Τον Αύγουστο του 1570 οι Οθωμανοί υπό τον Σουλτάνο Σελήμ Β΄ καταλαμβάνουν την Κύπρο που βρισκόταν υπό τον έλεγχο των Ενετών και επακολουθούν πρωτοφανείς λεηλασίες και σφαγές των κατοίκων. Μετά από αυτό τα χριστιανικά κράτη συνάπτουν συμμαχία υπό τον Πάπα με σκοπό τη διάλυση του οθωμανικού στόλου και την απελευθέρωση των κατεχομένων εδαφών.
Λάμπρος Τζούμης, αντιστράτηγος ε.α.
Στις 7 Οκτ. 1571, λαμβάνει χώρα η ναυμαχία της «Ναυπάκτου» από τη μια πλευρά μεταξύ των ενωμένων χριστιανικών στόλων Ισπανίας, Βενετίας, Γένουας, Μάλτας, κ.λπ, υπό την ονομασία Ιερή Ένωση και από την άλλη του στόλου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η ακριβής θέση που έλαβε χώρα ήταν στην είσοδο του Πατραϊκού Κόλπου, κοντά στις νήσους Εχινάδες. Η ονομασία της, δεν προήλθε από την πόλη της Ναυπάκτου, αλλά από την ευρύτερη περιοχή που έγινε η ναυμαχία, επειδή τότε ολόκληρος ο Κόλπος ονομαζόταν από τους Ενετούς «Κόλπος της Ναυπάκτου».
Στη Ναυμαχία έλαβε μέρος ως υπαξιωματικός γαλέρας ο μετέπειτα διάσημος Ισπανός συγγραφέας Μιγκέλ ντε Θερβάντες που κατά τη διάρκεια πληγώθηκε από σφαίρες στο στήθος και στο αριστερό χέρι και του άφησε μόνιμη αναπηρία. Ο Θερβάντες ένοιωθε υπερήφανος για τη συμμετοχή του στη Ναυμαχία και πίστευε ότι είχε λάβει μέρος στην ενδοξότερη μάχη των αιώνων. Σε κείμενό του ανέφερε γι’ αυτήν: «Την ημέρα εκείνη διαλύθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο η μέχρι τότε υφιστάμενη πεποίθηση ότι οι Οθωμανοί ήταν αήττητοι στη θάλασσα».
Η ναυμαχία έληξε με πλήρη νίκη των συμμαχικών πλοίων. Οι απώλειες του οθωμανικού στόλου ήταν τεράστιες, μόλις 40 εκ των 273 πλοίων διέφυγαν την καταστροφή ή την αιχμαλωσία, στο δε έμψυχο μέρος υπολογίσθηκαν σε 20.000 νεκρούς και 15.000 τραυματίες. Την καταστροφή του οθωμανικού στόλου συμπλήρωσε νυκτερινή καταιγίδα στη θαλάσσια περιοχή, η οποία έπληξε τα τουρκικά πλοία που είχαν διαφύγει στα ανοικτά, εκ των οποίων σώθηκε μόνο η Αλγερινή ναυαρχίδα. Να επισημάνουμε όμως ότι τον επόμενο χρόνο ο Σουλτάνος θα κατασκεύαζε αξιόμαχο στόλο και η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατάφερε να διατηρήσει την κυριαρχία της στη Μεσόγειο για πολύ καιρό ακόμη.
Παρά την ήττα των Οθωμανών ο Ερντογάν θυμάται συχνά – πυκνά τη ναυμαχία της Ναυπάκτου αναφερόμενος σε μια επιστολή του Σοκολού Μεχμέτ Πασά (ανώτατου κυβερνητικού αξιωματούχου) προς τον Πρέσβη της Βενετίας το 1573, δύο χρόνια μετά τη ναυμαχία, που του γράφει : «Εμείς με την κατάληψη της Κύπρου σας κόψαμε το χέρι, ενώ εσείς με τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου μας ξυρίσατε απλά τα γένια. Το χέρι που κόβεται δεν επανέρχεται αλλά τα γένια που ξυρίζονται γίνονται πυκνότερα». Ο Ερντογάν αναφέρεται στο υπόψη απόφθεγμα προκειμένου να επισημάνει ότι τα υποτιθέμενα εμπόδια της Δύσης δε θα τον σταματήσουν να καταστήσει την Τουρκία μια περιφερειακή υπερδύναμη στην περιοχή και καταδεικνύει τον τρόπο σκέψης του σχετικά με την χρησιμοποίηση της στρατιωτικής ισχύος.
Ο Ερντογάν μας απειλεί ότι θα έλθει να καταλάβει τα νησιά, μιλά για την ανάγκη αναθεώρησης της συνθήκης της Λωζάνης, για τα σύνορα της καρδιάς του, κ.λπ. Όλα αυτά δεν είναι δηλώσεις επικοινωνιακού περιεχομένου. Νοιώθει ότι αναμετράται με την ιστορία, επιθυμεί να παραμείνει στην ηγεσία της Τουρκίας όσο το δυνατόν περισσότερο και να αντικαταστήσει τον Μουσταφά Κεμάλ στο τουρκικό εθνικό υποσυνείδητο. Για να το πετύχει αυτό χρειάζεται μια μεγάλη επιτυχία και αυτή έχει σχέση με κατάληψη χώρου και τον εδαφικό ακρωτηριασμό της Ελλάδας.
Εμείς, οι σύγχρονοι Έλληνες, απόγονοι γενναίων προγόνων δεν πρέπει να του το επιτρέψουμε. «Χρωστάμε σ’ όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ΄ρθουνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί».
Λάμπρος Τζούμης, αντιστράτηγος ε.α.
Στις 7 Οκτ. 1571, λαμβάνει χώρα η ναυμαχία της «Ναυπάκτου» από τη μια πλευρά μεταξύ των ενωμένων χριστιανικών στόλων Ισπανίας, Βενετίας, Γένουας, Μάλτας, κ.λπ, υπό την ονομασία Ιερή Ένωση και από την άλλη του στόλου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η ακριβής θέση που έλαβε χώρα ήταν στην είσοδο του Πατραϊκού Κόλπου, κοντά στις νήσους Εχινάδες. Η ονομασία της, δεν προήλθε από την πόλη της Ναυπάκτου, αλλά από την ευρύτερη περιοχή που έγινε η ναυμαχία, επειδή τότε ολόκληρος ο Κόλπος ονομαζόταν από τους Ενετούς «Κόλπος της Ναυπάκτου».
Στη Ναυμαχία έλαβε μέρος ως υπαξιωματικός γαλέρας ο μετέπειτα διάσημος Ισπανός συγγραφέας Μιγκέλ ντε Θερβάντες που κατά τη διάρκεια πληγώθηκε από σφαίρες στο στήθος και στο αριστερό χέρι και του άφησε μόνιμη αναπηρία. Ο Θερβάντες ένοιωθε υπερήφανος για τη συμμετοχή του στη Ναυμαχία και πίστευε ότι είχε λάβει μέρος στην ενδοξότερη μάχη των αιώνων. Σε κείμενό του ανέφερε γι’ αυτήν: «Την ημέρα εκείνη διαλύθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο η μέχρι τότε υφιστάμενη πεποίθηση ότι οι Οθωμανοί ήταν αήττητοι στη θάλασσα».
Η ναυμαχία έληξε με πλήρη νίκη των συμμαχικών πλοίων. Οι απώλειες του οθωμανικού στόλου ήταν τεράστιες, μόλις 40 εκ των 273 πλοίων διέφυγαν την καταστροφή ή την αιχμαλωσία, στο δε έμψυχο μέρος υπολογίσθηκαν σε 20.000 νεκρούς και 15.000 τραυματίες. Την καταστροφή του οθωμανικού στόλου συμπλήρωσε νυκτερινή καταιγίδα στη θαλάσσια περιοχή, η οποία έπληξε τα τουρκικά πλοία που είχαν διαφύγει στα ανοικτά, εκ των οποίων σώθηκε μόνο η Αλγερινή ναυαρχίδα. Να επισημάνουμε όμως ότι τον επόμενο χρόνο ο Σουλτάνος θα κατασκεύαζε αξιόμαχο στόλο και η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατάφερε να διατηρήσει την κυριαρχία της στη Μεσόγειο για πολύ καιρό ακόμη.
Παρά την ήττα των Οθωμανών ο Ερντογάν θυμάται συχνά – πυκνά τη ναυμαχία της Ναυπάκτου αναφερόμενος σε μια επιστολή του Σοκολού Μεχμέτ Πασά (ανώτατου κυβερνητικού αξιωματούχου) προς τον Πρέσβη της Βενετίας το 1573, δύο χρόνια μετά τη ναυμαχία, που του γράφει : «Εμείς με την κατάληψη της Κύπρου σας κόψαμε το χέρι, ενώ εσείς με τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου μας ξυρίσατε απλά τα γένια. Το χέρι που κόβεται δεν επανέρχεται αλλά τα γένια που ξυρίζονται γίνονται πυκνότερα». Ο Ερντογάν αναφέρεται στο υπόψη απόφθεγμα προκειμένου να επισημάνει ότι τα υποτιθέμενα εμπόδια της Δύσης δε θα τον σταματήσουν να καταστήσει την Τουρκία μια περιφερειακή υπερδύναμη στην περιοχή και καταδεικνύει τον τρόπο σκέψης του σχετικά με την χρησιμοποίηση της στρατιωτικής ισχύος.
Ο Ερντογάν μας απειλεί ότι θα έλθει να καταλάβει τα νησιά, μιλά για την ανάγκη αναθεώρησης της συνθήκης της Λωζάνης, για τα σύνορα της καρδιάς του, κ.λπ. Όλα αυτά δεν είναι δηλώσεις επικοινωνιακού περιεχομένου. Νοιώθει ότι αναμετράται με την ιστορία, επιθυμεί να παραμείνει στην ηγεσία της Τουρκίας όσο το δυνατόν περισσότερο και να αντικαταστήσει τον Μουσταφά Κεμάλ στο τουρκικό εθνικό υποσυνείδητο. Για να το πετύχει αυτό χρειάζεται μια μεγάλη επιτυχία και αυτή έχει σχέση με κατάληψη χώρου και τον εδαφικό ακρωτηριασμό της Ελλάδας.
Εμείς, οι σύγχρονοι Έλληνες, απόγονοι γενναίων προγόνων δεν πρέπει να του το επιτρέψουμε. «Χρωστάμε σ’ όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ΄ρθουνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί».