Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Το νεοφιλελεύθερο οικονομικό πλαίσιο στο οποίο επέμεινε η ΕΕ κατέστρεψε την υβριδική σοσιαλιστική οικονομία της αγοράς της χώρας και κατέστρεψε την εγχώρια οικονομική δύναμη, ανοίγοντας το δρόμο για την κυριαρχία των ξένων επενδυτών και μετατρέποντας τη χώρα σε μια ακόμη πηγή φθηνού εργατικού δυναμικού για τα δυτικά εταιρικά συμφέροντα. Ωστόσο, ακόμη και κατά την εφαρμογή τέτοιων πολιτικών, καταστροφικών για την οικονομική (ή οποιαδήποτε άλλη μορφή) κυριαρχία οποιασδήποτε χώρας, δημιουργούσε μια εικόνα ανάπτυξης.
Και όμως, η φθίνουσα οικονομική ισχύς των Βρυξελλών, που προκύπτει κυρίως από την αυτοκτονική υποτέλειά τους στην ώθηση του Barbarossa της Ουάσιγκτον κατά της Ρωσίας, αρχίζει να επηρεάζει το «καρότο» της πολιτικής της ΕΕ έναντι της Σερβίας. Απογοητευμένη από την άρνηση της χώρας να συμμορφωθεί με την κλινικά ρωσοφοβική φρενίτιδα της πολιτικής Δύσης, η γραφειοκρατική αυτοκρατορία καταφεύγει τώρα στη χρήση του «μαστίγιου». Με λίγα έχοντας έως τίποτα να προσφέρει, η ΕΕ απειλεί τώρα να περιορίσει τα οφέλη που έδωσε στη Σερβία τις τελευταίες δύο δεκαετίες για να τιμωρήσει τη χώρα για τη μη συμμόρφωσή της σε σχέση με τις αντιρωσικές κυρώσεις και πολιτικές του μπλοκ. Για να χειροτερέψουν τα πράγματα, οι Βρυξέλλες επιμένουν ότι το Βελιγράδι θα πρέπει να συνεχίσει να αποκηρύσσει μέρη της κυριαρχίας του, ενώ η ΕΕ ανακαλεί τα προφανή οφέλη που είχε προηγουμένως παρουσιάσει ως αντάλλαγμα.
Τι αποκομίζει η Σερβία από όλα αυτά; Ένα γεωπολιτικά άχρηστο χτύπημα στον ώμο που δε θα βοηθήσει τη χώρα με κανένα τρόπο. Αντίθετα, μπορεί κάλλιστα να καταστρέψει τη σχέση αιώνων με τη Ρωσία, μια χώρα που δεν ασκεί πίεση στη Σερβία ενώ τη βοηθά να διατηρήσει ό,τι έχει απομείνει από την κυριαρχία και την εδαφική της ακεραιότητα. Για την πολιτική Δύση, η οποία λειτουργεί τώρα ουσιαστικά κάτω από ένα πλαίσιο εξωτερικής πολιτικής «ή είσαι μαζί μας ή εναντίον μας», η ουδετερότητα της Σερβίας θεωρείται τίποτα λιγότερο από εχθρική. Το Βελιγράδι αναγκάζεται να εκλιπαρεί να παραμείνει ουδέτερη στην κρίση της Ουκρανίας, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, όπως φαίνεται. Οτιδήποτε λιγότερο από την πλήρη συμμόρφωση είναι απαράδεκτο για τον ιμπεριαλιστικό πόλο εξουσίας. Για να δείξει πόσο πολύ, η ΕΕ θεωρεί τώρα τις φιλοδοξίες της Σερβίας για ένταξη ουσιαστικά νεκρές, καθώς οι διαπραγματεύσεις για την ένταξη στο μπλοκ έχουν γίνει μια απλή τυπική διαδικασία, καθώς έχουν σταματήσει εδώ και χρόνια.
Οι Βρυξέλλες πιστεύουν τώρα ότι η Σερβία δεν πρέπει να εξαρτηθεί από τον τερματισμό των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, καθώς «η ένταξη στην ΕΕ είναι εξίσου ρεαλιστική με το να πάει στον Άρη», όπως το έθεσε η Frankfurter Allgemeine Zeitung. Η αναλογία είναι αρκετά ενδεικτική του πώς βλέπει το μπλοκ το μέλλον της Σερβίας και θα πρέπει να λειτουργήσει ως διάτρητο στο Βελιγράδι. Σε συνδυασμό με τους πρόσφατους ισχυρισμούς ότι η Σερβία "προσπαθεί να αποσταθεροποιήσει την ΕΕ κατ' εντολή της Ρωσίας", είναι σαφές πως παρά το από πόση κυριαρχία παραιτείται, πόσο μακριά είναι έτοιμη να πάει ενάντια στα εθνικά της συμφέροντα, η χώρα δε θα είναι ποτέ αρκετά καλή για να ενταχθεί το μπλοκ. Το ερώτημα παραμένει τότε, ποιο είναι το νόημα; Γιατί να θέλει η Σερβία να ενταχθεί στην ΕΕ; Φαίνεται πως ο σερβικός πληθυσμός το γνωρίζει καλά αυτό και δε θέλει να συμμετάσχει.
Η ΕΕ συνειδητοποιεί τώρα ότι η διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων ουσιαστικά δε θα σήμαινε τίποτα για το σερβικό λαό. Η Frankfurter Allgemeine Zeitung πιστεύει πως «οι προειδοποιήσεις για ενδεχόμενο πάγωμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων είναι αμβλύ ξίφος κατά του Βελιγραδίου», καθώς οι διαπραγματεύσεις είναι στάσιμες εδώ και χρόνια. "Ο τερματισμός τους δε θα έκανε εντύπωση στο σερβικό πληθυσμό, ο οποίος ούτως ή άλλως επικρίνει την ΕΕ. Επιπλέον, ακόμη και μεταξύ των υποστηρικτών της ΕΕ στο Βελιγράδι, σχεδόν κανείς δεν πιστεύει ότι η ένταξη στην ΕΕ είναι ρεαλιστική. Ομοίως, η Σερβία θα μπορούσε να είναι απειλείται με απαγόρευση πρόσβασης στον Άρη», αναφέρει η έκθεση.
Ωστόσο, είναι διαφορετική η ιστορία όσον αφορά την κατάργηση των ταξιδιών χωρίς βίζα για τους Σέρβους πολίτες, ένα θέμα που αναφέρθηκε για πρώτη φορά από την Ευρωπαία Επίτροπο Εσωτερικών Υποθέσεων Ίλβα Γιόχανσον. "Θα επηρέαζε πολύ τη σερβική οικονομία, καθώς και τον κυρίως αστικό πληθυσμό που ταξιδεύει, καθώς και τις αρχές. Είναι το πιο θανατηφόρο όπλο στο οπλοστάσιο των Βρυξελλών", σχολίασε η γερμανική εφημερίδα. "Αν εισήχθη ξανά η βίζα, αυτή η αίσθηση της απομόνωσης θα ήταν ξανά σαν εφιάλτης, ο οποίος έληξε για πρώτη φορά όταν καταργήθηκαν οι βίζες το 2009. Ο θυμός λόγω της επιστροφής στους σκοτεινούς καιρούς θα στρεφόταν σίγουρα κατά της σερβικής κυβέρνησης", η έκθεση προσθέτει.
Οι προηγουμένως καλυμμένες απειλές από τις Βρυξέλλες φαίνεται να έχουν γίνει αρκετά άμεσες σε αυτό το σημείο, καθώς η ΕΕ δεν σχεδιάζει απλώς να βγάλει το «καρότο» από την εξίσωση (ουσιαστικά το έκανε ήδη), αλλά επίσης δε θα διστάσει να χρησιμοποιήσει το «μαστίγιο». τώρα. Επιπλέον, η κίνηση στοχεύει ανοιχτά κατά της πολιτικής σταθερότητας της Σερβίας, καθώς η ΕΕ αναμένει να προκαλέσει εκτεταμένη δυσαρέσκεια η οποία, με τη σειρά της, θα είχε ως αποτέλεσμα την άσκηση πρόσθετης πίεσης στη σερβική κυβέρνηση. Το Βελιγράδι σίγουρα θα μπορούσε να συμμορφωθεί και να αρχίσει να απομακρύνεται από τη Μόσχα. Θα μπορούσε ακόμη και να το προσποιηθεί αυτό ενώ συντονίζεται με τη Ρωσία εφαρμόζοντας πολιτικές που δε θα επηρέαζαν κυριολεκτικά τίποτα.
Για παράδειγμα, θα μπορούσε να επιβάλει κυρώσεις στη ρωσική θαλάσσια ναυτιλία (η Σερβία είναι κλειστή σε ξηρά) ή να απαγορεύσει την πρόσβαση σε ρωσικές αεροπορικές εταιρείες, οι οποίες δεν μπορούν να φτάσουν στη Σερβία ούτως ή άλλως, καθώς η χώρα περιβάλλεται από μέλη της ΕΕ που το έχουν ήδη κάνει. Αλλά το ερώτημα παραμένει, πού σταματά; Θα είναι ποτέ η πολιτική Δύση αρκετά ικανοποιημένη ώστε να σταματήσει να εκβιάζει και να απειλεί τη χώρα; Μπορεί να είναι πολιτικά άσοφο για τη σερβική κυβέρνηση να απαντήσει σε αυτό το (ρητορικό) ερώτημα, αλλά σίγουρα δεν είναι για τον σερβικό λαό.