Υπήρξε μια εποχή που πολλοί άνθρωποι φοβόντουσαν τον πυρηνικό πόλεμο. Ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν ένας λεπτός χορός καταστροφής μεταξύ δύο υπερδυνάμεων, η καθεμία οπλισμένη με αρκετά όπλα που θα μπορούσαν να εξαλείψουν τον πλανήτη. Ομάδες διαμαρτυρίας ήταν ενεργές έξω από στρατιωτικές βάσεις και χώρους δοκιμών, και οι ενέργειες κατά του κατεστημένου επικεντρώνονταν συχνά στην αντίθεση στην κούρσα των εξοπλισμών και στα πυρηνικά όπλα. Ακόμη και στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου, όταν οι αυτοκρατορίες ανέμισαν τις ατομικές τους σπάθες, επικράτησε η διπλωματία και ο συμβιβασμός. Η λογική και η αξιοπρέπεια της ανθρώπινης κατανόησης εξασφάλισαν ότι ο πλανήτης κέρδισε ένα άλλο αύριο. Σήμερα φαίνεται πως λίγοι παίρνουν την απειλή στα σοβαρά και οι δύο μεγαλύτερες πυρηνικές δυνάμεις δε μιλούν μεταξύ τους.
Kym Robinson - libertarianinstitute.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν γεμάτος λαϊκό πολιτισμό και λογοτεχνία που υπενθύμιζε στον κόσμο τους κινδύνους της πυρηνικής εξόντωσης. Η έννοια της «υπερβολής» ήταν πάντα εμφανής, αν και η κατασκευή περισσότερων βομβών και πυραύλων ήταν ένας εθισμός για τις αυτοκρατορίες. Γυρίστηκαν ταινίες και τηλεοπτικές εκπομπές που απεικόνιζαν μια απογοητευτική πραγματικότητα, τον μη κερδισμένο χαρακτήρα μιας πυρηνικής ανταλλαγής. Ακόμη και ο πολεμιστής του Ψυχρού Πολέμου Ρόναλντ Ρίγκαν έμεινε έκπληκτος από μια τέτοια τηλεοπτική ταινία που επικεντρώθηκε στις μέρες μετά την έκρηξη των ατομικών όπλων. Πολλοί περιβαλλοντολόγοι, αναρχικοί, αντικυβερνητικοί και αντικαπιταλιστές αντιτάχθηκαν στα πυρηνικά και δεν ήταν όλοι αμειβόμενοι από τη Μόσχα. Ήταν μια αντίδραση των υγιών σκεπτόμενων σε έναν παράφρονα κόσμο δεξαμενών σκέψης και διαμορφωτών πολιτικής.
Στη Δύση έχει προκύψει μια αυτοδικαιωμένη ηθική που διασφαλίζει μια επιθετικότητα υποτιθέμενης καλοπροαίρεσης, εννοώντας τον πόλεμο και τις οικονομικές στερήσεις που ενισχύουν ορισμένα έθνη και συμφέροντα ενώ βλάπτουν άλλα. Η πεποίθηση ότι ο προληπτικός πόλεμος, τα εμπάργκο, οι δολοφονίες και οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι επιτρεπτές, εφόσον τα εξαιρετικά έθνη κάνουν τέτοια πράγματα. Και αν άλλα έθνη, αυτοί οι παρίες, κάνουν παρόμοια, τότε είναι ανεπανόρθωτο. Η υποκρισία είναι εύκολο να επισημανθεί αλλά ποτέ δε γίνεται αισθητή ή παραδεκτή. Είτε αγνοείται είτε αλαζονικά δεν γίνεται κατανοητή. Αυτό που έκανε είναι να δημιουργήσει ένα ρήγμα και μια κατάρρευση της διπλωματίας και της απειλής πολέμου μεταξύ των πυρηνικών ένοπλων εθνών.
Απουσία της Σοβιετικής Ένωσης, οι Ηνωμένες Πολιτείες, το ΝΑΤΟ και οι φίλοι τους βρήκαν Χίτλερ σε όλο τον κόσμο, φαντάσματα του κακού που προφανώς επιδιώκουν να κατακτήσουν περιοχές ή να καταστρέψουν την ελευθερία. Οι απειλές μπορεί να υπάρχουν ως αφηρημένες έννοιες, όπως η τρομοκρατία και τα ναρκωτικά, ή ως έθνη όπως η Βόρεια Κορέα, το Ιράν, το Ιράκ, η Συρία, η Λιβύη και το Αφγανιστάν. Ή στην ανάγκη αντικατάστασης της Σοβιετικής Ένωσης στο αποκορύφωμά της, τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα φαντάζουν ως μεγάλες στρατιωτικές υπερδυνάμεις με παγκόσμιες προθέσεις να κυβερνήσουν τον κόσμο.
Η αιχμή του Ψυχρού Πολέμου ήταν μια τρέλα στην οποία μόνο οι πιο μορφωμένοι και ηθικά σκεπτόμενοι μπορούσαν να φέρουν τον κόσμο κοντά, αν και ποτέ δεν ήταν τόσο καβαλάρης και απερίσκεπτος όσο ο χορός με το ξίφος που συμβαίνει τώρα. Νωπές μετά την πτώση του Ιράκ και του Αφγανιστάν, οι αιματηρές λεπίδες των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους σπρώχνουν προς τη Ρωσία και την Κίνα. Νέες γραμμές στην άμμο χαράσσονται ενάντια στους Κινέζους πάνω από την Ταϊβάν και με τους Ρώσους στα αμφισβητούμενα εδάφη στην Ουκρανία. Ο μεγάλος ξένος για τα δικά του στρατηγικά συμφέροντα αποφασίζει τι είναι σωστό για τον κόσμο. Αν και η κινεζική κυβέρνηση έχει δηλώσει επανειλημμένα την πολιτική της έναντι της Ταϊβάν και η ρωσική ηγεσία έχει δηλώσει ευθέως ότι θα χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα για την άμυνα ορισμένων εδαφών, οι γελωτοποιοί της δυτικής αυτοκρατορικής πολιτικής επιμένουν.
Η Κίνα είναι ένα οικονομικά εύθραυστο έθνος που κατακλύζεται από τυραννικές πολιτικές COVID-19 και με μειωμένο εξωτερικό εμπόριο. Είναι πολύ απίθανο ο Σι Τζινπίνγκ ή κάποιος μελλοντικός ηγέτης στο Πεκίνο να θέλει, πόσο μάλλον να μπορεί να αντέξει έναν πόλεμο. Η Κίνα έχει αναπτυχθεί χάρη στο εμπόριο της με τη Δύση. Η Ρωσία πιέζεται ως αουτσάιντερ εδώ και πολλά χρόνια, παρόλο που προμηθεύει την Ευρώπη με ενέργεια. Η Δύση χρειάζεται μια Ρωσία για να υπάρχει ως ανταγωνιστής, ακόμα κι αν οι ίδιοι οι Ρώσοι θέλουν μόνο να συνυπάρξουν. Η Ρωσία δικαιολογεί την επέκταση του ΝΑΤΟ, η επέκταση του ΝΑΤΟ προκαλεί τη ρωσική πολεμική, και έτσι έχουμε μια συμβίωση σύγκρουσης.
Κλιμάκωση επί κλιμάκωσης, αλλά για ποιο κέρδος; Προαγωγές για στρατιωτικούς, συμβόλαια για αμυντικές εταιρείες, πίπα για γερουσιαστές και βωμολοχίες για ειδήμονες που κοροϊδεύουν την αρρενωπότητά τους επευφημώντας τον πόλεμο; Οι κυβερνήσεις της Κίνας και της Ταϊβάν, όπως αυτές των δύο Κορέων, είναι σε θέση να διαπραγματευτούν και να καταλήξουν σε συμφωνίες. Το έχουν κάνει και στο παρελθόν. Ήταν η παρουσία και η επιρροή ενός ξένου που έχει ανταγωνιστεί και επικυρώσει τους ισχυρούς σε κάθε κυβέρνηση. Στο χειρότερο σενάριο, ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός εξαπολύει μια ολοκληρωτική εισβολή στην Ταϊβάν. Αξίζει άλλος ένας παγκόσμιος πόλεμος; Είναι ανίκανοι οι Ταϊβανέζοι να αμυνθούν; Είναι ο PLA ικανός ακόμη και να προσγειωθεί στην ξηρά και να συντηρήσει επιχειρήσεις; Καμία κυβέρνηση και στις δύο πλευρές του Στενού δεν θέλει πόλεμο. Φαίνεται ότι οι ξένοι κάπως το κάνουν, τουλάχιστον η απειλή του [πολέμου] διεγείρει τα συμφέροντα και τις επενδύσεις τους.
Μπορεί να τεθεί το ίδιο ερώτημα, αξίζει η Κριμαία να βυθίσει τον πλανήτη σε πόλεμο; Αγνοώντας τους ανταγωνισμούς από το 2014 και μετά που οδήγησαν στη ρωσική εισβολή, αξίζει τον κίνδυνο πυρηνικής σύγκρουσης ή ακόμα και την εισαγωγή δυνάμεων του ΝΑΤΟ; Η Δύση στέλνει ήδη πολλά όπλα, εκπαιδευτές και πυρομαχικά για να ενισχύσει την ουκρανική κυβέρνηση. Πολλοί επωφελούνται από τον συνεχιζόμενο πόλεμο, και καθώς οι άνθρωποι πεθαίνουν και υποφέρουν, άλλοι πάλλονται από απληστία. Η κολεκτιβιστική νοοτροπία έχει ήδη καθορίσει πως όλοι οι Ρώσοι πρέπει να τιμωρηθούν και είναι υπεύθυνοι για τις πράξεις της κυβέρνησής τους. Η αφήγηση είναι στημένη. Κατηγορείτε τη Ρωσία, πάλι, πάντα.
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι χυδαία και λανθασμένη και σκοτώνονται αθώοι άνθρωποι. Οι κινεζικές απειλές και ο εκφοβισμός της Ταϊβάν είναι λάθος και μειώνουν την πιθανότητα πρόθυμης επανένωσης. Όσοι σπεύδουν να επισημάνουν τα δεινά της κινεζικής και της ρωσικής κυβέρνησης θα αγνοήσουν ανυπόμονα τα ίδια λάθη που διέπραξαν οι εξαιρετικές δυνάμεις που έχουν θαμμένες δεκαετίες πολέμου κάτω από τις ματωμένες μπότες τους. Οι κυβερνήσεις δεν είναι καλά παιδιά, οι πολεμοκάπηλοι είναι τρομερά ανθρώπινα όντα, η κλιμάκωση και η εξάπλωση μιας τοπικής σύγκρουσης σε παγκόσμια περισσότερο βλάπτει παρά βοηθάει. Φαίνεται ότι πολλοί διαμαρτύρονται για πόλεμο και παρέμβαση, ενώ το να είναι κανείς ενάντια στον πόλεμο κάνει κάποιον απολογητή για το Πεκίνο ή τη Μόσχα.
Οι διαδηλωτές των προηγούμενων γενεών δεν είναι τόσο αχαλίνωτες όσο κάποτε, και το αντικατεστημένο είναι πλέον κατεστημένο από μόνο του. Οι αμυντικές εταιρίες είναι δύσκολοι στόχοι. Εξάλλου, παρέχουν θέσεις εργασίας, πληρώνουν φόρους και κάνουν δωρεές στους σωστούς πολιτικούς τύπους για να διασφαλίσουν ότι θα λειτουργούν ως συνήθως. Ο στρατός είναι για πάντα ιερός, ακόμα και για πολλούς χίπις φαίνεται. Κάθε Ρώσος είναι κακός, η κινεζική κυβέρνηση γενοκτόνος, αν και κάθε μουσουλμάνος εξακολουθεί να είναι τρομοκράτης; Υπήρξε μια εποχή που δεκάδες άνθρωποι στέκονταν έξω από στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ διαμαρτυρόμενοι για την παρουσία τακτικών πυρηνικών όπλων ή όταν Γάλλοι κομάντος βύθισαν το σκάφος της Greenpeace Rainbow Warrior για να εμποδίσουν την οργάνωση να διαμαρτυρηθεί για πυρηνική έκρηξη στον Ειρηνικό. Η αιτία κατά των πυρηνικών όπλων και του πολέμου ήταν πιο αποδεκτή.
Όσοι έχουν ξεχάσει το ISIS και που κάποτε ισχυρίστηκαν ότι υποστηρίζουν την ελευθερία του λόγου μετά τις δολοφονίες του Charlie Hebdo πιθανότατα έχουν ουκρανικές σημαίες στους λογαριασμούς τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ζητούν τη λογοκρισία κάθε ρωσικής οπτικής για τον πόλεμο. Η Μέση Ανατολή, όπως ακριβώς η Νοτιοανατολική Ασία και η απειλή του κομμουνισμού είναι η χθεσινή σταυροφορία. Η προπαγάνδα ότι ο Άσαντ χρησιμοποίησε χημικά όπλα ή πως ο Καντάφι προμήθευσε τους στρατιώτες του με βιάγκρα για μαζικούς βιασμούς είναι όλες στιγμές που έχουν περάσει το λεξικό της δυτικής σημασίας. Οι συνέπειες εξακολουθούν να παραμένουν για εκείνους στη Λιβύη, τη Συρία και τη Νοτιοανατολική Ασία. Η Δύση είναι σχεδόν απαλλαγμένη από κάθε δυστυχία. Εκτός από την απώλεια στρατιωτικών και τους τραυματισμούς που υπέστησαν όσοι υπηρέτησαν, αυτός ο πόλεμος δεν έχει μολύνει τις πολυτελείς μάζες πίσω στην πατρίδα.
Ένας πόλεμος με την Κίνα και/ή τη Ρωσία δε θα είναι τόσο ευγενικός με εκείνους στη Δύση. Οι κακουχίες και η καταστροφή θα είναι χειρότερες από τον πληθωρισμό και τις ελλείψεις. Θα διαταράξει τον πλανήτη οικονομικά και φυσικά. Η ρύπανση και τα τοξικά αποτελέσματα ενός πολέμου τέτοιας κλίμακας, ακόμη και μη πυρηνικού, θα προκαλέσουν περιβαλλοντικές καταστροφές που είναι αδιανόητες. Τα φλεγόμενα κοιτάσματα πετρελαίου του 1991, οι καμένες λάκκοι στο Αφγανιστάν και οι κατεστραμμένες πόλεις οποιασδήποτε στρατηγικής αεροπορικής εκστρατείας είναι τα αποτελέσματα ενός ολοκληρωτικού πολέμου μεταξύ ισχυρών στρατιωτικών δυνάμεων. Η υπερηφάνεια και ο παραλογισμός των πολιτικών, των στρατιωτικών τους και εκείνων που είναι εκπαιδευμένοι να σκοτώνουν δε θα σταματήσουν μέχρι να είναι πολύ αργά. Ποιο το όφελος;
Τα πυρηνικά όπλα όπως υπάρχουν υποτίθεται ότι είναι αποτρεπτικά. Δεν έχουν σταματήσει τον πόλεμο στα χρόνια από τότε που οι ατομικές βόμβες κατέστρεψαν τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι και άλλα έθνη έχουν πυροδοτήσει τις δικές τους συσκευές. Η ειρήνη δεν έχει βασιλέψει. Εκατομμύρια έχουν σκοτωθεί και δολοφονηθεί σε πολέμους και αδήλωτες συγκρούσεις, πολλές από τις οποίες αφορούσαν τις πυρηνικές δυνάμεις. Εκτός συνοριακών συγκρούσεων και μικροσυμβάντων, τα πυρηνικά έθνη δεν έχουν πάει σε πόλεμο (ακόμα). Αυτό είναι ίσως από μόνο του ένας αποτρεπτικός παράγοντας, αν και θα το έκαναν ποτέ, σε έναν κόσμο μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο; Θα ήθελε πραγματικά οποιαδήποτε πλευρά ξανά αυτού του τύπου ολοκληρωτικό πόλεμο;
Και εδώ είμαστε, παρακολουθούμε με ανήμπορο ενδιαφέρον. Business as usual μεταξύ των κυβερνήσεων, αν και οι διπλωμάτες είναι λιγότερο ενεργοί από όσο θα έπρεπε. Σε αντίθεση με τον Ψυχρό Πόλεμο, η επικοινωνία είναι σχεδόν αδύνατη. Και σε έναν κόσμο ακύρωσης κουλτούρας και πουριτανικού απολυταρχισμού, ακόμη και να διασκεδάσεις συμβιβασμούς ή διάλογο με την άλλη πλευρά απαγορεύεται. Οι ηθικά χρεοκοπημένοι και πιο ζηλωτές εθνικιστές έχουν τον πλανήτη σε ένα παιχνίδι ρωσικής ρουλέτας με πυρηνικά όπλα. Περισσότεροι πρέπει να ανησυχούν, να φοβούνται και να θυμώνουν. Αντίθετα, η πολεμική απάθεια έχει κυριαρχήσει αφού η κουλτούρα στη Δύση είναι να είμαστε πάντα σε πόλεμο τώρα. Είναι δεδομένο. Το φάντασμα μιας πυρηνικής ανταλλαγής δε διασκεδάζεται ούτε θεωρείται ως απειλή. Δεν είναι τόσο επικίνδυνο όσο η κλιματική αλλαγή ή ακόμα και ο COVID-19.
Έχουμε μόνο έναν πλανήτη. Γιατί πρέπει να βρίσκεται στο έλεος των κυβερνήσεων και εκείνων που πάντα φαίνεται να ωφελούνται από τον πόλεμο; Αλλά ο Νίξον πήγε τελικά στην Κίνα και ο Ρίγκαν παρακολούθησε το The Day After, παρακινώντας τον να μιλήσει με τους Σοβιετικούς για τη μείωση των αποθεμάτων όπλων τους. Ίσως ο Steve Gutenberg μπορεί να βοηθήσει να σωθεί ξανά ο κόσμος. Έχουμε μόνο έναν και είναι πιο εύθραυστος από όσο φανταζόμαστε.
«Τα καταστροφικά γεγονότα που μόλις είδατε είναι, κατά πάσα πιθανότητα, λιγότερο σοβαρά από την καταστροφή που θα συνέβαινε στην πραγματικότητα σε περίπτωση πλήρους πυρηνικού χτυπήματος κατά των Ηνωμένων Πολιτειών. Ελπίζουμε ότι οι εικόνες αυτής της ταινίας θα εμπνεύσουν τα έθνη αυτής της γης, τους λαούς και τους ηγέτες τους, να βρουν τα μέσα για να αποτρέψουν τη μοιραία μέρα» - Ending Disclaimer to The Day After (1983).
