 |
| REUΤΕRS |
Editorisl - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτό που συμβαίνει είναι χωρίς αμφιβολία το αποκορύφωμα του μακροχρόνιου σχεδιασμού των ΗΠΑ. Αυτό δίνει ένα εντελώς διαφορετικό νόημα στην τρέχουσα σύγκρουση στην Ουκρανία – τώρα στον όγδοο μήνα της. Αυτό δεν είναι, όπως θα διαπίστωναν οι δυτικές κυβερνήσεις και τα μέσα ενημέρωσης, μια «απρόκλητη» επίθεση στην Ουκρανία και στις «δυτικές δημοκρατικές αξίες» από τη «ρωσική επιθετικότητα». Η σύγκρουση εσκεμμένα υποδαυλίστηκε, αναζωπυρώθηκε και τώρα επιδεινώθηκε από τις πολιτικές επιλογές που έγιναν από την Ουάσιγκτον και τους εταίρους της στο ΝΑΤΟ.
Η Rand Corporation είναι ένα από τα παλαιότερα think tank στις ΗΠΑ, που ιδρύθηκε το 1948. Ένας από τους συνιδρυτές της ήταν ο διοικητής της Πολεμικής Αεροπορίας Στρατηγός Curtis LeMay, ο αρχιτέκτονας του βομβαρδισμού του Τόκιο το 1945 και του ατομικού ολοκαυτώματος στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι. Ο LeMay ήταν ένα γεράκι του Ψυχρού Πολέμου που εισηγήθηκε προληπτικά πυρηνικά χτυπήματα στη Σοβιετική Ένωση στον Πρόεδρο John F Kennedy στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Η εταιρεία που ίδρυσε, η Rand, χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και κατά κάποιο τρόπο μπορεί να θεωρηθεί ως ο δημόσιος εγκέφαλος και το στόμα του Πενταγώνου και της CIA.
Η μελέτη που αναφέρεται παραπάνω, με τίτλο «Υπερέκταση και ανισορροπία της Ρωσίας» και δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο του 2019, έχει τραβήξει την προσοχή πρόσφατα πολλών ανεξάρτητων παρατηρητών (βλ., για παράδειγμα, ένα πρόσφατο επεισόδιο της εκπομπής Jimmy Dore στις ΗΠΑ). Αυτό που το κάνει επίκαιρο είναι το πόσο πραγματικά, τρέχοντα γεγονότα εκτυλίσσονται με τρόπο που οραματίστηκαν οι Αμερικανοί σχεδιαστές.
Μεταξύ μιας λίστας «επιλογών που επιβάλλουν το κόστος» που ζητήθηκε από τους συγγραφείς του Rand να αντιμετωπιστούν στη Ρωσία ήταν:
- Παροχή θανατηφόρου στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία
- Κινητοποίηση ευρωπαϊκών μελών του ΝΑΤΟ
- Επιβολή βαθύτερων εμπορικών και οικονομικών κυρώσεων
- Αύξηση της παραγωγής ενέργειας των ΗΠΑ για εξαγωγή στην Ευρώπη
- Επέκταση της υποδομής εισαγωγής της Ευρώπης για να λαμβάνει προμήθειες υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) των ΗΠΑ
Το υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ πραξικόπημα στο Κίεβο το Φεβρουάριο του 2014 ήταν το σημαντικό γεγονός για να καταστεί δυνατός όλος αυτός ο μεταγενέστερος σχεδιασμός. Το καθεστώς που ήρθε στην εξουσία ήταν λυσσαλέα αντιρωσικό και μολυσμένο από νεοναζιστική ιδεολογία. Ήταν ένα πιστό εργαλείο για την αμερικανική και την πολιτική του ΝΑΤΟ να ανταγωνίζονται και να απειλούν τη Ρωσία. Για οκτώ χρόνια, το καθεστώς του Κιέβου απέρριψε τις ειρηνευτικές συνθήκες και διεξήγαγε ένα γενοκτονικό πόλεμο με την πλήρη υποστήριξη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εναντίον των ρωσόφωνων πληθυσμών στις αυτοανακηρυχθείσες δημοκρατίες του Ντονμπάς. Αυτές οι δημοκρατίες έχουν πλέον ενταχθεί στη Ρωσική Ομοσπονδία, μαζί με άλλες δύο πρώην περιφέρειες της Ουκρανίας.
Η στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022, επιταχύνθηκε από την αδυσώπητη επίθεση που υποστηρίζεται από το ΝΑΤΟ, όχι μόνο εναντίον των Ρώσων στην Ουκρανία, αλλά και εναντίον της ίδιας της Ρωσίας. Αναμφισβήτητα, έγινε ένας πόλεμος ανάγκης για τη Ρωσία για να υπερασπιστεί τα εθνικά της συμφέροντα, που υποκινήθηκε από έναν πόλεμο επιλογής με αντιπροσώπους που προκλήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ.
Η μελέτη της Rand Corp καθιστά απολύτως σαφές πως η αρχόμενη επικίνδυνη σύγκρουση μεταξύ πυρηνικών δυνάμεων έχει ενορχηστρωθεί εξαρχής από τις ΗΠΑ. Ο κόσμος είναι μάρτυρας μιας αβυσσαλέας κατάστασης που ισοδυναμεί με έναν σχεδόν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως έγραψε αυτή την εβδομάδα ο αρθρογράφος μας Declan Hayes.
Όντως, οι ΗΠΑ και οι εταίροι τους στο ΝΑΤΟ συνεχίζουν να συσσωρεύουν όλο και περισσότερα φονικά όπλα στην Ουκρανία που καθιστούν πιθανές άμεσες επιθέσεις στο ρωσικό έδαφος. Υπό την άθλια κηδεμονία της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου, το καθεστώς του Κιέβου απορρίπτει κάθε διπλωματική προσπάθεια για την εξεύρεση πολιτικής λύσης για την ειρήνη. Οι καλοπροαίρετες προτάσεις για ειρήνη που υποβάλλονται από διεθνείς προσωπικότητες όπως ο επιχειρηματίας Elon Musk ή ο μουσικός καλλιτέχνης και συνιδρυτής των Pink Floyd, Roger Waters, αντιμετωπίζονται με χλευασμό και απειλές θανάτου.
Φαίνεται να υπάρχει μια σπείρα παραφροσύνης στην οποία υπόκεινται οι ΗΠΑ, οι ευρωπαϊκές ελίτ και το καθεστώς του Κιέβου.
Το Κρεμλίνο έχει προειδοποιήσει ότι θα χρησιμοποιήσει «όλα τα απαραίτητα μέσα» για να αμυνθεί εάν η υπαρξιακή ασφάλεια της Ρωσίας απειληθεί ακόμη και από «συμβατικά όπλα». Η δυναμική εδώ είναι επικίνδυνη για έναν καταστροφικό πυρηνικό πόλεμο με τρόπο που κάνει την κουβανική κρίση πυραύλων του 1962 ωχρή συγκριτικά.
Πρέπει να τονιστεί ότι το σημερινό επικίνδυνο δίλημμα οφείλεται συνειδητά στις πολιτικές επιλογές των ΗΠΑ.
Θυμηθείτε πως ο Zbigniew Brzezinski, ο πρώην προεδρικός στρατηγιστής των ΗΠΑ του Jimmy Carter (1977-1981), χαιρέτισε την Ουκρανία ως τον «πυλώνα» για τον ηγεμονικό έλεγχο της Ευρασίας και ως προγεφύρωμα για την αποσταθεροποίηση της Ρωσίας στο βιβλίο του το 1997 με τίτλο «The Grand Chessboard».
Ο Μπρεζίνσκι ήταν επίσης ο αρχιτέκτονας του «αφγανικού τέλματος» που οι ΗΠΑ υποκίνησαν κρυφά για να συμπαρασύρουν τα σοβιετικά στρατεύματα σε έναν δεκαετή πόλεμο (1979-1989). Αυτός ο πόλεμος σχεδιάστηκε σκόπιμα από τη μαζική αμερικανική οπλοποίηση των Αφγανών πληρεξουσίων (οι οποίοι αργότερα εξελίχθηκαν στην Αλ Κάιντα και σε άλλα ισλαμιστικά τρομοκρατικά δίκτυα) για να δώσουν στη Σοβιετική Ένωση «το Βιετνάμ τους». Η εξουθενωτική διαρροή στη Μόσχα από την «Παγίδα του Αφγανιστάν» ήταν αναμφισβήτητα ένας αιτιακός παράγοντας στην τελική κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991.
Αυτό που συμβαίνει αυτή την στιγμή στην Ουκρανία έχει αλάνθαστους παραλληλισμούς. Όπως περίμενε με ανυπομονησία η Rand Corp, η σύγκρουση στοχεύει στην «υπερέκταση και ανισορροπία της Ρωσίας». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι στρατιωτικές, οικονομικές και πολιτικές πιέσεις που δημιουργούνται και επιβάλλονται στη Μόσχα θα οδηγήσουν στην αποδυνάμωση του ρωσικού κράτους, την κατάρρευση των κυβερνητικών δομών, την αλλαγή καθεστώτος και τη διάσπαση της εθνικής επικράτειας σε ανόμοια μίνι κράτη επί των οποίων οι ΗΠΑ μπορούν να ασκήσουν ηγεμονική κυριαρχία για την εκμετάλλευση του τεράστιου φυσικού πλούτου της Ρωσίας. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν επεσήμανε πρόσφατα ότι αυτός ο γεωπολιτικός στόχος της ήττας της Ρωσίας είναι η λυδία λίθος της εποχής μας.
Άλλες πηγές επιβεβαιώνουν το συμπέρασμα ότι αυτή η σύγκρουση είναι ένας πόλεμος επιλογής. Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ αποκάλυψε –μάλλον ακούσια– σε ένα άρθρο γνώμης για τους Financial Times τον περασμένο μήνα πως το στρατιωτικό μπλοκ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ εξοπλίζει την Ουκρανία από το 2014 με σκοπό να υποκινήσει τις εντάσεις με τη Ρωσία.
Έτσι, τα όπλα του ΝΑΤΟ που διοχετεύονται στην Ουκρανία δεν είναι «απάντηση» για «άμυνα» ενάντια στη Ρωσία. Η επιθετική στρατιωτική βοήθεια απλώς επιταχύνεται μετά από χρόνια προκλητικού εξοπλισμού της πρώην σοβιετικής δημοκρατίας και του άμεσου δυτικού και ιστορικά στενού γείτονα της Ρωσίας.
Τον περασμένο μήνα, ένας άλλος ανώτερος διοικητής του ΝΑΤΟ, ο ναύαρχος Ρομπ Μπάουερ, πρόεδρος της στρατιωτικής επιτροπής του μπλοκ, έκανε την αυθάδη παραδοχή ότι: «Ο σχεδιασμός για αυτόν [τον τρέχοντα πόλεμο] ξεκίνησε πριν από χρόνια, αλλά τώρα τον εφαρμόζουμε».
Είναι λοιπόν αδιαμφισβήτητο ότι μπορεί και πρέπει να γίνει νομική υπόθεση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους είναι ένοχοι για τη διάπραξη ενός σκόπιμου επιθετικού πολέμου κατά της Ρωσίας που εδώ και καιρό βρισκόταν στα σχέδια σχεδιασμού.
Αυτό δεν είναι μόνο ένα υπέρτατο έγκλημα πολέμου, σύμφωνα με τις αρχές της Νυρεμβέργης. Θέτει επίσης σε σοβαρό κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη ολόκληρου του πλανήτη. Μπορεί κάτι να είναι πιο καταραμένο κακό;