 |
| geralt / pixabay |
Του Κ. Παπουλή
Α) ΚΑΤΑ ΚΕΦΑΛΗΝ ΑΕΠ ΣΕ ΜΟΝΑΔΕΣ ΑΓΟΡΑΣΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ: Όπως βλέπουμε στον παρακάτω πίνακα (1) η Ελλάδα, από 14η στην Ε.Ε. σε δείκτη κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε ΜΑΔ, με 95,3% του Μ.Ο. της Ε.Ε. το 2009, βυθίστηκε στην26η και προτελευταία θέση με 64,6% του Μ.Ο το 2021.
Βλέπουμε ότι άλλες περιφερειακές χώρες, π.χ. (οι Βαλκανικές), Ρουμανία, Βουλγαρία, Κροατία, Σλοβενία, αλλά και (μη Βαλκανικές) Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία κ.α. βελτίωσαν σημαντικά την θέση τους τόσο στην κατάταξη, αλλά κύρια στην προσέγγιση τους με τον Μ.Ο, της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αντίθετα σε χώρες όπως η Κύπρος, η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, είχαμε σημαντική επιδείνωση της θέση τους, χωρίς όμως να πλησιάζουν την ελληνική καταστροφή. Φαίνεται καθαρά ότι μεγάλες οικονομίες όπως η Ιταλία και η Ισπανία δεν τα καταφέρνουν με το ευρώ. Η δε επιδείνωση της θέσης της Γαλλίας σε σχέση με τον Μ.Ο. της Ε.Ε. είναι σχετικά μικρή.
Είναι ενδεικτικό ότι η Πολωνία, η Ουγγαρία, η Τσεχία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Κροατία, η Δανία, δηλαδή όλες οι χώρες που διατηρούν σχετική η και καθολική (Δανία) νομισματική κυριαρχία και δεν είναι στην ζώνη του ευρώ, βελτίωσαν την θέση τους (πλήν της Σουηδίας που έμεινε στάσιμη).
Στο σύνολό της η Ζώνη του Ευρώ έπεσε από 110,6% του Μ.Ο. της Ε.Ε. το 2009 στο 105,5% το 2021.
Ας μας εξηγήσουν όμως, όλοι, που κυβέρνησαν από το 2010 έως σήμερα αυτό το θλιβερό αποτέλεσμα ,την ελληνική τραγωδία. Αυτοί που έλεγαν ότι αν η Ελλάδα φύγει από το ευρώ θα γίνει Αλβανία, τι έχουν να πουν τώρα που η Ελλάδα είναι στην ίδια κατάσταση με την Βουλγαρία; Ξεχνούν ότι οι ιθύνοντες του Δ.Ν.Τ δήλωναν από το 2010 ότι στην Ελλάδα αντιστοιχούν Βουλγαρικοί μισθοί; Και τελικά το πέτυχαν.
Β) ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ: Από εκεί και πέρα, υποτίθεται ότι όλη αυτή η πολιτική έγινε για την μείωση του Δημόσιου χρέους. Όμως από τα τέλη του 2009 μέχρι σήμερα, το χρέος αυξήθηκε κατά 100 περίπου δις ευρώ για να φτάσει σήμερα τα 394 δις. Από αυτά τα 4/5 οφείλονται στους γνωστούς μηχανισμούς «στήριξης» και αλληλεγγύης των χωρών της ευρωζώνης. Το δε χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ εκτοξεύθηκε και αυτό σε εξωφρενικούς αριθμούς αφού το χρέος αυξήθηκε σημαντικά και το ΑΕΠ καταποντίστηκε από 238 δις το 2009 σε ονομαστικές τιμές σε 182 δις τέλη του 2021, (όπως είδαμε με την μακράν χειρότερη επίδοση σε όλη την Ε.Ε.). Προσωρινή βελτίωση της σχέσης Χρέους/ΑΕΠ θα οφείλεται στον μεγάλο πληθωρισμό που ήρθε και συνθλίβει την ζωή της πλειοψηφίας των ελλήνων.
Δεν μπορώ παρά να κάνω μια παρένθεση για να τονίσω ότι το περίφημο μαξιλαράκι που κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζουν ως σπουδαία επιτυχία, δεν προέρχεται παρά από τον εξωτερικό δανεισμό. Μόνο το 2017 είχαμε αύξηση του δημόσιου χρέους κατά 30 δις. Άλλη μια μεγάλη θηλιά στο λαιμό του ελληνικού λαού.
Συμπέρασμα: Από τα δύο παραπάνω συνάγεται ότι η Ελλάδα συνεχίζει την πορεία καταστροφής μια που για 13 και πλέον έτη, το βιοτικό της επίπεδο πέφτει ενώ το εξωτερικό δημόσιο χρέος της διογκώνεται.
Ουδεμία δομική αλλαγή φυσικά δεν έχει συμβεί στην ελληνική οικονομία, η σύστασή της παραμένει η ίδια, απλώς συρρικνώνεται. Πράγμα που οδηγεί σε τεράστια ανεργία, ημιαπασχόληση,
πρωτοφανή φτώχεια και καθίζηση εισοδημάτων και στην διαρκή αφαίμαξη της μετανάστευσης.
Βέβαια θα πει κανείς ότι τα «δίδυμα» ελλείμματα δημόσιο χρέος και εξωτερικό έλλειμμα έχουν έρθει σε «φυσιολογικά» επίπεδα. Δεν θα διαφωνήσουμε με αυτό. Η προσαρμογή των ελλειμμάτων είναι αποτέλεσμα του κοινωνικού ελλείμματος και της καταναλωτικής ένδειας της πλειοψηφίας των κατοίκων της Ελλάδας, μιας αποψιλωμένης περιφέρειας της Ε/Ε.. Δεν πρόκειται παρά για την επώδυνη προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας στην Ζώνη του Ευρώ, μιας προσαρμογής που προϋποθέτει αίμα και δυστυχώς δεν έχει ακό