Δρ. Alexander Motyl - 19fortyfive.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Να τι είπε η επίσημη ρωσική προπαγάνδα του RIA Novosti: «Είναι σκόπιμο να οργανωθεί η άμυνα κατά μήκος των συνόρων φραγμού του ποταμού Ντνίπρο, στην αριστερή όχθη του…. Η απόφαση να υπερασπιστούμε την αριστερή όχθη του Ντνίπρο δεν είναι εύκολη. Ταυτόχρονα, θα σώσουμε τις ζωές των στρατιωτικών μας και τη μαχητική ικανότητα των στρατευμάτων…. Ο ελιγμός των στρατευμάτων θα πραγματοποιηθεί το συντομότερο δυνατό. Τα στρατεύματα θα καταλάβουν τις προετοιμασμένες αμυντικές θέσεις στην αριστερή όχθη του Ντνίπρο».
Ο Σουροβίκιν μπορεί να μπλοφάρει ή να στήνει μια παγίδα, αλλά αν δεν το κάνει, η ρωσική υποχώρηση θα ήταν δυνητικά καταστροφική για πολλούς λόγους.
Πρώτον, μέχρι στιγμής οι Ουκρανοί έχουν απελευθερώσει μικρές πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά. Η απελευθέρωση μιας μεγαλύτερης πόλης όπως η Χερσώνα από τις ρωσικές δυνάμεις κατοχής θα ήταν μια μεγάλη επιτυχία που θα μπορούσε να προαναγγέλλει ένα μελλοντικό καταρράκτη απελευθερωμένων αστικών περιοχών. Και αυτή θα ήταν η αρχή του τέλους του πολέμου και, ενδεχομένως, του ρωσικού στρατού ως αποτελεσματικής μαχητικής δύναμης. Μπορεί να περιμένουμε από τους Ρώσους στρατιώτες να εμπλακούν σε ακόμη μεγαλύτερη ανυπακοή και λιποταξία. Το ηθικό θα πέσει κατακόρυφα. Οι υποδείξεις με το δάχτυλο και οι τσακωμοί μεταξύ των αξιωματικών θα αυξηθούν. Τελικά, ποιος με το σωστό μυαλό του θέλει να υπηρετήσει ή να αναλάβει την ευθύνη ενός στρατού που χτυπιέται και υποχωρεί με την ουρά του ανάμεσα στα πόδια του;
Δεύτερον, η απελευθέρωση του Kherson θα ήταν ένα τεράστιο χαστούκι στο πρόσωπο του Πούτιν, ένα χαστούκι από το οποίο ορισμένοι αναλυτές έχουν υποστηρίξει πως μπορεί να μην επιζήσει. Αλήθεια ή όχι, η υποχώρηση σίγουρα θα υπονόμευε τη δημοτικότητα του Πούτιν στις λατρεμένες ρωσικές μάζες, που πιστεύουν ότι είναι αλάνθαστος, και τη νομιμότητά του με τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, που θα έχουν ακόμη περισσότερες αποδείξεις για την ανικανότητά του. Μια μεγάλη ήττα όπως το Kherson θα μπορούσε εύκολα να δημιουργήσει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γίνονται συνήθως πραξικοπήματα. Ακόμα κι αν επιζήσει από αυτή την καταστροφή, ο Πούτιν θα είναι πολύ πιο αδύναμος πρόεδρος. Και αυτό, με τη σειρά του, σημαίνει πως ο αγώνας για την εξουσία μεταξύ των ανταγωνιστών διαδόχων και των υποστηρικτών τους είναι πιθανό να γίνει πιο φαύλος. Ανεξάρτητα από την κατάργησή του, η χάραξη πολιτικής θα γίνει λιγότερο αποτελεσματική και η διεξαγωγή του πολέμου θα γίνει πιο δύσκολη. Μπορεί το φασιστικό καθεστώς του Πούτιν να επιβιώσει για πολύ εάν αποδυναμωθεί; Μπορεί η Ρωσική Ομοσπονδία να επιβιώσει εάν το καθεστώς αποδυναμωθεί; Οι δυτικοί φορείς χάραξης πολιτικής θα πρέπει να κάνουν αυτά τα ερωτήματα.
Τρίτον, η απελευθέρωση της Χερσώνας θα είναι μια τεράστια βολή στα χέρια του Ουκρανού προέδρου Volodymyr Zelensky, των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων και του γενικού επιτελείου τους και του ουκρανικού πληθυσμού, που στερείται θερμότητας και φωτός από ρωσικά drones και πυραύλους. Αν οι Ουκρανοί δεν γίνουν ξαφνικά αναιδείς, θα μπορέσουν να επιστρατεύσουν αυτή τη δυναμική σε περαιτέρω νίκες στο μέτωπο της μάχης. Το πνεύμα των πολιτών θα ανυψωθεί και η αποφασιστικότητά τους να επιβιώσουν τον κρύο χειμώνα που ακολουθεί θα ενισχυθεί. Το ανάστημα του Ζελένσκι στον κόσμο θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο, με το αποτέλεσμα να είναι πως θα αυξηθεί και η ικανότητά του να πείσει τους συμμάχους της Ουκρανίας ότι θα πρέπει να υποστηρίξουν ένα νικητή. Οι δυτικές χώρες μέχρι τώρα διστάζουν να υποστηρίξουν την Ουκρανία όσο χρειάζεται για να μπουν στο φιλοουκρανικό συγκρότημα, μήπως καταλήξουν στη λάθος πλευρά της ιστορίας.
Εν ολίγοις, τα δύσκολα είναι μπροστά για τον Πούτιν, το καθεστώς του και τη Ρωσία.