F. William Engdahl - globalresearch.ca / Παρουσίαση Freepen.gr
Δεν είναι επειδή πολιτικοί όπως ο Scholz ή ο Γερμανός υπουργός Πράσινης Οικονομίας Ρόμπερτ Χάμπεκ, ούτε ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πράσινη Ενέργεια Φρανς Τίμερμανς είναι ηλίθιοι ή ανίδεοι. Διεφθαρμένοι και ανέντιμοι, ίσως ναι. Ξέρουν ακριβώς τι κάνουν. Διαβάζουν ένα σενάριο. Είναι όλα μέρος του σχεδίου της ΕΕ για την αποβιομηχανοποίηση μιας από τις πιο ενεργειακά αποδοτικές βιομηχανικές συγκεντρώσεις στον πλανήτη. Αυτή είναι η Πράσινη Ατζέντα του ΟΗΕ για το 2030, αλλιώς γνωστή ως Μεγάλη Επαναφορά του Klaus Schwab.
Απελευθερώθηκε η αγορά φυσικού αερίου της ΕΕ
Αυτό που κρύβουν προσεκτικά η Επιτροπή της ΕΕ και οι υπουργοί της κυβέρνησης στη Γερμανία και σε ολόκληρη την ΕΕ είναι ο μετασχηματισμός που έχουν δημιουργήσει στον τρόπο με τον οποίο καθορίζεται σήμερα η τιμή του φυσικού αερίου. Για σχεδόν δύο δεκαετίες η Επιτροπή της ΕΕ, υποστηριζόμενη από τις μεγάλες τράπεζες όπως η JP MorganChase ή τα μεγάλα κερδοσκοπικά hedge funds, άρχισε να θέτει τις βάσεις για αυτό που σήμερα είναι μια πλήρης απορρύθμιση της αγοράς φυσικού αερίου. Προωθήθηκε ως η «απελευθέρωση» της αγοράς φυσικού αερίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό που επιτρέπει τώρα είναι η άναρχη διαπραγμάτευση ελεύθερης αγοράς σε πραγματικό χρόνο να καθορίζει τις τιμές και όχι τις μακροπρόθεσμες συμβάσεις.
Από το 2010 περίπου, η ΕΕ άρχισε να προωθεί μια ριζική αλλαγή στους κανόνες για την τιμολόγηση του φυσικού αερίου. Πριν από εκείνο το σημείο οι περισσότερες τιμές του φυσικού αερίου καθορίζονταν σε σταθερές μακροπρόθεσμες συμβάσεις για την παράδοση αγωγών. Ο μεγαλύτερος προμηθευτής, η ρωσική Gazprom, παρείχε φυσικό αέριο στην ΕΕ, κυρίως στη Γερμανία, σε μακροπρόθεσμα συμβόλαια που συνδέονται με την τιμή του πετρελαίου. Μέχρι τα τελευταία χρόνια σχεδόν κανένα αέριο δεν εισάγονταν από πλοία LNG. Με μια αλλαγή στη νομοθεσία των ΗΠΑ για να επιτραπεί η εξαγωγή LNG από την τεράστια παραγωγή σχιστολιθικού φυσικού αερίου το 2016, οι Αμερικανοί παραγωγοί φυσικού αερίου ξεκίνησαν μια σημαντική επέκταση της κατασκευής τερματικού σταθμού εξαγωγής LNG. Τα τερματικά χρειάζονται κατά μέσο όρο 3 έως 5 χρόνια για να κατασκευαστούν. Την ίδια στιγμή, η Πολωνία, η Ολλανδία και άλλες χώρες της ΕΕ άρχισαν να κατασκευάζουν τερματικούς σταθμούς εισαγωγής LNG για να λαμβάνουν το LNG από το εξωτερικό.
Αναδυόμενοι από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ως ο παγκόσμιος κορυφαίος προμηθευτής πετρελαίου, οι αγγλοαμερικανικοί γίγαντες πετρελαίου, που τότε ονομάζονταν Seven Sisters, δημιούργησαν ένα παγκόσμιο μονοπώλιο στις τιμές του πετρελαίου. Όπως σημείωσε ο Χένρι Κίσινγκερ κατά τη διάρκεια των πετρελαϊκών σοκ της δεκαετίας του 1970, «Ελέγχετε το πετρέλαιο και ελέγχετε ολόκληρα έθνη». Από τη δεκαετία του 1980, οι τράπεζες της Wall Street, υπό την ηγεσία της Goldman Sachs, δημιούργησαν μια νέα αγορά στο «χάρτινο λάδι» ή σε συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης και συναλλαγές παραγώγων μελλοντικών βαρελιών πετρελαίου. Δημιούργησε ένα τεράστιο καζίνο κερδοσκοπικών κερδών που ελεγχόταν από μια χούφτα γιγάντιες τράπεζες στη Νέα Υόρκη και το Σίτι του Λονδίνου.
Αυτά τα ίδια ισχυρά οικονομικά συμφέροντα εργάζονται εδώ και χρόνια για να δημιουργήσουν μια παρόμοια παγκοσμιοποιημένη αγορά «αερίου χαρτιού» σε συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης που θα μπορούσαν να ελέγξουν. Η Επιτροπή της ΕΕ και η ατζέντα της για την Πράσινη Συμφωνία για την «απανθρακοποίηση» της οικονομίας έως το 2050, εξαλείφοντας τα καύσιμα πετρελαίου, φυσικού αερίου και άνθρακα, παρείχαν την ιδανική παγίδα που οδήγησε στην εκρηκτική άνοδο των τιμών του φυσικού αερίου στην ΕΕ από το 2021. Για τη δημιουργία αυτής της «ενιαίας» αγοράς ελέγχου, η ΕΕ πιέστηκε από τα παγκοσμιοποιητικά συμφέροντα για να επιβάλει δρακόντειες και de facto παράνομες αλλαγές κανόνων στη Gazprom για να αναγκάσει τον Ρώσο ιδιοκτήτη διαφόρων δικτύων αγωγών διανομής φυσικού αερίου στην ΕΕ να τα ανοίξει σε ανταγωνιστικό φυσικό αέριο.
Οι μεγάλες τράπεζες και τα ενεργειακά συμφέροντα που ελέγχουν την πολιτική της ΕΕ στις Βρυξέλλες είχαν δημιουργήσει ένα νέο ανεξάρτητο σύστημα τιμών παράλληλο με τις μακροπρόθεσμες, σταθερές τιμές του ρωσικού φυσικού αερίου που δεν ήλεγχαν.
Μέχρι το 2019, η σειρά γραφειοκρατικών ενεργειακών οδηγιών της Επιτροπής της ΕΕ των Βρυξελλών επέτρεψε το πλήρως απορρυθμισμένο εμπόριο φυσικού αερίου να καθορίζει de facto τις τιμές του φυσικού αερίου στην ΕΕ, παρά το γεγονός πως η Ρωσία εξακολουθούσε να είναι μακράν η μεγαλύτερη πηγή εισαγωγής φυσικού αερίου. Μια σειρά εικονικών «κόμβων» συναλλαγών είχε δημιουργηθεί για την εμπορία συμβάσεων μελλοντικής εκπλήρωσης φυσικού αερίου σε πολλές χώρες της ΕΕ. Μέχρι το 2020, το ολλανδικό TTF (Title Transfer Facility) ήταν το κυρίαρχο εμπορικό κέντρο για το φυσικό αέριο της ΕΕ, το λεγόμενο σημείο αναφοράς για το φυσικό αέριο της ΕΕ. Συγκεκριμένα, το TTF είναι μια εικονική πλατφόρμα συναλλαγών σε συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης αερίου μεταξύ των συναλλαγών μεταξύ τραπεζών και άλλων χρηματοοικονομικών επενδυτών, «Over-The-Counter». Αυτό σημαίνει ότι είναι de facto άναρχο, εκτός οποιασδήποτε ρυθμιζόμενης ανταλλαγής. Αυτό είναι κρίσιμο για να κατανοήσουμε το παιχνίδι που τρέχει σήμερα στην ΕΕ.
Η ενεργειακή αυτοκτονία της Γερμανίας: μια αυτοψία
Το 2021 μόνο το 20% όλων των εισαγωγών φυσικού αερίου στην ΕΕ ήταν αέριο LNG, του οποίου οι τιμές καθορίστηκαν σε μεγάλο βαθμό από τις μελλοντικές συναλλαγές στον κόμβο TTF, το de facto σημείο αναφοράς φυσικού αερίου της ΕΕ, που ανήκει στην ολλανδική κυβέρνηση, την ίδια κυβέρνηση που καταστρέφει τα αγροκτήματα της για ένας δόλιος ισχυρισμός περί ρύπανσης από άζωτο. Το μεγαλύτερο μερίδιο εισαγωγών ευρωπαϊκού φυσικού αερίου προήλθε από τη ρωσική Gazprom που προμήθευε περισσότερο από το 40% των εισαγωγών της ΕΕ το 2021. Αυτό το αέριο έγινε μέσω μακροπρόθεσμων συμβάσεων αγωγών των οποίων η τιμή ήταν πολύ χαμηλότερη από τη σημερινή τιμή κερδοσκοπίας TTF. Το 2021 τα κράτη της ΕΕ πλήρωσαν ένα εκτιμώμενο πρόστιμο κόστος περίπου 30 δισεκατομμυρίων δολαρίων περισσότερο για το φυσικό αέριο το 2021 από ό,τι αν είχαν κολλήσει στην τιμαριθμική τιμαριθμική αναπροσαρμογή του πετρελαίου της Gazprom. Οι τράπεζες το λάτρεψαν. Η βιομηχανία των ΗΠΑ και οι καταναλωτές όχι. Μόνο με την καταστροφή της ρωσικής αγοράς φυσικού αερίου στην ΕΕ θα μπορούσαν τα οικονομικά συμφέροντα και οι υποστηρικτές της Πράσινης Συμφωνίας να δημιουργήσουν τον έλεγχο της αγοράς LNG.
Κλείσιμο EU Pipeline Gas
Με την πλήρη υποστήριξη της ΕΕ για τη νέα χονδρική αγορά φυσικού αερίου, οι Βρυξέλλες, η Γερμανία και το ΝΑΤΟ άρχισαν συστηματικά να κλείνουν σταθερούς, μακροπρόθεσμους αγωγούς φυσικού αερίου προς την ΕΕ.
Αφού διέκοψε τις διπλωματικές της σχέσεις με το Μαρόκο τον Αύγουστο του 2021 για αμφισβητούμενα εδάφη, η Αλγερία ανακοίνωσε πως ο αγωγός φυσικού αερίου Μαγκρέμπ-Ευρώπης (MGE), που ξεκίνησε το 1996, θα έπαυε να λειτουργεί στις 31 Οκτωβρίου 2021, όταν έληξε η σχετική συμφωνία.
Το Σεπτέμβριο του 2021 η Gazprom ολοκλήρωσε τον υποθαλάσσιο αγωγό φυσικού αερίου Nord Stream 2 πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων από τη Ρωσία μέσω της Βαλτικής Θάλασσας στη βόρεια Γερμανία. Θα διπλασίαζε τη χωρητικότητα του Nord Stream 1 σε 110 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ετησίως, επιτρέποντας στην Gazprom να είναι ανεξάρτητη από παρεμβάσεις στις παραδόσεις φυσικού αερίου μέσω του αγωγού Soyuz που διέρχεται από την Ουκρανία. Η Επιτροπή της ΕΕ, με την υποστήριξη της κυβέρνησης Μπάιντεν, εμπόδισε το άνοιγμα του αγωγού με γραφειοκρατικό σαμποτάζ και τελικά ο Γερμανός Καγκελάριος Σολτς επέβαλε κυρώσεις στον αγωγό στις 22 Φεβρουαρίου λόγω της ρωσικής αναγνώρισης της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνετσκ και της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουχάνσκ. Με την αυξανόμενη κρίση φυσικού αερίου έκτοτε, η γερμανική κυβέρνηση αρνήθηκε να ανοίξει το Nord Stream 2 παρά το γεγονός ότι έχει ολοκληρωθεί.
Στη συνέχεια, στις 12 Μαΐου 2022, παρόλο που οι παραδόσεις της Gazprom στον αγωγό φυσικού αερίου Soyuz μέσω Ουκρανίας ήταν αδιάκοπες για σχεδόν τρεις μήνες σύγκρουσης, παρά τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Ρωσίας στην Ουκρανία, το ελεγχόμενο από το ΝΑΤΟ καθεστώς Zelenskyy στο Κίεβο έκλεισε ένα μεγάλο ρωσικό αγωγό μέσω Λουγκάνσκ. Μπλοκάρει το ρωσικό αέριο τόσο στην Ουκρανία του όσο και στα κράτη της ΕΕ, δηλώνοντας ότι θα παραμείνει κλειστό έως ότου το Κίεβο αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο του συστήματος αγωγών του που διέρχεται από τις δύο δημοκρατίες του Ντονμπάς. Αυτό το τμήμα της γραμμής Soyuz της Ουκρανίας μείωσε το ένα τρίτο του φυσικού αερίου μέσω Soyuz προς την ΕΕ. Σίγουρα δε βοήθησε την οικονομία της ΕΕ τη στιγμή που το Κίεβο εκλιπαρούσε για περισσότερα όπλα από τις ίδιες χώρες του ΝΑΤΟ. Το Soyuz άνοιξε το 1980 υπό τη Σοβιετική Ένωση φέρνοντας αέριο από το κοίτασμα φυσικού αερίου του Όρενμπουργκ.
Ακολούθησε ο ρωσικός αγωγός φυσικού αερίου Jamal μέσω Λευκορωσίας και Πολωνίας στη Γερμανία. Το Δεκέμβριο του 2021, δύο μήνες πριν από τη σύγκρουση στην Ουκρανία, η πολωνική κυβέρνηση έκλεισε το πολωνικό τμήμα του αγωγού μειώνοντας την παράδοση φυσικού αερίου της Gazprom σε χαμηλές τιμές στη Γερμανία καθώς και στην Πολωνία. Αντίθετα, οι πολωνικές εταιρείες φυσικού αερίου αγόρασαν ρωσικό αέριο στην αποθήκευση γερμανικών εταιρειών φυσικού αερίου, μέσω του πολωνο-γερμανικού τμήματος του αγωγού Jamal σε υψηλότερη τιμή σε αντίστροφη ροή. Οι γερμανικές εταιρείες φυσικού αερίου πήραν το ρωσικό τους αέριο μέσω μακροπρόθεσμων συμβολαίων σε πολύ χαμηλή τιμή συμβολαίου και μεταπώλησαν στην Πολωνία με τεράστιο κέρδος. Αυτή η παραφροσύνη υποβαθμίστηκε εσκεμμένα από τον Υπουργό Πράσινων Οικονομικών Habeck και τον Καγκελάριο Scholz και τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης, παρόλο που ανάγκασε τις γερμανικές τιμές του φυσικού αερίου ακόμη υψηλότερες και επιδείνωσε τη γερμανική κρίση φυσικού αερίου. Η πολωνική κυβέρνηση αρνήθηκε να ανανεώσει τη σύμβαση φυσικού αερίου της με τη Ρωσία και αντ' αυτού αγοράζει φυσικό αέριο στην ελεύθερη αγορά σε πολύ υψηλότερες τιμές. Ως αποτέλεσμα, δεν ρέει πλέον ρωσικό αέριο προς τη Γερμανία μέσω Jamal.
Τέλος, η παράδοση φυσικού αερίου μέσω του υποθαλάσσιου αγωγού Nord Stream 1 έχει διακοπεί λόγω της απαραίτητης επισκευής ενός αεριοστρόβιλου κατασκευασμένου από τη Siemens. Ο στρόβιλος στάλθηκε σε μια ειδική εγκατάσταση της Siemens στον Καναδά, όπου το αντι-ρωσικό καθεστώς Τριντό τον κράτησε για μήνες πριν τελικά απελευθερωθεί κατόπιν αιτήματος της γερμανικής κυβέρνησης. Ωστόσο, εσκεμμένα αρνήθηκαν να παραχωρήσουν την παράδοση στον Ρώσο ιδιοκτήτη του, αλλά αντ' αυτού στη Siemens Γερμανίας, όπου εδρεύει, καθώς η γερμανική και η καναδική κυβέρνηση αρνούνται να χορηγήσουν νομικά δεσμευτική εξαίρεση κυρώσεων για τη μεταφορά στη Ρωσία. Με αυτόν τον τρόπο το φυσικό αέριο της Gazprom μέσω του Nord Stream 1 μειώνεται επίσης δραματικά στο 20% του κανονικού.
Τον Ιανουάριο του 2020 η Gazprom άρχισε να στέλνει αέριο από τον αγωγό TurkStream μέσω Τουρκίας και στη Βουλγαρία και την Ουγγαρία. Το Μάρτιο του 2022 η Βουλγαρία μονομερώς, με την υποστήριξη του ΝΑΤΟ, διέκοψε τις προμήθειες φυσικού αερίου από τον TurkStream. Ο Ούγγρος Βίκτορ Όρμπαν, αντίθετα, εξασφάλισε τη συνέχιση του φυσικού αερίου του TurkStream με τη Ρωσία. Ως αποτέλεσμα, σήμερα η Ουγγαρία δεν αντιμετωπίζει ενεργειακή κρίση και εισάγει ρωσικό αέριο αγωγών σε πολύ χαμηλές σταθερές τιμές συμβολαίου.
Επιβάλλοντας συστηματικά κυρώσεις ή κλείνοντας τις παραδόσεις φυσικού αερίου από μακροπρόθεσμους αγωγούς χαμηλού κόστους προς την ΕΕ, οι κερδοσκόποι φυσικού αερίου μέσω του ολλανδικού TTP μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν κάθε λόξυγγα ή ενεργειακό σοκ στον κόσμο, είτε ρεκόρ ξηρασίας στην Κίνα είτε σύγκρουση στην Ουκρανία, για περιορισμούς εξαγωγών στις ΗΠΑ, για προσφορά στην ΕΕ για τις τιμές χονδρικής του φυσικού αερίου με όλα τα όρια. Από τα μέσα Αυγούστου, η τιμή των συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης στο TTP ήταν 1.000% υψηλότερη από ό,τι πριν από ένα χρόνο και αυξανόταν καθημερινά.
Γερμανική τρέλα με την υψηλότερη τιμή
Η εσκεμμένη δολιοφθορά στην τιμή της ενέργειας και της ηλεκτρικής ενέργειας γίνεται ακόμη πιο παράλογη. Στις 28 Αυγούστου, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Christian Lindner, το μοναδικό μέλος του υπουργικού συμβουλίου από το Φιλελεύθερο Κόμμα (FDP), αποκάλυψε ότι υπό τους αδιαφανείς όρους των περίπλοκων μέτρων μεταρρύθμισης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας της ΕΕ, οι παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας από ηλιακή ή αιολική ενέργεια λαμβάνουν αυτόματα την ίδια τιμή για την «ανανεώσιμη» ηλεκτρική τους ενέργεια που πουλάνε στις εταιρείες ηλεκτρικής ενέργειας για το δίκτυο στο υψηλότερο κόστος, δηλαδή φυσικό αέριο!
Ο Λίντνερ ζήτησε μια «επείγουσα» αλλαγή του γερμανικού νόμου για την ενέργεια για την αποσύνδεση διαφορετικών αγορών. Ο φανατικός υπουργός Πράσινων Οικονομικών Ρόμπερτ Χάμπεκ απάντησε αμέσως πως «Εργαζόμαστε σκληρά για να βρούμε ένα νέο μοντέλο αγοράς», αλλά προειδοποιώντας ότι η κυβέρνηση πρέπει να προσέξει να μην παρεμβαίνει υπερβολικά: «Χρειαζόμαστε λειτουργικές αγορές και, ταυτόχρονα, πρέπει να θέσουμε τους σωστούς κανόνες ώστε να μη γίνεται κατάχρηση θέσεων στην αγορά».
Ο Habeck στην πραγματικότητα κάνει ό,τι είναι δυνατό για να οικοδομήσει την Πράσινη Ατζέντα και να εξαλείψει το φυσικό αέριο, το πετρέλαιο και τα πυρηνικά, τις μόνες αξιόπιστες πηγές ενέργειας επί του παρόντος. Αρνείται να εξετάσει το ενδεχόμενο επαναλειτουργίας τριών πυρηνικών σταθμών που έκλεισαν πριν από ένα χρόνο ή να επανεξετάσει το κλείσιμο των υπόλοιπων τριών το Δεκέμβριο. Ενώ δήλωνε σε συνέντευξή του στο Bloomberg πως «δε θα προσεγγίσω αυτό το ζήτημα ιδεολογικά», στην επόμενη ανάσα δήλωσε: «Η πυρηνική ενέργεια δεν είναι η λύση, είναι το πρόβλημα». Ο Χάμπεκ καθώς και η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έχουν επανειλημμένα δηλώσει ότι περισσότερες επενδύσεις σε αναξιόπιστη αιολική και ηλιακή ενέργεια είναι η απάντηση στην κρίση των τιμών του φυσικού αερίου που οι πολιτικές τους έχουν σκόπιμα δημιουργήσει. Από κάθε άποψη, η αυτοκτονική ενεργειακή κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ευρώπη έχει «κατασκευαστεί στη Γερμανία», όχι στη Ρωσία.
* Ο F. William Engdahl είναι σύμβουλος στρατηγικών κινδύνων και λέκτορας, πτυχιούχος της πολιτικής από το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον και συγγραφέας με τις μεγαλύτερες πωλήσεις για το πετρέλαιο και τη γεωπολιτική. Είναι Επιστημονικός Συνεργάτης του Κέντρου Έρευνας για την Παγκοσμιοποίηση (CRG).
Η επιλεγμένη εικόνα είναι από το Libertarian Car Talk