Uriel Araujo, ερευνητής με έμφαση στις διεθνείς και εθνοτικές συγκρούσεις - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτή την εβδομάδα, το Υπουργείο Οικονομικών Υποθέσεων και Επικοινωνιών της Εσθονίας ανακοίνωσε επίσης ότι οι εσθονικές αρχές στο Ταλίν αναλύουν μέτρα στήριξης για το βιομηχανικό τομέα. Ο Ρεϊνσάλου είπε πως το Ταλίν πρέπει πραγματικά να προωθήσει ένα ευρύτερο πακέτο στήριξης για την οικονομία, συμπεριλαμβανομένων μέτρων ενεργειακής στήριξης. Αυτές οι φαινομενικά άσχετες ειδήσεις μας λένε μια ιστορία - και είναι μια θλιβερή ιστορία. Μια από τις Νερώνειες ελίτ και οικονομική αυτοκτονία.
Ο Reinsalu νωρίτερα φέτος καταδίκασε επίσης την απόφαση της Ουγγαρίας να μπλοκάρει το δάνειο βοήθειας 18 δισεκατομμυρίων ευρώ της ΕΕ προς την Ουκρανία. Είτε αρέσει σε κάποιον ο Πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν είτε όχι, υπήρξε για λίγο η φωνή της λογικής στην ήπειρο - όσον αφορά τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και άλλα θέματα. Στην πραγματικότητα, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πληρώνει τη χρηματοδότηση της ΕΕ που προορίζεται για την Ουγγαρία με βάση το γεγονός πως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δε διαπίστωσε ότι η χώρα πληροί τις απαιτήσεις ως «κράτος δικαίου» του μπλοκ. Οι ουγγρικές αρχές στη Βουδαπέστη με τη σειρά τους δεν έχουν επικυρώσει ακόμη την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ και ο Ρεϊνσάλου δήλωσε ότι πιστεύει πως και αυτό μπορεί να συνδέεται με αυτήν την εσωτερική ευρωπαϊκή διαμάχη που αφορά την Ουγγαρία.
Όπως πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η Φινλανδία αντιμετωπίζει επίσης τα δικά της πολιτικά προβλήματα. Ο ίδιος ο υπουργός Reinsalu έχει γίνει στόχος πολλών επικρίσεων αυτόν τον μήνα, καθώς αρνείται την υποτιθέμενη ανάμειξη του κόμματός του σε μια συμφωνία για την κατανομή περιφερειακών επιδοτήσεων (για περιφερειακές επενδύσεις και την κοινωνία των πολιτών) με τους εταίρους του συνασπισμού - τα λεγόμενα «χρήματα προστασίας». Τα κύρια προβλήματα όμως είναι οικονομικά.
Από τότε που κλιμακώθηκε η ουκρανική κρίση, η Εσθονία, καθώς και η Λετονία και η Λιθουανία, οι γείτονές της στη Βαλτική, έχουν ζητήσει πολύ έντονα μια «σκληρή γραμμή» κατά της Μόσχας. Η ίδια η Εσθονία είναι μια μικρή χώρα - ο στρατός της έχει μόνο 7.200 ενεργό προσωπικό - και ωστόσο έχει ήδη στείλει πάνω από 330 εκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία φέτος, που είναι μεγαλύτερη από ό,τι η Ιταλία. Ο πληθωρισμός της Εσθονίας υποχώρησε ελαφρώς το Νοέμβριο, αλλά παρέμεινε στο 21,4%, ενώ η Λιθουανία και η Λετονία αντιμετωπίζουν παρόμοια ποσοστά πληθωρισμού, τα οποία ήταν από τα υψηλότερα στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια αυτού του έτους - πίσω μόνο από τη Μολδαβία και την Ουκρανία (που δεν είναι μέλη της ΕΕ). Στην πραγματικότητα, η Λετονία έγινε το πρώτο κράτος της ΕΕ που εισήλθε σε ύφεση τον Οκτώβριο, ακολουθούμενη από την Εσθονία το Δεκέμβριο.
Η κατάσταση είναι πιο σοβαρή στη Βαλτική, αλλά αυτά τα οικονομικά προβλήματα στην Ευρώπη, είτε στο Ηνωμένο Βασίλειο είτε στην ήπειρο, σχετίζονται όλα με την ενεργειακή κρίση και με την κατάντια των κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Ήταν μια ενεργειακή κρίση που εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των ΗΠΑ αρκετά καλά. Η περιοχή της Βαλτικής παραμένει ιδιαίτερα εξαρτημένη από την ενέργεια και τους πόρους της Ρωσίας, λειτουργώντας ως αρτηρία διέλευσης για τη Ρωσία, ενώ τα τρία προαναφερθέντα κράτη της Βαλτικής συν τη Λευκορωσία συνδέονται μεταξύ τους μέσω του σοβιετικού δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας BRELL. Οι τρεις χώρες έχουν δεσμευτεί να αποσυνδεθούν πλήρως από αυτό έως το 2025, αλλά μένει να δούμε πώς θα αντέξουν το κόστος. Σε κάθε περίπτωση, αυτά τα κράτη γυρίζουν την πλάτη στα οικονομικά τους συμφέροντα για να υποστηρίξουν μια αμερικανική ατζέντα. Γιατί;
Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, πρότεινε πρόσφατα τη σύσταση ενός δικαστηρίου που θα υποστηρίζεται από τον ΟΗΕ για τη διερεύνηση και τη δίωξη των ρωσικών αρχών. Έχω γράψει στο παρελθόν για τη δυτική τάση που σχετίζεται με τον οπλισμό των δικαστηρίων και τους κινδύνους της. Επιπλέον, πρότεινε να χρησιμοποιηθούν τα σχεδόν 300 δισεκατομμύρια ευρώ σε παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία προς όφελος του Κιέβου. Και οι δύο ιδέες είχαν προωθηθεί πολύ έντονα από την Εσθονία. Σύμφωνα με τον Bruno Lete (ανώτερο συνεργάτη στο Γερμανικό Ταμείο Marshall των Ηνωμένων Πολιτειών), το Ταλίν στην πραγματικότητα έχει επηρεάσει την ευρωπαϊκή γνώμη για τη Ρωσία. Η Vivian Loonela, επικεφαλής της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο Ταλίν, έχει περιγράψει το ρόλο της Εσθονίας (στη διαμόρφωση της πολιτικής της ΕΕ φέτος) ως «κρίσιμο».
Ομοίως, ο πρεσβευτής της Εσθονίας στην ΕΕ Aivo Orav, ισχυρίζεται πως το «πολιτικό κέντρο επιρροής» στην Ευρώπη δεν είναι πλέον «στο Βερολίνο και το Παρίσι» (μόνο), αλλά τώρα «βρίσκεται επίσης στις χώρες της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένων των Χώρες της Βαλτικής, μαζί με την υποστήριξη των ΗΠΑ». Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η αμερικανική υποστήριξη σε αυτή την περίπτωση είναι επίσης πολύ κρίσιμη. Έχω γράψει για το πώς μια χώρα όπως η Πολωνία ανταγωνίζεται τη Γερμανία ενώ προσπαθεί να προβάλει τη δική της επιρροή εντός του ευρωπαϊκού μπλοκ - σαφώς με την υποστήριξη της Ουάσιγκτον, καθώς η τελευταία φαίνεται να έχει «βαρεθεί» το Βερολίνο.
Κατά ειρωνικό τρόπο, με αυτόν τον τρόπο, η Πολωνία στην πραγματικότητα «παίζεται» από τις ΗΠΑ, καθώς τα συνεχιζόμενα έργα που σχετίζονται με μια Ουκρανο-Πολωνική συνομοσπονδία, για παράδειγμα, είναι βέβαιο πως θα αντιμετωπίσουν τεράστιες προκλήσεις σχετικά με την εθνικιστική ακροδεξιά της ίδιας της Ουκρανίας και την περίπλοκη Ουκρανο-Πολωνική ιστορία. Όλα αυτά μπορούν μόνο να κλιμακώσουν δραματικά τις τρέχουσες εντάσεις μεταξύ Πολωνίας και Ουκρανίας, για να μην αναφέρουμε τη μεταναστευτική κρίση.
Η αμερικανική υπερδύναμη, επί του παρόντος υπερεκτεταμένη και επιβαρυμένη (στις προσπάθειές της να «περιορίσει» ταυτόχρονα και τη Μόσχα και το Πεκίνο), δεν έχει άλλη επιλογή από το να επιδείξει αυτοσυγκράτηση - έτσι, τοπικοί παράγοντες όπως η Πολωνία, καθώς και η Εσθονία και τα άλλα κράτη της Βαλτικής, για αυτό το θέμα, μπορεί να επιτρέψουν στους εαυτούς τους να υπηρετήσουν ως πληρεξούσιοι για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, αλλά θα επωμιστούν επίσης το μεγαλύτερο κόστος εν μέσω της επερχόμενης ύφεσης και της αυξανόμενης λαϊκής δυσαρέσκειας με τις ευρωπαϊκές ελίτ. Συνοψίζοντας, απαιτώντας την «πλήρη απομόνωση» της Ρωσίας, η Εσθονία και τα κράτη της Βαλτικής ενώνουν τις ευρωπαϊκές προσπάθειες για οικονομική αυτοκτονία.