Πρωτοβουλία του Ινδικού Στρατού για την εγχώρια ανάπτυξη UAV, μετά την απαγόρευση εισαγωγών drones. Ο Ινδικός Στρατός ανακοίνωσε επίσημα στις αρχές του περασμένου Αυγούστου την έναρξη του προγράμματος Him Drone – a – thon, με αντικείμενο την εγχώρια ανάπτυξη και παραγωγή μη επανδρωμένων αεροσκαφών, όλων των κατηγοριών. Πρόκειται για μία κρίσιμης σημασίας ενέργεια από τη πλευρά των ινδικών ενόπλων δυνάμεων, μέσω της οποίας αναγνωρίζεται η έλλειψη τεχνογνωσίας στη χώρα, ιδίως στους τομείς της ανάπτυξης και παραγωγής κινητήρων για μη επανδρωμένα αεροσκάφη και φυσικά ηλεκτροοπτικών αισθητήρων και ηλεκτρονικών.
Από: defence-point.gr / Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Με άλλα λόγια η πρωτοβουλία αυτή απεικονίζει μία αντίληψη της κατάστασης διαμετρικά αντίθετη από αυτή που ισχύει στη χώρα μας. Ενώ στην Ελλάδα επιβεβαιωμένα υπάρχει η τεχνογνωσία καθώς και οι αναγκαίες για την ανάπτυξη και παραγωγή προηγμένων και χαμηλού κόστους μη επανδρωμένων αεροσκαφών, η συνεργασία των Ενόπλων Δυνάμεων με τη βιομηχανία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη.
Και αυτό δεν είναι αποτέλεσμα υψηλού ρίσκου και ενδεχόμενου κόστους, αλλά μίας εμμονής στην επιλογή της απευθείας προμήθειας πανάκριβων συστημάτων από τη διεθνή αγορά. Όχι μόνο σε επίπεδο μη επανδρωμένων αεροσκαφών των κατηγοριών HALE και MALE, αλλά ακόμη και σε επίπεδο μικρών και μέσων drone! Ανοίγοντας μία παρένθεση εδώ θα πρέπει να τονιστεί ότι η ελληνική βιομηχανία και αναφερόμαστε κυρίως στον ιδιωτικό τομέα, έχει πλήρεις δυνατότητες ανάπτυξης και παραγωγής ακόμα και οπλισμένων UAV κατηγορίας MALE, με πολύ χαμηλότερο κόστος.
Σκιαγραφώντας την ελληνική περίπτωση…
Αμιγώς ελληνικά ερευνητικά προγράμματα με προσανατολισμό την άμεση κάλυψη συγκεκριμένων επιχειρησιακών αναγκών, μπορούν επομένως αυτόνομα να χρηματοδοτηθούν από το Υπουργείο Άμυνας υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις και όρους. Πέραν αυτού δε, υπάρχουν πάντα ακόμα πιο οικονομικές και αποδοτικές-αποτελεσματικές ενδιάμεσες λύσεις, για την κάλυψη πλειάδας επιχειρησιακών αναγκών.
Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί το UAV Patroller που αποτελεί υποψηφιότητα για την αντικατάσταση των Sperwer (του ίδιου κατασκευαστή) που έχει ενταγμένα σε υπηρεσία ο Ελληνικός Στρατός εδώ και 20 χρόνια κατά προσέγγιση. Ο Όμιλος Safran επέλεξε στην περίπτωση του Patroller να κερδίσει χρόνο και πόρους χρησιμοποιώντας μία ήδη υπαρκτή πλατφόρμα.
Έκανε λοιπόν το εξής απλό: Πήρε το μοτοανεμόπτερο Stemme ASP S15 και το μετέτρεψε σε UAV με δυνατότητα να φέρει όπλα και αισθητήρες. Το τελικό προϊόν έχει κόστος αγοράς που ανάλογα με τον εξοπλισμό αποστολής κυμαίνεται από 20 έως 30 εκατομμύρια ευρώ! Μία ανάλογη ενεργεία είναι βέβαιο ότι θα μπορούσε να μπορούσε να κάνει και η ελληνική βιομηχανία. Για να ακριβολογούμε, αρκετές εταιρείες στην Ελλάδα.
Κατά συνέπεια, η δαπάνη 400 σχεδόν εκατομμυρίων δολαρίων για την αγορά τριών μόνο μη επανδρωμένων αεροσκαφών επιτήρησης MQ-9B από την Ελλάδα, όχι μόνο στερεί τη δυνατότητα στις Ένοπλες Δυνάμεις της να αποκτήσουν μεγαλύτερο αριθμό τέτοιου είδους αεροσκαφών από τη διεθνή αγορά, επιλέγοντας οικονομικότερες και το ίδιο αποτελεσματικές εναλλακτικές που οπωσδήποτε υπάρχουν, αλλά καταδικάζει και κάθε προοπτική ανάπτυξης εγχώριας βιομηχανίας μη επανδρωμένων αεροσκαφών και συστημάτων.
Άρα, όταν ακόμα και οι Χούθι στην Υεμένη “κατασκευάζουν” (είναι ιρανικά) αυτόνομα φονικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη, προκαλώντας ζημιές εκατομμυρίων δολαρίων στην πετρελαϊκή παραγωγή της υπερδύναμης που ακούει στο όνομα Σαουδική Αραβία, στην Ελλάδα έχουμε εδώ και πολύ καιρό ξεμείνει από δικαιολογίες. Παρά το γεγονός αυτό, αποφεύγουμε συστηματικά να δούμε την πραγματικότητα και να την αξιολογήσουμε. Ο Ινδικός Στρατός έρχεται, μεταξύ πολλών άλλων να μας το υπενθυμίζει αυτό.
Make in India και στα UAV και drones
H Ινδία είχε ενοικιάσει μικρό αριθμό (δύο) αεροσκαφών MQ-9B για αποστολές επιτήρησης και μάλιστα είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον για την προμήθεια μέχρι και 30 μονάδων που επιπρόσθετα θα φέρουν και όπλα όπως τα MQ-9 Reaper. H εν λόγω προμήθεια υπολογιζόμενου ύψους τριών δισεκατομμυρίων δολαρίων προέβλεπε μάλιστα και εμπλοκή της Hindustan Aeronautics στην παραγωγική διαδικασία.
Τον Φεβρουάριο του 2022 ανακοινώθηκε η αναβολή του προγράμματος, κάτι που εξακολουθεί να ισχύει, παρά το γεγονός ότι πρόσφατο δημοσίευμα των Hindustan Times αναφέρει ότι οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δυο πλευρών συνεχίζονται. Ταυτόχρονα, ο Ινδικός Στρατός σε συνεργασία με τον Οργανισμό Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών της Ινδίας, ανακοίνωσαν την έναρξη του προγράμματος Him Drone – a – thon, στις 22 Αυγούστου του 2022.
Η απόφαση υλοποίησης του προγράμματος αυτού, πάρθηκε στη βάση της φιλοσοφίας “οτιδήποτε καλό κατασκευάζεται εγχώρια, είναι καλύτερο από το καλύτερο που παράγεται παγκοσμίως”. Στο εν λόγω πρόγραμμα θα εμπλακούν εταιρείες από όλη τη χώρα, καθώς και πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα, ενώ κάθε στάδιο του θα επιβλέπεται από τον Ινδικό Στρατό που θα έχει ρόλο συντονιστή, αλλά και από το Υπουργείο Άμυνας της χώρας.
Στόχος σε πρώτη φάση είναι η ανάπτυξη μεταφορικών drone με δυνατότητα πτήσης σε μεγάλα υψόμετρα (Ιμαλάια), καθώς και μη επανδρωμένων αεροσκαφών επιτήρησης και έρευνας και διάσωσης. Παράλληλα ανακοινώθηκε ότι στο πλαίσιο του ίδιου προγράμματος θα αναπτυχθούν και Micro και Nano Drones, κατάλληλα για αγώνα εντός κατοικημένων περιοχών.
Η ινδική κυβέρνηση είχε προετοιμάσει το δρόμο για το πρόγραμμα Him Drone – a – thon, από τον Φεβρουάριο του 2022, με τη σειρά της. Από τις αρχές του μήνα αυτού και ακολουθώντας το παράδειγμα των ΗΠΑ, η Ινδία απαγόρευσε δια νόμου τις εισαγωγές drones με στόχο να βοηθήσει έμπρακτα τις εγχώριες εταιρείες ανάπτυξης και κατασκευής τέτοιων συστημάτων, αλλά και να τονώσει τις επενδύσεις στον συγκεκριμένο τομέα.
Εισαγωγή drones επιτρέπεται μόνο για σκοπούς έρευνας και ανάπτυξης από κυβερνητικούς φορείς, και Υπηρεσίες, εκπαιδευτικά ιδρύματα και αναγνωρισμένα από το κράτος ερευνητικά κέντρα. Από την 9η Φεβρουαρίου το 2022 λοιπόν, η Διεύθυνση Ελέγχου Εισαγόμενων Προϊόντων και Εμπορίου που υπάγεται στο Υπουργείο Εμπορίου και Βιομηχανίας της Ινδίας, εξέδωσε ειδική εντολή απαγόρευσης εισαγωγής drones σε ολοκληρωμένη μορφή, ή σε τμήματα (απάρτια), με άμεση ισχύ.
Το ίδιο φυσικά θα μπορούσε να κάνει και η Ελλάδα παρακάμπτοντας τη σχετική ευρωπαϊκή νομοθεσία, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στα drones και τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη που προορίζονται για στρατιωτική χρήση, επικαλούμενη φυσικά λόγους εθνικής ασφάλειας. Αντί αυτού, επιλέγει μέχρι σήμερα να πράττει ακριβώς το αντίθετο. Να εξοπλίζει δηλαδή ακόμη και με μικρά drones τις Ένοπλες Δυνάμεις της, εισάγοντας τα από την Κίνα…
Η Ινδία που εξακολουθεί όπως προαναφέρθηκε να διαπραγματεύεται την αγορά 30 MQ-9B, ενώ παραμένει αδιευκρίνιστο το εάν έχει ήδη αποκτήσει το ισραηλινό Heron TP, στοχεύει στην εγχώρια ανάπτυξη και παραγωγή μη επανδρωμένων αεροσκαφών όλων των κατηγοριών με σκοπό, πέρα από την εξασφάλιση πλήρους αυτονομίας στις στρατιωτικές εφαρμογές, να εξασφαλίσει και μερίδιο της παγκόσμιας αγοράς. Μίας αγοράς που σε παγκόσμιο επίπεδο εκτιμάται ότι θα αποκτήσει συνολικό κύκλο εργασιών ύψους 30 δισ. δολαρίων μέχρι το έτος 2025.
Με άλλα λόγια η πρωτοβουλία αυτή απεικονίζει μία αντίληψη της κατάστασης διαμετρικά αντίθετη από αυτή που ισχύει στη χώρα μας. Ενώ στην Ελλάδα επιβεβαιωμένα υπάρχει η τεχνογνωσία καθώς και οι αναγκαίες για την ανάπτυξη και παραγωγή προηγμένων και χαμηλού κόστους μη επανδρωμένων αεροσκαφών, η συνεργασία των Ενόπλων Δυνάμεων με τη βιομηχανία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη.
Και αυτό δεν είναι αποτέλεσμα υψηλού ρίσκου και ενδεχόμενου κόστους, αλλά μίας εμμονής στην επιλογή της απευθείας προμήθειας πανάκριβων συστημάτων από τη διεθνή αγορά. Όχι μόνο σε επίπεδο μη επανδρωμένων αεροσκαφών των κατηγοριών HALE και MALE, αλλά ακόμη και σε επίπεδο μικρών και μέσων drone! Ανοίγοντας μία παρένθεση εδώ θα πρέπει να τονιστεί ότι η ελληνική βιομηχανία και αναφερόμαστε κυρίως στον ιδιωτικό τομέα, έχει πλήρεις δυνατότητες ανάπτυξης και παραγωγής ακόμα και οπλισμένων UAV κατηγορίας MALE, με πολύ χαμηλότερο κόστος.
Σκιαγραφώντας την ελληνική περίπτωση…
Αμιγώς ελληνικά ερευνητικά προγράμματα με προσανατολισμό την άμεση κάλυψη συγκεκριμένων επιχειρησιακών αναγκών, μπορούν επομένως αυτόνομα να χρηματοδοτηθούν από το Υπουργείο Άμυνας υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις και όρους. Πέραν αυτού δε, υπάρχουν πάντα ακόμα πιο οικονομικές και αποδοτικές-αποτελεσματικές ενδιάμεσες λύσεις, για την κάλυψη πλειάδας επιχειρησιακών αναγκών.
Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί το UAV Patroller που αποτελεί υποψηφιότητα για την αντικατάσταση των Sperwer (του ίδιου κατασκευαστή) που έχει ενταγμένα σε υπηρεσία ο Ελληνικός Στρατός εδώ και 20 χρόνια κατά προσέγγιση. Ο Όμιλος Safran επέλεξε στην περίπτωση του Patroller να κερδίσει χρόνο και πόρους χρησιμοποιώντας μία ήδη υπαρκτή πλατφόρμα.
Έκανε λοιπόν το εξής απλό: Πήρε το μοτοανεμόπτερο Stemme ASP S15 και το μετέτρεψε σε UAV με δυνατότητα να φέρει όπλα και αισθητήρες. Το τελικό προϊόν έχει κόστος αγοράς που ανάλογα με τον εξοπλισμό αποστολής κυμαίνεται από 20 έως 30 εκατομμύρια ευρώ! Μία ανάλογη ενεργεία είναι βέβαιο ότι θα μπορούσε να μπορούσε να κάνει και η ελληνική βιομηχανία. Για να ακριβολογούμε, αρκετές εταιρείες στην Ελλάδα.
Κατά συνέπεια, η δαπάνη 400 σχεδόν εκατομμυρίων δολαρίων για την αγορά τριών μόνο μη επανδρωμένων αεροσκαφών επιτήρησης MQ-9B από την Ελλάδα, όχι μόνο στερεί τη δυνατότητα στις Ένοπλες Δυνάμεις της να αποκτήσουν μεγαλύτερο αριθμό τέτοιου είδους αεροσκαφών από τη διεθνή αγορά, επιλέγοντας οικονομικότερες και το ίδιο αποτελεσματικές εναλλακτικές που οπωσδήποτε υπάρχουν, αλλά καταδικάζει και κάθε προοπτική ανάπτυξης εγχώριας βιομηχανίας μη επανδρωμένων αεροσκαφών και συστημάτων.
Άρα, όταν ακόμα και οι Χούθι στην Υεμένη “κατασκευάζουν” (είναι ιρανικά) αυτόνομα φονικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη, προκαλώντας ζημιές εκατομμυρίων δολαρίων στην πετρελαϊκή παραγωγή της υπερδύναμης που ακούει στο όνομα Σαουδική Αραβία, στην Ελλάδα έχουμε εδώ και πολύ καιρό ξεμείνει από δικαιολογίες. Παρά το γεγονός αυτό, αποφεύγουμε συστηματικά να δούμε την πραγματικότητα και να την αξιολογήσουμε. Ο Ινδικός Στρατός έρχεται, μεταξύ πολλών άλλων να μας το υπενθυμίζει αυτό.
Make in India και στα UAV και drones
H Ινδία είχε ενοικιάσει μικρό αριθμό (δύο) αεροσκαφών MQ-9B για αποστολές επιτήρησης και μάλιστα είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον για την προμήθεια μέχρι και 30 μονάδων που επιπρόσθετα θα φέρουν και όπλα όπως τα MQ-9 Reaper. H εν λόγω προμήθεια υπολογιζόμενου ύψους τριών δισεκατομμυρίων δολαρίων προέβλεπε μάλιστα και εμπλοκή της Hindustan Aeronautics στην παραγωγική διαδικασία.
Τον Φεβρουάριο του 2022 ανακοινώθηκε η αναβολή του προγράμματος, κάτι που εξακολουθεί να ισχύει, παρά το γεγονός ότι πρόσφατο δημοσίευμα των Hindustan Times αναφέρει ότι οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δυο πλευρών συνεχίζονται. Ταυτόχρονα, ο Ινδικός Στρατός σε συνεργασία με τον Οργανισμό Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών της Ινδίας, ανακοίνωσαν την έναρξη του προγράμματος Him Drone – a – thon, στις 22 Αυγούστου του 2022.
Η απόφαση υλοποίησης του προγράμματος αυτού, πάρθηκε στη βάση της φιλοσοφίας “οτιδήποτε καλό κατασκευάζεται εγχώρια, είναι καλύτερο από το καλύτερο που παράγεται παγκοσμίως”. Στο εν λόγω πρόγραμμα θα εμπλακούν εταιρείες από όλη τη χώρα, καθώς και πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα, ενώ κάθε στάδιο του θα επιβλέπεται από τον Ινδικό Στρατό που θα έχει ρόλο συντονιστή, αλλά και από το Υπουργείο Άμυνας της χώρας.
Στόχος σε πρώτη φάση είναι η ανάπτυξη μεταφορικών drone με δυνατότητα πτήσης σε μεγάλα υψόμετρα (Ιμαλάια), καθώς και μη επανδρωμένων αεροσκαφών επιτήρησης και έρευνας και διάσωσης. Παράλληλα ανακοινώθηκε ότι στο πλαίσιο του ίδιου προγράμματος θα αναπτυχθούν και Micro και Nano Drones, κατάλληλα για αγώνα εντός κατοικημένων περιοχών.
Η ινδική κυβέρνηση είχε προετοιμάσει το δρόμο για το πρόγραμμα Him Drone – a – thon, από τον Φεβρουάριο του 2022, με τη σειρά της. Από τις αρχές του μήνα αυτού και ακολουθώντας το παράδειγμα των ΗΠΑ, η Ινδία απαγόρευσε δια νόμου τις εισαγωγές drones με στόχο να βοηθήσει έμπρακτα τις εγχώριες εταιρείες ανάπτυξης και κατασκευής τέτοιων συστημάτων, αλλά και να τονώσει τις επενδύσεις στον συγκεκριμένο τομέα.
Εισαγωγή drones επιτρέπεται μόνο για σκοπούς έρευνας και ανάπτυξης από κυβερνητικούς φορείς, και Υπηρεσίες, εκπαιδευτικά ιδρύματα και αναγνωρισμένα από το κράτος ερευνητικά κέντρα. Από την 9η Φεβρουαρίου το 2022 λοιπόν, η Διεύθυνση Ελέγχου Εισαγόμενων Προϊόντων και Εμπορίου που υπάγεται στο Υπουργείο Εμπορίου και Βιομηχανίας της Ινδίας, εξέδωσε ειδική εντολή απαγόρευσης εισαγωγής drones σε ολοκληρωμένη μορφή, ή σε τμήματα (απάρτια), με άμεση ισχύ.
Το ίδιο φυσικά θα μπορούσε να κάνει και η Ελλάδα παρακάμπτοντας τη σχετική ευρωπαϊκή νομοθεσία, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στα drones και τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη που προορίζονται για στρατιωτική χρήση, επικαλούμενη φυσικά λόγους εθνικής ασφάλειας. Αντί αυτού, επιλέγει μέχρι σήμερα να πράττει ακριβώς το αντίθετο. Να εξοπλίζει δηλαδή ακόμη και με μικρά drones τις Ένοπλες Δυνάμεις της, εισάγοντας τα από την Κίνα…
Η Ινδία που εξακολουθεί όπως προαναφέρθηκε να διαπραγματεύεται την αγορά 30 MQ-9B, ενώ παραμένει αδιευκρίνιστο το εάν έχει ήδη αποκτήσει το ισραηλινό Heron TP, στοχεύει στην εγχώρια ανάπτυξη και παραγωγή μη επανδρωμένων αεροσκαφών όλων των κατηγοριών με σκοπό, πέρα από την εξασφάλιση πλήρους αυτονομίας στις στρατιωτικές εφαρμογές, να εξασφαλίσει και μερίδιο της παγκόσμιας αγοράς. Μίας αγοράς που σε παγκόσμιο επίπεδο εκτιμάται ότι θα αποκτήσει συνολικό κύκλο εργασιών ύψους 30 δισ. δολαρίων μέχρι το έτος 2025.