Από: echedoros-a.gr
Η γερμανική πολιτική είναι επίσης υποκριτική κηρύσσοντας την καταπολέμηση της διαφθοράς στα βαλκανικά κράτη που επιδιώκουν να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ παράλληλα επιτρέπει τη μαζική ρωσική διείσδυση στην οικονομία και στο πολιτικό της σύστημα.
Το σχέδιο Μάρσαλ έκανε οικονομική δύναμη τη Γερμανία
Η Γερμανία έγινε η οικονομική δύναμη της Ευρώπης στα θεμέλια του Σχεδίου Μάρσαλ των ΗΠΑ, το οποίο ξεκίνησε τη μαζική ανοικοδόμηση από τα ερείπια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Η στρατιωτική ομπρέλα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής επέτρεψε στη Γερμανία να επικεντρωθεί στην οικονομική ανάπτυξη και να παραμελήσει οποιαδήποτε αποτελεσματική ευθύνη για την ασφάλεια της Ευρώπης.
Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου έγινε αντιληπτό με αφέλεια στο Βερολίνο, ως το τέλος του διχασμού, ώστε να μπορέσει να επιδοθεί επιχειρησιακά με μια δήθεν εκδημοκρατιζόμενη Ρωσία, ανεξάρτητα από ευρωπαϊκά συμφέροντα και αξίες.
Εδραίωση της ρωσικής επιρροής
Οι διαδοχικές γερμανικές κυβερνήσεις άνοιξαν τη χώρα στη ρωσική κρατική επιρροή, η οποία διείσδυσε σε όλα τα μεγάλα πολιτικά κόμματα, τα εθνικά ιδρύματα, τις τράπεζες, τις επιχειρήσεις και τις ενεργειακές εταιρείες.
Τα αποτελέσματα αυτής της τεράστιας ρωσικής διαφθοράς ήταν ορατά σε ενεργειακά έργα όπως οι αγωγοί Nord Stream και το ξέπλυμα δισεκατομμυρίων ρωσικών βρώμικων χρημάτων μέσω γερμανικών τραπεζών.
Τα αποτελέσματα της διείσδυσης της Μόσχας στη γερμανική εξωτερική πολιτική έγινε εμφανής από την έναρξη του εκτεταμένου πολέμου εναντίον της Ουκρανίας.
Το Βερολίνο ήταν απρόθυμο να στείλει όπλα στο Κίεβο, φέρεται να φοβάται ότι αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει τη Μόσχα και να κλιμακώσει τη σύγκρουση.
Το μόνο κόμμα που έχει μάθει πρακτικά μαθήματα από την αυτοκρατορική ιστορία της ίδιας της Γερμανίας είναι οι Πράσινοι, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι ένα καθεστώς γενοκτονίας πρέπει να σταματήσει με στρατιωτική βία το συντομότερο δυνατό.
Μετά από μήνες πίεσης από το κοινό του και τους εταίρους του ΝΑΤΟ, το Βερολίνο άρχισε τελικά να προμηθεύει στο Κίεβο τα απελπιστικά απαραίτητα συστήματα αεράμυνας, πολλαπλούς εκτοξευτές πυραύλων και αυτοκινούμενα οβιδοβόλα.
Προέχει η γερμανική οικονομία και όχι η στρατηγική στην Ευρώπη
Ωστόσο, το Βερολίνο ήταν επίσης διστακτικό στην επιβολή σκληρών οικονομικών κυρώσεων κατά της Μόσχας.
Και πάλι, φοβάται τον αντίκτυπο στη δική της οικονομία αντί να κατακτήσει το στρατηγικό υψηλό επίπεδο.
Η Γερμανία σέρνει επίσης τα πόδια της στην παροχή οικονομικής στήριξης στην Ουκρανία. Μια πρόσφατη διάσκεψη της G7 στο Βερολίνο, αφιερωμένη στην Ουκρανία, δεν είχε συγκεκριμένες δεσμεύσεις για μεταπολεμική ανοικοδόμηση και ένα προτεινόμενο νέο σχέδιο Μάρσαλ φαίνεται μακρινή προοπτική, κυρίως λόγω της γερμανικής απροθυμίας.
Η Ουάσιγκτον πιστεύει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αναλάβει το οικονομικό προβάδισμα όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες ανέλαβαν το στρατιωτικό προβάδισμα βοηθώντας το Κίεβο.
Δυστυχώς, η βοήθεια της Γερμανίας στην Ουκρανία ως ποσοστό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της είναι ωχριά σε σύγκριση με τους φτωχότερους ανατολικούς γείτονές της.
Η Πολωνία και η Λιθουανία έχουν υποσχεθεί σχεδόν μισή ποσοστιαία μονάδα του ΑΕΠ τους στην Ουκρανία, ενώ η Εσθονία και η Λετονία δεσμεύτηκαν σχεδόν 1 ποσοστιαία μονάδα. Συγκριτικά, οι δεσμεύσεις του Βερολίνου ανέρχονται στο θλιβερό 0,085% του ΑΕΠ του.
Αποτυχία ή αδιαφορία για τα Δυτικά Βαλκάνια
Οι αποτυχίες της Γερμανίας στην Ουκρανία αντικατοπτρίζονται στις ελλείψεις της στα Δυτικά Βαλκάνια.
Ο διεθνής ύπατος εκπρόσωπος του Βερολίνου στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Κρίστιαν Σμίντ (Christian Schmidt), θέσπισε πρόσφατα αμφιλεγόμενες μεταρρυθμίσεις για τις έδρες στο κοινοβούλιο των Βοσνιακών-Κροατικών οντοτήτων που θα ενισχύσουν τα εθνικιστικά κόμματα, θα εμβαθύνουν τις εθνοτικές διαφορές, θα ενθαρρύνουν τον αυτονομισμό και είναι πιθανό να οδηγήσουν σε ένοπλες συγκρούσεις.
Το Βερολίνο βρίσκεται επίσης στην πρώτη γραμμή των προσπαθειών της ΕΕ για τη σύναψη συμφωνίας για την αμοιβαία αναγνώριση μεταξύ Σερβίας και Κοσσυφοπεδίου.
Ωστόσο, συνεχίζει να ανέχεται τις αποσταθεροποιητικές πολιτικές της σερβικής κυβέρνησης του Αλεξάνταρ Βούτσιτς που διάκειται φιλικά με το Κρεμλίνο, η οποία σκοπεύει να υπονομεύσει την ακεραιότητα του Κοσσυφοπεδίου, της Βοσνίας και του Μαυροβουνίου.
Ένα τρέχον γερμανογαλλικό σχέδιο για την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ Σερβίας και Κοσσυφοπεδίου δεν έχει μηχανισμούς επιβολής και λίγες ελπίδες για επιτυχία.
Εάν το Βερολίνο, μαζί με τους Ευρωπαίους εταίρους του, δεν επιβάλει προθεσμίες και συνέπειες για την απόρριψη μιας διμερούς διευθέτησης, το σχέδιο θα καταλήξει σε μια ακόμη στρατηγική αποτυχία της Γερμανίας στην αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής ασφάλειας.
Janusz Bugajski