 |
| OpenClipart-Vectors / Pixabay |
Δρ Aparaajita Pandey - financialexpress.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο κόσμος γενικά φαίνεται πολύ πιο διχασμένος στις προτιμήσεις του για τον Μπολσονάρο και τον Λούλα από το μοτίβο ψηφοφορίας που ακολούθησαν οι Βραζιλιάνοι. Κάποιοι θα μπορούσαν να υποστηρίξουν πως ένα τόσο μικρό περιθώριο έχει να κάνει περισσότερο με τα οδοφράγματα και την καθυστέρηση που προκλήθηκαν από τις περιπολίες των εθνικών οδών της Βραζιλίας, οι οποίες υποτίθεται ότι συνάδουν με την αφήγηση του Ζαΐρ Μπολσονάρου για κλεμμένες εκλογές. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί πόση διαφορά θα είχε η μικρότερη επισκεψιμότητα στο τελικό αποτέλεσμα των εκλογών.
Η επιμονή γύρω από την επιλογή του ηγέτη τους όταν επρόκειτο για τους Βραζιλιάνους ήταν πιο εύκολα εμφανής στα άκρα του κοινωνικοοικονομικού εύρους και στις φυλετικές και έμφυλες μειονότητες. Αυτό δεν είναι για να απορρίψει κανείς τη βούληση του λαού ή να μειώσει το μέγεθος του πολιτικού θεάτρου της χώρας, αλλά για να υπογραμμίσει την ανάγκη περαιτέρω μελέτης στο θέμα των ψηφοφοριακών προτύπων των Βραζιλιάνων και να μην ικανοποιηθεί από μια βολική ομαδοποίηση της νίκης με αυτή της αριστεράς των νικών του κέντρου στην περιοχή.
Η ανακοίνωση ότι ο λαός της Βραζιλίας ήταν απογοητευμένος με τη διχαστική πολιτική του Μπολσονάρου θα ήταν ευκολότερο να υπερασπιστεί το σκεπτικό αν το 49 τοις εκατό των ψηφοφόρων δεν τον ψήφιζαν. Η αγάπη για τον Λούλα και η εξοικείωση με την κυριαρχία του, καθώς και η περιεκτική πολιτική του ρητορική θα μπορούσαν να ήταν μια μοναδική απάντηση για την στροφή από τα δεξιά προς τα αριστερά στη Βραζιλία, αν είχε κερδίσει με σημαντική διαφορά.
Ενώ θα μπορούσε να υπάρξει μια πληθώρα μη απλοϊκών απαντήσεων σε αυτό το αποτέλεσμα που θα έκανε μια έντονη βουτιά στη συζήτηση γύρω από τη διατομεακή φυλή, την κοινωνικοοικονομική, το φύλο και τις περιθωριοποιημένες κοινότητες του βραζιλιάνικου κράτους. Μια αμετάκλητη συνέπεια αυτού του αποτελέσματος θα ήταν οι αλλαγές που μπορούν να αναμένονται υπό το καθεστώς Λούλα.
Αυτό που βαπτίζεται ως νέα εποχή για τη Βραζιλία μπορεί να μην είναι ο αυτοκινητόδρομος προς την ανάκαμψη που θα ήθελαν να δουν οι περισσότεροι Βραζιλιάνοι. Κατά τις πρώτες θητείες υπό την προεδρία του Λούλα, η Βραζιλία είχε εισέλθει σε μια αγορά εμπορευμάτων Supercycle. Η οικονομία της Βραζιλίας είχε γνωρίσει πρωτοφανή ανάπτυξη, κυρίως λόγω της έκρηξης στην αγορά εμπορευμάτων που τροφοδοτήθηκε κατά βάση από τη μαζική ζήτηση από την Κίνα. Ο ίδιος γκρεμός δεν έχει παρουσιαστεί αυτή τη φορά. Η οικονομία της χώρας δεν έχει κολλήσει σε έναν άπειρο κύκλο παραγωγής και πωλήσεων, αντίθετα χρειάζεται διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και μέτρα που εγγυώνται τη γεφύρωση του ακραίου χάσματος πλούτου.
Ωστόσο, η Κίνα θα διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στο μέλλον της Βραζιλίας. Ενώ η ρητορική του Μπολσονάρο ήταν εσωστρεφής και συχνά υποτιμούσε τους Κινέζους, παρά το γεγονός ότι ήταν μέρος των BRICS. Ο Λούλα ανέφερε πως έγινε μέρος του τεράστιου έργου υποδομής των Κινέζων ή του BRI. Η Αργεντινή έγινε μέρος του BRI και τα σημαντικά οικονομικά οφέλη της δεν έχουν ακόμη παρουσιαστεί. Ωστόσο, ο Λούλα πιστεύει ότι το να γίνει μέλος του BRI θα ωφελούσε τη χώρα και θα έφερνε επίσης την Κίνα και τη Βραζιλία πιο κοντά στους BRICS, κάτι το οποίο θα μπορούσε τώρα να είναι στρατηγικά σημαντικό καθώς οι BRICS σκέφτονται τώρα να ανοίξουν τον εαυτό τους σε ένταξη και από άλλα έθνη.
Μια άλλη αλλαγή που μπορεί να αναμένεται είναι μια στενότερη σχέση μεταξύ Βραζιλίας και ΗΠΑ. Ενώ ο Μπολσονάρο έκανε το πρότυπο του Τραμπ και μετά την αλλαγή εξουσίας στον Μπάιντεν, η Βραζιλία άρχισε να απομακρύνεται από τις ΗΠΑ. Ο Μπάιντεν και o Λούλα φαίνεται να έχουν πολύ καλύτερη σχέση. Η αντιληπτή ομοιότητα στην πολιτική προοπτική για τον Λούλα και τον Μπάιντεν, καθώς και η προσπάθεια των ΗΠΑ να φαίνεται να υποστηρίζουν καθεστώτα που αναγνωρίζονται ευρέως ως δημοκρατίες, τους δίνουν μια καλύτερη ευκαιρία για μια στενότερη σχέση από μια πιθανή δεύτερη θητεία για τον Μπολσονάρο.
Η Βραζιλία είναι γεμάτη ανισότητες και διαφορές, υπό τον Μπολσονάρο αυτές οι διαφορές επισημάνθηκαν περαιτέρω, και οι διακρίσεις έγιναν πιο διαδεδομένες, ωστόσο, το δικαστικό σώμα και το εκλογικό σύστημα της χώρας απέδειξαν τη δυνατότητά τους κατά τη διάρκεια αυτών των εκλογών. Είναι ενδεικτικό ότι, αν και η Βραζιλία είναι μια σχετικά νέα δημοκρατία, έχει μια δύναμη που μπορεί να αντέξει σοβαρά πλήγματα στα θεμέλιά της. Μπορούμε μόνο να ελπίζουμε πως αυτό θα παραμείνει αληθινό για το μέλλον.
* Ο συγγραφέας είναι ανεξάρτητος πολιτικός αναλυτής και έχει διδακτορικό στις Σπουδές της Λατινικής Αμερικής από τη Σχολή Διεθνών Σπουδών του Πανεπιστημίου Jawaharlal Nehru.