david stockman - ronpaulinstitute.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Όχι, αναφερόμαστε στο αξιολύπητο τσούρμο των Αντιπροσώπων και των Γερουσιαστών που χειροκροτούσαν αμείλικτα και θορυβωδώς ως απάντηση στην κακουχία του μικρού μοντέλου που πόζερε κα στάθηκε απέναντί τους, αν και σε κάποιον που δεν έπρεπε ποτέ να του παραχωρηθεί αυτή η πλατφόρμα.
Σε τελική ανάλυση, η όχθη που ηγείται του ταχέως αποσυντιθέμενου υπολείμματος ενός έθνους που δεν χτίστηκε ποτέ για να διαρκέσει ούτως ή άλλως, μπόρεσε να φέρει τον κόσμο στα πρόθυρα οικονομικής καταστροφής και ακόμη και πυρηνικού πολέμου για έναν και μόνο λόγο: Δηλαδή, επειδή το δικομματικό δίδυμο στο Capitol Hill έχει φτυαρίσει τεράστια χρηματικά ποσά στον πόλεμο αντιπροσώπων της Ουκρανίας και της Ουάσιγκτον κατά της Ρωσίας με αλόγιστη αμέλεια.
Και σε αυτό το σκορ οι αριθμοί σας λένε όλα όσα πρέπει να ξέρετε. Μέχρι σήμερα, η Ουάσιγκτον έχει εγκρίνει οικονομική και στρατιωτική βοήθεια 65 δισεκατομμυρίων δολαρίων, με άλλα κράτη του ΝΑΤΟ να προσφέρουν επιπλέον 32 δισεκατομμύρια δολάρια. Επιπλέον, το εκκρεμές Omnibus Abomination θα εγκρίνει 45 δισεκατομμύρια δολάρια περισσότερα, τα οποία ο Zelensky έχει ήδη υπονοήσει πως δεν είναι αρκετά.
Ωστόσο, αυτά είναι 142 δισεκατομμύρια δολάρια και συνεχίζουν, τα οποία με τη σειρά τους δεν έχουν καμία πιθανότητα να επιτρέψουν την ουκρανική νίκη που υποσχέθηκε ο Ζελένσκι. Και αυτό είναι επίσης το 91% του προπολεμικού ΑΕΠ της Ουκρανίας το 2020, ύψους 156 δισεκατομμυρίων δολαρίων, και μια τάξη μεγέθους μεγαλύτερη από το ΑΕΠ κάτω των 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων που έχει απομείνει πριν την τελειώσει εντελώς η επικείμενη χειμερινή επίθεση της Ρωσίας.
Διαφορετικά δηλωμένοι, αυτοί οι ανόητοι πυρπολημένοι επιτρέπουν την απόλυτη καταστροφή των πόλεων, των κωμοπόλεων, των χωριών, της υπαίθρου και της οικονομίας του 30ου μεγαλύτερου πολιτεύματος στον κόσμο, ακόμη και όταν οι στρατιώτες και οι πολίτες του και στις δύο πλευρές της πρώτης γραμμής σφαγιάζονται κατά εκατοντάδες χιλιάδες.
Ωστόσο, σε αντίθεση με τη δόλια ρητορική του Ζελένσκι, δε διακυβεύεται τίποτα σημαντικό ούτε για την ανθρωπότητα ούτε για την ασφάλεια του «ελεύθερου κόσμου» ή κυρίως για την ασφάλεια και την ελευθερία της αμερικανικής πατρίδας. Τίποτα απολύτως – και αυτό περιλαμβάνει όλα τα λόγια του Κόμματος του Πολέμου, που επαναλήφθηκε ρομποτικά από τον Ζελένσκι, σχετικά με το κράτος δικαίου, την κυριαρχία των συνόρων και την ελευθερία των λαών της Ουκρανίας και των γειτόνων τους.
Όπως έχουμε τεκμηριώσει επανειλημμένα, δεν πρόκειται για ρωσική εισβολή αλλά για εμφύλιο πόλεμο στην περιοχή των «συνοριακών χωρών» (δηλ. «Ουκρανία» στα ρωσικά) που πριν από την κομμουνιστική τυραννία της Σοβιετικής Ένωσης ήταν πάντα υποτελής και μερικές φορές αναπόσπαστο μέρος της μεγαλύτερης Ρωσία. Ο σημερινός εμφύλιος πόλεμος, στην πραγματικότητα, υποκινήθηκε το 2014 από την παράνομη κυβέρνηση που εγκαταστάθηκε στο Κίεβο μετά το πραξικόπημα της Ουάσιγκτον εναντίον του δεόντως εκλεγμένου και φιλικού προς τη Ρωσία προέδρου.
Αυτή η Ουάσιγκτον διαχειρίστηκε την «αλλαγή καθεστώτος», με τη σειρά της, έθεσε τις περιοχές του τεχνητού κράτους της Ουκρανίας μεταξύ τους με βάση τις μακροχρόνιες διαφορές γλώσσας, θρησκείας, εθνότητας και οικονομικών, μεταξύ άλλων. Και όταν οι ρωσόφωνοι πληθυσμοί της Κριμαίας, του Ντονμπάς και των παράκτιων περιοχών της Μαύρης Θάλασσας αναζήτησαν διαχωρισμό λόγω των φόβων καταστολής από τους Ουκρανούς εθνικιστές και νεοναζί πολιτικούς που ανέλαβαν τον έλεγχο της κυβέρνησης στο Κίεβο, το τελευταίο έφερε την αιματηρή βία των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένης της φανερά νεοναζιστικής Ταξιαρχίας Αζόφ, πάνω τους.
Δηλαδή, ο εμφύλιος πόλεμος στο Κίεβο κατά των ρωσόφωνων πληθυσμών της Ανατολής και του Νότου μαίνεται για οκτώ χρόνια προτού ο Πούτιν τελικά ανταποκριθεί στις εκκλήσεις τους για απροκάλυπτη στρατιωτική βοήθεια και επίσης αφού πάνω από 14.000 αυτονομιστές στρατιωτικοί και πολίτες είχαν σκοτωθεί από τη βίαιη επίθεση του Κιέβου εναντίον αυτού που υποτίθεται πως ήταν ο δικός του πληθυσμός.
Ήρθε επίσης 14 χρόνια αφότου ο Πούτιν είχε επιμείνει (στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια του Μονάχου το 2007) ότι η ουκρανική είσοδος στο ΝΑΤΟ και η τοποθέτηση πυρηνικών πυραύλων μέσα σε λίγα λεπτά από τη Μόσχα ήταν μια κόκκινη γραμμή που δεν μπορούσε να ξεπεραστεί, ωστόσο η δράση ήταν σχεδόν βέβαιη μέχρι το Φεβρουάριο του 2020.
Τέλος, η «εισβολή» ήρθε επίσης μετά από 10 ημέρες μαζικά εντατικοποιημένων ουκρανικών επιθέσεων πυροβολικού στο Ντονμπάς, οι οποίες με κάθε σήμα στρατιωτικής δράσης και υλικοτεχνικής υποστήριξης υπονοούσαν ότι επίκειται «εισβολή» στο Κίεβο στις αυτονομιστικές δημοκρατίες.
Εν ολίγοις, η «διαίρεση» της τυραννικής Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ουκρανίας, μιας οντότητας που δεν είχε υπάρξει ποτέ μέχρι να ζωντανέψει στο τέλος των όπλων από τον Λένιν, τον Στάλιν και τον Χρουστσόφ, ήταν πάντα το τελικό παιχνίδι. Ήταν τα αδέξια ηγεμονικά νεοσυντηρητικά της Ουάσιγκτον που τελικά επηρέασαν τη διάσπαση μετά το 2014 λόγω της δικής τους βαθιάς άγνοιας για την ιστορία της περιοχής.
Πράγματι, η κάστα ήταν κάστα κατά τις τελευταίες νόμιμες εκλογές του 2010, όταν ο φιλικός προς τη Ρωσία υποψήφιος, Γιανουκόβιτς, κέρδισε τις εθνικές εκλογές στο νήμα, με διαφορά 60-90% στα ανατολικά και νότια (μπλε περιοχές του χάρτη) εναντίον της Ουκρανής εθνικίστριας υποψήφιας Τιμοσένκο, η οποία κέρδισε τις λιγότερο ευημερούσες οικονομικά περιοχές του κέντρου και της Δύσης με παρόμοια διαφορά 60-90% (κόκκινες περιοχές).
Πράγματι, χρειάζεται απλώς να σημειώσει κανείς τα ονόματα των πόλεων στις μπλε περιοχές του χάρτη για να καταλάβει ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει να κάνει με τη διχοτόμηση, όχι με την «ελευθερία», όπως υποστήριξε ο Ζελένσκι στο Καπιτώλιο: Kharkiv, Luhansk, Donetsk, Mariupol, Zaporizhia , το Kryvyi Rih και η Οδησσός ψήφισαν όλοι μπλε το 2010, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του εμφυλίου πολέμου από το 2014 και ως επί το πλείστον ψήφισαν υπέρ της εγκατάλειψης της Ουκρανίας και της ένταξης στη Ρωσία κατά τα δημοψηφίσματα του Σεπτεμβρίου.
Σίγουρα, οι ηγεμονιστές, οι νεοσυντηρητικοί και οι πολεμοκάπηλοι της Ουάσιγκτον θα επιμείνουν ότι αυτά τα δημοψηφίσματα ήταν άκυρα, αλλά αυτό δεν εξηγεί το σκυλί που δεν γαβγίζει. Για παράδειγμα, στις ρωσόφωνες μπλε περιοχές του χάρτη, δεν έχει υπάρξει σχεδόν καμία αναφορά για ένα κίνημα «αντίστασης» μεταξύ των τοπικών πληθυσμών σε αντίθεση με τους Ρώσους «κατακτητές» και τους υποτιθέμενους κουίσλινγκ που διοικούν τις αυτονομιστικές κυβερνήσεις και τις πολιτοφυλακές τους. Αν μη τι άλλο, πιστεύουν ότι έχουν «απελευθερωθεί», δεν έχουν «καταληφθεί».
Ιδού λοιπόν η απόλυτη παραφροσύνη του θεάματος της Τετάρτης το βράδυ και τα 141 δισεκατομμύρια δολάρια που οι ΗΠΑ/ΝΑΤΟ θα έχουν χύσει σε κάτι που ισοδυναμεί με μια de facto γενοκτονία στους λαούς αυτού που είναι τώρα αυτό το άθλιο τμήμα της μαύρης γης. Δηλαδή, τα ξεκάθαρα περιγράμματα μιας διπλωματικής λύσης και τα πιθανά σύνορα ανακωχής χαράχτηκαν από τον ίδιο τον λαό στις εκλογές του 2010.
Στην πραγματικότητα, με τα δημοψηφίσματα του Πούτιν να έχουν ήδη ολοκληρωθεί στις περισσότερες γαλάζιες περιοχές, αυτό που απομένει είναι να σωπάσουν τα όπλα, να επικυρωθεί το εδαφικό status quo και να δοθεί η δυνατότητα σε μια διεθνή διάσκεψη ειρήνης να οδηγήσει στο λογικό της τέλος τη διχοτόμηση της μετακομμουνιστικής Ουκρανίας που ήταν σιωπηρή στα αποτελέσματα των εκλογών του 2010.
Όπως συνέβη, η μετακομμουνιστική Γιουγκοσλαβία το έκανε και η Τσεχοσλοβακία και όλοι οι πληγέντες πληθυσμοί είναι πολύ καλύτερα. Ήρθε τώρα η ώρα τα σύνορα που δημιούργησε ο Λένιν από τη «Νέα Ρωσία» και από μέρη και κομμάτια της τσαρικής αυτοκρατορίας και της Γαλικίας μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, από τον Στάλιν από την Πολωνία, την Ουγγαρία και τη Ρουμανία της εποχής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και από τον Χρουστσόφ από τη ρωσική Κριμαία να γίνουν σκόνη στον κάδο της ιστορίας. Το ότι ο κόσμος μπορεί να απομακρυνθεί από τον επικίνδυνο γκρεμό στον οποίο βρίσκεται τώρα επισφαλώς σκαρφαλωμένος, εξαρτάται μόνο από την ανάκληση του νεκρού χεριού των Σοβιετικών χασάπηδων και τυράννων.
Η ειρωνεία είναι ότι ο Πούτιν θα αγόραζε αυτή τη λύση με ένα χτύπημα της καρδιάς του επειδή δεν θέλει να κυβερνήσει (και να επιδοτήσει σε μεγάλο βαθμό) το κατώφλι της Ουκρανίας που απεικονίζεται από τις κόκκινες περιοχές παραπάνω, ούτως ή άλλως. Αμφιβάλλουμε πως είναι τόσο κακός όσο ισχυρίζεται η Ουάσιγκτον, αλλά είμαστε πολύ σίγουροι ότι είναι πολύ έξυπνος για να θέλει να κυβερνήσει τους εχθρικούς πληθυσμούς του Κιέβου και του Λβιβ – για να μην πω τίποτα για τους ακόμη πιο εχθρικούς λαούς της Πολωνίας, της Βαλτικής και τη δυτική Ευρώπη.
Φυσικά, ο Ζελένσκι και η ομάδα του από αιμοδιψείς καταστροφείς θα ούρλιαζαν στον ουρανό. Λοιπόν, εκτός κι αν τους δόθηκε ασφαλής διέλευση για να μεταφέρουν τους εαυτούς τους και τα δισεκατομμύρια που έχουν κλέψει από τους Αμερικανούς φορολογούμενους και έχουν τοποθετήσει σε μυστικούς τραπεζικούς λογαριασμούς σε ασφαλή καταφύγια μακριά από τις πατρίδες που έχουν καταστρέψει με την επίμονη διάδοση των γιγαντιαίων ψεμάτων.
Δηλαδή, αυτός ο λανθασμένος πόλεμος δεν αφορά την ελευθερία και τη δημοκρατία στο ελάχιστο. Η Ουκρανία είναι εξίσου αυταρχική και διεφθαρμένη με τη Ρωσία, και πιθανότατα τώρα περισσότερο. Όλος ο τύπος της αντιπολίτευσης έχει κλείσει ή εξαγοραστεί από το κράτος. Οι περισσότεροι από τους αντιπάλους του Ζελένσκι έχουν συλληφθεί ή σκοτωθεί. Δεν υπάρχουν πλέον αληθινά κόμματα της αντιπολίτευσης. Ο μηχανισμός εθνικής ασφάλειας έχει εκκαθαριστεί σε μεγάλο βαθμό από διαφωνούντες· και ο Ζελένσκι έχει επιτεθεί πρόσφατα ακόμη και στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ανατριχιαστικός μικρός απατεώνας που το βράδυ της περασμένης Τετάρτης απήγγειλε τις γραμμές που γράφτηκαν από τους νεοσυντηρητικούς/νατοϊκούς αφέντες του με τη σωστή ουκρανική προφορά θα μπορούσε να εξαγοραστεί έστω και για ένα μικρό μέρος των δισεκατομμυρίων που έχει. ήδη κλεμμένο. Σίγουρα, ένας άνθρωπος τόσο μικρός και ανολοκλήρωτος όσο ο Ζελένσκι θα είχε εξίσου μέτριο τίμημα.
Όχι, το πρόβλημα βρίσκεται στο κοινό στο Καπιτώλιο, όχι σε αυτόν που πόζαρε στην εξέδρα. Οι νεοσυντηρητικοί Ρεπουμπλικάνοι προσπαθούν να κόψουν τη συνήθεια να ενστερνίζονται τους Forever Wars του Deep State, αλλά η πρόοδος είναι οδυνηρά αργή και περιορίζεται σε μερικούς ισχυρούς όπως ο Rand Paul.
Αλλά υπάρχει ελπίδα για το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, παρόλο που οι Δημοκρατικοί παραμένουν σταθερά πέρα από τη διάσωση από τις λαβές των πολεμικών πυρετών κι εμφανίστηκαν τόσο αξιολύπητοι στην αίθουσα του Καπιτωλίου την Τετάρτη το βράδυ.
Μπορούσες να το δεις καθώς πηδούσαν συνεχώς στα πόδια τους και χτυπούσαν δυναμικά τα χέρια τους μαζί στην παραμικρή ανοησία. Αυτό συμβαίνει γιατί όχι μόνο αυτός ο πόλεμος δεν αφορά την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά ούτε καν το κράτος δικαίου, την ακεραιότητα των συνόρων ή τους κανόνες μιας ειρηνικής, σταθερής διεθνούς τάξης.
Στην πραγματικότητα, φώναζαν με μαθητικό τρόπο εναντίον του δαιμονισμένου Προέδρου της Ουκρανίας, ο οποίος υποτίθεται ότι έβαλε τον Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο και χάλασε άσχημα τον έλεγχο της πολιτικής εξουσίας για πολύ καιρό ακόμη.
Στο τέλος της ημέρας, η κινητήρια δύναμη αυτής της θανατηφόρας, απεχθής περιπέτεια είναι το Σύνδρομο της Διαταραχής Τραμπ. Και δεδομένης της αιώνιας ζημιάς που θα επιφέρει στους Αμερικανούς φορολογούμενους, εργαζόμενους και καταναλωτές –για να μην πω τίποτα για την παγκόσμια οικονομία– είναι τόσο άρρωστο όσο γίνεται.
* Ο Ντέιβιντ Στόκμαν ήταν βουλευτής δύο θητειών από το Μίσιγκαν. Διετέλεσε επίσης διευθυντής του Γραφείου Διαχείρισης και Προϋπολογισμού υπό τον Πρόεδρο Ρόναλντ Ρίγκαν. Μετά την αποχώρησή του από τον Λευκό Οίκο, ο Stockman είχε μια 20ετή καριέρα στη Wall Street. Είναι συγγραφέας τριών βιβλίων, The Triumph of Politics: Why the Reagan Revolution Failed , The Great Deformation: The Corruption of Capitalism in America και TRUMPED! A Nation on the Brink of Ruin… And How to Bring It Back. Είναι επίσης ιδρυτής του David Stockman's Contra Corner και του David Stockman's Bubble Finance Trader.