Τα ελληνικά Mirage 2000 δεν προσφέρονται στη Σερβία και υπάρχουν αποδείξεις. Δεν ευσταθεί σύμφωνα με το ρεπορτάζ του DP η πληροφορία που διακινείται και αναφέρει ότι η γαλλική πλευρά προτείνει την πώληση των 24 Mirage 2000-5Mk.2 και των 19 παλιών Mirage 2000EG/BG στη Σερβία έναντι δύο δισ. ευρώ, με αντάλλαγμα την παροχή στην Πολεμική Αεροπορία 16 μαχητικών Rafale (δεν διευκρινίζεται η διαμόρφωση, είτε F3R είτε F4), προκειμένου να συμπληρωθεί δύναμη αεροσκαφών για τον εξοπλισμό δύο πολεμικών Μοιρών.
Aπό: defence-point.gr / Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Δεν είναι γνωστό ποια είναι η πηγή που πρωτοδιακίνησε αυτή την πληροφορία που συζητείται το τελευταίο χρονικό διάστημα. Άρα δεν είναι σαφής και η στόχευση, το συμφέρον που υποκρύπτε. Αυτό που μπορεί κανείς όμως με ασφάλεια να υποστηρίξει και να αποδείξει, είναι ότι η πληροφορία αυτή δεν μπορεί να ισχύει. Είναι αβάσιμη για τους παρακάτω λόγους:
– Τα 25 ελληνικά Mirage 2000-5Mk.2, 15 νέας κατασκευής και 10 που προήλθαν από τον εκσυγχρονισμό ισάριθμων Mirage 2000EG (μονοθέσια), κόστισαν 1.205.000.000 ευρώ (1,2 δισ. ευρώ) με βάση τη Σύμβαση 026Γ/00 που υπογράφηκε στις 21 Αυγούστου του 2000 μεταξύ της τότε ΓΓΟΣΑΕ και των γαλλικών εταιρειών Dassault Aviation, Snecma και Thomson-CSF Detexis (νυν Thales).
Μία απλή διαίρεση του ποσού του 1,2 δισεκατομμυρίων ευρώ με τον αριθμό των 25 Mirage 2000-5Mk.2 που αποκτήθηκαν, αποκαλύπτει ότι καθένα από τα μαχητικά αυτά κόστισε τότε 48 εκατ. ευρώ. Τιμή ανά μονάδα. Επομένως ακόμη κι αν υποτεθεί ότι τα μαχητικά αυτά πωλούνταν στην ίδια τιμή στη Σερβία (πράγμα αδύνατο), μαζί με 150 ακόμη εκατομμύρια ευρώ που θα προέλθουν από την πώληση των παλιών Mirage 2000EG/BG (νούμερο επίσης πολύ αισιόδοξο), δεν προκύπτει άθροισμα δύο δισεκατομμυρίων ευρώ!
– Ο δεύτερος λόγος είναι ότι όχι η Σερβία, αλλά καμία απολύτως χώρα στον κόσμο δεν πρόκειται να δαπανήσει ποσό μεγαλύτερο των 20 εκατ. ευρώ ανά μονάδα για τα ελληνικά Mirage 2000-5Mk.2. Για τον πολύ απλό λόγο ότι τα νεότερα και νεότερης γενιάς 12 Rafale F3R που η Πολεμική Αεροπορία απέκτησε μεταχειρισμένα, αγοράστηκαν έναντι 45 εκατ. ευρώ ανά μονάδα (μαζί με όπλα, εξοπλισμό, εδάφους, simulator, όπλα και εν συνεχεία υποστήριξης – σύμβαση FOS)!
Αναφερόμαστε σε δικινητήρια μαχητικά, με κορυφαίο ραντάρ τεχνολογίας AESA (RBE2 AA), κορυφαίο σύστημα αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικού πολέμου (EW SPECTRA), πολύ μεγαλύτερη ακτίνα μάχης και μεταφορική ικανότητα σε όπλα. Οπότε, δυο δεκαετίες σχεδόν μετά τον εκσυγχρονισμό και την επιχειρησιακή αξιοποίηση των Mirage 2000-5 από την Πολεμική Αεροπορία, η αξία τους δεν μπορεί να υπερβεί το ήμισυ των μεταχειρισμένων Rafale, από τη στιγμή που αν παραχωρηθεί κάτι επιπλέον είναι υποστήριξη εδάφους και όσα, λίγα, ανταλλακτικά υπάρχουν.
– Ο τρίτος λόγος είναι σχετικός με τον δεύτερο. Αναφέρεται σε γαλλικές και διεθνείς ειδησεογραφικές πηγές ότι η Σερβία βρίσκεται στο τελικό στάδιο των διαπραγματεύσεων με τη Γαλλία για την υπογραφή συμφωνίας αγοράς 12 μαχητικών Rafale διαμόρφωσης F4, μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους. Πριν από πολλά χρόνια δε, όταν ακόμη υπήρχε η Γιουγκοσλαβία, είχε ζητηθεί η συνδρομή της Dassault Aviation στη σχεδίαση του Novi Avion! Ενός μονοκινητήριου μαχητικού (ΦΩΤΟ κάτωθι) με πολλά σχεδιαστικά στοιχεία προερχόμενα από το Rafale. Η προϊστορία Σέρβων και Κροατών με το γαλλικό μαχητικό επομένως είναι μεγάλη, ανάγεται πολύ πίσω στο χρόνο.
Δεν είναι γνωστό ποια είναι η πηγή που πρωτοδιακίνησε αυτή την πληροφορία που συζητείται το τελευταίο χρονικό διάστημα. Άρα δεν είναι σαφής και η στόχευση, το συμφέρον που υποκρύπτε. Αυτό που μπορεί κανείς όμως με ασφάλεια να υποστηρίξει και να αποδείξει, είναι ότι η πληροφορία αυτή δεν μπορεί να ισχύει. Είναι αβάσιμη για τους παρακάτω λόγους:
– Τα 25 ελληνικά Mirage 2000-5Mk.2, 15 νέας κατασκευής και 10 που προήλθαν από τον εκσυγχρονισμό ισάριθμων Mirage 2000EG (μονοθέσια), κόστισαν 1.205.000.000 ευρώ (1,2 δισ. ευρώ) με βάση τη Σύμβαση 026Γ/00 που υπογράφηκε στις 21 Αυγούστου του 2000 μεταξύ της τότε ΓΓΟΣΑΕ και των γαλλικών εταιρειών Dassault Aviation, Snecma και Thomson-CSF Detexis (νυν Thales).
Μία απλή διαίρεση του ποσού του 1,2 δισεκατομμυρίων ευρώ με τον αριθμό των 25 Mirage 2000-5Mk.2 που αποκτήθηκαν, αποκαλύπτει ότι καθένα από τα μαχητικά αυτά κόστισε τότε 48 εκατ. ευρώ. Τιμή ανά μονάδα. Επομένως ακόμη κι αν υποτεθεί ότι τα μαχητικά αυτά πωλούνταν στην ίδια τιμή στη Σερβία (πράγμα αδύνατο), μαζί με 150 ακόμη εκατομμύρια ευρώ που θα προέλθουν από την πώληση των παλιών Mirage 2000EG/BG (νούμερο επίσης πολύ αισιόδοξο), δεν προκύπτει άθροισμα δύο δισεκατομμυρίων ευρώ!
– Ο δεύτερος λόγος είναι ότι όχι η Σερβία, αλλά καμία απολύτως χώρα στον κόσμο δεν πρόκειται να δαπανήσει ποσό μεγαλύτερο των 20 εκατ. ευρώ ανά μονάδα για τα ελληνικά Mirage 2000-5Mk.2. Για τον πολύ απλό λόγο ότι τα νεότερα και νεότερης γενιάς 12 Rafale F3R που η Πολεμική Αεροπορία απέκτησε μεταχειρισμένα, αγοράστηκαν έναντι 45 εκατ. ευρώ ανά μονάδα (μαζί με όπλα, εξοπλισμό, εδάφους, simulator, όπλα και εν συνεχεία υποστήριξης – σύμβαση FOS)!
Αναφερόμαστε σε δικινητήρια μαχητικά, με κορυφαίο ραντάρ τεχνολογίας AESA (RBE2 AA), κορυφαίο σύστημα αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικού πολέμου (EW SPECTRA), πολύ μεγαλύτερη ακτίνα μάχης και μεταφορική ικανότητα σε όπλα. Οπότε, δυο δεκαετίες σχεδόν μετά τον εκσυγχρονισμό και την επιχειρησιακή αξιοποίηση των Mirage 2000-5 από την Πολεμική Αεροπορία, η αξία τους δεν μπορεί να υπερβεί το ήμισυ των μεταχειρισμένων Rafale, από τη στιγμή που αν παραχωρηθεί κάτι επιπλέον είναι υποστήριξη εδάφους και όσα, λίγα, ανταλλακτικά υπάρχουν.
– Ο τρίτος λόγος είναι σχετικός με τον δεύτερο. Αναφέρεται σε γαλλικές και διεθνείς ειδησεογραφικές πηγές ότι η Σερβία βρίσκεται στο τελικό στάδιο των διαπραγματεύσεων με τη Γαλλία για την υπογραφή συμφωνίας αγοράς 12 μαχητικών Rafale διαμόρφωσης F4, μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους. Πριν από πολλά χρόνια δε, όταν ακόμη υπήρχε η Γιουγκοσλαβία, είχε ζητηθεί η συνδρομή της Dassault Aviation στη σχεδίαση του Novi Avion! Ενός μονοκινητήριου μαχητικού (ΦΩΤΟ κάτωθι) με πολλά σχεδιαστικά στοιχεία προερχόμενα από το Rafale. Η προϊστορία Σέρβων και Κροατών με το γαλλικό μαχητικό επομένως είναι μεγάλη, ανάγεται πολύ πίσω στο χρόνο.
Για όλους αυτούς τους λόγους κατά συνέπεια, δεν μπορεί να υφίσταται γαλλική πρόταση ανταλλαγής των ελληνικών Mirage 2000 με μαχητικά Rafale. Ή εάν υπάρχει, δεν μπορεί να έχει λάβει αβασάνιστα το πράσινο φως της ελληνικής πλευράς. Θα μπορούσε η γαλλική πλευρά να το επιθυμεί, οπότε εάν εξασφαλίσει καταρχήν ενδιαφέρον από τη σερβική, να θέσει το θέμα στην Ελλάδα.
– Βέβαια αυτή η συζήτηση ίσως παραπέμπει και σε έναν τέταρτο λόγο που λειτουργεί ως αντικίνητρο για την πώληση Rafale και προτίμηση ενός αρχικού βήματος διείσδυσης στη σερβική αγορά μέσω των Mirage. Ο λόγος θα μπορούσε να είναι η ισορροπία της Σερβίας ανάμεσα στη Δύση και τη Ρωσία. Παρόμοιες αλλά όχι ταυτόσημες περιπτώσεις είναι η Ινδία και η Αίγυπτος. Είναι χώρες που έχουν σημαντικά μικρότερο βαθμό «εξάρτησης» από τη Μόσχα, παρά τη συνειδητή καλλιέργεια των σχέσεων με τη Ρωσία του Βλ. Πούτιν.
Σύντομα θα ξεκαθαρίσει τι συμβαίνει με τη Σερβία. H σημερινή αναφορά όμως, αποτελεί μία ακόμα καλή αφορμή να θέσει κανείς το ερώτημα τι έχει γίνει με την πώληση των 19 παλιών Mirage 2000 (17 μονοθέσια -EG και δύο διθέσια -BG) που είχε ανακοινώσει ο Έλληνας πρωθυπουργός στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο του 2020. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρουν ότι έχει συμφωνηθεί με τους Γάλλους ακόμη και η τιμή πώλησης των αεροσκαφών, τα οποία παραμένουν όμως ακόμα στην Τανάγρα και όσο περνά ο καιρός αυξάνεται ο κίνδυνος να έχουν την τύχη των Mirage F-1CG…
Επί δυόμιση πλέον χρόνια επομένως, δεν υπάρχει καμία εξέλιξη στο ζήτημα αυτό. Φυσικά ούτε η Κυπριακή Δημοκρατία έχει δείξει κάποιο ενδιαφέρον για την απόκτηση και τον εκσυγχρονισμό των παλιών Mirage 2000EG/BG της Πολεμικής Αεροπορίας, αλλά ούτε και των F-16C/D Block 30.
H ιστορία επαναλαμβάνεται, κατά/με συνέπεια, χωρίς να αλλάζει κάτι ουσιαστικά στον τρόπο με τον οποίο γίνεται διαχείριση υλικού. Ένα υλικό που παρά την παλαιότητά του έχει σημαντική αξία και που από πολλές χώρες αντιμετωπίζεται με πολύ μεγαλύτερο σεβασμό από τη μία πλευρά, με παράλληλες προσπάθειες παράτασης της επιχειρησιακής του ζωής από την άλλη. Μέσω προγραμμάτων εκσυγχρονισμού κυρίως.
Σε μία εποχή που οι παραδόσεις των ελληνικών Rafale F3R βρίσκονται σε εξέλιξη και τα Mirage 2000-5Mk.2 με σημαντικά χαμηλότερο κόστος ανά ώρα πτήσης και τη δυνατότητα να φέρουν τα ίδια αερομεταφερόμενα όπλα εναντίον στόχων στο έδαφος και στον αέρα (με το Rafale), να αποτελούν εξαιρετικά μεγάλης βαρύτητας παράγοντα μαχητικής ισχύος, το τελευταίο πράγμα που θα ενδιέφερε την ελληνική πλευρά με βάση την κοινή λογική πάντα, είναι πώληση ή ανταλλαγή τους.
Σε μία εποχή που όλα δείχνουν ότι επιβάλλεται εξοικονόμηση κονδυλίων από την αγορά νέων πανάκριβων μαχητικών και η απόδοσή τους σε σύγχρονα αερομεταφερόμενα όπλα μεγάλης ακτίνας (stand off) και ακρίβειας, καθώς και στην ανάπτυξη και μαζική παραγωγή μη επανδρωμένων συστημάτων, η ελληνική πλευρά επιλέγει, προς το παρόν τουλάχιστον, την προσκόλληση σε τακτικές και επιλογές αποδεδειγμένα επιβλαβείς για τα συμφέροντά της.
Σε μία εποχή που ο τουρκικός επεκτατισμός παρουσιάζεται απειλητικότερος από οποτεδήποτε άλλοτε και η κυπριακή πλευρά επίσης επιλέγει να μην κάνει το «βήμα πρόσθες» που απαιτούν οι συνθήκες. Σε διαφορετική περίπτωση και οι δυο χώρες, με δεδομένη πλέον, έστω υπό διαρκή επανεξέταση, την άρση του αμερικανικού εμπάργκο όπλων έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας, θα επέμεναν αν μη τι άλλο όχι μόνο στον εκσυγχρονισμό των 19 ελληνικών Mirage 2000EG/BG με βάση το ινδικό πρότυπο, αλλά και στην συμπερίληψη στην LOR που απεστάλη πρόσφατα στις ΗΠΑ για τον εκσυγχρονισμό των F-16 Block 50 και των 32 F-16C/D Block 30 της Πολεμικής Αεροπορίας.
Καταληκτικά όμως, θα πρέπει να υπενθυμιστεί, ότι για να αξιολογηθεί το αν θα ήταν προς το συμφέρον της Πολεμικής Αεροπορίας να συναινέσει με την πώληση του στόλου των Mirage, θα πρέπει να ζυγίσει προσεκτικά το κόστος και το όφελος. Προφανώς θα ήταν από ευχής έργον έως επιβεβλημένη για λόγους οικονομιών κλίμακος, η προμήθεια δεύτερης Mοίρας μαχητικών Rafale. Μπορεί να ξεκινήσει καν συζήτηση περί αντικατάστασης των Mirage 2000-5 χωρίς να κηρυχθεί επιχειρησιακή η πρώτη Mοίρα των 24 Rafale;
Ποιος θα ήταν ο υπολογισμός κόστους-οφέλους μιας τέτοιας συμφωνίας για την ελληνική πλευρά; Πώς «ζυγίζονται» 16 Rafale -που αναφέρουν τα σενάρια- με 43 (24+19!) μαχητικά Mirage 2000; Η ποσότητα έχει τη δική της ποιότητα. Ποια είναι η οροφή της δύναμης μαχητικών της Πολεμικής Αεροπορίας; Ποιες Μοίρες αεροσκαφών θα κάνουν τη «λάντζα» στο Αιγαίο; Από αυτό θα κριθεί π.χ. εάν επιβάλλεται ο εκσυγχρονισμός μιας τουλάχιστον Μοίρας των F-16 Block 30 σε περίπτωση που αντικατασταθούν τα Mirage 2000-5Mk.2 με Rafale.
Προφανώς δεν τίθεται συζήτηση το να βγουν από την εξίσωση τα 24 Mirage 2000-5Mk.2 χωρίς να έχουν αντικατασταθεί από Rafale. Άρα, αν υπάρξει πρόταση όπως η ανωτέρω, μπορούν σε πρώτη φάση να απομακρυνθούν μόνο τα 19 Mirage 2000EG/BG. Κι αν υπάρξει ελληνική επένδυση σε αυτή την κατεύθυνση, πώς θα επηρεάσει οικονομικά, την προοπτική απόκτησης F-35A Lightning II που έχει αιτηθεί η ελληνική πλευρά; Διότι το «ανακάτεμα της τράπουλας» δεν θα πρέπει να οδηγήσει σε μεσοπρόθεσμο αποτέλεσμα να μη βγαίνουν τα νούμερα. Κατά συνέπεια, ας κρατάμε μικρό καλάθι…
– Βέβαια αυτή η συζήτηση ίσως παραπέμπει και σε έναν τέταρτο λόγο που λειτουργεί ως αντικίνητρο για την πώληση Rafale και προτίμηση ενός αρχικού βήματος διείσδυσης στη σερβική αγορά μέσω των Mirage. Ο λόγος θα μπορούσε να είναι η ισορροπία της Σερβίας ανάμεσα στη Δύση και τη Ρωσία. Παρόμοιες αλλά όχι ταυτόσημες περιπτώσεις είναι η Ινδία και η Αίγυπτος. Είναι χώρες που έχουν σημαντικά μικρότερο βαθμό «εξάρτησης» από τη Μόσχα, παρά τη συνειδητή καλλιέργεια των σχέσεων με τη Ρωσία του Βλ. Πούτιν.
Σύντομα θα ξεκαθαρίσει τι συμβαίνει με τη Σερβία. H σημερινή αναφορά όμως, αποτελεί μία ακόμα καλή αφορμή να θέσει κανείς το ερώτημα τι έχει γίνει με την πώληση των 19 παλιών Mirage 2000 (17 μονοθέσια -EG και δύο διθέσια -BG) που είχε ανακοινώσει ο Έλληνας πρωθυπουργός στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο του 2020. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρουν ότι έχει συμφωνηθεί με τους Γάλλους ακόμη και η τιμή πώλησης των αεροσκαφών, τα οποία παραμένουν όμως ακόμα στην Τανάγρα και όσο περνά ο καιρός αυξάνεται ο κίνδυνος να έχουν την τύχη των Mirage F-1CG…
Επί δυόμιση πλέον χρόνια επομένως, δεν υπάρχει καμία εξέλιξη στο ζήτημα αυτό. Φυσικά ούτε η Κυπριακή Δημοκρατία έχει δείξει κάποιο ενδιαφέρον για την απόκτηση και τον εκσυγχρονισμό των παλιών Mirage 2000EG/BG της Πολεμικής Αεροπορίας, αλλά ούτε και των F-16C/D Block 30.
H ιστορία επαναλαμβάνεται, κατά/με συνέπεια, χωρίς να αλλάζει κάτι ουσιαστικά στον τρόπο με τον οποίο γίνεται διαχείριση υλικού. Ένα υλικό που παρά την παλαιότητά του έχει σημαντική αξία και που από πολλές χώρες αντιμετωπίζεται με πολύ μεγαλύτερο σεβασμό από τη μία πλευρά, με παράλληλες προσπάθειες παράτασης της επιχειρησιακής του ζωής από την άλλη. Μέσω προγραμμάτων εκσυγχρονισμού κυρίως.
Σε μία εποχή που οι παραδόσεις των ελληνικών Rafale F3R βρίσκονται σε εξέλιξη και τα Mirage 2000-5Mk.2 με σημαντικά χαμηλότερο κόστος ανά ώρα πτήσης και τη δυνατότητα να φέρουν τα ίδια αερομεταφερόμενα όπλα εναντίον στόχων στο έδαφος και στον αέρα (με το Rafale), να αποτελούν εξαιρετικά μεγάλης βαρύτητας παράγοντα μαχητικής ισχύος, το τελευταίο πράγμα που θα ενδιέφερε την ελληνική πλευρά με βάση την κοινή λογική πάντα, είναι πώληση ή ανταλλαγή τους.
Σε μία εποχή που όλα δείχνουν ότι επιβάλλεται εξοικονόμηση κονδυλίων από την αγορά νέων πανάκριβων μαχητικών και η απόδοσή τους σε σύγχρονα αερομεταφερόμενα όπλα μεγάλης ακτίνας (stand off) και ακρίβειας, καθώς και στην ανάπτυξη και μαζική παραγωγή μη επανδρωμένων συστημάτων, η ελληνική πλευρά επιλέγει, προς το παρόν τουλάχιστον, την προσκόλληση σε τακτικές και επιλογές αποδεδειγμένα επιβλαβείς για τα συμφέροντά της.
Σε μία εποχή που ο τουρκικός επεκτατισμός παρουσιάζεται απειλητικότερος από οποτεδήποτε άλλοτε και η κυπριακή πλευρά επίσης επιλέγει να μην κάνει το «βήμα πρόσθες» που απαιτούν οι συνθήκες. Σε διαφορετική περίπτωση και οι δυο χώρες, με δεδομένη πλέον, έστω υπό διαρκή επανεξέταση, την άρση του αμερικανικού εμπάργκο όπλων έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας, θα επέμεναν αν μη τι άλλο όχι μόνο στον εκσυγχρονισμό των 19 ελληνικών Mirage 2000EG/BG με βάση το ινδικό πρότυπο, αλλά και στην συμπερίληψη στην LOR που απεστάλη πρόσφατα στις ΗΠΑ για τον εκσυγχρονισμό των F-16 Block 50 και των 32 F-16C/D Block 30 της Πολεμικής Αεροπορίας.
Καταληκτικά όμως, θα πρέπει να υπενθυμιστεί, ότι για να αξιολογηθεί το αν θα ήταν προς το συμφέρον της Πολεμικής Αεροπορίας να συναινέσει με την πώληση του στόλου των Mirage, θα πρέπει να ζυγίσει προσεκτικά το κόστος και το όφελος. Προφανώς θα ήταν από ευχής έργον έως επιβεβλημένη για λόγους οικονομιών κλίμακος, η προμήθεια δεύτερης Mοίρας μαχητικών Rafale. Μπορεί να ξεκινήσει καν συζήτηση περί αντικατάστασης των Mirage 2000-5 χωρίς να κηρυχθεί επιχειρησιακή η πρώτη Mοίρα των 24 Rafale;
Ποιος θα ήταν ο υπολογισμός κόστους-οφέλους μιας τέτοιας συμφωνίας για την ελληνική πλευρά; Πώς «ζυγίζονται» 16 Rafale -που αναφέρουν τα σενάρια- με 43 (24+19!) μαχητικά Mirage 2000; Η ποσότητα έχει τη δική της ποιότητα. Ποια είναι η οροφή της δύναμης μαχητικών της Πολεμικής Αεροπορίας; Ποιες Μοίρες αεροσκαφών θα κάνουν τη «λάντζα» στο Αιγαίο; Από αυτό θα κριθεί π.χ. εάν επιβάλλεται ο εκσυγχρονισμός μιας τουλάχιστον Μοίρας των F-16 Block 30 σε περίπτωση που αντικατασταθούν τα Mirage 2000-5Mk.2 με Rafale.
Προφανώς δεν τίθεται συζήτηση το να βγουν από την εξίσωση τα 24 Mirage 2000-5Mk.2 χωρίς να έχουν αντικατασταθεί από Rafale. Άρα, αν υπάρξει πρόταση όπως η ανωτέρω, μπορούν σε πρώτη φάση να απομακρυνθούν μόνο τα 19 Mirage 2000EG/BG. Κι αν υπάρξει ελληνική επένδυση σε αυτή την κατεύθυνση, πώς θα επηρεάσει οικονομικά, την προοπτική απόκτησης F-35A Lightning II που έχει αιτηθεί η ελληνική πλευρά; Διότι το «ανακάτεμα της τράπουλας» δεν θα πρέπει να οδηγήσει σε μεσοπρόθεσμο αποτέλεσμα να μη βγαίνουν τα νούμερα. Κατά συνέπεια, ας κρατάμε μικρό καλάθι…