Άγης Βερούτης
Η σημερινή ζυγαριά στρατιωτικής ισχύος έχει γείρει οριστικά υπέρ της Ελλάδας, με την ολοκληρωτική επικράτηση στον αέρα.
Τα ελληνικά μαχητικά 4,5 γενιάς μπορούν να κλειδώσουν τα τουρκικά ως και από 200 μίλια (320 χλμ) μακρυά, και να τα στοχεύσουν ως και από 160 χλμ μακρυά, αν παραβιάσουν ελληνικό εναέριο χώρο. Γι αυτό και οι Τούρκοι τρελάθηκαν ότι τους κλείδωσαν και τους στόχευσαν οι απηρχαιωμένοι S300 που νόμιμα έχει αγοράσει η Ελλάδα πριν ψηφιστεί η CAATSA.
Τους δε S400 ακόμα δεν έχουν μάθει να τους δουλεύουν και ακόμα δεν έχουν κάνει επιτυχημένη δοκιμή τους.
Επίσης από τα ημιαναβαθμισμένα F16 block 30 που διαθέτει η Τουρκία τα μισά δεν δουλεύουν λόγω έλλειψης ανταλλακτικών, ενώ τα υπόλοιπα βασίζονται κατά το ήμισυ σε πιλότους αποστρατευμένους από το 2016 ως αντι-ερντογανικούς.
Αν τους τάξεις σε καιρό πολέμου με την Ελλάδα πως θα τους δώσεις ελληνικό διαβατήριο σε αυτούς και τις οικογένειες τους, όσοι ρίξουν τα πυραυλάκια τους στη θάλασσα και προσγειώσουν ειρηνικά και άοπλα τα F16 block30 τους, με συνοδεία ελληνικών στη Λάρισα, και τα παραδώσουν, θα έχεις τουλάχιστον 20 που θα προτιμήσουν το ελληνικό διαβατήριο από τα Μέτεορ. Ειρηνικά.
Κάθε ένα μαχητικό 4,5 γενιάς μπορεί να κλειδώσει ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ως και 8 αντίπαλα μαχητικά αεροπλάνα ΤΗ ΦΟΡΑ και να καταρρίψει 4 εξ αυτών με τους πυραύλους του, χωρίς κανείς τους να ξέρει ποια 4 από τα 8 θα πέσουν, χωρίς καν να έχει μπει στο βεληνεκές των ραντάρ των δεύτερων το αεροσκάφος που τους κλείδωσε.
Θα μου πεις έχουμε μόνο 6 Ραφάλ και μόνο δυο F16 Viper σήμερα, ενώ παίρνουμε ένα Ραφάλ και αναβαθμίζουμε 2 F16 Block 52 σε Viper κάθε μήνα. Το Μάιο θα έχουμε σχεδόν 30 συν όλα τα Μιράζ και όλα τα υπόλοιπα block 52 προ αναβάθμισης Έναντι 120 τουρκικών χωρίς ελπίδα επιβίωσης.
Εννοείται ότι σε περίπτωση ανάγκης οι χώρες που τα προμηθεύουν θα επιταχύνουν τις παραδόσεις, αν και κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητο.
Τα Ραφάλ είναι πρακτικά αόρατα στα ραντάρ των απέναντι, το οποίο σημαίνει ότι είτε με Σκαλπ για χερσαίους στόχους είτε με Έξοσετ για ναυτικούς, οι τουρκικές ΕΔ θα πάθουν ό,τι έπαθαν στην Λιβύη από τα αιγυπτιακά (πιθανολογείται) Ραφάλ. Εκεί πήγαν 2 αεροπλάνα και μετέτρεψαν μια βάση τους σε γήπεδο.
Όταν είσαι μέσα σε ένα μαχητικό 1,5 γενιά πίσω από τα ελληνικά, και ουρλιάζουν μανιασμένα τα όργανα σου ότι σε έχει λοκάρει κάποιος κάπου κάτι που δε βλέπεις τί είναι και που είναι, πόσο μέσα στον ελληνικό εναέριο χώρο θα μπεις, πριν σου φύγουν τα … και κανείς αναστροφή 180 μοιρών;
Δεν ξέρω. Ρωτάω. Ήρεμα.
Φυσικά, με τα 4 πιο προηγμένα μη-πυρηνικά υποβρύχια στον κόσμο, τα 214 κλάσης Παπανικολής με τορπίλες από 8 χλμ, καθως και τα Μιράζ με Έξοσετ ship-killers από 70 χλμ, είτε έχουν στόλο απέναντι είτε όχι είναι ψιλοαδιάφορο. Δεν τα βρίσκουν τα υποβρύχια ούτε με προσευχές και τα Μιράζ πρέπει να μπουν βαθιά μέσα στον ελληνικό χώρο για να τα δούνε. Πόσο μάλλον για να τα αναχαιτίσουν.
Τι μένει;
Πεζικό με 400.000 στρατιώτες, οι μισοί ή έστω 1/3 Κούρδοι συμπαθουντες την Ελλάδα που συνήθως τους βάζουν μπροστά για κρέας στις οβίδες. Δεν ξέρω πόσοι θα ακολουθήσουν διαταγές γνωρίζοντας ότι στη Θράκη τους περιμένουν 1200 Leopard σε ημιορεινό περιβάλλον. Ο Θεός μαζί τους, λυπάμαι μόνο στη σκέψη τί θα κάνουν σε όποιον τους δώσει τέτοια διαταγή.
Δεν λέω κουβέντα τι μπορούν να κάνουν τα Ραφάλ με τα Σκαλπ. Ντρέπομαι και δεν είναι σωστό να κάνουμε μπούλινγκ και εμείς.
Και σε όσους δε φτάνουν τα 100 Σκαλπ (ή παραπάνω) για επίγειους στόχους, υποθέτω ότι η σύμμαχος Γαλλία θα μπορούσε κάποια στιγμή να μας δανείσει άλλα 500 στα πλαίσια αμυντικής συνδρομής. Αν τα 100 δε φτάνουν.
Για τα δικά τους πυραυλάκια έχουμε τα Πάτριοτ, ενώ για τα drone τους έχουμε τα Ισραηλινά συστήματα παρεμβολής που τα ρίχνουν από 30 χλμ μακριά, σα μύγες που τις πήρε το εντομοκτόνο.
Γύρω-γύρω από την Τουρκία βρίσκονται Αρμένιοι που τους λείπει η μισή χώρα και αν βρουν ευκαιρία πιθανόν να κάνουν κάτι, Σύριοι που περιμένουν ευκαιρία να ανοίξουν μέτωπο αν δουν αδυναμία, και δεκάδες εκατομμύρια Κούρδοι εντός και γύρω από την Τουρκία σε Ιράκ, Ιράν και Συρία που ψάχνουν ευκαιρία για δημιουργία κράτους.
Τι μένει;
Μερικές εκατοντάδες πιστοί στον Ερντογάν ειδικοί στρατιώτες που αν πάνε σε κατοικημένα νησιά θα γίνουν στόχοι σκοποβολής της εθνοφυλακής και των μανάδων με G3 από τα παράθυρα των σπιτιών τους.
Προς τί ο πανικός λοιπόν και ο κατευνασμός;
Ίσως να είναι η ευκαιρία που περίμενε η Κύπρος και η εγγυήτρια της Ελλάδα για να καθαρίσει τη βόρεια πλευρά της Κύπρου από τα παράνομα στρατεύματα κατοχής της, αποτεφρώνοντας τα. Όμορφα. Ειρηνικά.
Η Κύπρος είναι 750 χλμ από την Κρήτη, και το βεληνεκές των Ραφάλ είναι σχεδόν 2.000 χλμ φορτωμένα πέντε τόνους απελευθέρωσης το καθένα και αόρατα.
Όχι απλά δεν πιστεύω ότι πρέπει να γυρίσουμε στο δόγμα του Κατευνασμού, αλλά και να εξετάσουμε σοβαρά μήπως πρέπει να κάνουμε το Πρώτο Χτύπημα ως απάντηση στον υβριδικό πόλεμο που κάνει η γείτονας εναντίον μας.
Όλα τα παραπάνω χωρίς ούτε μια σφαίρα βοήθειας από τις χώρες συμμάχους, ανεξαρτήτως ΝΑΤΟ. Οποίος πιστεύει ότι οι χώρες αυτές, ΗΠΑ και Γαλλία, ρισκάρουν να μην τηρήσουν τα συμφωνηθέντα των συμμαχιών μαζί μας και να στείλουν μήνυμα ασυνέπειας στους άλλους συμμάχους τους, έστω!
Μπορούμε και μόνοι μας.
Στους κατευναστές λέμε λοιπόν: Αγάπη μόνο.
Ίσως και να είναι η καλύτερη ευκαιρία των τελευταίων 48 ετών για να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα.
Όσο για τα περί Οθωμανικής δύναμης και Ελλάδος, δείτε ότι στα τελευταία 200 χρόνια η Ελλάδα δεκαπλασιάστηκε από μερος της Πελοποννήσου στη σημερινή Ελλάδα, ενώ η σημερινή Τουρκία είναι το 1/10 της προ 200 ετών Οθωμανίας.
Οποίος θέλει να δοκιμάσει την τύχη του μαζί μας, ας κοπιάσει.
Σιγά μη πάμε σε τραπέζι να δώσουμε χωρίς να έχουμε την ευκαιρία να διορθώσουμε 48 ετών αδικίες στην Κύπρο.
Περάστε στο σαλονάκι παρακαλώ…!
Κερνάμε μπακλαβά με φυστίκι.