 |
| Ο ισλαμιστής Πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν στην 9η σύνοδο των Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων του Οργανισμού, στη Σαμαρκάνδη. Φωτογραφία Τουρκική Προεδρία |
Η περίοδος μέχρι τις εκλογές στην Τουρκία, που χρονικά τοποθετούνται τον Ιούνιο του 2023, προσφέρεται για βαθμηδόν κλιμάκωση της έντασης από πλευράς της κατοχικής δύναμης. Είναι σαφές πως οι προκλήσεις και οι ενέργειες επιβολής νέων τελεσμένων από τουρκικής πλευράς δεν συνδέονται μόνο με τις εκλογές, αλλά με τους διαχρονικούς επεκτατικούς σχεδιασμούς της στην περιοχή.
Από: hellasjournal.com / Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Η προεκλογική περίοδος ενισχύει προφανώς τις ρητορικές εξάρσεις, όμως, σε καμία περίπτωση οι κινήσεις αυτές, το όραμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», δεν εντάσσονται σε αυτό το πλαίσιο. Αυτές οι στρατηγικές επιδιώξεις θα συνεχιστούν και μετά τις εκλογές και ανεξαρτήτως ποιος θα κερδίσει. Συνιστούν μέρος της εθνικής πολιτικής της Τουρκίας, που έχει σχεδιαστεί και θα προωθηθεί, όποιος και να είναι στην εξουσία.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει κάνει κινήσεις προς την κατεύθυνση της υλοποίησης αυτής της πολιτικής και αυτή η πορεία είναι χωρίς επιστροφή για τις επόμενες κυβερνήσεις της Τουρκίας, εκτός κι εάν υπάρξουν μεγάλες πολιτικές ανατροπές, που δεν είναι ορατό τέτοιο ενδεχόμενο.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί πως η περίοδος μέχρι τις προεδρικές εκλογές στην Κύπρο, αλλά και οι πρώτοι μήνες της νέας κυβερνήσεως, που θα έχουν μεταβατικό χαρακτήρα, ενδέχεται να αξιοποιηθούν από τουρκικής πλευράς.
Αυτό αφορά και την Ελλάδα, η οποία επίσης θα εισέλθει το 2023 σε προεκλογική περίοδο, αν και μπορεί οι εξελίξεις στη χώρα, με τις παρακολουθήσεις, να επισπεύσουν τις εκλογές.
Είναι προφανές πως τέτοιες περίοδοι πριν τις εκλογές -λόγω της προσοχής στην προεκλογική- αλλά και την πρώτη περίοδο μετά, προσφέρονται για τουρκικές ενέργειες και για πρόκληση κρίσεων. Ένα από τα παραδείγματα, είναι η κρίση στα Ίμια. Υπενθυμίζεται πως μόλις είχε, τότε, αναλάβει η κυβέρνηση Σημίτη.
Ιδιαίτερα αυτή η περίοδος χρειάζεται περισσότερη προσοχή. Χρειάζεται εγρήγορση. Θα έπρεπε ήδη να υπάρχει μια ενιαία στρατηγική αποτροπής από Ελλάδα και Κύπρο.
Τέτοιοι σχεδιασμοί, που έχουν πρακτική διάσταση και θεωρούνται αποτελεσματικοί, είναι που αποτρέπουν τις τουρκικές προκλήσεις και επιθετικές ενέργειες. Για χρόνια, τίθεται το θέμα της χάραξης εθνικής στρατηγικής. Μιας στρατηγικής που θα αντιμετωπίζει τις τουρκικές παράνομες και παράλογες διεκδικήσεις.
Η κατοχική Τουρκία είναι τις πλείστες φορές «ανοικτό βιβλίο». Γνωρίζουμε τις επιδιώξεις της, τις μεθόδους και τις πρακτικές της. Μένει να οικοδομηθεί απέναντι σε όλα αυτά μια ξεκάθαρη πολιτική, την οποία θα λαμβάνει υπόψη η Άγκυρα.
Όταν, για παράδειγμα, γνωρίζει ότι θα έχει κόστος εάν προχωρήσει και υλοποιήσει απειλές, τότε θα κάνει δεύτερες σκέψεις. Κι όταν αναφερόμαστε σε στρατηγική αποτροπής, δεν αφορά μόνο στρατιωτικά αλλά και πολιτικά και διπλωματικά μέτρα.
Και υπάρχουν εργαλεία, που μπορούν να αξιοποιηθούν τόσο από την Αθήνα όσο και από τη Λευκωσία. Θα πρέπει, πρωτίστως, η κατοχική δύναμη να γνωρίζει πως όταν αμφισβητεί την κυριαρχία της Ελλάδος και της Κύπρου, τα κυριαρχικά δικαιώματα δύο κρατών-μελών της Ε.Ε., θα λαμβάνει απαντήσεις. Και δεν θα πρέπει να ξεκινά -σε καμία περίπτωση- συζήτηση στη βάση της τουρκικής ατζέντας. Σημειώνεται τούτο επειδή αυτό διαχρονικά γίνεται.
Στην Άγκυρα, τα μοντέλα προώθησης και εφαρμογής πολιτικών μπορεί να εκσυγχρονίζονται και να προσαρμόζονται στις ανάγκες της περιόδου, που διανύουμε, αλλά έχουν διαχρονικά χαρακτηριστικά.
Είναι αυτό που καθιστά την Τουρκία και τον Ερντογάν προβλεπτούς. Η ιστορία, οι ιδεοληψίες, τα μοντέλα εφαρμογής, δεν διαφοροποιούνται, αλλά προσαρμόζονται με δεδομένα και συνθήκες.
Τις προάλλες ο Ελλαδίτης δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός, είχε υπενθυμίσει ένα γεγονός διασυνδέοντας το με τις σημερινές επιδιώξεις της κατοχικής δύναμης. Ανέφερε πως η αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο, προετοίμασε την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο.
Η συνεννόηση Τουρκίας και χούντας για αυτή την εξέλιξη, με τις ευλογίες των ΗΠΑ, άνοιξε τον δρόμο για την εισβολή. Την περίοδο αυτή η Τουρκία προτάσσει το θέμα της αποστρατικοποίησης των ελληνικών νησιών. Εάν γίνει αυτό, όπως σημειώνει ο Σταύρος Λυγερός, θα ανοίξει τον δρόμο για εισβολή της Τουρκίας στα νησιά.
Από: hellasjournal.com / Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Η προεκλογική περίοδος ενισχύει προφανώς τις ρητορικές εξάρσεις, όμως, σε καμία περίπτωση οι κινήσεις αυτές, το όραμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», δεν εντάσσονται σε αυτό το πλαίσιο. Αυτές οι στρατηγικές επιδιώξεις θα συνεχιστούν και μετά τις εκλογές και ανεξαρτήτως ποιος θα κερδίσει. Συνιστούν μέρος της εθνικής πολιτικής της Τουρκίας, που έχει σχεδιαστεί και θα προωθηθεί, όποιος και να είναι στην εξουσία.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει κάνει κινήσεις προς την κατεύθυνση της υλοποίησης αυτής της πολιτικής και αυτή η πορεία είναι χωρίς επιστροφή για τις επόμενες κυβερνήσεις της Τουρκίας, εκτός κι εάν υπάρξουν μεγάλες πολιτικές ανατροπές, που δεν είναι ορατό τέτοιο ενδεχόμενο.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί πως η περίοδος μέχρι τις προεδρικές εκλογές στην Κύπρο, αλλά και οι πρώτοι μήνες της νέας κυβερνήσεως, που θα έχουν μεταβατικό χαρακτήρα, ενδέχεται να αξιοποιηθούν από τουρκικής πλευράς.
Αυτό αφορά και την Ελλάδα, η οποία επίσης θα εισέλθει το 2023 σε προεκλογική περίοδο, αν και μπορεί οι εξελίξεις στη χώρα, με τις παρακολουθήσεις, να επισπεύσουν τις εκλογές.
Είναι προφανές πως τέτοιες περίοδοι πριν τις εκλογές -λόγω της προσοχής στην προεκλογική- αλλά και την πρώτη περίοδο μετά, προσφέρονται για τουρκικές ενέργειες και για πρόκληση κρίσεων. Ένα από τα παραδείγματα, είναι η κρίση στα Ίμια. Υπενθυμίζεται πως μόλις είχε, τότε, αναλάβει η κυβέρνηση Σημίτη.
Ιδιαίτερα αυτή η περίοδος χρειάζεται περισσότερη προσοχή. Χρειάζεται εγρήγορση. Θα έπρεπε ήδη να υπάρχει μια ενιαία στρατηγική αποτροπής από Ελλάδα και Κύπρο.
Τέτοιοι σχεδιασμοί, που έχουν πρακτική διάσταση και θεωρούνται αποτελεσματικοί, είναι που αποτρέπουν τις τουρκικές προκλήσεις και επιθετικές ενέργειες. Για χρόνια, τίθεται το θέμα της χάραξης εθνικής στρατηγικής. Μιας στρατηγικής που θα αντιμετωπίζει τις τουρκικές παράνομες και παράλογες διεκδικήσεις.
Η κατοχική Τουρκία είναι τις πλείστες φορές «ανοικτό βιβλίο». Γνωρίζουμε τις επιδιώξεις της, τις μεθόδους και τις πρακτικές της. Μένει να οικοδομηθεί απέναντι σε όλα αυτά μια ξεκάθαρη πολιτική, την οποία θα λαμβάνει υπόψη η Άγκυρα.
Όταν, για παράδειγμα, γνωρίζει ότι θα έχει κόστος εάν προχωρήσει και υλοποιήσει απειλές, τότε θα κάνει δεύτερες σκέψεις. Κι όταν αναφερόμαστε σε στρατηγική αποτροπής, δεν αφορά μόνο στρατιωτικά αλλά και πολιτικά και διπλωματικά μέτρα.
Και υπάρχουν εργαλεία, που μπορούν να αξιοποιηθούν τόσο από την Αθήνα όσο και από τη Λευκωσία. Θα πρέπει, πρωτίστως, η κατοχική δύναμη να γνωρίζει πως όταν αμφισβητεί την κυριαρχία της Ελλάδος και της Κύπρου, τα κυριαρχικά δικαιώματα δύο κρατών-μελών της Ε.Ε., θα λαμβάνει απαντήσεις. Και δεν θα πρέπει να ξεκινά -σε καμία περίπτωση- συζήτηση στη βάση της τουρκικής ατζέντας. Σημειώνεται τούτο επειδή αυτό διαχρονικά γίνεται.
Στην Άγκυρα, τα μοντέλα προώθησης και εφαρμογής πολιτικών μπορεί να εκσυγχρονίζονται και να προσαρμόζονται στις ανάγκες της περιόδου, που διανύουμε, αλλά έχουν διαχρονικά χαρακτηριστικά.
Είναι αυτό που καθιστά την Τουρκία και τον Ερντογάν προβλεπτούς. Η ιστορία, οι ιδεοληψίες, τα μοντέλα εφαρμογής, δεν διαφοροποιούνται, αλλά προσαρμόζονται με δεδομένα και συνθήκες.
Τις προάλλες ο Ελλαδίτης δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός, είχε υπενθυμίσει ένα γεγονός διασυνδέοντας το με τις σημερινές επιδιώξεις της κατοχικής δύναμης. Ανέφερε πως η αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο, προετοίμασε την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο.
Η συνεννόηση Τουρκίας και χούντας για αυτή την εξέλιξη, με τις ευλογίες των ΗΠΑ, άνοιξε τον δρόμο για την εισβολή. Την περίοδο αυτή η Τουρκία προτάσσει το θέμα της αποστρατικοποίησης των ελληνικών νησιών. Εάν γίνει αυτό, όπως σημειώνει ο Σταύρος Λυγερός, θα ανοίξει τον δρόμο για εισβολή της Τουρκίας στα νησιά.