Μπορεί να διαβάζω επισταμένως, να παρακολουθώ με άοκνο ενδιαφέρον την εξωτερική μας πολιτική και τα Ελληνοτουρκικά, το περί την πολιτική επιστημονικό μου πεδίο και κατάρτιση να είναι επαρκές, όμως, δεν διανοούμαι να το παίξω ειδήμων, διεκδικώντας το αλάθητο της προσωπικής μου γνώσης και εκτίμησης για την πορεία των Ελληνοτουρκικών...
Του Γιώργου Νούτσου*
Παρά ταύτα αξιολογώντας διαχρονικά την εξέλιξη των γεγονότων και ακτινογραφώντας τις Τουρκικές πρωτοβουλίες με αναγωγή κάθε τους απόφασης και πράξης στο κοντινό μέλλον, θεωρώ πως οφείλουμε, πέρα από τις αποτρεπτικές κορώνες των πολιτικών μας και το αξιόμαχο των ενόπλων μας δυνάμεων, να πάρουμε πρωτοβουλίες.
Το διεθνές περιβάλλον μας ευνοεί.
Οι ταραχοποιοί της διεθνούς έννομης τάξης είναι πλέον γνωστοί.
Οι αυτοκρατορικές νοητικές συλλήψεις φαντάζουν αποκρουστικές.
Η απειλή πολέμου (casus belli) εκ μέρους της Τουρκίας σε περίπτωση άσκησης δικαιώματός μας που μας αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, σκιάζει την ομοθυμία και την συμμαχική αλληλεγγύη εντός του ΝΑΤΟ.
Ο πρώην υπουργός εξωτερικών του Σύριζα κος Κοτζιάς, ο διεθνολόγος κος Φιλης και πολλοί ακόμα, πρότειναν την άμεση επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ. γύρωθεν της Κρήτης, σε αντιγραφή της διαδικασίας που ακολουθήθηκε για την επέκτασή τους στο Ιόνιο πέλαγος.
Συμφωνώ κι επαυξάνω, σαν την πρώτη έμπρακτη ουσιαστική απάντηση στην προχθεσινή υπογραφή συμφωνίας των Τούρκων με τους Λίβυους, για συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης... για να ακολουθήσει μια δεύτερη πολύ πιο ουσιαστική απάντηση, με την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στο Αιγαίο και στα όρια της Ανατολικής Μεσογείου... και τέλος με την συνυπογραφή συμφωνίας με τους αδερφούς Κύπριους, για τον ορισμό της κοινής μας ΑΟΖ (ιδεατό αν καταφέρναμε να συμμετέχει και η Αίγυπτος σε αυτή)
Στις παραπάνω κινήσεις, που αποτελούν ένα μονομερές και αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα της χώρας μας, κανείς δεν θα μπορέσει να αντιλέξει και να αντιδράσει. Κανείς πέραν της Τουρκίας.... Κι αν έτσι συμβεί, αναρωτιέμαι, τι περισσότερο έχουμε να χάσουμε.
- Οδεύουμε σχεδόν μαθηματικά σε θερμό επεισόδιο (και πολύ πιθανά σε γενικευμένη σύγκρουση), όντας σήμερα σε υποδεέστερη θέση σε σχέση με τους Τούρκους και μόνο από το γεγονός, πως απερίφραστα και με κάθε τρόπο δηλώνουμε, πως δεν διεκδικούμε τίποτα, ενώ εκείνοι διεκδικούν τα πάντα.
- Κι αυτό είναι κάτι που αναπόφευκτα θα χρειαστεί να το διαχειριστούμε,
- οψέποτε βρεθούμε στο τραπέζι των διαπραγμετεύσεων με τους Τούρκους.
- Μπαίνουμε από την άλλη, στη λογική του απευκταίου σεναρίου - με την Τουρκία να εφορμά κατά της Εθνικής μας κυριαρχίας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, που ούτως ή άλλως ήδη τα αμφισβητεί - από θέση ισχύος στα μάτια τη Διεθνούς κοινότητας, καθώς ο επιτιθέμενος και αδηφάγος Τούρκος, θα φανεί πως γράφει στα παλιά του παπούτσια το Διεθνές δίκαιο και προσπαθεί να επιβάλλει δια της βίας της ιμπεριαλιστικές νεοΟθωμανικές του προτάξεις...
- Η Ελλάδα δίνει τον αγώνα της όχι μόνο για την σημερινή, αλλά για αυτή την καινούργια "μεγαλύτερη" πραγματικότητα, που τη δικαιούται και που της αναγνωρίζεται από το Διεθνές περιβάλλον...
- Έχει μαζί της συμμάχους, που με την υπογραφή τους δεσμεύονται να στηρίξουν με λόγια και έργα αυτό της τον αγώνα...
- Σταματά άπαξ δια παντός την βουλιμία των Τούρκων, που δυστυχώς μόνο την ισχύ και την αποφασιστικότητα του αντιπάλου, καταλαβαίνουν....
Η ολιγωρία προς τις παραπάνω προτεινόμενες κατευθύνσεις, από τον αντίπαλο εκλαμβάνεται σαν δειλία, ατολμία και φόβος, με αποτέλεσμα να απλώνει μέρα με τη μέρα και πιο πολύ το δίχτυ των άνομων διεκδικήσεών του.
Αναζητείται λοιπόν αποφασιστικότητα και σιδερένια πυγμή στην εφαρμογή των αποφάσεων που θα ληφθούν, με τη συμπαράταξη και την ομοθυμία του πολιτικού μας συστήματος να αποτελεί την μόνη ικανή και αναγκαία συνθήκη για να τολμήσουμε και να πετύχουμε!
*Πολιτικός επιστήμων - Πρώην δήμαρχος Γρεβενών