Lucas Leiroz, ερευνητής Κοινωνικών Επιστημών στο Rural Federal University of Rio de Janeiro, γεωπολιτικός σύμβουλος - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Ωστόσο, πιο σοβαρό από την απλή πράξη βοήθειας στην Ουκρανία είναι το είδος της βοήθειας που έχει παρασχεθεί. Πριν από λίγους μήνες, οι ΗΠΑ άρχισαν να στέλνουν M142 High Mobility Artillery Rocket System (HIMARS) στην Ουκρανία, αγνοώντας αρκετά ρωσικά αιτήματα να μην προμηθεύονται τέτοια όπλα στο Κίεβο. Εκείνη την εποχή, Αμερικανοί αξιωματούχοι δήλωσαν πως τέτοια όπλα θα χρησιμοποιούνταν από τους εταίρους τους μόνο εντός ουκρανικών εδαφικών ορίων, χωρίς να χτυπούν στόχους στη Ρωσία.
Το πρόβλημα είναι ότι οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν τη ρωσική κυριαρχία στις πρόσφατα επανενσωματωμένες περιοχές, ούτε καν στην Κριμαία, η οποία το 2014 έγινε δεκτή ως μέρος της Ρωσίας αφού η λαϊκή βούληση με αυτή την έννοια επιβεβαιώθηκε με δημοψήφισμα. Με αυτό, το αδιέξοδο παραμένει: για τις ΗΠΑ, τα όπλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν εντός ολόκληρου του εδαφικού ορίου που ισχυρίζεται ότι έχει το Κίεβο, το οποίο περιλαμβάνει ρωσικές περιοχές.
Λίγο μετά την ανακοίνωση του τελευταίου πακέτου βοήθειας από την κυβέρνηση Μπάιντεν, η Αναπληρώτρια Βοηθός Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ για Ρωσικές, Ουκρανικές και Ευρωπαϊκές Υποθέσεις, Λόρα Κούπερ, σχολίασε την υπόθεση και τόνισε την ικανότητα των όπλων που παρέχονται να πλήξουν τη ρωσική Κριμαία:
«Είναι η εκτίμησή μας ότι με την υπάρχουσα ικανότητα GMLRS [Guided Multiple Launch Rocket System] που διαθέτουν στο HIMARS και ότι παρέχουμε περισσότερα από αυτά, με αυτό το πακέτο, πως μπορούν να φτάσουν στη συντριπτική πλειοψηφία των στόχων στο πεδίο της μάχης, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας (...) [Αυτό το πακέτο αποτιμάται] σε έως και 625 εκατομμύρια δολάρια [και] θα συμβάλει στην κάλυψη των κρίσιμων αμυντικών αναγκών της Ουκρανίας».
Είναι γνωστό ότι τέτοια όπλα, ανάλογα με το πού βρίσκονται, θα μπορούσαν να φτάσουν στην Κριμαία. Αυτό που αναμενόταν ήταν η αμερικανική προθυμία να απαιτήσει από τους Ουκρανούς πληρεξούσιους της μια ορθολογική στάση, περιορίζοντας τη χρήση θανατηφόρου εξοπλισμού σε ζώνες εντός της αμφισβητούμενης επικράτειας. Η Κριμαία δεν είναι καν ζώνη σύγκρουσης, καθώς η ρωσική κυριαρχία στην περιοχή έχει ηρεμήσει από το 2014. Το χτύπημα της Κριμαίας, όπως έχουν ήδη κάνει πολλές φορές οι ουκρανικές δυνάμεις και η Ρωσία αγνόησε για να αποφύγει την κλιμάκωση, είναι μια επίθεση σε ρωσικό έδαφος. Και τα λόγια της Κούπερ σε αυτό το σημείο ακούγονται σαν ένα είδος «εξουσιοδότησης» από την πλευρά της Ουάσιγκτον για τέτοιου είδους συμπεριφορά που πρέπει να πραγματοποιήσει το Κίεβο.
Στην πραγματικότητα, η κατάσταση είναι πιο σοβαρή από αυτό. Η ίδια η αιτιολόγηση αυτού του πρόσφατου πακέτου ήταν η «ανάγκη» αντίδρασης στα ρωσικά δημοψηφίσματα, που η Δύση θεωρούσε παράνομο ελιγμό. Αυτό επιβεβαίωσε ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών Anthony Blinken, ο οποίος σχολίασε το πακέτο δηλώνοντας:
«Οι πρόσφατες εξελίξεις από τα πλαστά δημοψηφίσματα της Ρωσίας και η απόπειρα προσάρτησης σε νέες αποκαλύψεις βαρβαρότητας εναντίον αμάχων στην ουκρανική επικράτεια που προηγουμένως ελεγχόταν από τη Ρωσία ενισχύουν την αποφασιστικότητά μας».
Στην πράξη, οι δηλώσεις των Cooper και Blinken επιβεβαιώνουν μόνο ότι οι ΗΠΑ δε θα σεβαστούν τη λαϊκή απόφαση των λαών αυτών των περιοχών να είναι μέρος της Ρωσίας, και ως εκ τούτου δεν υπάρχει απαίτηση από την πλευρά της Ουάσιγκτον να περιορίσει το Κίεβο την ικανότητα επίθεσης. Οι βομβαρδισμοί κατά της Χερσώνας, του Ζαπαρόζγιε, του Ντόνετσκ, του Λουγκάνσκ και ακόμη και της Κριμαίας είναι «εξουσιοδοτημένοι» και ενθαρρύνονται ακόμη και από τη Δύση ως τρόπος τερματισμού αυτού που θεωρείται «παράνομη ρωσική κατοχή».
Μια πιο ευέλικτη στάση από την πλευρά της Δύσης θα μπορούσε να επιτευχθεί εάν υπήρχε διπλωματική διάθεση. Το να μην έχουμε αναγνώριση δε σημαίνει να επιτρέπουμε βομβαρδισμούς και να ενθαρρύνουμε την αποσταθεροποίηση. Θα ήταν απολύτως δυνατό για την Ουάσιγκτον, ακόμη και αν δεν αναγνωρίζει τη νομιμότητα της ρωσικής κυριαρχίας σε αυτές τις περιοχές, να εμποδίσει το Κίεβο να τις βομβαρδίσει, μόνο και μόνο για να αποφευχθεί μια ακόμη μεγαλύτερη στρατιωτική κλιμάκωση. Ωστόσο, για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, η επιβράδυνση της σύγκρουσης και η αναζήτηση ειρήνης δεν ήταν ποτέ προτεραιότητα. Η Δύση φαίνεται πραγματικά έτοιμη να οδηγήσει τις μάχες στις τελικές της συνέπειες, όσο η Ρωσία συνεχίζει να αντιμετωπίζεται και να επιτίθεται με κάθε δυνατό τρόπο.
Η σύγκρουση αλλάζει ριζικά τη φύση της από τη στιγμή που η Ρωσική Ομοσπονδία γίνεται στόχος επιθέσεων. Η ειδική στρατιωτική επιχείρηση για την αποστρατιωτικοποίηση και αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας συνυπάρχει πλέον με μια επιχείρηση εδαφικής άμυνας περιοχών που ανήκουν στη Ρωσία. Η προστασία της εδαφικής ακεραιότητας είναι κορυφαία προτεραιότητα για κάθε εθνικό κράτος και η Μόσχα θα λάβει σίγουρα όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αποτρέψει τον βομβαρδισμό των επανενσωματωμένων περιοχών της από ξένα καθεστώτα.