Marek Studzinski / unsplash |
Freepen.gr - Το να έχουμε έναν εχθρό εναντίον του οποίου είναι απαραίτητο για την επιβίωση του ΝΑΤΟ, ισχυρίστηκε ο Ρώσος αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Αλεξάντερ Γκρούσκο.
Ο διπλωμάτης πρόσθεσε πως η επέκταση του μπλοκ υποκινείται σε μεγάλο βαθμό από την ανάγκη να ανταγωνίζονται τα έθνη ώστε να μπορούν να ταιριάζουν στο ρόλο ενός εχθρού.
«Το ΝΑΤΟ είναι το είδος του οργανισμού που δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εχθρό. Αν δεν είχε κανένα, θα είχε πεθάνει», είπε σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων RIA Novosti τη Δευτέρα.
«Έχουν ανακηρύξει την Ασία ζώνη συμφερόντων της συμμαχίας, ώθησαν τη ζώνη άμυνάς τους μέχρι τα σύνορα της Κίνας», σημείωσε.
Ο Γκρούσκο είπε ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία πηγάζει από τη διακηρυγμένη πρόθεση του ΝΑΤΟ να δεχτεί τελικά το Κίεβο ως νέο μέλος, ενώ αγνοεί τις ανησυχίες της Ρωσίας για την εθνική ασφάλεια. Η συμμαχία εξακολουθεί να προσπαθεί να φέρει την Ουκρανία, είπε, προσθέτοντας ότι δεν πιστεύει ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους ενεργούν ορθολογικά για το θέμα.
Ο διπλωμάτης πρόσθεσε πως η επέκταση του μπλοκ υποκινείται σε μεγάλο βαθμό από την ανάγκη να ανταγωνίζονται τα έθνη ώστε να μπορούν να ταιριάζουν στο ρόλο ενός εχθρού.
«Το ΝΑΤΟ είναι το είδος του οργανισμού που δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εχθρό. Αν δεν είχε κανένα, θα είχε πεθάνει», είπε σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων RIA Novosti τη Δευτέρα.
«Έχουν ανακηρύξει την Ασία ζώνη συμφερόντων της συμμαχίας, ώθησαν τη ζώνη άμυνάς τους μέχρι τα σύνορα της Κίνας», σημείωσε.
Ο Γκρούσκο είπε ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία πηγάζει από τη διακηρυγμένη πρόθεση του ΝΑΤΟ να δεχτεί τελικά το Κίεβο ως νέο μέλος, ενώ αγνοεί τις ανησυχίες της Ρωσίας για την εθνική ασφάλεια. Η συμμαχία εξακολουθεί να προσπαθεί να φέρει την Ουκρανία, είπε, προσθέτοντας ότι δεν πιστεύει ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους ενεργούν ορθολογικά για το θέμα.
Η ηγεσία του ΝΑΤΟ ισχυρίζεται πως έχει μια πολιτική ανοιχτών θυρών, λέγοντας ότι κάθε έθνος έχει κυριαρχικό δικαίωμα να το επιλέξει ως πάροχο ασφάλειας. Ο καταστατικός του χάρτης, ωστόσο, απαιτεί από όλα τα μέλη να εγκρίνουν οποιαδήποτε επέκταση, γεγονός που ήρθε στο προσκήνιο αφού η Τουρκία καθυστέρησε την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας λόγω της υποτιθέμενης στέγασης υπόπτων για τρομοκρατία.