 |
| LoggaWiggler / pixabay |
Ότι πρόβλημα της επιθετικότητας είναι πλέον δομικό, δεν έχει να κάνει μόνο με τις επερχόμενες εκλογές. Ο Ερντογάν και οι συν αυτώ, σε κάθε κυβερνητική και κρατική θέση, ελέγχουν πλήρως τον κρατικό μηχανισμό (αφού οι κρατικοί υπάλληλοι και λειτουργοί είναι αυλικοί του πλέον, μετά τις τόσες χιλιάδες αποπομπές και φυλακίσεις αντιφρονούντων και μη).
Του Στέλιου Φενέκου
υποναυάρχου ε.α. - προέδρου Κοινωνίας Αξιών
Ότι λέει ο Ερντογάν και διακηρύσσει στις ομιλίες του, γίνεται αυθωρεί δόγμα, ριζώνει, και κάθε κυβερνητικός και κρατικός υπάλληλος θεωρεί ότι πρέπει /οφείλει/εντέλλεται να το εφαρμόσει με τον καλύτερο τρόπο ώστε να γίνει αρεστός στον πολυχρονεμένο Σουλτάνο του.
Με ένα μείγμα θαυμασμού, φόβου, δέους.
Και δρα αυτοβούλως και ακραία, από φόβο μήπως και κάνει λάθος και απογοητεύσει τον Αφέντη. Ελπίζει αντίθετα, ότι δρώντας ακραία θα τον ικανοποιήσει.
Και ο αφέντης που αντιλαμβάνεται τα συναισθήματα δέους των υπηκόων του, αφού ο ίδιος τα έχει καλλιεργήσει, δεν τον τιμωρεί για την ακραία συμπεριφορά, αντίθετα θα τον επέπληττε σκληρά εάν δεν έκανε τίποτε (τόσο όσο να νοιώθει ότι του κάνει και χάρη που δεν τον αποκεφάλισε).
Ο Αφέντης καλλιεργεί ταυτόχρονα συναισθήματα φόβου και μεγαλείου εάν εφαρμόσει τις βουλήσεις του και με τον τρόπο αυτό επιβάλλεται στις συνειδήσεις με δέος και πλήρη υποταγή, διαλύοντας ακόμη και ίδια την αίσθηση αυθυπαρξίας των αυλικών. Τι θα γίνουν χωρίς αυτόν που τους έδωσε την εξουσία και την νομιμοποίηση να βγάλουν τα χειρότερα των ενστίκτων τους;
Ο Ερντογάν κατάφερε με το μείγμα του Ισλαμικού δογματισμού μαζί με αξιώσεις ισχύος Οθωμανικού μεγαλείου να βγάλει στην επιφάνεια στους αυλικούς του τα εγγεγραμμένα στην συλλογική μνήμη ένστικτα που ήταν καταχωνιασμένα σε πολλούς (αν και ήταν όχι τόσο βαθιά, μάλλον υποδόρια).
Σε όλη την ιστορία αυταρχικοί ηγέτες έχουν εκμεταλλευτεί το δέος ως ένα μείγμα φόβου, θαυμασμού, υποταγής και ταύτισης (ως τάση υιοθέτησης της δύναμης και των χαρακτηριστικών του δυνάστη με προσδοκίες εξουσίας σε άλλους ανθρώπους), για να ασκήσουν έλεγχο στις μάζες, με έργα, αξιώσεις και υποσχέσεις μεγαλοσύνης.
Εάν δε σ' αυτό προσμετρήσουμε ότι τα θρησκευτικά σχολεία που έχει δημιουργήσει βγάζουν κάθε χρόνο εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές γαλουχημένους με τις ιδέες του και ότι ο μέσος όρος ηλικίας στην Τουρκία σήμερα είναι τα 35 έτη, τότε πολύ πιθανόν να εδραιώνονται ομού ο θρησκευτικός συντηριτισμός, ο τουρκικός εθνικισμός και οι Οθωμανικές μνήμες σε μεγάλο τμήμα του Τουρκικού λαού.
Αυτός είναι και ο μεγαλύτερος κίνδυνος για όλη την περιοχή μας, δεδομένου ότι οι περισσότεροι ηγέτες της αντιπολίτευσης στην Τουρκία δεν μπορούν να αντισταθούν σε αυτήν την ρητορική και για να μπορέσουν να προσελκύσουν τους ψηφοφόρους, γίνονται βασιλικότεροι του βασιλέως στις διακηρύξεις τους.
Συνεπώς, οι κρατικοί λειτουργοί και κυβερνητικοί παράγοντες, όταν βρίσκονται σε περιστάσεις που απαιτούν άμεσες ενέργειες, δρουν αυτοβούλως αρχικά ώστε να είναι σίγουροι ότι δεν έκαναν λάθος, έχοντας ως προσανατολισμό τις Ερντογανικές ρήσεις (μιλάει συνεχώς προς τον λαό σε κάθε ευκαιρία) και μετά απευθύνονται ιεραρχικά για να πάρουν οδηγίες χειρισμού της κάθε υπόθεσης. Και γνωρίζουν ότι θα έχουν πάντα κάλυψη στις ακρότητες από τον Ερντογάν.
Αυτό συνέβη χθες με τον κ. Τζιτζικώστα που δεν του επιτράπηκε αρχικά η είσοδος στην Τουρκία, αυτό συμβαίνει καθημερινά με τις επιθετικές ενέργειες της ακτοφυλακής της Τουρκίας, με τους μετανάστες στα σύνορα, με την συμπεριφορά και ρητορική κάθε κυβερνητικού, κρατικού και αυλοκόλακα.
Και όπως διαπιστώνω, αυτό το δομικό πλέον πρόβλημα της Τουρκίας, (εάν ξαναβγεί ο Ερντογάν θα ριζώσει ακόμη περισσότερο) έχει αρχίσει και γίνεται αντιληπτό στην χώρα μας και επισημαίνεται από πολιτικούς, αναλυτές και καθηγητές δημόσια.
Και επί τέλους ας σταματήσουμε να επαναλαμβάνουμε κάθε τι που λέει ο κάθε παράγοντας, αναλυτής, δημοσιογράφος και αυλικός στην Τουρκία, γιατί η ψυχολογία του δέους είναι εξαιρετικά παρασιτική και έχει πολλά παρακλάδια, και ένα από αυτά είναι και τα φοβικά σύνδρομα που δημιουργούνται.
Η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας, ο ρεαλισμός και η τεκμηρίωση στις εκτιμήσεις, η προνοητικότητα και η αυτογνωσία είναι τα καλύτερα θεμέλια για να αναλάβουμε τις δέουσες ενέργειες για όλα αυτά.