Αντρέι - thesaker.is / Παρουσίαση Freepen.gr
Δεν πιστεύω στη συλλογική ενοχή, οπότε η σύντομη απάντηση είναι «όχι».
Αλλά πιστεύω στις συνέπειες και πιστεύω στη δικαιοσύνη του Θεού (και στην αγάπη, φυσικά!). Με άλλα λόγια, δε νομίζω πως μπορείς να κάνεις κακές πράξεις και να ξεφύγεις από αυτό: αργά ή γρήγορα θα πρέπει να πληρώσεις, ειδικά αν δεν μετανοήσεις για τις κακές πράξεις σου.
Επιπλέον, συνειδητοποιώ ότι η ΕΕ είναι αποικία/προτεκτοράτο των ΗΠΑ, αλλά το ίδιο συνέβη και σε μεγάλο μέρος του κόσμου.
Γιατί μπορεί να υπάρξει πραγματική αντίσταση στην Αυτοκρατορία στη Λατινική Αμερική ή την Αφρική και καμία στην ΕΕ; Πρέπει η Κούβα να αρχίσει να στέλνει στρατιώτες, γιατρούς και μηχανικούς στην ΕΕ (έχει πλάκα ε!);
Νομίζω πως μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι η ΕΕ είναι η πιο πειθήνια, δειλή και πιστή αποικία στην Αυτοκρατορία. Γιατί; Πιθανώς επειδή όλες οι άλλες αποικίες *ήξεραν* πως το αποικιακό τους καθεστώς δε θα αλλάξει ποτέ υπό την αγγλοσιωνιστική κυριαρχία, ενώ οι Ευρωπαίοι ήλπιζαν με κάποιο τρόπο να «ανυψωθούν» όντας τα «κανίς» του θείου Σάμουελ. Και, τελικά, ο ιμπεριαλισμός γεννήθηκε στην Ευρώπη (τις Σταυροφορίες) και όχι στο Νέο Κόσμο.
Θα νόμιζες ότι μέχρι τώρα, ακόμη και ο πιο ανόητος πολιτικός της ΕΕ θα είχε συνειδητοποιήσει πως οι αντιρωσικές κυρώσεις βλάπτουν σχεδόν αποκλειστικά την Ευρώπη. Ωστόσο, τι βλέπουμε; ΑΚΟΜΑ ισχύουν και πολλαπλασιάζονται, ρίξτε μια ματιά σε αυτόν τον τίτλο: «Η ΕΕ ετοιμάζεται να παγώσει τα περιουσιακά στοιχεία της μητρικής εταιρείας του RT – ΜΜΕ». Παρακαλώ διαβάστε το, θα δείτε ότι πρόκειται για μια άμεση και απολύτως μη συγγνώμη καταστολής της ελευθερίας του λόγου. Και ενώ οι Ευρωπαίοι με διπλή καλή σκέψη και πολιτικά ορθούς τύπους λατρεύουν (λανθασμένα) να αναφέρουν τον Βολταίρο και διακηρύσσουν περήφανα και αυτοί πως «δε συμφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες» στην πραγματικότητα κάνουν απολύτως το «δε δίνω δεκάρα».
Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο.
Όταν οι Αγγλοσιωνιστές εξαπέλυσαν έναν ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟ επιθετικό πόλεμο εναντίον του σερβικού έθνους και μιας χώρας, της Γιουγκοσλαβίας, που ήταν ιδρυτικό μέλος του κινήματος των Αδέσμευτων, οι περήφανοι Ευρωπαίοι το έκαναν αυτό.
Πολλοί συμμετείχαν ενεργά στο μαρτύριο του σερβικού έθνους. Πάλι. Με τον ίδιο τρόπο που οι Ευρωπαίοι πρόδωσαν τους Σέρβους κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Και τώρα, είναι ΑΚΟΜΑ σε αυτό (βλ. απειλές της ΕΕ για το Κοσσυφοπέδιο).
Και, μην κάνετε λάθος, όλα αυτά τα χρόνια η τρομοκρατία του UCK στο Κοσσυφοπέδιο υποστηρίχθηκε πλήρως και υποβοηθήθηκε ακόμη και από την KFOR και την EULEX (αυτή η τελευταία οντότητα αποκαλούσε μετριοπαθή την «Αποστολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το κράτος δικαίου στο Κοσσυφοπέδιο».
Και, τώρα πάλι, το μόνο που ακούμε από τη Γηραιά Ήπειρο είναι μια εκκωφαντική σιωπή. Είτε αυτό, είτε απειλές.
Ξεχασμένη εδώ και καιρό είναι η σοφή προτροπή του Yehuda Bauer:
Δε θα είσαι θύμα.
Δε θα είσαι θύτης.
Και πάνω απ' όλα,
δε θα είσαι θεατής.
Καθιστώντας την ΕΕ συνένοχο της αμερικανικής επίθεσης στη Σερβία, οι ΗΠΑ έχουν ουσιαστικά εξασφαλίσει την πίστη των Ευρωπαίων για πάντα, αφού τώρα δε δεσμεύονται μόνο από πολιτιστικούς ή αποικιακούς δεσμούς, αλλά είναι και συνεργοί στο βιασμό της Σερβίας, του Μαγκρέμπ και του Μασρέκ, του Αφγανιστάν και όλων των άλλων χωρών που υποφέρουν υπό το ζυγό της Ηγεμονίας.
Η αγγλοσιωνιστική επίθεση στη Γιουγκοσλαβία ήταν η Κρισταλική Νάχτ του διεθνούς δικαίου, ήταν το γεγονός από το οποίο ξεπήδησαν όλες οι φρικαλεότητες που βλέπουμε σήμερα. Και όμως, μακριά από το να κατανοούν (και να μην παραδέχονται!) το έγκλημα της επίθεσης (το χειρότερο έγκλημα στο διεθνές δίκαιο, πάνω από ακόμη και τη γενοκτονία ή τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας!) και να δείχνουν κάποιες τύψεις, οι Ευρωπαίοι ηγέτες παρέμειναν στην πορεία ενώ οι «κανονικοί» λαοί της Ευρώπης απλά τα αγνόησαν όλα σαν τα καλά μικρά κανίς που έγιναν.
Και παρακαλώ μην μου πείτε το επιχείρημα πως «αντιμετωπίσαμε έναν πολύ ισχυρό εχθρό» ή «δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα». Τουλάχιστον, κάθε Ευρωπαίος θα μπορούσε να ακολουθήσει την έκκληση του Σολζενίτσιν και «να μη ζήσει με το ψέμα». Αλλά δεν μπορούσαν να το κάνουν ούτε αυτό. 1000 χρόνια αντιχριστιανικής προπαγάνδας και αίρεσης οδήγησαν σε μια κοινωνία που δεν πιστεύει καν στην ίδια την έννοια της «αλήθειας». Δεν είναι περίεργο που δεν μπορούν να σταματήσουν να λένε ψέματα πια…
Νομίζω ότι είναι αληθοφάνεια πως αν δεν έχεις αυτοσεβασμό, δε θα έχεις και σεβασμό από τους άλλους. Πιστεύω επίσης πως είναι δίκαιο να πούμε ότι η ΕΕ έχει γίνει η πιο περιφρονημένη κοινωνία στον πλανήτη. Και δεν είναι μόνο ο Πούτιν που αποκαλεί την ΕΕ «χαλάκι πόρτας για τις ΗΠΑ» – η ίδια άποψη υποστηρίζεται σε μεγάλο μέρος της Ζώνης Β.
Εδώ είναι, νομίζω, η σωστή απάντηση στο ερώτημα που έθεσα παραπάνω: αξίζουν οι Ευρωπαίοι αυτό που θα τους έρθει στη συνέχεια; Λαμβάνοντας υπόψη ότι αυτό που τους έρχεται στη συνέχεια είναι εντελώς αυτοπροκαλούμενο, νομίζω πως η αδιαμφισβήτητη απάντηση είναι ένα ηχηρό «ΝΑΙ!».
Αν όχι, τότε ποιος φταίει; Ρωσία; Οι ΗΠΑ; Ο Πούτιν; «Οι Εβραίοι»; Η Μετανάστευση; Οι μουσουλμάνοι;
Μιλώντας για τις ΗΠΑ – τουλάχιστον οι Αμερικανοί ψήφισαν τον Τραμπ (δύο φορές). Το ότι αυτό δεν έκανε (σχεδόν) καμία διαφορά είναι άσχετο, τουλάχιστον ο λαός των ΗΠΑ προσπάθησε να αντισταθεί! Στην πραγματικότητα, ακόμη και κάτω από την τρέχουσα καταστολή της διαφωνίας, εξακολουθώ να πιστεύω ότι υπάρχει πολύ μεγαλύτερο ποσοστό Αμερικανών ικανών και πρόθυμων να αντισταθούν από τους Ευρωπαίους.
Και έτσι σήμερα θέλω να κάνω κάτι που δεν έκανα ποτέ πριν. Θα ξαναδημοσιεύσω για άλλη μια φορά κάτι που έχω ήδη δημοσιεύσει μια φορά: τη συνέντευξη του συνταγματάρχη Ντάγκλας Μακγκρέγκορ στον Δρ Μιχαήλ Βλάχο. Θεωρώ ότι αυτή η συζήτηση είναι τόσο σημαντική που αξίζει μια δεύτερη ανάρτηση. Πριν σας αφήσω με αυτούς τους δύο άντρες, θέλω να προσθέσω απλώς τα εξής:
Αυτοί οι δύο άνθρωποι είναι από τη γενιά που είχα ως καθηγητές στα χρόνια μου στα κολέγια των ΗΠΑ (1986-1991) και για τους οποίους τρέφω ακόμη το μέγιστο σεβασμό. Αυτό δεν σημαίνει ότι συμφωνώ απαραίτητα με όλα όσα έκαναν, είπαν ή έγραψαν, κάθε άλλο. Αλλά τέτοιους ανθρώπους μπορώ να σεβαστώ όχι μόνο για την τρομερή διάνοιά τους, αλλά και για το ότι είναι άνθρωποι της τιμής και της αλήθειας, και πραγματικοί (σε αντίθεση με τους κυματιστές) πατριώτες της χώρας τους.
Αυτή είναι η γενιά των ανδρών όπως ο David Glantz ή ο Lester W. Grau – Αμερικανοί αξιωματικοί που μελέτησαν πραγματικά, προσεκτικά, το σοβιετικό στρατιωτικό δόγμα (συγγραφείς όπως ο Reznichenko, ο Gareev ή ο Ogarkov) και που, μέσω των σπουδών τους, δεν μισούσαν τη Ρωσία ή τους Ρώσους καθόλου, αλλά τους έβλεπε ως συναδέλφους επαγγελματίες και πατριώτες. Έχοντας το προνόμιο να περάσω λίγο χρόνο με τους ανθρώπους που δίδασκαν στη Στρατιωτική Ακαδημία Frunze (ακόμη και να γράψω ένα μικρό βιβλίο με έναν από αυτούς κατέληξα) μπορώ να επιβεβαιώσω ότι οι Ρώσοι κορυφαίοι στρατηγοί είχαν μεγάλο σεβασμό για τους Αμερικανούς συναδέρφους τους επίσης.
Η αντίθεση με τα νεοσυντηρητικά τέρατα «από το υπόγειο» δε θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη.
Πιστεύω ειλικρινά ότι στην ακόλουθη συζήτηση κάθε θέμα και κάθε πρόταση είναι σημαντική γιατί δείχνει τι σκέφτεται αυτή η γενιά ικανών και αξιότιμων Αμερικανών Αμερικανών για την (πολλές) βδελυγμία(ες) που γινόμαστε μάρτυρες σήμερα.
Σε ό,τι με αφορά, έχουμε τον ίδιο εχθρό.
Μακάρι το παράδειγμά τους της αντίστασης (γιατί *ακριβώς* αυτό είναι) να εμπνεύσει περισσότερους (υπάρχουν ήδη λίγοι) Ευρωπαίους να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.