 |
| Στην εκδήλωση του Economist, η θέση του καθηγητή Θεόδωρου Καρυώτη για την ΑΟΖ έγινε αποδεκτή από το κοινό με συντριπτική πλειοψηφία. Η θέση του καθηγητή Ροζάκη έχασε. |
Από: hellasjournal.com - Του Θεόδωρου Καρυώτη
Κοιτάξετε με προσοχή τον χάρτη που δημοσίευσε:
Εντός του χάρτη αναφέρει το εξής εξωφρενικό:
«Στις 6 Αυγούστου 2020 οι υπουργοί εξωτερικών Ελλάδας και Αιγύπτου υπέγραψαν τμηματική οριοθέτηση ΑΟΖ που, από ελληνικής πλευράς, χαράχθηκε με βάση το νοτιοανατολικό τμήμα της Κρήτης και το μέσον της Ρόδου. Η γραμμή σταματάει λίγο πριν τον 28ο μεσημβρινό, ουσιαστικά αφήνοντας ανοικτή τη δυνατότητα οριοθέτησης με την Τουρκία.»
Δηλαδή ο Χρήστος Ροζάκης μας εξηγεί ότι η Τουρκία μπορεί να οριοθετήσει ΑΟΖ με την Ελλάδα και η ΑΟΖ της μπορεί να φτάσει στο 28ο μεσημβρινό! Έτσι η Ελλάδα δεν έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο, η Τουρκία διαθέτει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο και το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου έχει μηδενική ΑΟΖ!
Στο τέλος του άρθρου του συμπεραίνει:
- «Η μόνη λύση είναι ο εποικοδομητικός διάλογος ανάμεσα στις δύο χώρες. Κι αν αυτός δεν αποδώσει, η από κοινού παραπομπή των διαφορών στο Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης, το μόνο αρμόδιο να δίνει δεσμευτικές και οριστικές λύσεις σε τέτοιου είδους διαφορές.
- Και όσον αφορά το ποιες διαφορές θα αποσταλούν στο Δικαστήριο, αυτές θα πρέπει, οπωσδήποτε, να είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο και στην υπόλοιπη Ανατολική Μεσόγειο, που αποτελεί το Μήλον της Έριδος ανάμεσα στις δύο χώρες.»
Για μια άλλη φορά ο Ροζάκης συνεχίζει να αγνοεί, επιδεικτικά, την ΑΟΖ και να αναφέρεται μόνο στην υφαλοκρηπίδα. Όλα τα παράκτια κράτη ζητούν οριοθέτηση ΑΟΖ και όχι υφαλοκρηπίδας διότι, πολύ απλά, μια οριοθέτηση ΑΟΖ καλύπτει και την υφαλοκρηπίδα , ενώ μια οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας δεν καλύπτει την ΑΟΖ. Τα γειτονικά μας κράτη Κύπρος, Αίγυπτος, Ισραήλ και Λίβανο έχουν οριοθετήσει ΑΟΖ!
Μας έχουν περικυκλώσει οι υδρογονάνθρακες στην Ανατολική Μεσόγειο και εμείς χαζεύουμε τους Κυπρίους, τους Αιγυπτίους και τους Ισραηλινούς που τους εκμεταλλεύονται. Εάν οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έδειχναν μια ακατανόητη αδιαφορία για την αξία της ΑΟΖ και την είχαν ανακηρύξει στην αρχή του 21ου αιώνα, ίσως η Ελλάδα θα απέφευγε την οικονομική τραγωδία των μνημονίων ή τουλάχιστον θα ήταν σε θέση να ελαφρύνει το βάρος της δεκαετούς καταστροφικής κρίσης.
Τώρα όμως διαφαίνεται ο κίνδυνος να εγκλωβιστούμε στο μοίρασμα των υδρογονανθράκων μας στην Ανατολική Μεσόγειο με την Τουρκία. Ίσως το άρθρο του Χρήστου Ροζάκη να μας προετοιμάζει για αυτό το ενδεχόμενο και να συνδέεται με την ακατάληπτη θέση του Έλληνα πρωθυπουργού που, εν μέσω της ρωσοουκρανικός κρίσης, απαξίωσε την διενέργεια ερευνών για υδρογονάνθρακες στις θάλασσές μας, αντίθετα με άλλες χώρες που δεν τις αποποιούνται, όσο διαρκεί η παγκόσμια ενεργειακή κρίση .
Έτσι ο Ροζάκης επανέρχεται στο τροπάριο «να τα βρούμε με την Τουρκία» προτείνοντας :
«Είναι καιρός νομίζω να υπάρξει μια αλλαγή πλεύσης στα ελληνοτουρκικά. Και στη θέση της αυξανόμενης καθημερινά έντασης να δοθεί χώρος για μια ειρηνική επίλυση των διαφορών και των πολλαπλών προβλημάτων.»
Υποψιάζομαι ότι ο κύριος καθηγητής μας προετοιμάζει για την έλευση των Αμερικανών, ώστε να μεσολαβήσουν για την επίλυση της ελληνοτουρκικής διαφοράς με βάση τον 28ο Μεσημβρινό, μια και καμία ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να αναλάβει μια τέτοια πρωτοβουλία.
Και εδώ διαφαίνεται πλέον ξεκάθαρα το μοιραίο λάθος του Νίκου Δένδια, που για να τορπιλίσει το τουρκολιβυκό μνημόνιο, υπέγραψε στο Κάιρο την τμηματική οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο.
Ο καθηγητής Γιώργος Μαργαρίτης σε ένα πολύ διαφωτιστικό άρθρο του για την Ελληνοαιγυπτιακή οριοθέτηση ΑΟΖ αναφέρει:
«Πανηγύρισε η κυβέρνηση Μητσοτάκη και γι’ αυτήν. Στην πράξη η νέα οριοθέτηση πρόσθεσε στην προηγούμενη νέο ψαλίδισμα του διεθνούς δικαίου που αφορά τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας. Σύμφωνα με τον χάρτη, τα δικαιώματα των νησιών περικόπτονται. Δεν πρόκειται για τίποτε βραχονησίδες. Για την Κρήτη και την Ρόδο πρόκειται. Με βάση το επιχείρημα –που χρησιμοποιεί πληθωρικά η Τουρκία– του μήκους της ακτογραμμής, καταργήθηκε, σε βάρος των νησιών η αρχή της μέσης γραμμής.
Η επήρειά τους –να το πούμε πιο διπλωματικά–σχετικοποιήθηκε και μειώθηκε με υπογραφή της ελληνικής κυβέρνησης και με βάση ένα αβάσιμο τουρκικό επιχείρημα: το μήκος της ακτογραμμής. Εάν το επιχείρημα αυτό καταργεί το δικαίωμα της Κρήτης στην μέση γραμμή τότε τι αναλογεί στο μικρό Καστελλόριζο; Πάει και εδώ το διεθνές δίκαιο! Με υπογραφή της ελληνικής κυβέρνησης και στην περίπτωση αυτή.»
Όταν συμφωνήθηκε πρόσφατα η οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ του Ισραήλ και του Λιβάνου, στην Ελλάδα δεν δώσαμε τη δέουσα προσοχή στους πανηγυρισμούς των Αμερικανών για αυτή την συμφωνία.
Αξίζει να διαβάσετε προσεκτικά την ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ:
«Αυτή η συμφωνία «καταδεικνύει ουσιαστικά το όραμα των ΗΠΑ για μια πιο ασφαλή, ολοκληρωμένη και ευημερούσα Μέση Ανατολή. Είναι εξίσου επωφελής τόσο για το Ισραήλ όσο και για τον Λίβανο, θα ενισχύσει τα οικονομικά συμφέροντα και τα συμφέροντα ασφάλειας του Ισραήλ, ενώ θα προωθήσει τις κρίσιμα απαραίτητες ξένες επενδύσεις για τον λιβανικό λαό καθώς αντιμετωπίζει μια καταστροφική οικονομική κρίση.
Αυτή η ιστορική συμφωνία δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την επιμονή και τη διπλωματία των ηγετών του Ισραήλ και του Λιβάνου και τη σκληρή δουλειά του Ειδικού Προεδρικού Συντονιστή Άμος Χοκστάιν και της ομάδας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για να οδηγήσουν τα μέρη σε συμφωνία. Το επίτευγμά τους θα έχει μακροχρόνιες επιπτώσεις για την περιοχή».
Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι η χειρότερη και η πιο επικίνδυνη μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974. Το «Βυθίσατε το Χώρα» και η κρίση των Ιμίων δεν συγκρίνονται με την σημερινή συγκυρία. Ήδη ο Σουλτάνος ετοιμάζεται να δώσει την τελική μάχη στην θάλασσα της Κρήτης επιβεβαιώνοντας, πως ό,τι εξαγγέλλει το υλοποιεί. Απαιτείται εγρήγορση και εθνική συσπείρωση . Οι καιροί ου μενετοί.