james george jatras - ronpaulinstitute.org/ / Παρουσίαση Freepen.gr
Η υπόθεση μιας τολμηρής ρωσικής στροφής στην επίθεση μπορεί να μην είναι έγκυρη, ωστόσο, καθώς είναι σαφές ότι μεταξύ των πρωταρχικών προθέσεων της Μόσχας είναι να αποφύγει την πυροδότηση μιας άμεσης σύγκρουσης με τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ, η οποία, εύλογα πιστεύουν, θα μπορούσε να κλιμακωθεί ανεξέλεγκτα στο στρατηγικό πυρηνικό επίπεδο. . (Γι' αυτό φαίνεται πως η Μόσχα έχει εγκαταλείψει το μακροχρόνιο πυρηνικό δόγμα μη-πρώτης χρήσης για εκτόξευση κατά την προειδοποίηση Δείτε: Paul Craig Roberts: A Hair Trigger on Endgame - LewRockwell )
Έτσι, αντί να λάβει αποφασιστικά μέτρα, η Μόσχα μπορεί να προτιμήσει να κλιμακώσει σταδιακά το «αργό άλεσμα» μασώντας τις δυνάμεις του Κιέβου, ενώ συνεχίζει να διαλύει την υποδομή της Ουκρανίας, η οποία επίσης συμβάλλει στην επιτάχυνση της ερήμωσης της Ουκρανίας καθώς οι πόλεις και κωμοπόλεις γίνονται ακατοίκητες. (Όπως γράφει το Moon of Alabama: "Δε φαίνεται να είναι στα χαρτιά μια επικείμενη ολοκληρωτική επίθεση στην ουκρανική πρώτη γραμμή. Η αναμενόμενη μεγάλη χειμερινή επίθεση μπορεί να μην έρθει καθόλου. Αντίθετα, οι νέες δυνάμεις θα εναλλάσσονται στην πρώτη γραμμή και θα επιτίθενται μόνο τοπικά όποτε βλέπουν ευκαιρία." MoA - Ουκρανία SitRep - Καταστροφικές απώλειες, αποτυχημένα όπλα θαυμάτων, κλιμάκωση του ΝΑΤΟ (moonofalabama.org) )
Το βασικό ερώτημα, όμως, είναι το εξής: Είναι το αργό τρίξιμο (έναντι δραματικού και αποφασιστικού νοκ-άουτ) λιγότερο πιθανό να προκαλέσει ανεξέλεγκτη κλιμάκωση ή το προκαλεί;
Ο Mike Whitney υποστηρίζει πως το ΝΑΤΟ (δηλαδή, οι ΗΠΑ) θέλουν να δολώσουν τη Μόσχα σε μια ενέργεια που θα δικαιολογούσε την άμεση εισαγωγή δυνάμεων του ΝΑΤΟ (ή «Συνασπισμού των Πρόθυμων»). (Βλ. Whitney: Putins Shrugs-Off Washington's Provocations and 'Sticks to Business', by Mike Whitney - The Unz Review ) Κατά συνέπεια, η Μόσχα σοφά (κατά την άποψη του Whitney) αποφεύγει οτιδήποτε μπορεί να είναι συρματόσχοινο που ίσως σπάσει. (Είναι δίκαιο να αναρωτηθούμε, ωστόσο: αν το NATO/CotW είναι τόσο πρόθυμο να μπει μέσα, γιατί χρειάζονται πρόσχημα από τη Μόσχα; Πάντα μπορεί κανείς να επινοήσει κάτι από το πουθενά. Ρωτήστε το Ιράκ, τη Σερβία, τη Συρία... )
Ο Paul Craig Roberts, από την άλλη πλευρά, υποστηρίζει ότι η ρωσική αυτοσυγκράτηση στέλνει το ακριβώς αντίθετο μήνυμα: πως η Μόσχα θα ανεχθεί τη μια πρόκληση μετά την άλλη, τη μια κλιμάκωση μετά την άλλη, η οποία από μόνη της προκαλεί το ίδιο το αποτέλεσμα που επιδιώκει να αποφύγει η Μόσχα. (Βλ. Roberts: The Prospect of Nuclear War Is Getting too Close for Comfort - LewRockwell ):
Ρώσος αξιωματούχος ανέφερε ότι η CIA και η NSA συμμετείχαν στην επίθεση με drones βαθιά μέσα στη Ρωσία. Εδώ λοιπόν βλέπουμε την πλήρη εγκυρότητα των προειδοποιήσεών μου πως η συμπεριφορά του Πούτιν στα Goody Two Shoes προκαλεί όλο και περισσότερες απερίσκεπτες προκλήσεις. Είναι η αδυναμία του Πούτιν να καταλάβει ότι η Ρωσία βρίσκεται σε πόλεμο με την Ουκρανία και τις ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και πως η «περιορισμένη στρατιωτική του επιχείρηση» δεν είναι παρά η δική του αυταπάτη που οδηγεί σε πυρηνικό πόλεμο.
Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών έχει επιτεθεί τώρα στη Ρωσία δύο φορές, χωρίς να υπολογίζονται οι επιθέσεις στην πρώην ρωσική επικράτεια που έχει επανενσωματώσει η Ρωσία, όπως αυτή. Η επίθεση στους αγωγούς Nord Stream και τώρα επιθέσεις drone βαθιά μέσα στη Ρωσία είναι πέρα από τις δυνατότητες της Ουκρανίας χωρίς βοήθεια. Η Ουάσιγκτον αισθάνεται άνετα σε αυτές τις απερίσκεπτες πράξεις, επειδή η Ουάσιγκτον απέρριψε τις δηλωμένες, αλλά ποτέ υπερασπισθείσες «κόκκινες γραμμές» του Πούτιν ως ανούσιες.
Αναρωτιέται κανείς τι φταίει ο Πούτιν και το Κρεμλίνο γενικότερα που η Ρωσία διαρκώς παραπονιέται αλλά δεν ενεργεί ποτέ. Θα πρέπει να είναι αυτονόητο στο Κρεμλίνο πως όσο περισσότερο συνεχίζεται η σύγκρουση και η αντιρωσική προπαγάνδα, τόσο πιο δύσκολο είναι για τη Δύση να υποκύψει. Το κύρος και οι προβλέψεις κινδυνεύουν. Αναπτύσσεται ένα δίκτυο σχέσεων. Ισχυρές ομάδες συμφερόντων, όπως οι εταιρείες εξοπλισμών, αποκτούν μερίδιο στη σύγκρουση. Με την Ουκρανία να αντιμετωπίζει ήττα, θα υπάρξει ταραχή για τη δέσμευση στρατιωτών των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Στην αρχή ο ισχυρισμός θα είναι πως χρειάζεται μόνο μία μεραρχία για την ενίσχυση της Ουκρανίας σε αυτό ή εκείνο το σημείο. Τότε για να σωθεί αυτή η μεραρχία θα χρειαστεί άλλη μία. Τα είδαμε όλα στο Βιετνάμ.
Θα καταλάβει τελικά ο Πούτιν ότι η Ρωσία βρίσκεται σε πόλεμο όταν η Μόσχα θα καπνίσει;
Αυτό θα ήταν λίγο αργά. Ο Πούτιν τώρα παραδέχεται ότι περίμενε πολύ αργά για να παρέμβει στην Ουκρανία, δίνοντας έτσι στην Ουάσιγκτον χρόνο να οικοδομήσει μια ουκρανική στρατιωτική δύναμη. Γιατί λοιπόν να περιμένετε πολύ αργά πάλι; Μπορεί ο Πούτιν να μάθει από τα λάθη του; Ο φόβος μου είναι ότι ο Πούτιν δεν είναι ρεαλιστής και δεν κατανοεί τις πιθανές συνέπειες της συμπεριφοράς του στα Goody Two Shoes. Η συγκρατημένη συμπεριφορά του Πούτιν δίνει το πράσινο φως για μεγαλύτερες προκλήσεις από την Ουάσιγκτον. Οι προκλήσεις αυτές επιταχύνονται. Η Ρωσία πρέπει να χρησιμοποιήσει την απαραίτητη δύναμη για να τερματίσει γρήγορα τον πόλεμο πριν ξεφύγει από τον έλεγχο. Τέτοιες ανησυχίες ενισχύονται από τα πρόσφατα σχόλια του Πούτιν για την πρόσφατη ομολογία της πρώην καγκελαρίου της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ πως εξαπάτησε σκόπιμα τους Ρώσους για το Μινσκ 2. Ο Πούτιν μόλις τώρα το κατάλαβε; Πρέπει να αναρωτηθεί κανείς: αν εξακολουθούσε να τρέφει ψευδαισθήσεις σχετικά με τους δυτικούς «εταίρους» του, τώρα ξύπνησε; Εξακολουθεί, ακόμα και τώρα, να πιστεύει ότι έχει να κάνει με ανθρώπους με τους οποίους μπορεί να γίνει λόγος; (Σχετικά με την παραδοχή του Πούτιν πως η πιο αποφασιστική δράση το 2014 θα μπορούσε να ήταν κατάλληλη, στρατιωτικά και ότι το πλεονέκτημα θα ήταν πολύ υπέρ της Μόσχας, το θέμα είναι αν η Ρωσία θα μπορούσε εκείνη τη στιγμή να αντέξει τις κυρώσεις που αντιμετωπίζει σε καλή κατάσταση τώρα).
Πράγματι, μου έχει τονιστεεί (σε ιδιωτικό email) ότι η Μόσχα εξακολουθεί να τρέφει ψευδαισθήσεις, παρά όλα τα στοιχεία για το αντίθετο:
Συμφωνώ απόλυτα με το επιχείρημά σου. Το ίδιο είπα πριν από μερικά χρόνια όταν έγραψα ότι ο Πούτιν έπρεπε να είχε πάρει μια σελίδα από το βιβλίο του Χρουστσόφ και να είχε απειλήσει «Θα σας θάψουμε», να είχε χτυπήσει το παπούτσι του σε ένα γραφείο κ.λπ.
Αυτός ο πολιτισμένος, αξιοπρεπής Πούτιν είναι μια ανοιχτή πρόσκληση στο ΝΑΤΟ/ΗΠΑ για να κλιμακώσουν κατευθείαν προς και πέρα από την πυρηνική κόκκινη γραμμή. Αλλά ακούει κανείς στο Κρεμλίνο; Αντίθετα, ένας άλλος ανταποκριτής υποστηρίζει πως η ρωσική αυτοσυγκράτηση είναι σκόπιμη, επικεντρωμένη σε ένα μακρύ παιχνίδι προς την Ευρώπη, ειδικά τη Γερμανία (ελαφριά επεξεργασία):
Συμφωνώ επίσης ότι το αργό τρόχισμα θα επιμείνει. Η Ρωσία πρέπει να αποδείξει στην ΕΕ (συγκεκριμένα στη Γερμανία) πως παρά το γεγονός ότι έχει απίστευτη στρατιωτική ισχύ η Ρωσία είναι συνετή στην εφαρμογή αυτής της στρατιωτικής ισχύος και σέβεται το διεθνές δίκαιο - όλα αυτά σε αντίθεση με τις ΗΠΑ. Ο λόγος για αυτό είναι πως η Ρωσία περιμένει τα συνεχιζόμενα οικονομικά προβλήματα στην ΕΕ για να δημιουργήσει αλλαγή καθεστώτος στα κράτη της ΕΕ, σε καθεστώτα που συμφιλιώνονται με τη Ρωσία και αποστασιοποιούνται από τις ΗΠΑ. Ο μεγαλύτερος στρατηγικός στόχος της Ρωσίας είναι να διευκολύνει την απελευθέρωση της Ευρώπης από τον έλεγχο των ΗΠΑ, και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την αλλαγή καθεστώτος των ιθαγενών. Οι επιδείξεις της στρατιωτικής τεχνολογίας της Ρωσίας σηματοδοτούν επίσης στην Ευρώπη πως μόνο η Ρωσία, όχι οι ΗΠΑ, μπορούν να τους παράσχουν στρατηγική άμυνα. Το αργό άλεσμα, όπως δήλωσε ο συνταγματάρχης Doug Macgregor στη συνέντευξή του στον Michael Vlahos.
Συμπέρασμα: αυτό που θα κάνει στη συνέχεια η Μόσχα δε θα καθορίσει μόνο την πορεία του πολέμου στην Ουκρανία αλλά και αν ο κόσμος θα φουσκώσει σε ραδιενεργό καπνό. Η αυτοσυγκράτηση και η μη απάντηση στην πρόκληση καθιστούν το αποκαλυπτικό σενάριο πιο πιθανό ή λιγότερο; Αντίθετα, μια γρήγορη, αποφασιστική κίνηση της Μόσχας θα διεύρυνε αυτό το παράθυρο ή θα βοηθούσε στο κλείσιμό του;
Τελικά, ποια πορεία είναι πιθανό να ακολουθήσει η Μόσχα; (Υποθέτω: το αργό τρόχισμα, τίποτα το δραματικό). Εάν αυτή είναι η σωστή κίνηση, θα μάθουμε σύντομα.