Η επίσημη προσάρτηση τεσσάρων ουκρανικών περιοχών από τη Ρωσία στις 30 Σεπτεμβρίου αποτελεί την πιο σοβαρή κλιμάκωση του πολέμου από τότε που η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία. Ο στόχος της προσάρτησης είναι ξεκάθαρος, σύμφωνα με το ρωσικό ανεξάρτητο πρακτορείο ειδήσεων Meduza: οι ρωσικές αρχές προσπαθούν να χαράξουν μια νέα "κόκκινη γραμμή", την οποία πιστεύουν ότι η ουκρανική ηγεσία και η Δύση δεν πρέπει να υπερβούν.
Από: capital.gr
Η Μόσχα έχει ήδη υποσχεθεί ότι θα υπερασπιστεί τα "νέα ρωσικά εδάφη" με όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις και μέσα. Αλλά είναι προφανές ότι το Κίεβο και η Δύση είναι έτοιμοι να απαντήσουν με τη δική τους κλιμάκωση: οι ΗΠΑ θα αυξήσουν τις προμήθειες όπλων στο Κίεβο, ενώ ο ουκρανικός στρατός θα συνεχίσει την αντεπίθεσή του εναντίον των κατεχόμενων εδαφών. Το Κρεμλίνο είναι πιθανό να απαντήσει αυξάνοντας και πάλι το διακύβευμα και το αποτέλεσμα είναι απρόβλεπτο.
Η Μόσχα έχει ήδη υποσχεθεί ότι θα υπερασπιστεί τα "νέα ρωσικά εδάφη" με όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις και μέσα. Αλλά είναι προφανές ότι το Κίεβο και η Δύση είναι έτοιμοι να απαντήσουν με τη δική τους κλιμάκωση: οι ΗΠΑ θα αυξήσουν τις προμήθειες όπλων στο Κίεβο, ενώ ο ουκρανικός στρατός θα συνεχίσει την αντεπίθεσή του εναντίον των κατεχόμενων εδαφών. Το Κρεμλίνο είναι πιθανό να απαντήσει αυξάνοντας και πάλι το διακύβευμα και το αποτέλεσμα είναι απρόβλεπτο.
Το Κρεμλίνο έχει ανάγκη την προσάρτηση για να σταματήσει η ουκρανική αντεπίθεση εν μέσω επιστράτευσης
Οι ρωσικές αρχές προσπαθούν να σταματήσουν την αντεπίθεση των ουκρανικών δυνάμεων, η οποία έχει ως στόχο την ανακατάληψη εδαφών στην ανατολική και νότια Ουκρανία. Ο ρωσικός στρατός δεν διαθέτει επί του παρόντος τις δυνάμεις και τα μέσα στο μέτωπο για να το πράξει. Η αναποφασιστικότητα του Κρεμλίνου, η οποία καθυστέρησε την κήρυξη της επιστράτευσης κατά μισό χρόνο, είχε αντίκτυπο. Οι ουκρανικές αρχές, από την άλλη πλευρά, έχουν κινητοποιηθεί (και συνεχίζουν να κινητοποιούνται). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι ρωσικές δυνάμεις στο μέτωπο να υποχωρούν σε διάφορα σημεία.
Αφού η Ρωσία έχασε μέρος των πρώην κατεχόμενων εδαφών στην περιοχή του Χάρκοβο (το οποίο η Μόσχα φαίνεται να αποδέχθηκε εύκολα), η προέλαση των ουκρανικών δυνάμεων δεν σταμάτησε. Τα ουκρανικά στρατεύματα προελαύνουν τώρα στο βόρειο τμήμα της περιφέρειας Ντονέτσκ και στοχεύουν σαφώς στην ταχεία κατάληψη ολόκληρου του βόρειου τμήματος της περιφέρειας Λουγκάνσκ (πρόκειται για τις περιοχές Σβάτοβο, Σταρομπέλσκ, Σεβεροντονέτσκ και Λισιτσάνσκ).
Η "μερική επιστράτευση" (στην πραγματικότητα πρόκειται για πλήρης επιστράτευση) που ανακοινώθηκε στη Ρωσία δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα άμεσα, καθώς δεν θα σταλούν όλοι οι έφεδροι που έχουν κληθεί σε υπηρεσία στο μέτωπο χωρίς εκπαίδευση για να ενισχύσουν τις δυνάμεις εκεί. Οι περισσότεροι θα σχηματίσουν νέες μονάδες, κάτι που θα διαρκέσει αρκετούς μήνες. Αυτό συνέβη στην Ουκρανία, όπου το καλοκαίρι υπήρχαν στην πραγματικότητα δύο στρατοί: ο ένας, σχετικά μικρός και φτωχά οπλισμένος, προσπαθούσε να σταματήσει τη ρωσική επίθεση στο μέτωπο. Ο άλλος, εξοπλισμένος με νέα δυτικά όπλα και εξοπλισμό, προετοιμαζόταν - μεταξύ άλλων και σε εκπαιδευτικά κέντρα στο εξωτερικό - για την αντεπίθεση του φθινοπώρου.
Υπό αυτές τις συνθήκες, το Κρεμλίνο αποφάσισε να αυξήσει το επίπεδο της έντασης, με τις ρωσικές αρχές να αναφέρονται τώρα σε αυτόν τον πόλεμο ως σύγκρουση με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.
Το Κρεμλίνο θέλει να τρομάξει την Ουκρανία και το ΝΑΤΟ μέσω της κλιμάκωσης
Η προσάρτηση εδαφών (δηλαδή η ενσωμάτωση στη Ρωσική Ομοσπονδία και η επίσημη επέκταση της ρωσικής κυριαρχίας) και η υπόσχεση του Πούτιν να τα "υπερασπιστεί" με όλα τα μέσα και τις δυνάμεις αποτελεί το έναυσμα για την έναρξη μιας επιχείρησης για τον "περιορισμό" της Ουκρανίας και των χωρών του ΝΑΤΟ που την υποστηρίζουν.
Το πρόβλημα για το Κρεμλίνο είναι ότι ούτε το Κίεβο ούτε το ΝΑΤΟ θα σταματήσουν μπροστά σε αυτή τη νέα "κόκκινη γραμμή" που παρουσιάζεται από τις υπογραφές των συμφωνιών προσάρτησης.
Προφανώς, η Δύση θα απαντήσει με τη δική της κλιμάκωσή (ή μάλλον, έχει ήδη απαντήσει, υποσχόμενη να διπλασιάσει τον αριθμό των πυραυλικών συστημάτων HIMARS/MLRS στο ουκρανικό οπλοστάσιο, καθώς και να προμηθεύσει σύγχρονα συστήματα αεράμυνας). Πιθανώς, στη συνέχεια να υπάρξουν παραδόσεις πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, ικανών να πλήττουν στόχους με πυρομαχικά μεγάλης ισχύος εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά (προηγουμένως, οι ΗΠΑ έχουν επανειλημμένα αρνηθεί να προμηθεύσουν τέτοιους πυραύλους, ενώ οι ρωσικές αρχές έχουν χαρακτηρίσει πιθανές τέτοιες παραδόσεις "υπέρβαση της κόκκινης γραμμής").
Η Ουκρανία θα συνεχίσει προφανώς την επίθεσή της στη βόρεια περιφέρεια Λουγκάνσκ και θα προσπαθήσει να περικυκλώσει το Λιμάν (περιφέρεια του Ντονέτσκ). Η μόνιμη επιστράτευση θα συνεχιστεί επίσης.
Το Κρεμλίνο έχει μια σειρά από επιλογές στο τραπέζι, από νέες κυρώσεις μέχρι πυρηνικό χτύπημα - Αλλά κανένα από αυτά δεν υπόσχεται τη νίκη
Οι επιλογές που διαθέτει η ρωσική ηγεσία:
- Να εξαπολύσει μαζικά πλήγματα σε μη στρατιωτικές υποδομές της Ουκρανίας. Ο Πούτιν στις 16 Σεπτεμβρίου χαρακτήρισε τα χτυπήματα της προηγούμενης ημέρας σε σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής στο Χάρκοβο και το Κρεμεντσούκ ως "προειδοποίηση" προς την ουκρανική ηγεσία. Είναι πιθανό ότι η ενεργειακή υποδομή (η πιο ευάλωτη) μπορεί να αποτελέσει στόχο.
- Πλήγματα με πυρηνικά όπλα ή απειλές για τέτοια πλήγματα, καθώς και επιδεικτική χρήση των όπλων αυτών σε μη κατοικήσιμες περιοχές.
- Οικονομικά μέτρα κατά των δυτικών χωρών που στηρίζουν την Ουκρανία. Για παράδειγμα, περαιτέρω περιορισμοί στις ρωσικές εξαγωγές ενέργειας το χειμώνα.
- Συνέχιση της επιστράτευσης έως οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις θα έχουν ίδιο αριθμό με τις ουκρανικές δυνάμεις (ή ακόμη και να αποκτήσουν πλεονέκτημα έναντι αυτών) στο πεδίο της μάχης.
Όλες αυτές οι επιλογές συνεπάγονται μεγάλες δυσκολίες ως προς την οργάνωση (στην περίπτωση της επιστράτευσης, για παράδειγμα, φαίνονται πλέον αξεπέραστες) και απειλές για την εσωτερική σταθερότητα της ρωσικής εξουσίας. Καμία από αυτές τις επιλογές όμως δεν υπόσχεται τη νίκη.
Τους επόμενους μήνες η κατάσταση θα κλιμακωθεί, και μπορεί κανείς μόνο να ελπίζει ότι δεν θα υπάρξει πυρηνικός πόλεμος: Η σύγκρουση πρέπει να φτάσει σε ένα σημείο όπου τα μέρη θα καθίσουν στο τραπέζι και θα διαπραγματευτούν. Η αλήθεια όμως είναι ότι τώρα θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να υπάρξουν διαπραγματεύσεις, αν όχι αδύνατο. Η προσάρτηση έχει μια συνέπεια. Από εδώ και στο εξής, το Κρεμλίνο θα εξετάζει μόνο μια ειρήνη στην οποία οι τέσσερις ουκρανικές περιοχές (Λουχάνσκ, Ντονέτσκ, Ζαπορόζιε και Χερσώνα), καθώς και η Κριμαία, που προσαρτήθηκε το 2014, θα παραμένουν υπό ρωσικό έλεγχο.