1.Η καταστροφή του αγωγού φυσικού αερίου NordStream 2.
2.Η προσάρτηση τεσσάρων περιοχών της Ουκρανίας από τη Ρωσία
3.Η κήρυξη μερικής επιστράτευσης (300χιλ) ανδρών από τη Ρωσία.
4.Η δολιοφθορά της ρωσικής γέφυρας στο Κέρτς (Kerch) της Κριμαίας και τα συνεπαγόμενα ρωσικά αντίποινα σε υποδομές της Ουκρανίας
5.Η δήλωση για κοινό στρατιωτικό δόγμα μεταξύ Ρωσίας-Λευκορωσίας.
Όλα αυτά επιβεβαιώνουν ότι ένας πόλεμος μπορεί να αρχίσει εύκολα, αλλά τελειώνει πολύ δύσκολα. Ο πόλεμος είναι σαν τη φωτιά και όσο τον αφήνεις, επεκτείνεται, δημιουργώντας και νέες εστίες ανάφλεξης.
Εν τω μεταξύ πλησιάζει ο χειμώνας που θα είναι δύσκολος για όλη την Ευρώπη.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι στην πράξη μια μεγάλη αποτυχία της Ευρώπης και αποδεικνύει περίτρανα ότι η διατήρηση της ειρήνης για 77 χρόνια στην Ήπειρό μας, δεν ήταν επίτευγμα της πολιτικά ανύπαρκτης ΕΕ, αλλά αποτέλεσμα των συσχετισμών των μεγάλων δυνάμεων.
Κατά την άποψή μου η ουκρανική ηγεσία δεν θα έπρεπε να επιδιώκει την επέκταση των εχθροπραξιών, ούτε θα έπρεπε να επιδιώκει τη δημιουργία εντυπώσεων που κοστίζουν στο λαό της πολύ περισσότερο. Δυστυχώς για τον ουκρανικό λαό, η Ρωσία δεν μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό της να χάσει ή ακόμη κι αν φτάσει σε αυτό το σημείο (διότι τίποτε δεν είναι απίθανο), μέχρι τότε θα έχει καταστραφεί η Ουκρανία.
Με βάση αυτή την ανάλυση, η Ουκρανική ηγεσία θα πρέπει να επιδιώξει πρωτίστως τον τερματισμό του πολέμου, υπό τις ευνοϊκότερες δυνατές συνθήκες και όχι τη συνέχισή του. Δηλαδή θα πρέπει να διαπραγματευτεί το κόστος που μπορεί να προκαλέσει στη Ρωσία και όχι να μετατρέπεται στα χέρια τρίτων σε εργαλείο φθοράς της Ρωσίας με αιμορραγία του ουκρανικού λαού. Σε αυτό πρέπει να βοηθήσει και η Ευρώπη που κινδυνεύει με μια γενικότερη ανάφλεξη και πάντως υφίσταται με τον βαρύτερο τρόπο τις οικονομικές συνέπειες του πολέμου.
Τάσος Λαυρέντζος