-Η χώρα μας πρέπει να προετοιμάζεται σε όλα τα επίπεδα…
Από: Το Παρόν - Του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΣΑΚΑΛΟΥ
Κατά μέτωπο επίθεση εναντίον της Ελλάδας, με άνοιγμα και νέου μετώπου στη Λιβύη για να διασπάσει την ελληνική προσοχή και την αποτρεπτική μας δυνατότητα, αγνοώντας επιδεικτικά τις παραινέσεις και τις συστάσεις ΗΠΑ και ΕΕ για χαμήλωμα των τόνων, εξαπολύει η Τουρκία.
Η Άγκυρα για άλλη μια φορά αιφνιδίασε την Αθήνα, καθώς οι διαπραγματεύσεις που ήταν παρασκηνιακά σε εξέλιξη εδώ και έναν χρόνο κατέληξαν τελικά στην υπογραφή σειράς συμφωνιών μεταξύ Λιβύης και Τουρκίας, με πιο σημαντική αυτήν που δίνει τη δυνατότητα στον Ερντογάν να φέρει τουρκικά ερευνητικά πλοία και πλωτά γεωτρύπανα νότια της Κρήτης.
Η συμφωνία, βεβαίως, έχει τρωτά σημεία και η νομιμότητά της αμφισβητήθηκε όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά και από την Αίγυπτο, τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και, φυσικά, την ΕΕ. Δεν πρέπει, όμως, να δημιουργείται σύγχυση, που οδηγεί σε εφησυχασμό. Ο διεθνής παράγοντας αποδοκίμασε τη «διαδικασία» και όχι το περιεχόμενο της συμφωνίας, καθώς θεωρείται ότι η κυβέρνηση της Τρίπολης, βάσει της πολιτικής συμφωνίας των πολιτικών δυνάμεων της Λιβύης του 2020, δεν έχει δικαίωμα να υπογράφει συμφωνίες με τρίτα κράτη που δεσμεύουν τη χώρα.
Ήδη ο προσωρινός πρωθυπουργός Ντμπεϊμπά απέρριψε την κριτική, γνωρίζοντας, εκτός των άλλων, ότι η συμφωνία αυτή του εξασφαλίζει και τη στρατιωτική στήριξη της Τουρκίας στη μάχη αλληλοεξόντωσης στην οποία επιδίδονται οι πολιτικές δυνάμεις της Λιβύης και πιθανόν να του εξασφαλίσει την πολιτική του επιβίωση και μετά τη λήξη της θητείας της συγκεκριμένης κυβέρνησης.
Η Αθήνα έχει παραμελήσει την υπόθεση «Λιβύη»
Η Αθήνα και το ελληνικό ΥΠΕΞ έχουν παραμελήσει τους τελευταίους μήνες την υπόθεση «Λιβύη» και έχουν αδιαφορήσει για τις εξελίξεις στην περιοχή, θεωρώντας ότι τα χέρια τους είναι δεμένα, μια και ο Ντμπεϊμπά αλλά και ο αντίπαλός του πρωθυπουργός τον οποίο εξέλεξε το Κοινοβούλιο, ο Φ. Μπασάγκα, είναι φιλότουρκοι.
Απουσίασαν, όμως, οι απαραίτητες αποτρεπτικές κινήσεις και δεν ζητήθηκε τουλάχιστον από τους Αμερικανούς και τους Γερμανούς να παρέμβουν προς την Τρίπολη και να προειδοποιήσουν για τις συνέπειες που θα έχει ενδεχόμενη ενεργοποίηση του τουρκολιβυκού μνημονίου.
Ο κ. Δένδιας στρέφεται προς το Κάιρο ελπίζοντας ότι θα βρει ευήκοα ώτα σχετικά με τις ανησυχίες της Ελλάδας. Και το Κάιρο, όμως, παρά τη θετική μέχρι τώρα στάση του, έχει μεγάλα συμφέροντα στη Λιβύη, τα οποία φυσικά δεν θα θέσει σε κίνδυνο για λογαριασμό της Ελλάδας.
Ο υπουργός Εξωτερικών θα έχει σήμερα μια εξαιρετικά δύσκολη αποστολή στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα, να εξασφαλίσει σαφή και ρητή δέσμευση της αιγυπτιακής ηγεσίας ότι δεν θα μείνει απαθής και θα αντιδράσει σε περίπτωση που η Τουρκία επιχειρήσει να ενεργοποιήσει το τουρκολιβυκό μνημόνιο, παραβιάζοντας έτσι ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα που θεσπίστηκαν με τη συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου.
«Θα έρθουμε νύχτα»
Η επίσημη γραμμής της Τουρκίας πλέον είναι ότι οι ΗΠΑ και άλλες ξένες δυνάμεις βάζουν μπροστά την Ελλάδα για να πλήξουν τη χώρα και να αποτρέψουν τη μετατροπή της σε μεγάλη περιφερειακή δύναμη, όπως την ονειρεύεται ο Τ. Ερντογάν. Η επιθετική ρητορική του Ερντογάν, που λέει ότι «θα έρθουμε νύχτα», του Ακάρ, που καλεί τους στρατιώτες του να γίνουν «μάρτυρες» απέναντι στην επιθετικότητα της Ελλάδας, και του Μπαχτσελί, που θέλει όλα τα νησιά να είναι «τουρκικά», δυστυχώς δηλητηριάζει το κλίμα, καθιστά εξαιρετικά δύσκολο να υπάρξουν δίαυλοι επικοινωνίας, που έστω και στοιχειωδώς θα μπορούσαν να διαχειριστούν μια ξαφνική κρίση, και φυσικά εμποδίζει κάθε συνάντηση σε υψηλότερο πολιτικό επίπεδο.
Αυτή η πολιτική της Τουρκίας επιτείνει το αδιέξοδο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, κάτι που προφανώς δεν είναι καλό, γιατί η ένταση θα πρέπει κάποια στιγμή να εκτονωθεί και προς το παρόν δεν φαίνεται να υπάρχουν τέτοια κανάλια εκτόνωσης.
Όχι στη Χάγη!
Η Άγκυρα θα συνεχίσει να πιέζει στο ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών, θεωρώντας ότι έχει ισχυρά χαρτιά, με τα οποία μπορεί να στριμώξει την Αθήνα. Η Τουρκία, ακόμη και χωρίς να υπάρξει κάποια εξέλιξη στο ζήτημα αυτό, γνωρίζει ότι εκθέτει την Ελλάδα, η οποία εμφανίζεται στη διεθνή κοινότητα να αρνείται να κάνει διάλογο για το ζήτημα, ενώ συγχρόνως έχει απορρίψει την παραπομπή του θέματος στο Δικαστήριο της Χάγης με την εξαίρεση που έχει καταθέσει για την αρμοδιότητα του Δικαστηρίου σε θέματα άμυνας και ασφάλειας. Και σε αυτή την προπαγάνδα της Τουρκίας δεν έχει δοθεί πειστική απάντηση από την Αθήνα ούτε σε πολιτικό επίπεδο ούτε στις επιστολές που έχουν επιδοθεί στον ΟΗΕ. Και παρά τη διεθνή στήριξη προς την Ελλάδα και την αποδοκιμασία κάθε αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας επί των νησιών, δεν μπορεί να παραβλεφθεί το ότι δεν έχει υπάρξει καμία δήλωση από την Ουάσιγκτον ή από τις Βρυξέλλες για το δικαίωμα της Ελλάδας να παίρνει μέτρα για την άμυνα των νησιών της, με αποτέλεσμα να φαίνεται ότι αποδέχονται τις τουρκικές αιτιάσεις.
Παρέμβαση για να αποφευχθεί η σύγκρουση
Μετά το Αιγαίο, η Τουρκία, ανοίγοντας δεύτερο και σοβαρό μέτωπο στα νότια, με αιχμή τη Λιβύη, επιδιώκει αφενός να ασκήσει πίεση στην Ελλάδα και αφετέρου να υποχρεώσει ΗΠΑ και ΕΕ να παρέμβουν για να αποφευχθεί μια σύγκρουση και να κληθούν οι δύο πλευρές σε συνομιλίες και διαπραγματεύσεις επί των τουρκικών διεκδικήσεων.
Η δήλωση του κ. Μητσοτάκη ότι «κόκκινη γραμμή είναι η κυριαρχία μας», δηλαδή τα 6 ν.μ., αποδεικνύεται ιδιαίτερα προβληματική στην περίπτωση του τουρκολιβυκού μνημονίου και εν όψει της αποστολής τουρκικών ερευνητικών στην περιοχή, κατόπιν συμφωνίας με την προσωρινή λιβυκή κυβέρνηση. Πρέπει να σημειωθεί, πάντως, ότι το υπουργείο Εξωτερικών ήταν σε διαφορετικό μήκος κύματος και ελπίζουμε να μην υποκρύπτει αυτό μια διαφορετική εκτίμηση μεταξύ Μεγάρου Μαξίμου και ΥΠΕΞ για το τι ακριβώς αποτελεί κόκκινη γραμμή για την Ελλάδα.
Η ανακοίνωση του ΥΠΕΞ προειδοποιούσε ότι η Ελλάδα θα υπερασπιστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα που έχει ipso facto και ab initio, βάσει του Δικαίου της Θάλασσας, και αυτό φυσικά πηγαίνει πολύ πέρα από τα 6 ν.μ.
Έχουμε πλέον εισέλθει σε μια πολύ δύσκολη περίοδο στα ελληνοτουρκικά και η Αθήνα πρέπει να προετοιμάζεται σε όλα τα επίπεδα, όχι μόνο για την αντιμετώπιση ενός προκαλούμενου από την Τουρκία θερμού επεισοδίου αλλά και για το σοβαρό ενδεχόμενο να εμπλακεί σε διπλωματική διαπραγμάτευση μετά από μια υποτιθέμενη «πυροσβεστική» παρέμβαση του διεθνούς παράγοντα.