Κρινιώ Καλογερίδου
Τι κι αν απ' το πρώτο κιόλας τουρκο-λιβυκό μνημόνιο (2019) γνωστοποιήσαμε στην Τουρκία ότι δε θα δεχθούμε ο,τιδήποτε παράνομο, άκυρο και ανυπόστατο υπογράφει σε βάρος των δικαιωμάτων μας και, ως εκ τούτου, δεν της επιτρέπουμε κανένα δικαίωμα νομιμοποίησης με βάση αυτό;
Η Τουρκία έγραψε, σε κάθε περίπτωση, στα παλαιότερα των υποδημάτων της τις προειδοποιήσεις μας και τις κάθετα αντίθετες στις ενέργειές της δηλώσεις των Διεθνών Οργανισμών και επανέλαβε την παρανομία της προχωρώντας χθες (3/10/'22) στην υπογραφή δύο μνημονίων συνεργασίας για τους υδρογονάνθρακες και τα πρωτόκολλα, χωρίς να έχουν επιλυθεί ωστόσο κάποιες διαφορές της με τη Λιβύη οι οποίες αναμένεται να τελεσφορήσουν μέσω διαπραγματεύσεων.
Η παρουσία των Τούρκων αξιωματούχων της Τσαβούσογλου, Ακάρ, Καλίν, Ντονμέζ και Αλτούν (οι οποίοι είχαν συναντηθεί προηγουμένως με τον πρωθυπουργό της προσωρινής κυβέρνησης εθνικής ενότητας (GNU) της Λιβύης Αμπντουλχαμίντ Ντμπεϊμπά, την υπουργό Εξωτερικών της Νετζλά Αλ Μανγκούς και άλλους Λίβυους ομολόγους τους) έλαβε ευρεία δημοσιότητα όπως ακριβώς επιθυμούσε ο Ταγίπ Ερντογάν, στην προσπάθειά του να περάσει στη διεθνή κοινή γνώμη ότι είναι αποφασισμένος να την κάνει να ''χωνέψει'' και τα νέα τετελεσμένα.
Τα τετελεσμένα που στοχεύουν (τυπικά) στη ''συνεργασία των τουρκικών και λιβυκών εταιρειών για την εξερεύνηση και γεώτρηση στη στεριά, τη θάλασσα και τις ζώνες θαλάσσιας δικαιοδοσίας'', όπως το επιθυμούσε εξαρχής η Τουρκία επιδιώκοντας (δια στόματος του ΥΠΕΞ της Μεβλούτ Τσαβούσογλου) την ''win win κατανόηση'', την οποία θέλει και στο Αιγαίο για να μας το υφαρπάξει...
Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι το νέο τουρκολιβυκό μνημόνο αρνήθηκε να το υπογράψει ο υπουργός Πετρελαίου της Λιβύης Μοχάμεντ Αούν, γιατί θεώρησε ύποπτη την πετρελαϊκή συμφωνία της χώρας του με την Τουρκία). Γι' αυτό και πριν το ταξίδι της τουρκικής αντιπροσωπείας στη Λιβύη, μεταβιβάστηκαν οι αρμοδιότητές του στον υπουργό Οικονομίας Μουχάμαντ Αλ Χουουάιτζ (βλ. libyaupdate.com).
Οι λιβυκές κυβερνήσεις τα έχουν αυτά, θα μου πείτε, αν θυμηθούμε την καρατόμηση της Λίβυας υπουργού Εξωτερικών Νάιλα Μοχάμεντ ελ-Μανγκούς τον Νοέμβριο του '21, η οποία έγινε ''κόκκινο πανί'' για Τουρκία-Ρωσία υπερασπιζόμενη τα συμφέροντα της χώρας της.
Τα έχουν αυτά οι λιβυκές κυβερνήσεις, όταν αφήνονται να ποδηγετηθούν από την Τουρκία αγνοώντας πως κάθε πάρε-δώσε μαζί της εκπέμπει διαχρονικά αφερεγγυότητα και διάθεση εκμετάλλευσης της εμπιστοσύνης του άλλου.
Έτσι, το πιο πιθανό είναι, με δεδομένη την τουρκική κουτοπονηριά, να επιβεβαιωθούν οι φόβοι του Ντμπεϊμπά και να αποδειχθεί στο ορατό μέλλον ότι η Λιβύη έπαιξε τελικά τον ρόλο του ''χρήσιμου ηλίθιου'' στην όλη ιστορία.
Να αποδειχθεί, ουσιαστικά, ότι η... win-win εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στη θάλασσα του Τομπρούκ στην ανατολική Λιβύη ήταν το moto εξαπάτησης που είθισται να χρησιμοποιεί η (''μοναχοφαγού'') Τουρκία για εξυπηρέτηση των οικονομικών συμφερόντων της και της στρατηγικής του επεκτατισμού της.
Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, αυτό που προέχει είναι η στάση της Ελλάδας επί των τουρκικών ενεργειών. Και η στάση της Ελλάδας δια του ΥΠΕΞ τη, αυτήν τη φορά (γιατί την πρώτη αντέδρασε αμήχανα ως αιφνιδιασμένη), ήταν άμεση και ευθύβολη απέναντι στην δις παρανομούσα Τουρκία:
- [...] Η Ελλάδα έχει κυριαρχικά δικαιώματα στην περιοχή, τα οποία προτίθεται να υπερασπιστεί με όλα τα νόμιμα μέσα, με πλήρη σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας... Η Ελλάδα θα συνεχίσει να ενημερώνει τους εταίρους και συμμάχους της για τον αποσταθεροποιητικό ρόλο της Τουρκίας...
Το δυστύχημα είναι ότι, στην περίπτωση των ''γειτόνων της συμφοράς'', μιλάμε κυριολεκτικά σε ώτα μη ακουόντων οι οποίοι κινούνται βάσει ανιστόρητων ισχυρισμών σε μια παράλληλη πραγματικότητα που αγνοεί Διεθνείς Συνθήκες και Συμβάσεις δίνοντας προτεραιότητα στα μεγαλοϊδεατικά σχέδιά τους με στρατηγική τακτική τη δημιουργία τετελεσμένων.
Υπάρχει, άλλωστε, πληθώρα αποδείξεων των αυθαιρεσιών, προκλήσεων, παρενοχλήσεων, περιστατικών κατασκοπείας, παραβιάσεων, υπερπτήσεων, fake news, απειλών και συκοφαντιών της Τουρκίας σε βάρος μας, τα οποία κοινοποιούνται διαστρεβλωμένα μέσω των Ερντογανικών Μέσων που στρεψοδικούν συστηματικά και αναίσχυντα, σε βαθμό που να αποδίδουν όλες τις ''αμαρτίες'' της χώρας τους στην Ελλάδα.
Είναι η παρανοϊκή τακτική της τουρκικής προπαγάνδας αυτή. Να ισχυρίζεται, δηλαδή, ότι για όλα φταίει η Ελλάδα. Η Ελλάδα που... στοχεύει στην ''γεωπολιτική εξαφάνιση του μέλλοντος της Τουρκίας'' και γι' αυτό... ''συνεργάζεται με τις κουρδικές οργανώσεις YPG και PKK, ενώ ''εκπαιδεύει στο Λαύριο Κούρδους αντάρτες οι οποίοι σχεδιάζουν τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον της (CNN Türk, Αμπντουλλάχ Αγάρ, αναλυτής Ασφαλείας)!!!.
Με δεδομένα αυτά, λίγο απέχουμε από το να παραδεχθούμε λαός και εξουσία ότι έχει καταστεί αναπόφευκτος πλέον ο πόλεμος με την Τουρκία, αφού σ' αυτόν συγκλίνουν οι επιθετικές επιλογές σε βάρος μας της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της.
Η χώρα μας έχει προλάβει να ετοιμαστεί αρκούντως, ευτυχώς, έτοιμη να αντιμετωπίσει συτό που σχεδιάζει ο εξ Ανατολών επιβουλέας. Έτοιμη να υπερασπιστεί στον μέγιστο δυνατό βαθμό και με αυταπάρνηση τις Θερμοπύλες του Ελληνισμού από τη Θράκη ως το Αιγαίο κι απ' το Αιγαίο μέχρι την Κύπρο. την ώρα που ο αντίπαλος καραδοκεί να μας πιάσει στον ύπνο.
Απόδειξη αυτού, σύμφωνα με μαρτυρίες Εθνοφυλάκων που συνεργάζονται στα ελληνοτουρκικά σύνορα με το Λιμενικό μας, είναι το γεγονός ότι προσπαθούν να κατασκοπεύσουν τα νησιά με κάθε τρόπο κινούμενοι κατασκοπευτικά με τα ''αλιευτικά'' τους δήθεν πλοιάρια, μέχρι να τους πάρουν είδηση οι άντρες της ακτοφυλακής μας και να τους απομακρύνουν.
- Αν επιχειρήσει ποτέ η Τουρκία να κάνει το ο,τιδήποτε, το τίμημα που θα εισπράξει θα είναι πολύ βαρύ. Είμαστε πανέτοιμοι για όλα. Δεν φοβόμαστε τίποτα, διαβεβαίωνε τις προάλλες ο έφεδρος λοχαγός Γεώργιος Πέτρου, αντιπρόεδρος συλλόγου εφέδρων αξιωματικών στα ελληνοτουρκικά σύνορα (βλ. σχετικό ρεπορτάζ του STAR).
Και εμείς δεν έχουμε παρά να τον χειροκροτήσουμε και να ευχηθούμε να διαπνέονται απ' την ίδια τόλμη, αποφασιστικότητα και σιγουριά για τη νίκη όλα τα στελέχη των ΕΔ της χώρας μας και οι πολιτικοί προϊστάμενοί τους από κοινού με το σύνολο των πολιτικών εκπροσώπων μας.
Αυτό που με καθησυχάζει, για να καταλήξω, είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα δείχνει ψύχραιμη απέναντι στις ''πρόβες πολέμου'' της Τουρκίας. Η θέση της έγινε ήδη γνωστή είτε προφορικά είτε δια των επιστολών της στα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ και τους εταίρους της ΕΕ, των οποίων η στάση είναι απόλυτα υποστηρικτική.
Αυτό που με ανησυχεί (και το φοβόμουν εξαρχής μετά την ολομέτωπη πολιτική αντιπαράθεση της ελληνικής κυβέρνησης με τη Ρωσία) είναι το γεγονός ότι η άλλοτε φίλη (και υποστηρικτική στον αγώνα της Κύπρου για απομάκρυνση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής) ή, έστω, ουδέτερη απέναντι στις διαφορές μας με την Τουρκία Ρωσία, ''δεν προτίθεται να εμποδίσει τα τουρκικά σχέδια κατά της Ελλάδας και της Κύπρου'' (σύμφωνα με άρθρο της ρωσικής ιστοσελίδας ''Haqqin'' του Αζερμπαϊτζάν) ''εξαιτίας της εχθρικής στάσης της κατά της Ρωσίας''.
Είναι άλλη μια επιβεβαίωση ότι, με αφορμή το Ουκρανικό, επήλθε οριστική διάρρηξη των σχέσεων φιλίας και αμοιβαίας συμπάθειας μεταξύ Ελλάδας-Ρωσίας λόγω της κοινής ιστορίας και των πολιτιστικών και πνευματικών αξιών που μοιράζονταν οι λαοί μας.
Ως εκ τούτου, Ελλάδα και Κύπρος (γιατί ''εχθρική'' στάση ανάλογη με αυτήν του Έλληνα πρωθυπουργού κράτησε απέναντι στη Ρωσία και ο Κύπριος Πρόεδρος λόγω της εισβολής της στην Ουκρανία που παρέπεμπε συνειρμικά στον Αττίλα του '74) θα πρέπει να είναι έτοιμες να εισπράξουν τα επίχειρα των πολιτικών επιλογών τους...