Βρισκόμαστε, κυριολεκτικά, στις παραμονές της καταστροφής. Τώρα είναι η ώρα για το είδος της πολιτικής ωριμότητας που σπάνια επιδεικνύουν οι ηγέτες.
Το υποβρύχιο βαλλιστικών πυραύλων USS Rhode Island επιστρέφει στη Ναυτική Βάση Kings Bay μετά από τρεις μήνες στη θάλασσα, 20 Μαρτίου 2013. (Ναυτικό των ΗΠΑ, James Kimber)
Του Scott Ritter ειδικά για το Consortium News
Παρουσίαση Freepen.gr
Οι πόλεμοι πρέπει να αποφεύγονται με κάθε κόστος. Ποτέ δεν πρέπει να εξετάζεται η πυρηνική σύγκρουση ως ενδεχόμενο.
Αυτές οι δύο αλήθειες λέγονται συχνά, αλλά σπάνια τηρούνται. Οι πόλεμοι συμβαίνουν πολύ συχνά, και εφόσον τα έθνη διαθέτουν πυρηνικά όπλα, η χρήση τους εξετάζεται σε συνεχή βάση.
Η συνεχιζόμενη σύγκρουση Ουκρανίας-Ρωσίας έχει βάλει τις δύο μεγαλύτερες πυρηνικές δυνάμεις του κόσμου σε αντίπαλες πλευρές, με τις ΗΠΑ να υποστηρίζουν έναν ουκρανικό στρατό που έχει γίνει εκ των πραγμάτων πληρεξούσιος του ΝΑΤΟ και τη Ρωσία να βλέπει τον αγώνα της με την Ουκρανία να περιλαμβάνει τη «συλλογική Δύση».
Από την έναρξη της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» της Ρωσίας στην Ουκρανία, τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ρωσία έχουν παίξει τα αντίστοιχα πυρηνικά χαρτιά τους.
Η Ρωσία έχει καταστήσει σαφές ότι οποιαδήποτε επέμβαση του ΝΑΤΟ θα θεωρηθεί υπαρξιακή απειλή για το ρωσικό έθνος, επικαλούμενη έτσι μία από τις δύο ρήτρες στη ρωσική πυρηνική στάση στην οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα. (Η άλλη θα ήταν ως απάντηση σε μια πυρηνική επίθεση κατά της Ρωσίας).
Οι ΗΠΑ έχουν καταστήσει σαφές πως οποιαδήποτε επίθεση από τη Ρωσία εναντίον ενός μέλους του ΝΑΤΟ θα ενεργοποιήσει το άρθρο 5 του καταστατικού χάρτη του ΝΑΤΟ (τη ρήτρα «συλλογικής άμυνας»), με αποτέλεσμα το σύνολο των στρατιωτικών δυνατοτήτων της συμμαχίας, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών όπλων, να διατίθεται για μια αντίστοιχη απάντηση.
Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky συμμετέχει στη συνεδρίαση του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη τον Ιούνιο μέσω σύνδεσης βίντεο. (Προεδρία της Ουκρανίας)
Μέχρι στιγμής, καμία από τις δύο πλευρές δεν αμφισβήτησε άμεσα την κόκκινη γραμμή της άλλης, αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες προχώρησαν μέχρι εκεί με την παροχή δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων προηγμένου οπλισμού, οικονομικής βοήθειας και υποστήριξης πληροφοριών και επικοινωνίας για την Ουκρανία.
Αυτή η υλική υποστήριξη δεν παρέχεται για την άμυνα της Ουκρανίας, αλλά μάλλον για να μπορέσει η Ουκρανία να ανακτήσει εδάφη που έχασε από τη Ρωσία και να προκαλέσει απώλειες μεταξύ των ρωσικών δυνάμεων τέτοιου μεγέθους ώστε να αποδυναμώσει τη Ρωσία για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Από τη δυτική σκοπιά, η μαζική έγχυση στρατιωτικής βοήθειας φαίνεται να πετυχαίνει. Η Ουκρανία θεωρείται ότι απώθησε μια αρχική ρωσική προσπάθεια να καταλάβει το Κίεβο τις πρώτες εβδομάδες της σύγκρουσης. Θεωρείται επίσης πως ανέστειλε μια συντονισμένη ρωσική επίθεση στο Ντονμπάς για αρκετό καιρό για να αναπτύξει έναν ανασυγκροτημένο στρατό -εκπαιδευμένο και εξοπλισμένο από το ΝΑΤΟ- που κατάφερε να ανακαταλάβει το σύνολο της περιοχής του Χάρκοβο.
Το γεγονός ότι η «νίκη» του Κιέβου έχει περιγραφεί από τη Ρωσία ως στρατηγικό μαρτύριο, και όχι ως ήττα, και πως η επίθεση στο Χάρκοβο, μαζί με μια παράλληλη αποτυχημένη επίθεση στο Χερσώνα, κόστισαν στην Ουκρανία τόσα θύματα που ήταν περισσότερο πυρρίχια παρά πολιτική στη φύση, είναι δευτερεύον.
Το Κρεμλίνο, Μάρτιος 2016. (Στέιτ Ντιπάρτμεντ)
Από την οπτική γωνία τόσο της Ουκρανίας όσο και του ΝΑΤΟ, ο ρωσικός στρατός δε θεωρείται πλέον ως ανίκητος, αλλά στην πραγματικότητα ευάλωτος. Τόσο το ΝΑΤΟ όσο και η Ουκρανία φαίνονται έτοιμοι να συνεχίσουν μια επιθετική στρατιωτική στάση που έχει σχεδιαστεί για να πλήξει τις ρωσικές δυνάμεις ενώ ανακαταλαμβάνει το ουκρανικό έδαφος.
Από την πλευρά της, η Ρωσία πιστεύει ότι έχει το πάνω χέρι στη σύγκρουση, αφού έχει προκαλέσει τεράστιες απώλειες στον ουκρανικό στρατό και έχει καταλάβει τον έλεγχο περίπου του 20% του ουκρανικού εδάφους.
Επιπλέον, με τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων στα κατεχόμενα για την ένταξη στη Ρωσία (τα οποία πέρασαν όλα με συντριπτική πλειοψηφία), η Ρωσία άλλαξε την ίδια τη φύση της σύγκρουσης, μετατρέποντάς την από μια μάχη μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας στο ουκρανικό έδαφος, σε μια υπαρξιακή μάχη με τη «συλλογική Δύση» πάνω από την ίδια τη Μητέρα Ρωσία.
Η Ρωσία διέταξε επίσης μια μερική κινητοποίηση περίπου 300.000 στρατιωτών που, μόλις εκπαιδευτούν και αναπτυχθούν στο θέατρο επιχειρήσεων της Ουκρανίας, θα παρέχουν επαρκή στρατιωτική ισχύ για να ολοκληρώσουν επιτυχώς τα αρχικά καθήκοντα της Ρωσίας - αποστρατιωτικοποίηση και αποναζιστικοποίηση.
Το ΝΑΤΟ και η Ουκρανία πιστεύουν και οι δύο πως οι ρωσικές δυνάμεις, ακόμη και μετά την παραλαβή των 300.000 επιστρατευμένων στρατευμάτων, δε θα μπορέσουν να νικήσουν την Ουκρανία. Αυτή η αδυναμία επίτευξης των επιθυμητών στόχων, πιστεύουν, θα αναγκάσει τη Ρωσία να καταφύγει στη χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων σε ουκρανικούς στόχους προκειμένου να σπάσει τη βούληση αντίστασης από την πλευρά της κυβέρνησης Ζελένσκι.
Πυρηνικές στάσεις
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν και ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν συναντώνται στη Villa La Grange στη Γενεύη, 16 Ιουνίου 2021, με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Antony Blinken στα αριστερά, τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, δεξιά. (Λευκός Οίκος/ Άνταμ Σουλτς)
Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι πως το ρωσικό πυρηνικό δόγμα δεν επιτρέπει ένα τέτοιο σενάριο. Πράγματι, υπάρχουν μόνο δύο προϋποθέσεις όπου το ρωσικό πυρηνικό δόγμα επιτρέπει τη χρήση πυρηνικών όπλων.
No 1. «Ως απάντηση στη χρήση πυρηνικών και άλλων τύπων όπλων μαζικής καταστροφής εναντίον της ή/και των συμμάχων της», αναφέρει το έγγραφο του 2020 Russian Nuclear Posture, ή
Νο 2. «σε περίπτωση επίθεσης κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας με τη χρήση συμβατικών όπλων όταν η ίδια η ύπαρξη του κράτους βρίσκεται σε κίνδυνο».
Ωστόσο, η πυρηνική στάση των ΗΠΑ το επιτρέπει.
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα διατηρήσουν το εύρος των ευέλικτων πυρηνικών δυνατοτήτων», δήλωσε η Ανασκόπηση Πυρηνικής Θέσης των ΗΠΑ (NPR) του 2018, «απαραίτητη για να διασφαλιστεί ότι η πυρηνική ή μη πυρηνική επίθεση εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών, των συμμάχων και των εταίρων θα αποτύχει να επιτύχει τους στόχους της και να φέρει μαζί της τον αξιόπιστο κίνδυνο αφόρητων συνεπειών για πιθανούς αντιπάλους τώρα και στο μέλλον».
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το NPR του 2018 εκδόθηκε κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Αν και η κυβέρνηση Μπάιντεν ξεκίνησε τη διαδικασία NPR το Σεπτέμβριο του 2021, δεν έχει ακόμη δημοσιεύσει ένα ενημερωμένο έγγραφο.
Αγνοώντας τη ρωσική πυρηνική πολιτική και αντίθετα αντικατοπτρίζοντας την αμερικανική πυρηνική πολιτική στη ρωσική συμπεριφορά, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η Ουκρανία προετοιμάζουν τους εαυτούς τους - και τον κόσμο - για καταστροφή.
Ρωσικός βομβαρδισμός κεραιών τηλεπικοινωνιών στο Κίεβο, 1 Μαρτίου. (Υπουργείο Εσωτερικών της Ουκρανίας/Wikimedia Commons)
Πράγματι, χρησιμοποιώντας μια υποθετική ρωσική τακτική πυρηνική επίθεση στην Ουκρανία ως υπόθεση εργασίας, η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει αναπτύξει μια σειρά μη πυρηνικών επιλογών ως απάντηση, συμπεριλαμβανομένου — σύμφωνα με το Newsweek — ενός χτυπήματος «αποκεφαλισμού» με στόχο τη ρωσική ηγεσία, για να συμπεριλάβει και τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν.
Σύμφωνα με τον Τζέικ Σάλιβαν, σύμβουλο εθνικής ασφάλειας του προέδρου Τζο Μπάιντεν, ο Λευκός Οίκος «έχει επικοινωνήσει απευθείας, ιδιωτικά, με τους Ρώσους σε πολύ υψηλά επίπεδα πως θα υπάρξουν καταστροφικές συνέπειες για τη Ρωσία εάν χρησιμοποιήσουν πυρηνικά όπλα στην Ουκρανία».
Ο Σάλιβαν σημείωσε ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν «έχει διευκρινίσει με περισσότερες λεπτομέρειες τι ακριβώς θα σήμαινε αυτό» στις επικοινωνίες του με το Κρεμλίνο. Απλώς για να είμαστε σαφείς: ο Λευκός Οίκος έχει κοινοποιήσει στη Ρωσία την πρόθεσή του να απαντήσει με μη πυρηνικό τρόπο σε οποιαδήποτε πιθανή ρωσική πυρηνική επίθεση κατά της Ουκρανίας.
Αντρέι Γκουρούλιοφ
Scott Ritter και Andrey Gurulyov στο "The Scott Ritter Show", 29 Σεπτεμβρίου.
Μπαίνει ο Andrey Gurulyov, πρώην ρώσος στρατηγός και νυν μέλος της Ρωσικής Δούμας.
Ο Γκουρουλιόφ προέρχεται από το Ενωμένο Κόμμα Ρωσίας (κόμμα του Πούτιν) και λέγεται ότι συνδέεται στενά με την ανώτερη ρωσική ηγεσία. Μου έδωσε μια ευρεία συνέντευξη στην έκδοση της 29ης Σεπτεμβρίου του "Scott Ritter Show" μου (μια κοινή προσπάθεια με Ρώσους παραγωγούς του "Solovyov Live" με τον γνωστό Ρώσο σχολιαστή Vladimir Solovyov). Συζητήσαμε το μέλλον της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» της Ρωσίας στην Ουκρανία στον απόηχο των δημοψηφισμάτων και της μερικής κινητοποίησης.
Ο Γκουρούλιοφ ανέφερε ότι δεδομένης της πραγματικότητας ότι ο ουκρανικός στρατός λειτουργούσε εκ των πραγμάτων ως πληρεξούσιος του ΝΑΤΟ, το έργο «αποστρατιωτικοποίησης» που έθεσε ο Πούτιν κατά την εισβολή στην Ουκρανία σήμαινε τώρα την πλήρη καταστροφή του ουκρανικού στρατού.
Ομοίως, δεδομένου πως η ρωσική κυβέρνηση έχει χαρακτηρίσει την κυβέρνηση του Ουκρανού προέδρου Volodymyr Zelensky ναζιστικό καθεστώς, η «αποναζιστικοποίηση» θα απαιτούσε αλλαγή καθεστώτος στο Κίεβο και ρωσικά στρατεύματα να προελαύνουν μέχρι τα δυτικά όρια της Ουκρανίας που συνορεύουν με το ίδιο το ΝΑΤΟ.
Αυτοί οι στόχοι θα επιτευχθούν μέσω μιας στρατηγικής αεροπορικής εκστρατείας που θα καταστρέψει το σύνολο της κρίσιμης υποδομής της Ουκρανίας, επηρεάζοντας σοβαρά τη διοίκηση και τον έλεγχο και την επιμελητεία του ουκρανικού στρατού.
Σύμφωνα με τον Gurulyov, μια τέτοια εκστρατεία θα μπορούσε να διαρκέσει έως και τρεις εβδομάδες, μετά τις οποίες ο ουκρανικός στρατός θα είναι μια πάπια για τον πρόσφατα ενισχυμένο ρωσικό στρατό.
Ρωσική Δούμα στη Μόσχα. (Wikimedia Commons)
Ο Gurulyov ήταν βέβαιος πως ο ενισχυμένος ρωσικός στρατός θα είναι σε θέση να νικήσει τις ενισχυμένες από το ΝΑΤΟ ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις χωρίς να καταφύγει στη χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων.
Πράγματι, ο Gurulyov ήταν ανένδοτος ότι τα τακτικά πυρηνικά όπλα δε θα χρησιμοποιούνταν ποτέ —και μάλιστα ποτέ— από τη Ρωσία εναντίον της Ουκρανίας.
Δεν ήταν τόσο αντίστοιχα βέβαιος στο ενδεχόμενο χρήσης τακτικών πυρηνικών εναντίον του ΝΑΤΟ.
Ο Γκουρούλιοφ ήταν πεπεισμένος ότι η φύση της στρατιωτικής νίκης της Ρωσίας επί της Ουκρανίας θα ήταν τόσο αποφασιστική που το ΝΑΤΟ μπορεί να αισθανόταν υποχρεωμένο να παρέμβει για να σταματήσει τη Ρωσία.
Εάν το ΝΑΤΟ όντως στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία, και αυτά τα στρατεύματα εμπλακούν σε μεγάλης κλίμακας χερσαία σύγκρουση με τις ρωσικές δυνάμεις, τότε ο Γκουρουλιόφ οραματίστηκε πως τα ρωσικά πυρηνικά όπλα θα μπορούσαν, στην πραγματικότητα, να χρησιμοποιηθούν εναντίον στόχων του ΝΑΤΟ.
Ο Γκουρούλιοφ ήταν πεπεισμένος ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, φοβούμενες τις ρωσικές στρατηγικές δυνατότητες πυρηνικών αντιποίνων, δε θα απελευθέρωναν το δικό τους πυρηνικό οπλοστάσιο εναντίον της Ρωσίας, ακόμη κι αν το ΝΑΤΟ χτυπιόταν από ρωσικά πυρηνικά όπλα. Αλλά εδώ ο Gurulyov λειτουργούσε από μια ψευδή υπόθεση - το αμερικανικό πυρηνικό δόγμα δηλώνει ξεκάθαρα ότι «[η Ρωσία] πρέπει να κατανοήσει πως δεν υπάρχουν πιθανά οφέλη από μη πυρηνική επίθεση ή περιορισμένη πυρηνική κλιμάκωση».
Πράγματι, το πυρηνικό δόγμα των ΗΠΑ τονίζει ότι «οποιαδήποτε πυρηνική κλιμάκωση θα αποτύχει να επιτύχει τους στόχους της και αντίθετα θα έχει απαράδεκτες συνέπειες για αυτές [τη Ρωσία]».
Από αυτές τις δύο θεμελιώδεις παρεξηγήσεις — ότι α) η Ρωσία θα μπορούσε να προετοιμάζεται να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα κατά της Ουκρανίας που θα προκαλούσε μια μη πυρηνική απάντηση από την πλευρά των ΗΠΑ και β) η Ρωσία πιστεύει πως οι ΗΠΑ δεν θα απαντούσαν με πυρηνικά όπλα εάν η Ρωσία εάν χρησιμοποιούσε το δικό της πυρηνικό οπλοστάσιο εναντίον του ΝΑΤΟ, ο κόσμος αντιμετωπίζει τώρα την πραγματική προοπτική μιας επικείμενης πυρηνικής σύγκρουσης μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας.
Από την προοπτική των ΗΠΑ, η απροθυμία της Ρωσίας να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα κατά της Ουκρανίας υπογραμμίζει τη συνολική ανικανότητα της Ρωσίας και της ηγεσίας της, και ως εκ τούτου ανοίγει την πόρτα για αποφασιστική επέμβαση του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένων των δυνάμεων στο έδαφος, σε περίπτωση οποιασδήποτε ρωσικής μη πυρηνικής απειλής κατά του Κιέβου εαυτό.
Από τη ρωσική σκοπιά, η τεκμηριωμένη απροθυμία των ΗΠΑ να χρησιμοποιήσουν πυρηνικά όπλα στην περίπτωση μιας αποφασιστικής ρωσικής στρατιωτικής νίκης επί της Ουκρανίας ανοίγει την πόρτα για τη χρήση τακτικού πυρηνικού όπλου από τη Ρωσία κατά του ΝΑΤΟ σε περίπτωση μεγάλης στρατιωτικής επέμβασης του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
Από αυτό το θεμέλιο της παρερμηνείας και της παρεξήγησης μόνο καταστροφή μπορεί να προκύψει.
Ο Πούτιν, ανακοινώνοντας την επίσημη ενσωμάτωση Χερσώνας, Ζαπορίζια, Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ στη Ρωσική Ομοσπονδία, ανέβασε τη ρητορική ένταση σχετικά με την Ουκρανία και τη «συλλογική Δύση». Σύντομα τα λόγια θα μετατραπούν σε πράξη, ξεκινώντας τα ίδια σενάρια για τα οποία έχουν μιλήσει οι Αμερικανοί στρατιωτικοί σχεδιαστές και οι ρωσικές αρχές, όπως ο Andrey Gurulyov.
Βρισκόμαστε, κυριολεκτικά, στις παραμονές της καταστροφής. Τώρα είναι η ώρα για το είδος της πολιτικής ωριμότητας που σπάνια επιδεικνύουν οι ηγέτες. Το βάρος βαρύνει τον Τζο Μπάιντεν και τον Βλαντιμίρ Πούτιν να διασφαλίσουν ότι, ακόμη και ενώ τα γεγονότα στην Ευρώπη εξελίσσονται σε χάος και βία, οι ηγέτες των δύο μεγαλύτερων πυρηνικών οπλοστασίων στον κόσμο δεν επιτρέπουν στο συναίσθημα να υπερισχύσει της λογικής. Οι συνέπειες της αποτυχίας από αυτή την άποψη είναι, για την ανθρωπότητα, τεράστιες.
* Ο Scott Ritter είναι πρώην αξιωματικός πληροφοριών του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ που υπηρέτησε στην πρώην Σοβιετική Ένωση εφαρμόζοντας συνθήκες ελέγχου των όπλων, στον Περσικό Κόλπο κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Desert Storm και στο Ιράκ επιβλέποντας τον αφοπλισμό των ΟΜΚ. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του είναι το Αφοπλισμός στην εποχή της Περεστρόικα , που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Clarity Press.