 |
| Ρωσικό πυροβολικό - εικόνα: Creative Commons |
Ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας το 2022 πλησιάζει στο τέλος του: Μια πρόσφατη δημοσίευση των New York Times σχετικά με τις στρατιωτικές επιδόσεις της Ρωσίας στους πρώτους γύρους του πολέμου περιγράφει έναν στρατό που ήταν πολύ κακώς προετοιμασμένος για τη σύγχρονη μάχη. Αν και η ουκρανική πλευρά έχει επαινεθεί δικαίως για το θάρρος και την επιμονή της, έχει κάνει και αυτή πολλά τρομακτικά λάθη. Καθώς ολοκληρώνουμε τις τελευταίες ημέρες ενός ταραχώδους και βίαιου 2022, είναι χρήσιμο να εξετάσουμε την απόδοση των δύο στρατών –και την υποστήριξη που παρέχουν οι πολλοί υποστηρικτές τους– στο πλαίσιο για ενδείξεις για το τι μπορεί να επιφυλάσσει το 2023.
Ντάνιελ Ντέιβις - 19fortyfive.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Αν και το αποτέλεσμα δεν μπορεί να προβλεφθεί με βεβαιότητα, η Ουάσιγκτον είναι υποχρεωμένη να διαμορφώσει την καλύτερη δυνατή πολιτική, σε αυτή τη δυναμική και ασταθή κατάσταση, για να δώσει στη χώρα μας την καλύτερη ευκαιρία να διασφαλίσει τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών, ανεξάρτητα από το πόσο η σύγκρουση επιλύεται τελικά. Τα καλά νέα είναι ότι η Ουάσιγκτον έχει τις δυνάμεις της – αυτή την στιγμή – να εγγυηθεί ουσιαστικά πως οι ΗΠΑ παραμένουν ασφαλείς, ευημερούσες και ελεύθερες.
Το θεμέλιο αυτής της εμπιστοσύνης βρίσκεται στην πραγματικότητα ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ διατηρούν ακόμη τις πιο ισχυρές αεροπορικές, χερσαίες, θαλάσσιες και διαστημικές δυνάμεις στον κόσμο. Έχουμε τους φυσικούς, ενεργειακούς και οικονομικούς πόρους, μαζί με το απαραίτητο ανθρώπινο κεφάλαιο, για να οικοδομήσουμε και να διατηρήσουμε την στρατιωτική ικανότητα που είναι απαραίτητη για να κρατήσουμε την Αμερική ασφαλή από όλους τους πιθανούς επιτιθέμενους.
Αυτό που πρέπει να προσέχουμε, ωστόσο, είναι ο πειρασμός να πιστέψουμε ότι αυτοί οι πόροι είναι απεριόριστοι και ικανοί να υποστηρίξουν μια επεκτατική, εξίσου απεριόριστη εξωτερική πολιτική. Περισσότερα για αυτό παρακάτω, αλλά είναι ζωτικής σημασίας, ακόμη και με την αφθονία μας, η Ουάσιγκτον να σταθμίσει προσεκτικά πιθανές αποστολές ή πολιτικές με μια λεπτομερή ανάλυση κόστους-οφέλους. Το να απλώνουμε τους εαυτούς μας πολύ αδυνατισμένους παγκοσμίως – ή να σκοντάφτουμε ανόητα σε έναν πόλεμο με τη Ρωσία – θα μπορούσε να θέσει την ασφάλειά μας σε περιττό κίνδυνο. Η σύγκρουση που μαίνεται στην Ουκρανία καταδεικνύει την αναγκαιότητα καθορισμού καλά σχεδιασμένων αμυντικών προτεραιοτήτων.
Αυτή θα είναι η πρώτη από μια ανάλυση τριών μερών του πολέμου καθώς κλείνουμε το 2022. Αυτά τα έργα θα αξιολογήσουν την τρέχουσα κατάσταση του πολέμου, θα εξετάσουν πού μπορεί να φτάσει η σύγκρουση το πρώτο εξάμηνο του 2023 και, το πιο σημαντικό, θα εξετάσουν πώς η Ουάσιγκτον μπορεί και πρέπει να διασφαλίσει ότι τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ διασφαλίζονται ανεξάρτητα από το πώς μπορεί να εξελιχθεί ο πόλεμος.
Η εναρκτήρια καταστροφή της Ρωσίας
Νωρίτερα αυτό το μήνα, οι New York Times δημοσίευσαν μια εκτενή ανάλυση των λόγων για τις πολλές στρατιωτικές αποτυχίες της Ρωσίας στις αρχικές φάσεις του πολέμου με την Ουκρανία. Με τίτλο απλώς «Ο πόλεμος του Πούτιν», η αξιολόγηση καταγράφει έξι βασικούς λόγους που ο ρωσικός στρατός απέτυχε στους αρχικούς του πολεμικούς στόχους. Οι πιο κρίσιμοι ήταν α) τακτικές, επιχειρησιακές και στρατηγικές γκάφες. β) αλαζονεία από τους Ρώσους ηγέτες. γ) και θεσμική σήψη της προπολεμικής στρατιωτικής συσσώρευσης.
Όπως έχω καλύψει πολλές φορές σε αυτές τις σελίδες , η Ρωσία έκανε πράγματι μια σειρά από κατάφωρα, λάθη που μπορούσαν να αποφευχθούν στο τακτικό, επιχειρησιακό και στρατηγικό επίπεδο του πολέμου. Τα μέλη του πληρώματος των αρμάτων ήταν ελάχιστα εκπαιδευμένα. Οι αρχηγοί μικρών μονάδων δεν φάνηκαν να έχουν καν τη βασική κατανόηση των τακτικών μάχης. Οι διοικητές ανώτερου επιπέδου επέλεξαν να χωρίσουν τον περιορισμένο αριθμό των ρωσικών στρατευμάτων που διατέθηκαν για τον πόλεμο σε τέσσερις άξονες, παραβιάζοντας μια από τις πιο στοιχειώδεις αρχές του πολέμου: μαζικά αποτελέσματα. Διαχωρίζοντας τη δύναμή τους κατά τέσσερα, έδωσαν στην Ουκρανία τον απαραίτητο χρόνο για να επιβιώσει από τα αρχικά χτυπήματα, συγκεντρώνοντας τα δικά τους στρατεύματα σε κάθε άξονα, επιβραδύνοντας και αργότερα σταματώντας κάθε προώθηση.
Σε στρατηγικό επίπεδο, οι Ρώσοι ηγέτες έθεσαν τους εαυτούς τους στην αποτυχία, καθώς υπέθεταν ότι θα κέρδιζαν γρήγορα και δεν είχαν έτοιμο βιώσιμο «σχέδιο Β». Θα πρέπει να είναι μια βασική κατανόηση ότι στον πόλεμο, τα σχέδια πάνε στραβά με την πρώτη επαφή με τον εχθρό. Οι διοικητές πρέπει να προβλέπουν οπισθοδρομήσεις και απροσδόκητες επιτυχίες του εχθρού και να διαθέτουν πόρους και να έχουν προετοιμάσει σχέδια έκτακτης ανάγκης σε ετοιμότητα. Η Μόσχα δε φαίνεται να είχε στρατηγικό απόθεμα, ώστε αν ένας ή περισσότεροι από τους άξονες βαλτώσουν, να μπορούσαν να τον ενισχύσουν με μια εφεδρεία για να προωθήσουν και να εξασφαλίσουν τον στόχο. Όπως ήταν, και οι τέσσερις άξονες αντιμετώπισαν απροσδόκητα ισχυρή αντίσταση και δεν υπήρχαν έτοιμες για μάχη μονάδες διαθέσιμες για να βοηθήσουν κανέναν άξονα.
Ως καταστροφικό, οι ανώτεροι διοικητές της Ρωσίας απέτυχαν να προβλέψουν μια σκληρή, εκτεταμένη μάχη και έτσι ξεκίνησαν την επίθεση με εξαιρετικά ανεπαρκή αποθέματα πυρομαχικών, ανταλλακτικών, καυσίμων και άλλων απαιτούμενων ειδών που ήταν απαραίτητα για τη διατήρηση της μάχης. Όταν ο Πούτιν αποδέχθηκε τελικά το Σεπτέμβριο ότι η δύναμη που διέθεσε αρχικά για την αποστολή δε θα πετύχαινε ποτέ, διέταξε μια μερική επιστράτευση. Αλλά το Κρεμλίνο είχε πιαστεί ξανά με πλατυποδία και δε διέθετε πουθενά αρκετό εξοπλισμό για να εξοπλίσει 300.000 νέους στρατιώτες, δε διέθετε την εκπαιδευτική βάση του με προμήθειες ή ακόμη και εκπαιδευτές και δεν είχε προετοιμάσει την κινητοποίηση εκατοντάδων τεθωρακισμένων που απαιτούνται τα οποία βρίσκονταν ακόμη σε αποθήκευση.
Η Ρωσία άρχισε να μαθαίνει από τα λάθη νωρίς, αλλά το έκανε με ρυθμό σαλιγκαριού. Τον τρίτο μήνα του πολέμου, η Ρωσία υπέστη μια από τις πιο κραυγαλέες τακτικές της ήττες όταν προσπάθησε να διασχίσει τον ποταμό Donets με μεγάλη τεθωρακισμένη δύναμη. Λόγω του κακού τακτικού σχεδιασμού και εκτέλεσης, η μονάδα υπέστη καταστροφική ήττα όταν οι ουκρανικές δυνάμεις εξόντωσαν σχεδόν 500 Ρώσους στην ενιαία επιχείρηση. Τελικά, ωστόσο, η Ρωσία ανέκαμψε, πέρασε άλλες διαβάσεις ποταμών και στις αρχές Ιουλίου είχε καταλάβει τις μεγάλες πόλεις της Μαριούπολης, του Σεβεροντόνετσκ και του Λυσιχάνσκ . Οι επιτυχίες, ωστόσο, είχαν υψηλό κόστος.
Επειδή οι Ρώσοι στρατηγικοί ηγέτες είχαν αρνηθεί να κινητοποιήσουν πρόσθετες δυνάμεις ακόμη και όταν ήταν προφανές πως οι περίπου 200.000 στρατιώτες που είχαν διαθέσει για την εισβολή δε θα ήταν ποτέ αρκετοί, μετά την κατάληψη του Lysychansk τον Ιούλιο ήταν μια αναλωμένη δύναμη. Θα χρειαστούν μήνες για να ανακτήσουν και να αντικαταστήσουν τις απώλειες, βασιζόμενοι σε μια σταγόνα εθελοντών. Η Ουκρανία εκμεταλλεύτηκε ξανά το λάθος και άρχισε να προετοιμάζεται κρυφά για μια δική της διπλή επίθεση στα τέλη του καλοκαιριού.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο διοικητής των χερσαίων δυνάμεων της Ουκρανίας στρατηγός Oleksandr Syrsky είπε πως όλη η τακτική επιτυχία της Ουκρανίας οφείλεται στο ότι δεν πάμε ποτέ κατά μέτωπο εναντίον των Ρώσων. Έδειξε επιδέξια πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι αυτή η τακτική στο βόρειο τμήμα των δίδυμων επιθέσεων, την περιοχή του Χάρκοβο. Από τον Απρίλιο, η Ρωσία είχε επανδρώσει την περιοχή του Χάρκοβο με μια αποστολή οικονομίας δύναμης, όπου κρατούσε αρκετά στρατεύματα σε μια περιοχή για να αποτρέψει τον εχθρό από το να πλαισιώσει την κύρια δύναμή τους (η οποία ήταν η εστίαση του Κρεμλίνου στο Ντονμπάς). Σε μια ακόμη αποτυχία, ωστόσο, οι Ρώσοι ηγέτες προσηλώθηκαν στις μάχες στην κύρια προσπάθεια και έχασαν τις δυνάμεις του Syrsky που συγκεντρώνονταν για ένα χτύπημα.
Το νότιο άκρο της Ουκρανίας της διπλής επίθεσης ήταν στην περιοχή Χερσώνα. Αρχικά, τα επιθετικά στρατεύματα της Ουκρανίας σημείωσαν αργή πρόοδο, έχοντας πολύ υψηλές απώλειες ενώ κέρδισαν ελάχιστο έδαφος. Η Ρωσία είχε προετοιμαστεί για αυτή την πολυδιαφημισμένη επίθεση και αρχικά είχε μια ισχυρή άμυνα. Αλλά η αιφνιδιαστική επίθεση του Syrsky στην περιοχή του Χάρκοβο αιφνιδίασε τη μικρή ρωσική δύναμη – το BBC εκτίμησε ότι η UAF υπερτερούσε των Ρώσων 8 προς 1 – και την κατέστρεψε. Μέχρι τον Οκτώβριο η UAF είχε ανακτήσει χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα και οδήγησε τους Ρώσους πίσω στη γραμμή Kreminna-Svatovo.
Εν τω μεταξύ, η νότια πτέρυγα της επίθεσης εκμεταλλεύτηκε τη διχασμένη πλέον εστίαση της Ρωσίας και άσκησε εκ νέου πίεση στην πόλη Χερσώνα. Η Ρωσία είχε ξοδέψει μήνες ενισχύοντας την πόλη Χερσώνα για μια αναμενόμενη επίθεση, αλλά οι προσπάθειές της περιπλέκονταν από μια αδυσώπητη ουκρανική εκστρατεία για την αποτροπή των γραμμών ανεφοδιασμού κατά μήκος του ποταμού Δνείπερου, χωρίς την οποία θα ήταν πολύ δύσκολο για τη Ρωσία να διατηρήσει μια άμυνα.
Ο νέος διοικητής της εκστρατείας της Ρωσίας στρατηγός Σεργκέι Σουροβίκιν πήρε τελικά τη «δύσκολη απόφαση» να αποσύρει τα στρατεύματά του από τη Χερσώνα αντί να πολεμήσει γι' αυτήν. Μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου, η Ουκρανία είχε σημειώσει επιτυχίες εναντίον των Ρώσων τόσο στο βορρά όσο και στο νότο. Αλλά όπως η καλοκαιρινή επίθεση της Ρωσίας είχε μεγάλο κόστος, έτσι και οι φθινοπωρινές επιθέσεις της Ουκρανίας.
Στις 30 Νοεμβρίου, η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν προφανώς άφησε να ξεφύγει κατά λάθος ότι η Ουκρανία είχε χάσει 100.000 στρατιώτες που σκοτώθηκαν από την έναρξη του πολέμου. Το Κίεβο διέψευσε με οργή την αναφορά, επιμένοντας πως ο αριθμός ήταν μόλις 13.000. Αν και ο επίσημος αριθμός φαίνεται απίστευτα χαμηλός, ο αριθμός των θυμάτων είναι κρατικό μυστικό. Ωστόσο, ανεξάρτητα από τον πραγματικό αριθμό των νεκρών και των σοβαρά τραυματιών, ο αντίκτυπος ήταν σημαντικός στα στρατεύματα του Κιέβου.
Από τότε που σημείωσε σημαντικά κέρδη τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο, οι επιθέσεις της Ουκρανίας τελικά εξαντλήθηκαν και το μέτωπο γενικά έμεινε στάσιμο κατά μήκος μιας γραμμής κοντά στο Svatovo στο βορρά, στο Bahkmut στα ανατολικά και στον ποταμό Dnipro στο νότο. Καθώς το 2022 τελειώνει, οι δύο πρόεδροι συναντώνται με τους ανώτερους διοικητές τους για να εξετάσουν ποιες κινήσεις θα κάνουν καθώς ανοίγει το 2023. Το μέρος II αυτής της μελέτης θα εξετάσει τις πιθανές επιλογές που είναι διαθέσιμες σε κάθε στρατό.