Φωτογραφία: Nebojsa Malic |
Nebojsa Malic - ronpaulinstitute.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Αναμφίβολα η πρεσβεία πίστευε πως αυτό θα έφερνε την «απομόνωση» της Σερβίας. Ωστόσο, δεν ήταν η πρώτη φορά που η Αυτοκρατορική πρεσβεία είχε κάνει λάθος υπολογισμό. Ο χάρτης έκανε τη Σερβία να μοιάζει περισσότερο με το «ένα μικρό χωριό των αδάμαστων Γαλατών» από τον περίφημο πρόλογο του Αστερίξ, ενώ η αναπαράσταση του «Κοσόβου» ως ξεχωριστού, ανεξάρτητου κράτος μόλις αφαίρεσε από την Ουάσιγκτον άλλους 10 βαθμούς στις δημοσκοπήσεις ευνοϊκότητας. Το ξέρω αυτό, γιατί μόλις είχα επιστρέψει έπειτα από αρκετές εβδομάδες στη Σερβία και τη Βοσνία, όπου η ατμόσφαιρα ήταν πολύ εμφανής.
Prvi parlamentarni samit Međunarodne krimske platforme pokazao je svetu Evropu koja je SKORO potpuno ujedinjena protiv ruske agresije. pic.twitter.com/aIRrOrZpcy
— Američka ambasada (@USEmbassySerbia) October 27, 2022
Ο σημερινός γκαουλάιτερ είναι ένας Κρίστοφερ Χιλ, κολλητός του Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ της δεκαετίας του 1990. Δεν περνάει μέρα που ο συγκαταβατικός Hill να μην κάνει διαλέξεις στους Σέρβους για το τι «πρέπει» να κάνουν για να ευχαριστήσουν αυτόν και την Παγκοσμιοποιητική Αμερικανική Αυτοκρατορία (γνωστή και ως Η Δημοκρατία μας). Ο προκάτοχός του Anthony Godfrey ήταν μια μηχανή γκάφας από μόνος του, αλλά τουλάχιστον είχε αρκετή γοητεία – γνήσια ή κατασκευασμένη – για να επαινέσει την κουζίνα της χώρας. Ο θλιβερός Hill δεν μπορεί να ενοχληθεί. Είναι υποβάθμιση ακόμη και από τον προκάτοχό του χωρίς χιούμορ Kyle Scott του Godfrey, ο οποίος στην πραγματικότητα είχε αναγκάσει τα σερβικά μέσα ενημέρωσης να γράφουν το επώνυμό του ως "Scat", θεωρώντας ότι είναι λιγότερο προσβλητικό.
Η συντριπτική πλειοψηφία των Σέρβων είναι αντίθετη με την αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου και τον εμπάργκο στη Ρωσία. Τα υπόλοιπα ισοδυναμούν με επαγγελματίες ακτιβιστές που «ξύπνησαν» κι απαγγέλλουν αυτοκρατορικά σημεία συζήτησης στα δυτικά μέσα ενημέρωσης για να δικαιολογήσουν τις επιχορηγήσεις και τα σχέδιά τους, ενώ τα λόγια τους πέφτουν στο κενό. Όπως και οι ομόλογοί τους στις ΗΠΑ, δεν μπορούν να είναι αξιοπρεπείς, ακόμη και τακτικά: Όταν η γυναικεία ομάδα βόλεϊ υπερασπίστηκε τον τίτλο της λέξης, αυτοί οι ηθικοί απασχολημένοι επέμειναν ότι το πατριωτικό τραγούδι που κυκλοφόρησε από το πλήθος που γιορτάζει, ισοδυναμούσε με φανατισμό.
Αν η Σερβία είναι σχεδόν κατεχόμενη αλλά προκλητική, η γειτονική Βοσνία είναι απλά σχιζοφρενής. Η συμφωνία με τη μεσολάβηση των ΗΠΑ για τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου το 1995 χώρισε τη χώρα σε Μουσουλμανική-Κροατική Ομοσπονδία και Σερβική Δημοκρατία (RS), με μια υποτυπώδη κεντρική κυβέρνηση. Ωστόσο, αντί να βρουν ένα modus vivendi και να ζήσουν δίπλα-δίπλα ειρηνικά, οι μουσουλμάνοι συνέχισαν να ισχυρίζονται πως η χώρα ήταν δικαίως το έθνος-κράτος τους και απαιτούν συγκεντρωτισμό.
Στη Σερβική Δημοκρατία, η υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ αντιπολίτευση προσπάθησε να οργανώσει μια «έγχρωμη επανάσταση», κατηγορώντας το κυρίαρχο κόμμα SNSD για προεκλογικές γελοιότητες προκειμένου να εμποδίσει τον Μίλοραντ Ντόντικ να γίνει πρόεδρος. Δε λειτούργησε: ακόμη και όταν η κεντρική εκλογική αρχή στο Σεράγεβο –παράνομα– ανέλαβε την καταμέτρηση των ψήφων, δεν διαπίστωσαν παρατυπίες. Εν τω μεταξύ, πάνω από 50.000 άνθρωποι διαδήλωσαν στη Μπάνια Λούκα για να υποστηρίξουν τον Ντόντικ.
Παραμένοντας στη Σερβία και τη Βοσνία αυτόν τον Οκτώβριο, υπενθύμισα για άλλη μια φορά ότι εκεί δημιουργήθηκε η Παγκοσμιοποιητική Αμερικανική Αυτοκρατορία τη δεκαετία του 1990. Μακριά από το να φέρει τάξη ή ευημερία, είτε στον αμερικανικό λαό είτε στους ξένους που προσπάθησε να κατακτήσει, έχει τροφοδοτήσει το χάος και τη δυστυχία στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Η εμμονή της με την εξουσία καταστρέφει πλέον ζωές και μέσα διαβίωσης στην Ουκρανία και δημιουργεί το φάσμα ενός πυρηνικού πολέμου. Εν τω μεταξύ, αυτό το «ένα μικρό χωριό» παραμένει αδάμαστο.