Από: antinews.gr - Του Ζαφείρη Χατζηδήμου
Αναφερόμαστε φυσικά στη δοκιμή του μικρού βεληνεκούς βαλλιστικού
πυραύλου «Tayfun» (Τυφώνας). Φυσικά, δεν πρόκειται για ένα θαύμα της
τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας, ούτε κάποιας συμπαντικής ανακάλυψης.
Πέρα από την καλλιέργεια φόβου από τα (άσχετα) ελληνικά μμε, που
παρεμπίπτοντας παίζουν άριστα το παιχνίδι του ψυχολογικού πολέμου της
Άγκυρας προς την Αθήνα, η εξέλιξη αυτή ήταν αναμενόμενη.
Με την
αμέριστη κρυφή βοήθεια των πακιστανών επιστημόνων η τουρκική βιομηχανία
ROKETSAN κατάφερε και εξέλιξε τους κινητήρες στερεού καυσίμου των
πυραύλων BORA («Θύελλα)-1, μεγάλωσε το μήκος, πρόσθεσε ισχυρότερα
πλακίδια τριβής, πρόσθεσε νέο σύστημα οπτικογραφικής πλοήγησης μέσω GPS-GLONASS και του Star Tracking Navigation System. Και έτσι γεννήθηκε ο «Tayfun» ή BORA-2 όπως είναι το ορθότερο.
Ο εν λόγω πύραυλος βάζει (θεωρητικά πάντα ελλείψει στοιχείων) την
Τουρκία στη λέσχη των χωρών με βαλλιστικούς πυραύλους έστω και αν αυτοί
ανήκουν στην τάξη των SRBM (Short Range Ballistic Missiles). Η μέχρι
τώρα εμβέλεια που έχουν ανακοινώσει οι Τούρκοι είναι 560 χλμ. Όμως σύμφωνα με πληροφορίες του Antinews,
αυτή μπορεί να φτάσει τα 800 χλμ. ίσως και τα 1.000 χλμ. με μια κεφαλή
που θα έχει μικρότερη ποσότητα εκρηκτικού υλικού ώστε να υπάρξει χώρος
για περισσότερο καύσιμο. Οι πύραυλοι αυτού του είδους χρησιμοποιούνται
κυρίως για να πλήξουν βασικές υποδομές στην ενδοχώρα ενός κράτους-στόχου
και χρησιμοποιούνται ως πρώτο πλήγμα πριν την εξαπόλυση τακτικής
επίθεσης από αεροπορία, πεζικό και ναυτικό.
Δεν υπάρχει φυσικά λόγος η
Τουρκία να πλήξει με τέτοιους πυραύλους (αν τους κατασκευάσει) την
Ελλάδα μιας και στο οπλοστάσιό της υπάρχουν οι BORA-1 και φυσικά
πύραυλοι cruise SOM που είναι απείρως καλύτεροι και ακριβέστεροι στα
πλήγματά τους, όπως και τα drones κάθε είδους που διαθέτει, drones
μερικών χιλιάδων δολαρίων που μπορούν να καταστρέψουν οπλικά συστήματα
αξίας μερικών ή εκατοντάδων εκατομμυρίων δολάριων. Ένα όπλο που τόσο
πολύ είχαν υποτιμήσει τα Γενικά Επιτελεία των χωρών της Δύσης.
Παράλληλα οι πύραυλοι BORA-2/Tayfun δε διαθέτουν πτερύγια διόρθωσης πορείας και αναγκαστικά πρέπει να εκτοξεύονται από στρατηγικό βάθος στα μέσα της Τουρκίας, γεγονός που θα γίνει αμέσως αντιληπτό από την ελληνική αεράμυνα. Θα το ξαναγράψουμε για μια ακόμη φορά. Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις παρά τα όποια προβλήματα και τα πέτρινα χρόνια της ύφεσης, διατήρησαν σε άψογη επιχειρησιακή κατάσταση το υλικό.
Η απειλή για όλη τη Μεσόγειο
Πέρα όμως από την (άγνωστη) επιχειρησιακή δυνατότητα των πυραύλων
αυτών, θα πρέπει να δούμε τον στρατηγικό αντίκτυπο που έχει αυτή η
δοκιμή στην περιοχή μας. Η Τουρκία είναι πολύ πιθανό να μετακινήσει τους
SRBM κοντά στα σύνορα με τη Συρία, την Αρμενία, στα κατεχόμενα της
Βορείου Κύπρου και φυσικά στη Λιβύη. Αυτό την καθιστά ικανή να πλήξει
την Αίγυπτο, το Ισραήλ, το Ιράν και την Ιταλία. Και φυσικά (μέσω βορείου
Κύπρου) να καταστρέψει τον μεγαλύτερο θαλάσσιο κόμβο μεταφοράς
ενέργειας, τη διώρυγα του Σουέζ.
Η δοκιμή αυτή είχε ακριβώς αυτή τη
στρατηγική υπόσταση και όχι την επιχειρησιακή. Γεγονός που εκτός από την
Ελλάδα έχει προβληματίσει τις στρατιωτικές ηγεσίες στις προαναφερθείσες
χώρες και φυσικά στις ΗΠΑ.
Ο πυρηνικός εφιάλτης…
Όμως η δοκιμή αυτού του πυραύλου σηματοδοτεί κάτι μεγαλύτερο και εφιαλτικό. Την προσεχή είσοδο της χώρας στη «λέσχη των χωρών με πυρηνικά όπλα». Του χρόνου, η Τουρκία εγκαινιάζει τη λειτουργία του πρώτου της πυρηνικού εργοστασίου που έφτιαξε η ρωσική Rosatom στο Ακουγιού και μάλιστα προχθές συμφωνήθηκε μεταξύ Ερντογάν-Πούτιν και η κατασκευή του δεύτερου πυρηνικού σταθμού στη Σινώπη της Μαύρης Θάλασσας, μετά την εγκατάλειψη της κατασκευής από το κονσόρτσιουμ της ιαπωνικής Mitsubishi Heavy Industries και της γαλλικής Areva λόγω του πενταπλασιασμού του κόστους λόγω της πτώσης της τουρκικής λίρας έναντι του δολαρίου.
Η Τουρκία σε 5 με 7 χρόνια το πολύ θα έχει αποκτήσει πυρηνικές κεφαλές από το Ακουγιού. Και αυτό το ξέρουν όλοι. Και φυσικά η Διεθνής Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) θα είναι σχεδόν αδύνατο να εντοπίσει το πλουτώνιο που θα χρησιμοποιηθεί και τα κέντρα φυγοκέντρησης που θα κατασκευάσει υπόγεια και στα πιο απίθανα σημεία η Τουρκία, όπως έκανε το Ισραήλ μεταξύ της δεκαετίας του ’50 και του ’60 στη Ντιμόνα στην έρημο της Νινευή. Η ελληνική διπλωματία πρέπει από τώρα να ξεκινήσει μια διπλωματική εκστρατεία για τα πυρηνικά εργοστάσια της Τουρκίας και να κάνει τον κίνδυνο κοινό κτήμα παγκοσμίως και η ελληνική στρατιωτική ηγεσία να δώσει χώρο, χρόνο, χρήματα και εμπιστοσύνη στα ελληνικά πανεπιστήμια και εταιρείες να αναπτύξουν made in Greece οπλικά συστήματα και να σταματήσουν να παίρνουν (και να τα παίρνουν) από τα έτοιμα…