Του Στρατή Μαζίδη
Θεωρητικά έχει μια λογική αυτό μολονότι ζούμε σε μια χώρα όπου όλοι είναι αθώοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου (και μάλιστα σε δεύτερο ή και τρίτο τελεσίδικο βαθμό). Μέχρι στιγμής δικάζουν κι αποφαίνονται σε πρώτο βαθμό τα πρωινάδικα, σε δεύτερο τα μεσημεριανάδικα και το απόγευμα έχουμε τρίτο βαθμό με τα δελτία ειδήσεων. Σε ρόλο ενόρκων διάφορες περσόνες.
Υπό το πρίσμα όμως αυτό, δεν έπρεπε να έχει ήδη αντικατασταθεί κι ο πρωθυπουργός μετά την υπόθεση του γνωστού ηθοποιού; Ή του βουλευτή του; Ή με τις παρακολουθήσεις;
Φυσικά και θα έπρεπε. Μέχρι να...ξεκαθαρίσουν οι υποθέσεις. Γιατί αν ισχύουν όσα καταγγέλλονται, ο παπάς ήξερε, ενώ ο πρωθυπουργός α λα Νίξον, δεν ήξερε; Δεν μπορούμε να έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά. Εδώ έχουμε κόμμα που χρωστά αμέτρητα εκατομμύρια και αντί να έχει κλείσει προ πολλού, κυβερνά και ξεσπιτώνει πολίτες με χρέη καρτών που φούσκωσαν από τόκους.
Θα πει κανείς, και ποιος να έρθει; Άλλος ή άλλη. Καινούριος. Νέα πρόσωπα απ' άκρη σε άκρη όλου του πολιτικού ιδεολογικού χώρου μέχρι να βρεθούν κάποιοι με φιλότιμο. Στο χέρι το δικό μας είναι.