αμερικανικούς ραδιοτηλεοπτικούς φορείς, η επόμενη Ιταλίδα πρωθυπουργός ορκίστηκε πίστη στο ΝΑΤΟ, εγγυήθηκε υποστήριξη για κυρώσεις κατά της Ρωσίας και επιβεβαίωσε πως η Ιταλία θα παραμείνει στην πρώτη γραμμή της παροχής όπλων στην κυβέρνηση του Κιέβου. Μια ωραία απογοήτευση για όσους φαντάζονταν μια νέα πορεία που δεν ισοπεδώθηκε στο δόγμα της γραμμής του Ατλαντικού. Η Μόσχα δεν είχε εντελώς άδικο που φανταζόταν μια αλλαγή πλεύσης για την ιταλική κυβέρνηση. Η Giorgia Meloni ήταν ήδη στην κυβέρνηση, το 2011, όταν επικεφαλής της ιταλικής κυβέρνησης ήταν ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Στο τιμόνι των Brothers of Italy για πάνω από δέκα χρόνια, Από το 2014 και μετά η Meloni αμφισβητούσε πάντα τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και είχε διακριθεί για μια πολιτική γραμμή κατά του ευρώ και της Ευρώπης. Σήμερα όλα έχουν αλλάξει. Γιατί, όπως θυμάται ένας παλιός Ιταλός σοφός, η εξουσία φθείρει αυτούς που δεν την έχουν. Και μετά από τριάντα χρόνια αντιπολίτευσης, η Giorgia Meloni και οι συνοδοιπόροι της θέλουν τα πάντα και τα θέλουν αμέσως. Αρνούμενοι ακόμη και το παρελθόν τους.